جستجو در تالارهای گفتگو

بسیاری از تلاش های اخیر در زمینه طراحی شهری، بر روی تولید و مدیریت فضاهای عمومی شهرها، متمرکز شده است. در این پژوهش دیدگاه های مختلف طراحی شهری نسبت به فضاهای عمومی شهری مورد بررسی قرار گرفته و اهمیت این فضاها در طول تاریخ و مفاهیم چندگانه و متعارض آن، و همچنین نقش این فضاها در جوامع شهری دوره مدرن بررسی شده اند. در تمام شهرها، در هر نقطه ای از جهان و در هر مقطعی از تاریخ که باشند، یکی از مشخصه های صالی سازمان سیاسی و اجتماعی آنها تفاوت زندگی مردم در عرصه های عمومی و خصوصی شهر است. حضور مردم در عرصه شهری به نحوه سازماندهی مدیریت و فضا بستگی دارد و نوع این سازماندهی و مدیریت می تواند تعیین کننده الگوهای رفتاری در فضای شهری و زندگی اجتماعی در شهرها باشد. یکی از روش های معمول در سازماندهی فضا، تعریف برخی از مکان های خاص به عنوان فضاهای خصوصی و تعریف بقیه فضاها به عنوان فضاهای عمومی است. نویسنده: علی مدنی پور دانلود مقاله

نقشه، پروژه و انواع مقالات شهرسازی را در این تاپیک درخواست دهید تا در صورت امکان برایتان تهیه کرده و در انجمن ارائه دهیم.

تا آنجا که به یاد دارم، در فضاهای گسسته از هم زیسته ام. در فضاهایی که ممکن نبود شکل و محتوا در پیوندی هماهنگ، پیکری یگانه بسازند. به عکس، تا چشم کار می کرد همه ترکهای پیچش ذهن را جابجا در آنها می دیدی. هیچ چیز سرجای خود نبود، چیزی هم راه به جایی نمی برد. فضاهای برخواسته از اعصار گوناگون را که به هم دهن کجی می کردند، گرد آورده و در موزاییک های تصادفی بر روی هم و پهلو به پهلوی هم می چیدند، به گونه ای که همیشه احساس می کردم در برهوت زندگی می کنم. تنها چشم انداز جادویی کوه ها و کشش صمیمانه روابط انسانی بود که مرا خواه ناخواه در واقعیتی ملموس نگه می داشت. نسل من برخورد فرهنگ ها را با گوشت و پوست خود تجربه کرد. فضاهای هندسی بوهاوس در اندرون صف بسته دنیای در خود فرو رفته به سرعت رخنه می کردند و آثاری شدید از خحود برجای می نهادند که اگر هم مقاومتی در برابرش انجام می گرفت، نا آگاهانه بود. مقاله حاضر یکی از مقالات خوب و جالب در زمینه فضاهای گم شده هستش که در مجله نامه فرهنگ، سال سوم، شماره اول به چاپ رسید. نویسنده: داریوش شایگان دانلود مقاله

با افتتاح پی در پی دوره های جدید دانشگاهی، رشته طراحی شهری در سطح جهانی به سرعت در حال رشد است. این رشد را باید پاسخی دانست که دانشگاه ها به تقاضای فزاینده بخش خصوصی و عمومی برای استخدام متخصصان این رشته داده اند. همزمان با توسعه کمی آموزش طراحی شهری، در سال های اخیر روند بازنگری در محتوای برنامه درسی این رشته نیز شتاب فزاینده ای یافته است. در بازنگری برنامه آموزشی، تعیین دانش و مهارت های اساسی که لازم است طراحان شهری برای ایفای مسئولیت حرفه ای خود بیاموزند، نقش حیاتی دارد. این مقاله در صدد است تا با مرور تحلیلی متون تخصصی تعلیم و تربیت طراحی شهری، بررسی تجربیات دانشگاه های گوناگون جهان و مرور تقاضای بازار طراحی شهری، چارچوبی را به عنوان چارچوب دانش و مهارت های اساسی مورد نیاز طراحان شهری تدوین کند، بر مبنای چارچوب مذکور، این مطالعه تلاش خواهد کرد تا برخی توصیه های مقدماتی را برای کاربست در بازنگری برنامه درسی دوره کارشناسی ارشد طراحی شهری در دانشگاه های ایران ارائه کند. در این نوشتار، ابتدا ظهور رشته طراحی شهری، افتتاح اولین دوره های دانشگاهی این رشته، و کنفرانس های آموزشی متعددی که در این زمینه برگزار گردیده اند مورد بررسی قرار خواهد گرفت؛ سپس، محتوا و روش های آموزشی دوره های گوناگون و سطح حداقل دانش و مهارت های مورد نیاز از دیدگاه معلمان طراحی شهری و استخدام کنندگان طراحان شهری مطالعه می گردد، و نهایتاً با تدوین چارچوبی برای دانش و مهارت های اساسی مورد نیاز طراحان شهری، برخی توصیه های اجمالی به منظور کاربرد در فرآیند بازنگری برنامه درسی این رشته در ایران مطرح می شود. کلمات کلیدی: طراحی شهری، آموزش، برنامه درسی، مهارت، دانش نویسنده: کوروش گلکار دانلود مقاله

