جستجو در تالارهای گفتگو

اما در معماری اگر اشتباهی مرتکب شوید، دیگر برای جبران آن خیلی دیر است، بنابراین معماری حرفه خطرناکی است... شما می توانید اثر یک نویسنده بد را نخوانید، اما یک معمار بد، می تواند اثری از خود بجا بگذارد که تا مدتها چهره شهر را تحت تاثیر خود قرار دهد... بنابراین سؤال " در آینده چه خواهد شد؟" سؤال مشروعی است. معماری یعنی شور و حادثه... این حرفه یکی از پرمخاطره ترین حرفه هایی است که می توان تصور کرد. بنابراین ساختن، یعنی حادثه، یعنی ابداع... حادثه ای مداوم برای بیان حقیقت... اما اگر به وقایع خوب فکر کنید، آنها در ارتباط با ذهن و روح هستند... یعنی در جهانی که به نظر می آید همه چیز کشف شده، معماری همچنان مشغول مکاشفه است. فضا کشف می کند، گوش فرا می دهد، تلاش می کند تا بفهمد، کشف کند، منفجر کند... معماری یعنی کشف کردن، و معمار باید روحی پایدار برای کشف و درک داشته باشد. معماری یعنی عطف به ایده ای که روحی جدید می آفریند... این جدال است، درست است که من ستایشگر دلیل و منطق هستم، اما شاید گاهی اوقات اینها کافی نباشند، نیاز به تلاش و جدال است... جدالی که بعد از دوره ای از تجارب کاری، نمی دانی آیا درست بوده یا خیر؟... چطور بگویم، کلا پدیده غیرقابل پیش بینی بودن، یکی از اجزای فرآیند معماری است... معماری، مقداری نیز عصیان است... این فکر که معماری و هنر عمیقا یک فعالیت ابداعی است، تنها نظر من نیست، بلکه "مارگریت اورسونار" نیز می گوید: "هنر عبارت است از ابداعی نگاه کردن در تاریکی." معماری حتی شامل پایداری، مقداری لجاجت با حس عصیانگری، صبور بودن، جستجو کردن، حوصله داشتن برای رسیدن به هدف... حتی صید کردن است، معماری یعنی همه اینها... یعنی پدیده ای خیلی پیچیده... قبلا هم گفتم معماری یعنی هنر هم مرزی با علوم... محصولی از خاطره، از گذشته، از تاریخ... یعنی نیاز به خلق کردن... در عین داشتن رابطه ای با خاطره و گذشته... گذشته نعمت بزرگی برای ماست... بدون تردید هیچکس نمی تواند کاملا موازی با گذشته کار کند... پس یعنی حتی چنین عصیانی نیز وجود دارد. معماری، یعنی جمع تضادها... نظم و بی نظمی... مسلم است که نظم، منطق و دقت، نیاز به ریاضیات، نیاز به هندسه دقیق و نیاز به هزاران هنر دیگر دارد... در اینجاست که حس نافرمانی و شکستن ایجاد می شود... شاید این تضاد به نظر نشانه خوبی نیاید، اما این دقیقا در طبیعت همه چیزهاست. اصولا زندگی پیچیده است و معماری نیز به همان میزان وقتی معماری آیینه انعکاس دهنده زندگی می شود، تردیدی نیست که پیچیده ترهم می گردد، معماری دائما در نوسان بین سختی ها، افراط ها، تضاد ها، عقاید گوناگون، ظرافت و حتی زمختی است تمایل به پدیده ظرافت، همواره با برخی مخالفت ها و مبارزات عجین است. ترجمه آقای سعید تیزقلم زنوزی- خانه فیلم معماری در تاریخ 28 بهمن با تشكر از خانم مهندس هدی دارابی