جستجو در تالارهای گفتگو

پنجره هوشمندی که بدون برق تیره و شفاف می‌شود نوعی پنجره هوشمند ساخته شده که بدون نیاز به هیچ گونه منبع برق خارجی، تیره یا شفاف می‌شود. این پنجره منحصر‌به‌فرد به هیچ نیروی برقی برای فعالیت نیازی ندارد و در نوع خود یک باتری با قابلیت شارژ دوباره است؛ بنابراین، می‌توان از انرژی ذخیره‌شده آن برای فعال‌کردن ابزار الکترونیکی کم‌مصرف مانند ال‌ای‌دی‌ها استفاده کرد. در حال حاضر، پنجره‌های موجود در بازار یا از رنگ دائمی استفاده می‌کنند که نمی‌تواند در شب شفاف شود یا این که ویژگی‌های انتشار نور را فقط با استفاده از یک منبع برق خارجی تغییر می‌دهند. با این حال، پنجره هوشمند جدید در نور شفاف روز به رنگ آبی در می‌آید تا نفوذ نور به داخل ساختمان را نصف کند و شب‌هنگام یا بنا به نیاز کاربر نیز به رنگ شفاف خود بازمی‌گردد. این پنجره هوشمند حاوی الکترولیت مایعی است که بین دو ورقه شیشه‌ای آن قرار گرفته است. این ورقه‌ها با اکسید قلع اندیم پوشیده شده‌اند که معمولا به عنوان پوشش‌های رسانایی شفاف برای نمایشگرهای تلویزیون به کار می‌روند. یکی از این ورقه‌ها با لایه اضافی رنگدانه‌ آبی‌رنگ آهن‌دار پوشیده شده و دیگری به یک نوار باریک فویل آلومینیومی متصل است. این دو ورقه شیشه‌ای با کابل‌های الکتریکی معمولی به یکدیگر متصل شده‌اند و هنگامی که مدار الکتریکی بین آن‌ها شکسته می‌شود، نوعی واکنش شیمیایی بین رنگدانه آبی آهن‌دار و اکسیژن حل‌شده در الکترولیت آغاز می‌شود و شیشه را به رنگ آبی در می‌آورد. برای از بین‌بردن رنگ آبی، مدار الکتریکی جهت تخلیه شارژ باتری بسته می‌شود و نور آبی را به نور سفید آهن‌دار بی‌رنگ تبدیل می‌کند. چنین فناوری نوآورانه‌ای را می‌توان با میزان نور خورشید ورودی به داخل ساختمان در روز سازگار کرد و این موضوع موجب صرفه‌جویی‌ قابل‌توجهی در مصرف برق و همچنین خنک‌کردن ساختمان می‌شود. گفته می‌شود تولیدکنندگانی که به دنبال ساخت ساختمان‌های سبز دوستدار محیط زیست هستند، از این پنجره استقبال خواهند کرد. جزئیات این پنجره هوشمند در نشریه Nature Communication قابل‌مشاهده است. منبع : isna.ir

محققان آزمایشگاه ملی لارنس برکلی متعلق به سازمان انرژی ایالات متحده، ماده جدیدی را برای هوشمندتر کردن پنجره‌ها طراحی کرده‌اند. ماده ابداعی پوشش نازکی از نانوکریستال‌های تعبیه‌شده در شیشه است که می‌تواند به طور پویایی نورخورشید را هنگام عبور از خلال پنجره اصلاح کند. برخلاف فناوری‌های موجود، این پوشش کنترل گزینشی را بر روی نور مرئی و نور مادون‌قرمز نزدیک (NIR) تولیدکننده گرما ارائه می‌دهد، به طوری که پنجره‌ها می‌توانند صرفه‌جویی‌ انرژی و آسایش ساکنان را در طیف وسیعی از شرایط آب‌وهوایی به حداکثر برسانند. هنگام استفاده از این پوشش پنجره، ماده جدید می‌تواند اثر بزرگی را بر روی کارایی انرژی ساختمان داشته باشد. تیم تحقیقاتی پیش‌تر پنجره هوشمندی را طراحی کرده‌ بود که نور مادون‌قرمز نزدیک را بدون مسدودکردن نور مرئی، مسدود می‌کند. این فناوری بر اثر الکتروکرومیک تکیه می‌کرد که در آن تکان کوچک الکتریسته، ماده بین وضعیت‌ مسدودکننده NIR و وضعیت انتقال‌دهنده NIR را سوئیچ می‌کند. پنجره‌های جدید این رویکرد را با ارائه کنترل مستقل بر روی نور مرئی و نور مادون‌قرمز نزدیک، یک گام فراتر می‌برند. کنترل مستقل نور مادون قرمز نزدیک به این معنا است که ساکنان می‌توانند نور طبیعی را در داخل ساختمان بدون داشتن گرمای ناخواسته داشته باشند و این امر نیاز به نوردهی مصنوعی و تهویه هوا را کاهش دهد. در این حالت پنجره می‌تواند به وضعیت تاریک سوئیچ شود و نور و گرما را مسدود کند یا این که به وضعیت کاملا شفاف سوئیچ شود. در قلب فناوری جدید ماده الکتروکرومیک "طراحی‌کننده" وجود دارد که از نانوکریستال‌های اکسید ایندیوم-قلع ساخته شده است. این نانوکریستال‌ها در ماتریکسی شیشه‌ای از اکسید نیوبیوم تعبیه شده‌اند. ماده ترکیبی حاصل دو کارکرد مجزا را ترکیب می‌کند (کارکرد ارائه‌دهنده کنترل نور مرئی و کنترل نور مادون قرمز نزدیک) اما این ماده بیش از مجموعه این اجزا گزارش شده است. محققان تعامل هم‌نیروزادی را در ناحیه ریزی یافتند که در آن ماتریکس شیشه‌ای به نانوکریستالی متصل می‌شود که قدرت اثر الکتروکرومیک را افزایش می‌دهد. این بدین معناست که می‌توان از پوشش‌های نازک‌تر بدون کاهش عملکرد استفاده کرد. کلید رویکرد جدید این است که شیوه‌ای که اتم‌ها در عرض رابط شیشه-نانوکریستال به یکدیگر متصل می‌شوند، موجب بازآرایش در ماتریکس شیشه‌ای می‌شود. تعامل، فضا را در داخل شیشه باز می‌کند و امکان حرکت آسان‌تر بار به داخل و خارج را می‌دهد. فراتر از پنجره‌های الکتروکرومیک، این کشف فرصت‌های جدیدی را برای مواد باتری ارائه می‌دهد که در آن، انتقال یون‌ها از خلال الکترودها یک چالش به شمار می‌آید. از دیدگاه طراحی مواد، دانشمندان حاضر در این پروژه نشان داده‌اند که می‌توان مواد بسیار نامتشابه را با داشتن نانوکریستال‌ها و تعبیه‌کردن آن‌ها در مواد، برای ایجاد ویژگی‌های نوینی که در مواد فاز منفرد همگون (آمورف یا کریستالی) قابل‌دسترسی نیستند، ترکیب کرد. نوآوری جدید اخیرا جایزه 2013 R&D 100 را از آن خود کرد و محققان در مراحل اولیه تجاری‌سازی آن هستند. جزئیات این مطالعه در Nature منتشر شد. منبع: مجله بسپار