جستجو در تالارهای گفتگو

سایتی مثل انجمن نواندیشان را در نظر بگیرید (جدای از عنوانش بیس اکثر فروم های ایرانی بر روی یک پلتفرم ساخته شده است -->VBulletin ) در این سایتها در هر لحظه داده های پیچیده زیادی بین مرورگر شما و سرور سایت رد و بدل می شود معمولا به سه روش داده ها بین سرور و کلاینت رد و بدل می شود و یا در سمت سرور یا کلاینت ذخیره می شود روش اول به شکل پارامتریک (نگاهی به آدرس انجمن نواندیشان بیاندازید پارامترها معمولا بعد از علامت سوال انتقال پیدا می کنند ) مثلا همین حالا آدرسی که من مشاهده می کنیم به این صورته : [Hidden Content] این آدرس دو پارامتر به سمت سرور منتقل می کند پارامتری بنام do که دارای مقداری بنام newthread هست و پارامتر دیگری با نام f با مقدار عددی 749 این داده ها در سمت سرور توسط کنترلگری دریافت شده و رندر می شود در جاوا معمولا از سرولت (servlet) ها برای گرفتن و رندر کردن دادها استفاده می شود هرچند از صفحات jsp هم می توان برای دریافت داده ها استفاده کرد در یک سرولت / صفحه jsp برای گرفتن داده های پاس داده شده از سمت مرورگر از دستور زیر استفاده می شود request.getParameter(""); در داخل دابل کوتیشن نام پارامتر رو می آوریم مثلا نام پارامتر do یا f رو برای این صفحه نواندیشان (البته توجه داشته باشید نواندیشان با php نوشته شده نه جاوا ولی من برای روشن شدن موضوع این مثال رو اینجا آوردم ) request نام شیی از نوع HttpServletRequest هستش که در تمامی صفحات jsp از قبل ساخته و تعبیه شده ولی در صفحات سرولتی با ارث بری کلاس جاوایی از کلاس HttpServlet ساخته می شود توجه : اگر علاقه مند به یادگیری سرولت نویسی هستید بهترین مرجع آموزشی این سایت هست : [Hidden Content] اما مواقعی هست که داده های زیادی باید بین سرور و کلاینت رد و بدل شود در این حالت دو روش در حال حاضر زیاد استفاده می شود روش xmlی روش Jsonی روش xmlی به علت اینکه باید عمل تبدیل داده ها به فایل های xml ی و سریالایز کردن و در مقصد بیرون کشیدن داده ها از داخل فایل xmlی (عمل پارسینگ ) و خوابوندن اونا روی یک object عمل زمانبری هست کم کم کنار گذاشته می شود اما در حالت کلی برای انتقال داده ها به صورت xmlی به صورت زیر عمل می شود : مشخص کردن نوع مرورگر کاربر (مرورگرهای مختلف رفتارهای متفاوتی در مقابل اسناد xmlی از خود نشان میدهند ) بیرون کشیدن داده های موجود در یک صفحه وبی که لازم هست از سمت کلاینت به سمت سرور منتقل شود (مثلا فرض کنید شما یک فرم ثبت نام دارید که دارای فیلدهای نام ، نام خانوادگی و... هست و شما به عنوان کاربر این فیلدها رو پرکردید وقتی روی دکمه ثبت نام کلیک می کنید این داده ها ابتدا باید روی یک فایل xmlی سازمان دهی شود ) ساختن یک فایل xmlی و قراردادن این داده ها در اون فایل ارسال فایل به سمت سرور عمل پارسینگ جهت بیرون کشیدن داده های موردنیاز از داخل فایل xmlی که معمولا برای این روش از xpath استفاده می شود توجه :اگر علاقه مند به یادگیری بیشتر در مورد xpath هستید این سایت مرجع عالیی هست: [Hidden Content] اما روش jsonی خیلی ساده و سرراست هست و بخاطر همین روز به روز بر میزان محبوبیت این روش و استفاده از آن در سایت های تجاری مختلف افزوده می شود فرض کنید صفحه وبی دارید که قرار است مدام و هر 3 ثانیه یک بار یه جدول حاوی قیمتهای سهام یک بازار بورس رو به روز کند مطمنا روش xmlی روش سریعتری نخواهد بود و json گزینه بهتری برای اینکار هست . در json شما نیازی به طی مراحلی که در بالا گفتم ندارید فقط کافیست نگاهی به فیلدهای فرم وبی خود کرده و براساس اونا object خود رو در یک زبان اسکریپتی سمت کلاینت مثل جاوا اسکریپت تعریف کرده و مقدار ورودی کاربر رو درش ذخیره کرده و به سمت سرور ارسال کنید. توجه : معمولا روش ارسال داده ها چه داده ها در قالب xml باشد چه json از روش Ajax استفاده می شود در آینده سعی می کنیم همه اینها رو به صورت عملی با مورد کاربرد واقعی نشان دهم

