جالبه برام که توی کشورهای جهان سوم، تعصب روی چیزای مختلف به عنوان حسن به حساب می آد در صورتی که توی اونور تعصب بی مورد روی یه موضوع چندان جالب نیست.
حالا این وسط ما ایرونی ها بعضی هامون تریپ روشنفکری برمیداریم و در مذمت تعصب میگیم اما توی زندگی روزمره مون اگر یه ذره دقت کنیم میبینیم که روی خیلی چیزا تعصب داریم...
بعضی هامون روی یه سری از موضوعات چنان تعصب داریم که اصلا اجازه ی مطرح کردن سوال در مورد اون یا نقدش رو به کسی نمیدیم! حتی یه ذره به خودمون اجازه نمیدیم که در مورد صحت یا عدم صحتش فکر کنیم...
نظر شما چیه؟
تعصب خوبه؟ بده؟
وجودش چه حسنایی داره؟
نبودش چطور؟
تا چه حد لازمه؟