این نظر که فضاها بر رفتار فرد تأثیر می گذارند و می توانند برای تنظیم رفتار او به کار گرفته شوند امری پذیرفتنی است. اصولاً چنین امکانی وجود دارد که از طریق برنامه ریزی و طراحی شهری و از راه ترکیب طرح ها با نوعی نظام انتظام دهنده، مراتب ارتقای اخلاقی و اجتماعی افراد جامعه را فراهم ساخت. بنابراین، همانگونه که فضاهای شهری می توانند با برنامه ریزی و طرح ریزی صحیح محل بروز و نمود فضایل انسانی باشند، از جهت دیگر نیز می توانند از طریق رهاشدگی و برنامه ریزی ها و طرح ریزی های نادرست و ساده انگارانه به مکان بروز انواع جرایم شهری تبدیل گردند. نظرسنجی ای که در 8 شهر بزرگ کشور اجرا شده است، نشان می دهد که 81 درصد شهروندان احساس نا امنی می کنند. برخی از عوال ایجاد نا امنی علل محیطی دارند. از جمله این موارد خالی گذاشتن منزل به مدت چند روز، فرستادن فرزند به تنهایی به مدرسه، تردد خانم ها به تنهایی در شب و قدم زدن در مسیر های خلوت است. نتایح نظرسنجی مذکور نشان می دهد که به رغم بی توجهی به فضاهای شهری نزد متخصصان رشته های مرتبط و مدیران اجرایی شهرها، نقش این فضاها و تأثیر آنها در وقوع جرایم شهری حداقل در شهرهای بزرگ کشور یک واقعیت عینی و اثبات شده است. نویسنده: حبیب الله طاهرخانی دانلود مقاله

انگاره های معرفتی و حرفه ای قطعیت پسند که جا پای فلسفی استواری در عصر فرامدرن ندارند، بر مسیر تحولات سازنده ساماندهی و ارتقای کیفیت فضاهای شهری سایه افکنده اند. این نوع انگاره ها در سال های اخیر بر تبیین و توضیح علمی و کارکردی حرفه دانش طراحی شهری تأثیری نسبتاً مشخص داشته اند. در این میان ذکر چند نکته ضروری می نماید: اولاً پس از نزدیک به سه دهه سابقه آموزشی و دانشگاهی رشته طراحی شهری در ایران، هنوز تعریف جامع و مانعی از آن به دست نیامده است. ثانیاً، با برداشتی قطعیت نگرانه از موضوع، محتوا و زمینه های اجرایی پروژه هایی که به طراحی شهری موسوم می گردند، از نظر مطلوبیت و پاسخ دهندگی و کارایی دچار تردید می شوند. به نظر می رسد با یافتن درکی بهینه از ویژگی های دانش طراحی شهری و ویژگی های دانش طراحی شهری و ویژگی های پروژه هایی که نوعاً دارای محتوای طراحی شهری هستند، زمینه مطلوبی برای کارایی آن در مسیر سازندگی سرزمین ایران فراهم گردد. نویسنده: مصطفی بهزادفر دانلود مقاله