Xml چيست ؟ • XML براي شرح و بيان اطلاعات طراحي شده است. • HTML براي نمايش اطلاعات و براي تمرکز روي چگونگي ديده شدن اطلاعات طراحي شده است. قبل از ادامه اين بحث، شما بايد مقداري درک پايه اي از موارد زير داشته باشيد: • WWW,HTML و اساس ساخت صفحات وب • زبانهاي اسکريپت وب مانند JavaScript , VBScript XMLچيست؟ • XML برگرفته شده از کلمات Extensible Markup Language است. • XML يک Markup Language مانند HTML است. • tag (برچسب) هاي XML از قبل تعريف شده نيستند، شما خودتان بايد آنها را تعريف کنيد. • XML از يک (Document Type Definition) DTD براي شرح اطلاعات استفاده ميکند. • XML با يک DTD طراحي ميشود تا خود-توصيف باشد. تفاوت اصلي بين XML و HTML • XML براي حمل اطلاعات طراحي شده است. • XML يک جايگزين براي HTML نيست. • XML و HTML براي هدفهاي مختلفي طراحي شده اند. • HTML براي نمايش اطلاعات و XML براي شرح و حمل و نقل اطلاعات است. XML کاري انجام نميدهد! شايد اين موضوع براي درک کردن کمي مشکل باشد، اما XML کاري انجام نميدهد. XML ساخته نشده تا کاري انجام دهد. XML به عنوان يک راه براي سازماندهي کردن، ذخيره کردن و فرستادن اطلاعات ساخته شده است. يادداشت يک سرباره (header) و يک بدنه اصلي پيغام دارد، همچنين اطلاعات فرستنده و گيرنده را هم در بر دارد. اما هنوز اين سند XML کاري انجام نميدهد. آن فقط اطلاعات محضي است که در برچسبهاي XML قرار گرفته است. XML آزاد و قابل گسترش • برچسبهاي XML از قبل تعريف شده نيستند، شما بايد برچسبها را خودتان درست کنيد. • برچسبهايي که در HTML بکار ميروند از پيش تعريف شده هستند و مؤلف سندهاي HTML فقط ميتواند از برچسبهاي تعريف شده در HTML استاندارد استفاده کند ( مانند و ). • XML به مؤلف اجازه ميدهد تا برچسبهاي خود و ساختار آنها را تعريف کند. • برچسبهاي مثال بالا ( مانند و) در XML استاندارد تعريف شده نيستند، اين برچسبها توسط مؤلف سند XML تعريف شده اند. XML يک مکمل براي HTML • XML يک جايگزين براي HTML نيست. • درک اينکه XML يک جايگزين براي HTML نيست خيلي مهم است. • در آينده گسترش وب احتمال داده ميشود که XML براي شرح اطلاعات به کار خواهد رفت،درحاليکه که HTML براي فرمت و نمايش اطلاعات به کار خواهد رفت. • شايد اين بهترين تعريف از XML باشد: ابزاري مستقل از سخت افزار و نرم افزار براي انتقال اطلاعات است. XML ميتواند اطلاعات را از HTML جدا کند • با XML اطلاعات شما در خارج از HTML ذخيره ميشود. • هنگامي که HTML براي نمايش اطلاعات استفاده ميشود، اطلاعات در درون HTML ذخيره شده است. با XML اطلاعات ميتواند در فايلهاي جداي XML ذخيره شود. در اين روش شما ميتوانيد HTML را به عنوان لايه اي روي اطلاعات و براي نمايش آنها فرض کنيد و مطمئن باشيد که تغيير در اطلاعات لايه هاي زيرين احتياج به تغيير HTML شما نخواهد داشت. براي داد و ستد اطلاعات با XML اطلاعات ميتواند بين سيستم هاي ناسازگار داد و ستد شود. در دنياي واقعي، سيستم هاي کامپيوتري و بانک هاي اطلاعاتي شامل اطلاعات در فرمت هاي ناسازگار هستند. يکي از وقت گيرترين چالش ها براي گسترش دهندگان، انتقال اطلاعات بين چنين سيستمهايي شده است. XML و B2B با استفاده از XML اطلاعات تجاري مي تواند روي اينترنت داد و ستد شود. در آينده اي نزديک بايد منتظر شندن خبرهاي بيشتري از XML و B2B(Business to Business) باشيم. XML مي رود تا زبان اصلي براي داد و ستد اطلاعات اقتصادي بين تجارت ها، روي اينترنت بشود. امروزه تعداد زيادي از برنامه هاي B2B در حال گسترش است. XML براي توزيع اطلاعات با XML ، فايل هاي متني مي توانند براي توزيع اطلاعات استفاده گردند (در اينجا منظور از توزيع، انتقال و پخش اطلاعات از يک نوع سيستم به سيستمهاي نوع ديگر است). زماني که اطلاعات در