جستجو در تالارهای گفتگو

اگه زیر این ده تا تشکر نزنید من هم قید سی دی خریدنو میزنم:w00: من هم روزی مثل همون دو تا دختر و پسر جوون دکه ی روزنامه فروشی فکر می کردم؛ که به من پوزخند زدند وقتی از فروشنده پرسیدم آلبوم باید به تو برگردم خشایار اعتمادی رو دارین؟ من هم مثل اونها فکر میکردم اینجا ایرانه و معنی نداره وقتی adsl 512 تو خونه و سر کار با دانلود نامحدود دم دستته؛ بری 1500 تومن یا هر چی بگو پنجاه تا یک تومنی حتی؛ بدی و آلبومشو بخری. بعد منم مثل اونا فکر می کردم اونایی که میان آلبوم آهنگ و ترانه می خرن؛ یا از تکنولوژی خیلی دور و بی اطلاعند؛ یا در دسترسشون نیست امکانات دانلود کردن. اما این اخلاق ایرانی منو بهمن عوض کرد. مدتهاست دست به دانلود آلبومهای موسیقی خواننده های مهجور داخلیمون نمی زنم. شاید این فرهنگ زشت از همون زمانی که شوی 70 میومد از لوس آنجلس و در بدر نوار کوچیک و نوار بزرگ و ویدئو بودیم و کپی کاری به این سادگیها نبود؛ اما چاره ای هم نداشتیم توی وجودمون نهادینه شده. اما حالا چی؟ تا کی میخوایم این عادت زشت رو واسه خودمون نگه داریم؟ مایی که دوست داریم همه چیز غربیها رو تقلید کنیم؛ چرا اینجا دیگه خارجکی نمیشیم؟ درسته که ترانه های مجازمون هم مثل سینمای امروز ما بگیر نگیر داره؛تا جایی که دلت می خواد روی بلیط چهار هزارتومنی سینما بالا بیاری بعضی وقتها؛ شاید بعضی از سی دیهای آهنگ رو هم به خاطر کمیت و کیفیت بدش دلمون بخواد بشکنیم؛ و این وادارمون می کنه پول پای چیزی که مثل هندونه ی سربسته است حروم نکنیم. اما بعضی از خواننده های وطنی دیگه خودشونو نشون دادن و مشخصه که آدمو پشیمون نمی کنن. با اخترام به خواننده های جدیدی که نیاز به حمایت خیلی بیشتر از قدیمیها دارند؛ فعلن بیاین شروع کنیم کم کم یاد بگیریم خواننده های مورد علاقه مون رو حداقل حمایت کنیم. تعجب می کنم از جماعت وبلاگ و سایت و گودر؛ که یک جمله شونو وقتی کپی می کنی تشنه ی خونت میشن؛ اما به این راحتی دست یازیدن به حاصل دسترنج خواننده ها رو عادی و حق خودشون می دونن. میدونی؟ این هزار و پونصد تومن نه من رو می کشه نه شما رو. اما نمیدونید چه آثار مثبت قابل توجهی می ذاره و چه گام بلندی برای فرار از جهان سومی بودنمونه. ضمنن خشایار پسرخاله من نیست ها! من حتی آلبوم بابک جهانبخش رو هم خریدم و نوش جونش اون هزار و پونصد تومن.