مدتی است که دوران سیطره کمیت به سر آمده است. باید به کیفیت های محیطی توجه کرد. این خواست شهروندان ماست و وظیفه طراحان شهری، برنامه ریزان و معماران آینده. هنوز دانش طراحی شهری با فعالیت طراحی شهری در هم می شوند. از آن بدتر، وظیفه طراحی شهری را محدود به جداره سازی و در بهترین حالت طراحی فضاهای شهر می دانند. برخی نیز آن را مترادف زیباسازی قرار می دهند و برخی پرداختن به جزئیات شهری را طراحی شهری می دانند. محور اصلی مبحث طراحی شهری کیفیت است. برای گریز از ایستا انگاری دانش طراحی شهری باید سیر تحول، تطور مفهوم کیفیت فضایی و تأثیر زمان را بر آن در نظر گرفت. کارشناسان و مدیران طراحی شهری امروزه به بیماری سیطره کمیت دچار شده اند، دلمشغولی اصلی آنان حل مسایل کمی است و به پیامدهای کیفی تصمیمات خود توجهی ندارند. هنوز رابطه کمیت و کیفیت به خوبی درک نشده است. این تفکر که هرچیز فقط از مقدار (چندی) درست شده، و اینکه همین چندی (مقدار) از هر چیز، قابل درک، دریافت و برنامه ریزی است، اولویتی برای کمیت بخشیده که به فجایع عملی کنونی انجامیده است. بیشتر کارشناسان و مدیران با کمیتها کلنجار می روند. اما مردم به کیفیتها توجه دارند. افراد برای خلوت به محله مسکونی و خانه خود پناه می برند و در برابر برای انبساط و تجمع و تعامل اجتماعی به خیابان می ریزند. هنوز باور داریم که کارها را رأسا انجام می دهند، و هنوز ادعا می کنیم که فلان شهر یا فضاهایش را فلان شاه یا مرد قدرتمند ساخته است. باور نداریم که ساختن امری گروهی است و نیازمند تخصصهای متفاوت؛ و آنچه به تحقق پذیری و موفقیت طرح می انجامد، داشتن هدفی مشترک و هماهنگی است. طراحی شهری نه به دنبال ایجاد فضاهای پر خرج و فاخر است و نه هدفش ایجاد فضاهای زیبا به معنای خوشگل و چشم نواز. زیبایی دلمشغولی اصلی طراح شهری نیست و کیفیاتی مانند، هویت، وحدت، نقش انگیزی و حس مکان برای اون مهم تر است. دهه شصت و هفتاد میلادی دوران تغییر الگوها و الگو واره ها و خوانش تازه ای از زمان و مکان بود. حاکمیت مطلق عقل به زیر سوال رفت و دوباره عاطفه به عنوان همزان عقل با آن همتراز گردید. مشخص شد که نه تقدمی برای کیفیت یا کمیت وجود دارد و نه فرم تابع عملکرد است و نه عملکرد تاب فرم. بدین ترتیب مولفه سومی به نام معنی مطرح شد که اهمیت آن به هیچ وجه کمتر از فرم و عملکرد نیست. امروزه طراحی شهری به دانشی تبدیل شده است که با آغوش باز هرگونه دانش و تجربه ای را که مربوط به جامعه انسانی و محیط زندگی اوست پذیرا می شود و آن را در جهت غنی کردن خود و بستر زندگی شهروندان به کار می گیرد. در عمل نیز معماری بولدوزری تقبیح گردید، و ارزش قدمت، ریشه، خاطرات، تصویر ذهنی، مقیاس انسانی، دوباره بازشناسی و بازآفرینی شد. شعار شهر برای شهروندان و نه برای خودروی شخصی مورد توجه قرار گرفت. سالهاست که نیاز به ارتقای کیفیت احساس شده است. مدیران اسبق شهرداری تهران با تمهیداتی از زدن رنگ و لعاب، نصب پرچم و جداره سازی شروع کردند و تا آستانه طراحی شهری ادامه دادند؛ اما اکنون این روند، با تغییر مدیریت متوقف شده است. دانلود مقاله