فايل هاي متني ذخيره شود، XML يک روش مستقل از سخت افزار و نرم افزار براي انتقال و توزيع اطلاعات فراهم مي کند. اين روش باعث ميشود که ايحاد و ساخت اطلاعاتي که برنامه هاي کاربردي مختلف بتوانند با آن کار کنند بسيار آسان بشود. همچنين توسعه و ارتقاء يک سيستم به سيستم عامل، سرور، برنامه کاربردي و جستجوگرهاي جديد را نيز آسانتر مينمايد. XML براي ذخيره اطلاعات با XML فايل هاي متني ميتوانند براي ذخيره اطلاعات استفاده بشوند. XML همچنين ميتواند براي ذخيره اطلاعات در فايلها و بانک هاي اطلاعاتي مورد استفاده قرارگيرد. برنامه هايي ميتواند نوشته شوند که اطلاعات را در منابع ذخيره و فراخواني کنند و برنامه هاي اصلي ميتوانند براي نمايش اطلاعات استفاده شود. XML ميتواند اطلاعات شما را مفيدتر کند XML اطلاعات شما را براي کاربرهاي بيشتري قابل دسترس ميکند. به دليل مستقل بودن XML از سخت افزار و نرم افزار و برنامه، شما ميتوانيد اطلاعات خود را براي برنامه هايي غير از جستجوگرهاي HTML هم قابل دسترس نماييد. به اين ترتيب اطلاعات شما در همه انواع برنامه هاي کاربردي ديگر قابل استفاده است، براي مثال يک برنامه کاربردي ميتواند اطلاعات شما را که در يک بانک اطلاعاتي ذخيره شده است براي نابينايان به خروجي مخصوص خود انتقال دهد. XML و زبان هاي جديد XML مادر WAP و WML است. WML که براي دستگاه هاي دستي مانند موبايل ها به منظور ارتباط با اينترنت مورد استفاده قرار ميگيرد، در XML نوشه شده است. RSS چيست ؟ گول اسم عجيبش را نخوريد. RSS فقط يک جور استاندارد است براي اطلاعاتي که حالت خبري خام دارند. خام به اين معني که هيچ اثري از اينکه اين اطلاعات چطور بايد نمايش داده شوند نيست. تنها چيزي که مشخص شده، اين است که مثلا تيتر اين خبر يا مطلب چيست، نويسنده‌اش کيست، کي نوشته شده، لينک دايمي‌اش چيست و از اين قبيل. در واقع RSS يک توافق ساده است بر سر اينکه اين مشخصاتي را که گفتم چطور براي يک مطلب تنظيم کنيم. تنها نکته‌ي ديگري که مي‌ماند اين است که حالا اين استاندارد تنظيم مطالب خام خبري، يا همان RSS، خورش بر اساس يک استاندارد کلي‌تر براي نمايش اطلاعات خام درست شده که اسمش هست XML و خيلي شبيه به HTML است. يعني متشکل از يک سري تگ شروع و پايان است و اطلاعاتي که بين آنها مي‌آيند. البته XML خيلي کلي‌تر از HTML است و درواقع هيچ کار خاصي نمي‌کند بجز ساخت دادن به يکسري اطلاعات که مي‌تواند هر چيزي باشد و براي هرچيزي استفاده شود. بنابراين مثلا من مي‌توانم يک XML بسازم به دلخواه خودم براي آلبوم‌هاي موزيک مورد علاقه‌ام. به شکل پايين که دو آلبوم Melody AM و Khareto Bekan Az Dastam با مشخصات جژيي‌ترشان ليست شده‌اند. به راحتي مي‌شود با همين ساختار ۶۰۰ آلبوم موزيک ديگر هم به اين فايل XML اضافه کرد. حالا فرض کنيد که من روي اين استاندارد من درآوردي‌ام يک اسم خفن بگذارم مثل HDR و به بقيه هم بگويم که شما هم اگر دوست داشتنيد از استاندارد خفن HDR که برپايه‌ي XML هم هست براي فهرست کردن سي‌دي‌هاي موزيک‌تان پيروي کنيد. به همين سادگي است. خب، حالا به ساختار ساده شده‌ي يک RSS (که حالا ديگر ابهتي ندارد) دقت کنيد: مي‌بينيد که بجز اطلاعات کلي وب‌لاگ، هر مطلبي هم چند مورد مشخصه دارد که همه با يک ساختار درختي خاص تنظيم شده‌اند و يک RSS ساخته‌اند. به همين راحتي. حالا چون افراد مختلف فکرهاي جديدي به ذهنشان مي‌رسد که اين RSS اوليه را تکميل‌تر و بدردخبورتر کنند، به مرور ورژن‌هاي جديدتري از آن هم مي‌آيد. در نتيجه RSS هم پيشرفت مي‌کند و کم‌کم ورژن‌هاي جديدش درمي‌آيند. منتا چون بعضي‌هايشان کمي از اين حالت اوليه‌ي RSS عادي دور مي‌شوند، اسم جديدي هم روي خود مي‌گذارند، مثل RDF که درواقع دقيقا کار RSS را مي‌کند (يعني به اطلاعات خبري‌شکل خام ساخت مي‌دهد) اما در عين اينکه هنوز XML است، با يک شيو‌ه‌ي ديگري مي‌خواهد به همان هدف واحد برسد.