جستجو در تالارهای گفتگو

کوالکام را می‌توان رب‌النوع صنعت موبایل دانست، مقتدر و همیشه حاضر، در عین حال پنهان از چشم ها. شرکتی که با هدف ایجاد ارتباطاتی با کیفیت تاسیس شده بود، اکنون ردپایش را می‌توان در عمده ی گوشی های هوشمند موجود در بازار پیدا کرد. حتی شرکتی به شدت مستقل همچون اپل هم که پردازنده‌های موبایلش را خود تولید می‌کند چاره‌ای جز استفاده از چیپ مودم‌های LTE کوالکام ندارد. همین داستان برای سامسونگ هم برقرار است که گوشی‌های ساخته شده برای بازار آمریکا را به جای چیپ‌های اگزینوس ساخت خود با تراشه‌های اسنپ‌دراگون کوالکام عرضه می‌کند. اما نفوذ و تاثیر کوالکام به همین‌جا ختم نمی‌شود. چندی پیش شرکت ورایزون گوشی موتورولا دروید توربو را به عنوان پرچمدار خود برای تعطیلات سال نو میلادی معرفی نمود. موبایلی با طراحی خوب و مشخصاتی عالی که نام خود را از توربو شارژر دنیای موتوها وام گرفته است. دلیل این نام گذاری هم آن است که این تلفن با فقط 15 دقیقه شارژ شدن می‌تواند 8 ساعت برای شما کار کند. قابلیتی که در محصول دیگر موتورولا یعنی نکسوس 6 هم به کار رفته است. از طرفی شرکت HTC هم فناوری شارژ سریع مخصوص خود را ابداع کرده است. و سامسونگ هم مانور زیادی بر روی قابلیت فبلت پرچمدار خود گلکسی نوت 4 انجام داده است که می‌تواند در مدت 30 دقیقه میزان شارژ باتری خود را از 0 به 50 درصد برساند. اما جالب است بدانید که تمامی این برند ها و نام های تبلیغاتی که خواندید تنها برچسب های متفاوتی است که همگی بر روی یک چیز قرار گرفته‌اند! فناوری شارژ سریع نسخه‌ی 2 از کوالکام. این شاید همان دلیلی باشد که ریک بروم یک توسعه‌دهنده مشهور اپلیکیشن‌های موبایل را به ارسال این توئیت واداشت! “عاشق اینم که می‌بینم همه‌ی شرکتا جوری راجع به شارژ سریع کوالکام حرف می‌زنن انگار خودشون ابداع کردنش.” “ریک بروم.” نمود دیگر توربو بودن مشخصات دروید توربو وجود قلب تپنده‌ی 2.7 گیگاهرتزی اسنپ‌دراگون 805 در کالبد این گوشی است. این تلفن هوشمند هم مانند تمامی پرچمداران اندرویدی که در دوسال اخیر تولید شده‌اند از آخرین پردازنده‌ی کوالکام استفاده می‌کند. گوشی‌های G2 و G3 از ال‌جی، Z1 ، Z2 و Z3 محصول سونی، نکسوس 5 و نکسوس 6، HTC one های عرضه شده در سال‌های 2013 و 2014 و تمامی گلکسی‌های شرکت سامسونگ که برای بازار آمریکا تولید شده‌اند همگی از پردازنده‌های چند هسته‌ای کوالکام قدرت گرفته‌اند. خارج از قلمرو اندروید هم که نگاه کنیم، می‌بینم که ویندوز فون کاملا به چیپ‌های پردازشی اسنپ‌دراگون متکی است، به طوری که حتی مایکروسافت به شرکت های تولید کننده‌ی موبایل توصیه می‌کند تا از مرجع طراحی کوالکام به عنوان یک راهنمای ساخت ابزار های موبایل خود استفاده کنند. همه ما گمان می‌کنیم که این اپل و گوگل هستند که سکان ابداعات صنعت موبایل را در دست دارند، اما باید بدانید که کوالکام هم به همان اندازه در رشد و تغییرات این صنعت تاثیرگذار است. برای مثال بدون وجود موتور حس‌گر اسنپ‌دراگون، HTC نمی‌توانست هاب سنس را که ژست‌های حرکتی را تشخیص می‌دهد و یا کاور دات‌ویوی خود را ابداع کند. [Hidden