جستجو در تالارهای گفتگو

درود به همه ی دوستان خوبم در تالار معماری :flowerysmile: در این تاپیک به هر هفته به همرا هم یک مقاله ی معماری رو عمیق رو می خونیم و به همراه هم اونو نقد می کنیم. این کار برای این هست که یه پایه ای باشه برای خوندن کتابهای تخصصی تر و مقالات انگلیسی و زمانی که خودمون خواستیم یه مقاله بنویسیم، اصول مقاله نویسی رو بدونیم برای اینکه انسجام این گروه بیشتر بشه ثبت نام صورت می گیره نکات مهم: اعضای اولیه به صورت غربال انتخاب خواهند شد. در صورت کم کاری عضوی، فرد مورد نظر از گروه به صورت موقت خارج و در صورت تمایل و رفع مشغله ها دوباره به گروه باز خواهند گشت.

در سال 1372 مجری برنامه نود در آن زمان با 19 سال سن در برنامه مسابقه هفته شرکت کرده بود وقتی که هیچکس نمی دانست او روزی بهترین محصول تلویزیون ایران خواهد شد بطور حتم سورپرایز برنامه هفته گذشته نود تکه ای از یک برنامه قدیمی شبکه اول سیما بود که روزگار این مسابقه رنگی را سیاه و سفید کرده بود . لینک فیلم اولین حضور تلویزیونی عادل! ناگهان منوچهر نوذری ظاهر شد . هنرمند کم نظیر و استاد . او مجری ساده ترین مسابقه تلویزیونی ایران بود . مسابقه ای که در اوایل دهه ۷۰ میزان محبوبیتش دست کمی از برنامه نود نداشت ! مسابقه ای که هر هفته ۵ شنبه شب ها پخش می شد و در آن هر هفته نابغه ای کشف می شد که اطلاعات عمومی اش حیرت انگیز نشان می داد .نوذری اما شرکت کننده یکی از مسابقاتش در سال ۱۳۷۲ جوان لاغری بود که خودش را عادل فردوسی پور معرفی کرد .مجری برنامه نود در آن زمان با ۱۹ سال سن در برنامه مسابقه هفته شرکت کرده بود وقتی که هیچکس نمی دانست او روزی بهترین محصول تلویزیون ایران خواهد شد . طالع عادل اما ۱۸ سال قبل هم فوتبالی بود . میان آن همه پرسش سخت آسانترین سئوال ممکن نصیب عادل شد . نوذری از فردوسی پور پرسید:«بازیکن سرشناس تیم ملی برزیل که بیش از هزار گل به ثمر رسانده است؟»فردوسی پور خیلی سریع بلافاصله گفت:«ادسون آرانتس دونا سیمنتو ملقب به پله»جالب اینکه نوذری عادت داشت در این مواقع کنایه یا متلکی نثار شرکت کننده کند اما با خنده از عادل پرسید :«اطلاعات دیگری هم از این بازیکن داری؟»که فردوسی پور گفت:«بله؛ او همین چند وقت پیش یک بار دیگر ازدواج کرد!»نوذری با شوخی به فردوسی پور گفت که خودت هم شبیه پله هستی که عادل در جوابش گفت:«اما من اینقدر سیاه نیستم.»او بعد از این سئوال یکبار دیگر درحالیکه به سمت شرکت کننده دیگری می رفت درمیانه راه به سمت عادل برگشت وگفت: یکبار دیگر اسم پله را بگو!..که .این یکی از شگردهایی بود که نوذری را در تلویزیون استثنا می کرد.لحظه ای که عادل جوان هم از این شوخی به وجد آمد ودرجا با واکنشی غیر ارادی با خنده بالا پرید!عادل فردوسی پور البته بعد از نمایش این قسمت توضیح داد که در آن سالها هنوز در تلویزیون کار نمی کرده اما همواره در مسابقات سرگرمی صدا و سیما داوطلب شرکت بوده است

برّوا آباءکم یبرّکم أبناؤکم و عفوّا عن نساءالنّاس تعفّ نساءکم: (با پدرانتان خوش رفتار باشید تا پسرانتان با شما خوش رفتار باشند و از زنان مردم عفیف باشید تا از زنانتان عفیف باشند.) من ساء خلقه عذّب نفسه: (هر کسی بد اخلاق باشد خود را شکنجه می کند.) عالم أفضل من ألف عابد و ألف زاهد: (یک عالم افضل تر از هزار عابد و هزار زاهد است.) مجاملة النّاس ثلث العقل: (مدارا با مردم یک سوم خردمندیست)

