چکیده:
ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﻧﻘﺪ ﺍﺩﺑﻰ ﺑﻪﻃﻮﺭ ﺳﻨّﺘﻰ ﻛﻼﺳﻴﻚﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺭﺳﻄﻮ ﻭ ﺭﻣﺎﻧﺘﻴﻚﻫﺎ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻓﻼﻃﻮﻥ ﻣﻨﺘﺴﺐ ﻣﻰﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺩﺭ ﺣﻮﺯﺓ ﻧﻈﺮﻳﺔ ﺍﺩﺑﻰ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺭﺳﻄﻮ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ از تسلط ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎ ﺍﻭﺳﺖ ﺗﺎ ﺯﻣﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺭﻣﺎﻧﺘﻴﻚﻫﺎ ﻗﺪ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺍﻳﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﺭﺍ ﻣﻰﺗﻮﺍﻥ ﻋﺼﺮ ﻛﻼﺳﻰﺳﻴﺴﻢ ﻧﺎﻣﻴﺪ. ﺑﻌﻀﻰ ﻣﻨﺘﻘﺪﻳﻦ ّﺍﻣﺎ ﻛﻼﺳﻲﺳﻴﺴﻢ ﺭﺍ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﺭﺍﻯ ﻳﻮﻧﺎﻧﻰ ﻭ ﻻﺗﻴﻨﻰ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻰﺑﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎﻧﻰ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﻫﺎ ﺁﻥ ّ ﺗﻔﻜﺮ ﺭﺍ ﺍﺣﻴﺎ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺗﺎ ﻗﺮﻥ ﻫﺠﺪﻫﻢ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎﻓﺖ، ﻧﺌﻮﻛﻼﺳﻲﺳﻴﺴﻢ ﮔﻔﺘﻨﺪ. ﺩﺭ ﻧﻮﺷﺘﺎﺭ ﺣﺎﺿﺮ، ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﺓ ﻧﻈﺮ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﺣﻮﺯﺓ ﺁﺛﺎﺭ ّﺧﻼﻗﻪ، ﻗﺼﺪ ﻣﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﻛﻨﻴﻢ ﺁﺭﺍﻯ ﺍﺭﺳﻄﻮ ﻧﺰﺩ ﺍﻋﻘﺎﺏ ﻛﻼﺳﻴﻜﺶ، ﻛﻪ ﺍﺩﻋﺎﻯ ﭘﻴﺮﻭﻯ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ، ﺑﻪ ﭼﻪ ﺷﻜﻠﻰ ﺩﺭﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ. ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻛﺎﺭ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ّ ﻣﻔﺼ ًﻼ ﺑﻪ ﺑﻮﻃﻴﻘﺎﻯ ﺍﺭﺳﻄﻮ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪﺍﻳﻢ. ﻗﺪﻡ ﺑﻌﺪﻯ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺤﻘﻴﻖ، ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺩﺭ ﺑﺎﺏ ﺷﻜﻮﻩ ﺳﺨﻦ (ﻛﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻧﻤﻂ ﻋﺎﻟﻰ ﻳﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﺮﺩ) ﻟﻮﻧﮕﻴﻨﻮﺱ ﺍﺳﺖ.سومین شخصیتی که از ﺁﻥ ﻳﺎﺩ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻫﻮﺭﺍﺱ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﻧﻘﺪ ﺍﺩﺑﻰ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﻧﺴﺎﻧﺲ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﭘﻰ ﻣﻰﮔﻴﺮﻳﻢ. ّﺍﺩﻋﺎﻯ ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺳﻨّﺖ ﺍﻭﻣﺎﻧﻴﺴﺘﻰ ﺍﻳﺘﺎﻟﻴﺎ ﻣﻰﺗﻮﺍﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺑﻰﺑﺪﻳﻞ ﻫﻮﺭﺍﺱ ﺩﺭ ﺷﻜﻞﮔﻴﺮﻯ ﻛﻼﺳﻲﺳﻴﺴﻢ ﭼﻨﺎﻥ ﻛﻪ ﻫﺴﺖ ﭘﻰ ﺑﺮﺩ. ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺩﺑﻴﺮﺳﺘﺎﻥ ﻛﻮﻛﺮﻩ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺍﺯ ﭘﻰ ﮔﻴﺮﻯﻫﺎﻯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻣﺎﺳﺖ. ﺁﺧﺮﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﺤﻮﻯ ﻣﻬﻢﺗﺮﻳﻦ ﺑﺨﺶ ﺁﻥ، ﺑﺮﺭﺳﻰ ﺍﺻﻮﻝ ﻭ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻭ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﻛﻼﺳﻲﺳﻴﺴﻢ ﻭ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﺑﻮﻃﻴﻘﺎ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺩﺭﻳﺎﺑﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ مستقیما ﺍﺯ ﺑﻮﻃﻴﻘﺎ ﺑﺮﺧﺎﺳﺘﻪﺍﻧﺪ ﻭ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﺩﺭ ﻃﻮﻝ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﺭﺍﻯ ﺍﺭﺳﻄﻮﻳﻰ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪﺍﻧﺪ.
مشخصات مقاله:مقاله در 8 صفحه به قلم ﺣﻨﻴﻒ ﺍﻓﺨﻤﻲ ﺳﺘﻮﺩﻩ (دانشجوی دکتری ادبیات فارسی ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺎﻩ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﻭ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻓﺮﻫﻨﮕﻰ)،منبع مجله کتاب ماه ادبیات شماره 52 مرداد ماه 1390
دانلود مقاله