Content] در بنچمارک‌های مربوط به دوام عمر باتری گوشی‌های هوشمند، بهترین نتایج را دو گوشی اکسپریا Z3 و Z3 کامپکت از سونی کسب کرده‌اند که هر دو از پردازنده‌ی اسنپ‌دراگون 801 بهره می‌برند. کالوم مک دوگال رئیس بخش بازاریابی اکسپریای سونی اذعان کرده است که دلیل اصلی چنین نتیجه‌ای پردازنده‌ی گوشی است که باعث افزایش کارایی و دوام باتری می‌شود. سال پیش موتورولا در ادامه‌ی ارتقای اندروید سری نکسوس، گوشی موتو ایکس خود را نیز به اندروید نسخه‌ی 4.4 ارتقا داد و باز هم این کوالکام بود که پشت پرده‌ی چنین چابکی و سرعت عملی بود. استیو هارویتز رئیس بخش نرم‌افزاری موتورولا (مهندس پیشین اندروید) این تابستان در گفتگویی با Verge بیان کرده است که چنین همکاری تنگاتنگی با سازنده‌ی پردازنده‌های اسنپ‌دراگون، همان سلاح مخفی موتورولا است که به این شرکت امکان می‌دهد در ارائه‌ی آپدیت‌های نرم‌افزاری، چنین سرعت عملی داشته باشد. غیر ممکن است بتوانید سازنده‌ی گوشی هوشمندی پیدا کنید که از کوالکام تعریف و تمجید نکند. HTC تامین‌کننده‌ی چیپ‌های پردازشی خود را شریکی به شدت مهم می‌خواند، در حالی که ال‌جی با موتورولا همنوا می‌شود و اعلام می‌کند که “دو شرکت در عین داشتن شراکتی گسترده، احترام فراوانی برای یکدیگر قائل هستند.” و حتی از این هم فراتر می‌رود و اضافه می‌کند “زمانی بازیگران دیگری هم در این عرصه وجود داشتند. اما نوآوری‌های کوالکام بود که آنها را به اوج قله‌ی صنعت رسانده است.” هسته‌ی اصلی این ابداعات هم که باعث نفوذ و حاکمیت این روزهای کوالکام شده است مودم‌های LTE این شرکت هستند که حتی اپل هم چاره‌ای جز استفاده از آن را ندارد. SoC های (سیستم روی چیپ) اسنپ‌دراگون، مودم و پردازنده‌های عملیاتی را بر روی یک چیپ قرار داده است و درعین حال به شکلی خارق‌العاده کارایی بیشتری از رقبای دیگر خود هم در ابعاد و هم در میزان توان مصرفی به دست آورده است که آن را به انتخاب اول سازندگان گوشی‌های هوشمند تبدیل کرده است. این روزها شرکت ها درگیر انتخاب از میان طیف محصولات اسنپ‌دراگون هستند، تا انتخاب از میان محصولات دیگر شرکت‌های تولید کننده‌ی پردازنده!. شرکت انویدیا با عرضه‌ی پردازنده‌های سری تگرا به مبارزه در این صنعت ادامه می‌دهد و باید اذعان کرد که تراشه‌ی تگرا K1 استفاده شده در نکسوس 9 و تبلت شیلد، غول پردازشی انکارناپذیری است. اما این شرکت اساسا از بازار گوشی‌های هوشمند جا مانده، یا خود از آن صرف‌نظر کرده است. کوالکام اکنون جایگاه خدشه‌ناپذیر پیشگامی در این صنعت را داراست و تا زمانی که شرکتی نتواند راه حلی بهتر یا کارآمد تر برای ارتباط LTE ابداع کند ابدا نگرانی از این بابت نخواهد داشت. تراشه‌ی تگرا 3 استفاده شده در اچ‌تی‌سی وان‌ایکس در سال 2012 آخرین تلاش این شرکت برای یورش به تخت پادشاهی اسنپ‌دراگون‌های کوالکام بود و حتی این گوشی هوشمند هم در زمان عرضه در ایالات متحده با چیپ کوالکام عرضه شد که نشان از اهمیت یکپارچگی چیپ ارتباطی LTE با پردازنده‌ی اصلی است. علی‌رغم تمامی این نگرش‌ها و وابستگی شرکت‌های سازنده‌ی تلفن‌های هوشمند به کوالکام، نگرانی‌های