جستجو در تالارهای گفتگو

اين ميدان قرن هجدهمي برلين در سال 1734 ساخته شده بود. دروازه براندنبورگ نيز حدود 50 سال پس از ساخت ميدان در آن ساخته شد و بخشي از ديوار محصوركننده شهر را در قرن هجدهم تشكيل مي داد. به اين ميدان تاريخي به تدريج دو باغچه تزئيني و دو آب نما به صورت متقارن، اضافه شده بود. نام ميدان به دنبال فتح پاريس توسط نيروهاي ضد ناپلئون در 1814، پاريزرپلاتز شد. ارابه اي كه بر فراز دروازه براندنبورگ قرار دارد نيز در همان زمان از نيروهاي ناپلئون باز پس گرفته شد. پس از چنگ جهاني دوم و تقسيم آلمان بين دول شرق و غرب، پاريزرپلاتز به برلين شرقي تعلق يافت. به دليل اهميت تاريخي و مكاني اين ميدان، سفارت خانه هاي كشورهايي مثل امريكا، فرانسه، انگلستان و اتريش در آن مستقر شده بودند. در عين حال علاوه بر هتل معروف آدلون، چند ساختمان مسكوني و تجاري معتبر نيز ميدان را محصور كرده بودند. پس از اتحاد مجدد دو آلمان بازسازي فضايي پاريزرپلاتز به عنوان ميداني كه نماد برلين به شمار مي رفت، در دستور كار قرار گرفت. شكل ميدان در طول جنگ به طور كامل محو شده بود. به كمك تحقيقات باستان شناسي انجام شده در سال 1992 شكل ميدان و آب نماهاي آن مشخص شد. به دليل حساسيت تاريخي ميدان، مقررات ويژه اي در سالهاي 2000-1999 براي بازسازي ساختمان هاي محصور كننده ميدان وضع شد. در دستورالعمل طراحي تأكيد شده كه ارتفاع ساختمان ها نبايد از 22 متر تجاوز كند. از سنگ هايي كه با رنگ سنگ هاي دروازه براندنبورگ همخواني داشته باشد، استفاده شود. سطح پنجره ها نبايد بيش از 49% سطح كل نما را در بر گيرد. ازنماهاي تمام شيشه اجتناب شود. ساختمان ها بايد در امتداد خط املاك و بدون عقب نشيني ساخته شوند و نماي طبقه هكف (4 تا 6 متر از سطح زمين) از نظر بصري از طبقات بالا متمايز باشد. در ضمن قرار بود 20% ساختمان هاي جديد به مسكن اختصاص يابد. هدف اين بود كه در همه بخش هاي شهر در تمام روز ، فعاليت لازم وجود داشته باشد و خيابان ها و فضاهاي باز ، تحت نظارت طبيعي قرار گيرند. اين مقررات توسط اغلب مهندسان معماري كه ساختمان هاي ميدان را طراحي مي كردند، رعايت شده است. تنها فرانك گهري 10% افزايش سطح مجاز شيشه روي نماي ساختمان بانك دي جي را تقاضا كرد. موفقيت او در تغيير مقررات نشان دهنده قدرت سياسي است كه يك معمار برجسته مي تواند از آن بهره مند شود. از سوي ديگر آپارتمان ها در قسمت عقب به نحوي قرار گرفته اند كه در ساعات غير كاري چشمي ناظر ميدان نيست. اگرچه هميشه تعداد زيادي گردشگر در منطقه هست كه اين فضاها را فعال و زنده نگه دارد؛ اما اين موضوع نشان مي دهد كه دستورالعمل ها كاملاً مشخص و دقيق بيان نشده اند و فرار از آن ها به سهولت انجام مي شود. با وجود ارفاقاتي كه به گهري شده ، به نظر او پاريزرپلاتز مانند "صحنه اي است كه چيده شده باشد". دانيل ليبسكيند معمار معروف ديگر، از دستورالعمل هاي طراحي پاريزرپلاتز به عنوان دستورالعمل هايي ضد دموكراتيك و استبدادي ياد مي كند كه نتيجه آن محصولي بي روح مي‌باشد.