دکتر لئو اچ بائکلند (Leo h. Baekeland)، یک شیمیدان محقق بود که بر روی پیدا کردن جانشینی برای لاک شیشه ای و روغن جلا (Varnish) کار می کرد. در ژوئن 1907، وقتی که وی مشغول کار کردن، مطالعه و تحقیق بر روی واکنش شیمیایی میان فنل و فرمالدئید بود، یک ماده پلاستیکی را کشف کرد و نام آن را باکلیت (Bakelit) گذاشت. فنل و فرمالدئید از شرکت های شیمیایی به جای طبیعت تهیه می شدند. در نتیجه، این امر موجب شد تا تفاوت اصلی و مهمی میان باکلیت و پلاستیک های طبیعی اصلاح شده پدید آید. بائکلند در دفترچه یاداشت خود با کمی اصلاح، بهبود و پیشرفت نوشت که "ماده کشف شده توسط او ممکن است جانشینی برای سلولوئید و لاستیک سخت بوده باشد." در سال 1909، وی کشف خود را به واحد نیویورک انجمن شیمی آمریکا American Chemical Society (ACS) گزارش و ارسال نمود. وی مدعی بود که توپ های بیلیارد ساخته شده از باکلیت خواص بسیار عالی ای دارند، چرا که خاصیت کشسانی آنها بسیار شبیه به عاج فیل بود. شرکت جنرال باکلیت در سال 1911 تاسیس شد.
همچنان که ذکر شد باکلیت ماده ای چسبناک و از خانوادهفنل فرمالدئید (Phenol Formaldehyd) است. باکلیت از دهه 1920 به بعد به عنوان ماده ای ایده ال برای فرم بیرونی (پوسته) محصولات زیادی نظیر تلفن، رادیو، فرمان اتومبیل، کلید پریزهای برق و ... بود. باکلیت آلترناتیو مناسبی برای جایگزین شدن موادی چون چوب، عاج و ... که در طراحی محصولات در آن زمان بکار می رفتند و باعث گرانی محصول می شدند، بود.