استفاده از هفته‌ي هفت روزه، كه ريشه‌اي ميان‌روداني دارد، با تقويم زرتشتي ايران پيش از اسلام سازگار نيست، چرا كه اين تقويم زرتشتي دوازده ماهِ سي روزه داشت كه هر روز آن به ايزد معيني اختصاص داشت و بر اساس آن نام‌گذاري گرديده بود. با وجود اين، نشانه‌ها و اشاره‌هايي مبني بر شناخته بودن انگاره‌ي هفته در ميان خردمندان ساساني وجود دارد. چنان كه در آن روزگار، هفت «آهنگ شاهانه» (خسرواني)، هر يك در روزي خاص از هفته سروده و خوانده مي‌شده‌اند؛ و بازي تخته نرد با استفاده از طرحي كه ساعات شبانه روز، هفت روز هفته و 12 ماه سال را بازمي‌نمود، ابداع شده بود. يقيناً يهوديان، مسيحيان، و مانويان ايران نيز از اين شيوه‌ي روزشماري، به طور منظم در آيين‌ها و نظام گاهشماري خود استفاده مي‌كردند. اسناد سغدي مانوي نام‌هاي كهن هفت روز هفته را كه در دو نظام روزشماري اصلي به كار مي‌رفته‌اند، گواهي كرده‌اند. نخستين نظام روزشماري، بر روز Shambedh (شمبذ) استوار بود و پنج روز بعدي پي آيند آن، كه با شماره‌‌هايي حساب مي‌شدند، با ewshambedh ايوشمبذ (”يك روز پس از شنبه“) آغاز مي‌شد و با panj/zh shambedh پنج/ ‍ـژ شمبذ (”پنج روز پس از شنبه“) پايان مي‌يافت. اما در اين نظام روز جمعه با نام Adenag/ adhene (آدينگ/ آذينه) معين شده بود. اين نظام تا به امروز به جاي مانده است. نظام دوم روزشماري از طرح سياره‌اي ميان‌روداني ِ نام‌گذاري هر روز هفته برپايه‌ي نام يك ايزد پشتيبان پي روي مي‌كرد. اما غالباً رابطه‌ي ميان روزهاي هفته و نام ايرد پشتيبان با اصطلاح j/zhamnu ج‍/ ژمنو (”روز/ زمانِ“) نشان داده مي‌شد. بدين ترتيب نام يك‌شنبه mir مير (”Mithra / Mehr يا خورشيد“) و mehr j/zhamnu ”روز/ زمان مهر يا خورشيد“ بود؛ دوشنبه maah j/zhamnu ”روز ماه“ بود؛ سه شنبه unxaan اونخان يا waashaghna واشغنه (از اوستايي verethraghna، در فارسي بهرام) ”روز بهرام (مارس، مريخ)“ بود؛ چهارشنبه tir ”روز تير (مركوري)“ بود؛ پنج شنبه ohrmazd j/zhamnu ”روز هرمزد (سياره‌ي ژوپيتر)“ بود؛ نام جمعه Anaahid اناهيد ”روز ناهيد (ونوس)“ بود؛ و شنبه Kewaan j/zhamnu ”روز كيوان (سياره‌ي ساتورن/ زحل)“ بود. در زماني پيش از سده‌ي هشتم ميلادي سغدي‌هاي مانوي اين نظام هفته‌ي سياره‌اي را در چين رواج دادند. ايغورها نيز هفته‌ي سياره‌اي را به شكل mir (مير)، maax (ماخ)، waanxaan (وانخان)، tir (تير)، urmuzd (اورموزد)، naxid (نخيد)، و kiwan (كيون) از سغدي‌ها وام گرفتند. اسلامْ سال قمري و هفته‌ي هفت روزه را در ميان ايرانيان رسمي ساخت، و تأثير هفته‌ي سياره‌اي در متون اخترشناختي و اشعار ايراني (به ويژه هفت پيكر نظامي) و حتا برخي رسالات شيعي تحقق يافت. طرح هفته‌ي سياره‌اي، رابطه‌ي مستقيمي را ميان خصلت‌هاي هفت سياره، به عنوان حاميان ايزدي هفت روز هفته، با هفت اقليم، هفت كشور، هفت فلز، و هفت رنگ، كه گمان مي‌رفت همه‌ي آن‌ها بر فعاليت‌ها و سرنوشت انسان تأثير نيرومندي مي‌نهادند، در نزد مردم مجسم ساخته بود. [Hidden Content]