چکیده:
معماری بیش از آن که محصول تصمیم یک یا چند فرد باشد، محصول فرهنگ جامعه است. بسنده کردن به شناخت کالبد و جسم معماری و غفلت از پیوندهای آن با فرهنگ به سطحی نگری در تاریخ معماری می انجامد. تاریخ فرهنگی رویکردی در تاریخ و تاریخ معماری است که اگر به مطالعات تاریخ معماری ایران وارد شود، می تواند آن را ژرف تر و برخی از زوایای تاریک آن را روشن کند.
در این مقاله، نخست رویکرد تاریخ فرهنگی را، از طریق بررسی سیر تحول این نوع رویکرد و آثار آن، معرفی می کنیم. به دنبال این بررسی و معرفی، ویژگی های مشترک اقسام تاریخ فرهنگی را برمی شماریم. آن گاه امکان استفاده از این رویکرد را در تاریخ معماری ایران می سنجیم. بخش آخر این مقاله حاوی پیشنهادهایی برای مطالعه تاریخ فرهنگی معماری ایران است.
مشخصات مقاله:مقاله در 21 صفحه به قلم نازنين شهيدي مارناني (كارشناس ارشد مطالعات معماري ايران دانشگاه شهيد بهشتي)،مهرداد قيومي بيدهندي(استاديار دانشكده ي معماري و شهرسازي دانشگاه شهيد بهشتي).منبع:مطالعات تاریخ فرهنگی سال پنجم پاییز 1392 شماره 17.ensani.ir
رویکرد تاریخ فرهنگی و امکان و فواید آن در مطالعات معم.pdf