آشکاری وجود دارد چرا که این شرکت به عنوان تنها تولیدکننده پردازنده‌های رقابتی، حق انتخاب محدودی ارائه می‌دهد. شرکت هواوی پردازنده‌های چهار هسته‌ای خود را توسعه داده است، سامسونگ به طراحی و تولید پردازنده‌های سری اگزینوس خود ادامه می‌دهد و ال جی هم به تازگی از پردازنده هشت هسته‌ای خود با نام نوکلون رونمایی کرده است. البته ال‌جی به سرعت اعلام کرده است که “پردازنده ی نوکلون برای ما به معنی مقداری انعطاف‌پذیری در محصولاتمان است و هرگز قصد نداریم که آن را جایگزین اسنپ‌دراگون کنیم.” که البته در این زمان هیچ چیز نمی‌تواند قابل جایگزینی آن باشد. اینتل در تلاش است و مدیاتک هم در حال لذت بردن از محبوبیتش به عنوان جایگزینی در بازار گوشی‌های جدیدالورود مثل اندروید وان گوگل است اما قلمرو پادشاهان گوشی‌های هوشمند هنوز در تصرف تکنولوژی اسنپ‌دراگون است. همه عاشق کوآلکام هستند!، همه از کوآلکام هراس دارند! موضوعی که تمامی رقیبان بالقوه‌ی کوالکام باید بیشتر از آن بترسند این است که این شرکت پیش از این یورش خود به عرصه‌ی ساعت‌های هوشمند و دیگر ابزار های ارتباطی یا به عبارتی اینترنت اشیا را آغاز کرده است. ساعت G Watch R ال‌جی از یک پردازنده‌ی اسنپ‌دراگون 400 قدرت می‌گیرد که هم در کارایی و هم در میزان دوام باتری به راحتی موتو360، ساعت هوشمندی که از پردازنده‌ی ساخت تگزاس اینسترومنت استفاده کرده است را پشت سر می‌گذارد. حتی سامسونگ هم در ساعت هوشمند Gear S خود که تلاشی از سوی این شرکت برای تنوع بخشیدن و دوری از حاکمیت نرم‌افزاری گوگل از طریق اندروید است، نتوانسته جایگزینی برای چیپ اسنپ‌دراگون به عنوان پردازنده‌ی عملیاتی و ارتباطی بیابد. در 30 سال عمر فعالیت کوآلکام این شرکت بیش از سی میلیارد دلار صرف تحقیق و توسعه کرده است! کوالکام انتظار دارد تا پایان امسال بیش از یک میلیارد! دستگاه با تکنولوژی 3G و 4G این شرکت روانه‌ی بازارهای مصرف شود. این شرکت در گزارش‌های درآمد سالانه‌ی خود به طور متوالی از ارقام ده‌ها میلیارد دلار صحبت می‌کند و فصل مالی اخیر این شرکت هم با سود خالصی به مبلغ 2.24 میلیارد دلار بسته شد. در مسیر رسیدن به قله‌ی صنعت موبایل، کوالکام اقدامات زیادی را به درستی انجام داده و البته معدود دفعاتی هم دچار اشتباه شده است. برای مثال در جدال میان تکنولوژی WiMAX و LTE برای تصاحب نسل بعدی اینترنت موبایل، کوالکام در جبهه ی LTE قرار گرفت و ویژگی‌های جدیدی را نیز در تراشه های خود قرار داد که هم برای شرکای تجاریش سودمند بود و هم برای حلقه‌ی نهایی مصرف کنندگان. برای شرکتی همچون کوالکام که برتری‌اش، جایگاهی همچون الهه‌ی صنعت تلفن همراه را برایش به ارمغان آورده است، رشد و صعود امری طبیعی و ساده است. در بازارهای فروش ابزارهای همراه ما هیچگاه شاهد فروکش التهاب رقابت میان تولیدکنندگان نخواهیم بود، اما نوآوری‌های این صنعت – حال به هر اسمی که می‌خواهد معرفی گردد مثل دروید توربو، هاب سنس HTC و یا قابلیت فوکوس مجدد لومیا – بر پایه‌ی چیپ‌های کوالکام توسعه یافته و تولید شده‌اند و ما باید شکرگذار الهه‌ی صنعت تلفن همراه باشیم!. منبع: فارنت