جستجو در تالارهای گفتگو

‌در آینده، دولت‌ها قوانین محیط زیست را در سازمان‌ها، به عنوان الزامی قانونی، به طور دقیق‌تر و جدی‌تر دنبال و کنترل می‌کنند. شرکت‌ها، با ایجاد مدیریت CSR این قوانین را جزء موارد اعتباری، ارزشی و الزامی سازوکار خود و شرطی برای شرکت‌ها و سازمان‌هایی که با آنها مراوده دارند، تلقی خواهند کرد زیرا این باور به باوری عمومی تبدیل شده است که تجارت بدون حضور در CSR، ارزشی ندارد و موفق نخواهد بود. WTO و الزامات CSR با توجه به اهمیت جهانی شدن تجارت، سازمان‌ها با شکل کنونی و بدون پیوستن به WTO و انجام الزامات آن، دیگر نمی‌توانند به حضور در بازارهای جهانی ادامه داده و یا سهمی از بازار را به خود اختصاص دهند. یکی از شروط الزام‌آور پیوستن به WTO انجام مسئولیت‌های اجتماعی مطابق با استانداردهای جهانی است. WTO با توجه به نقش و اهمیت مسئولیت‌های اجتماعی در زندگی و رفاه اجتماعی، هر روزه مقررات سختگیرانه‌تری را به الزامات ورود به بازار جهانی می‌افزاید. این سازمان برای اینکه سازمان‌های تولیدی و خدماتی باور کنند رهیافت‌های آنها بستگی کاملا زیادی به نحوه ارتباط‌شان با CSR دارد، به صورت ذیل فرهنگسازی می‌کند: ▪ تشویق تجارت مسئولانه و شفاف برای ورود به بازار جهانی ▪ کمک به ارتقای آگاهی با توجه به منافع زیادی که CSR در جامعه و بازار دارد ▪ کمک به بازسازی ساختار موجود تجارت جهانی حول محور CSR فردا شکل‌دهی و هدفمند کردن ▪ مهارت‌های رفتاری و ساختاری CSR، برای رسیدن به ارزش‌های اقتصادی ▪ ایجاد مشارکت بین تجار، دولت و گروه‌های اجتماعی (ساختن هرمی استوار و محکم) با آمیختن هدف بازار و حمایت و ارتباط آن با CSR به عنوان ابزاری برای دستیابی به تجارت توسعه‌یافته مشتریان مشتریان، فقط با سازمان‌هایی کار می‌کنند که CSR در ساز و کار آنها نقش بسزایی داشته و مقداری از سود و فعالیت خود را در این زمینه ساماندهی می‌کنند. سازمان‌ها سازمان‌ها، فقط با شرکت‌ها و بنگاه‌هایی همکاری تجاری خواهند کرد که به مسئولیت‌های اجتماعی به عنوان رسالت و ارزش، وفادار بوده و از اعتبار بین‌المللی در این زمینه برخوردار باشند. مردم مردم، فقط از مراکزی خرید می‌کنند که به مسئولیت‌های اجتماعی خود و بهبود کیفیت زندگی مردم، بیش از منافع خویش می‌اندیشند و با خردمندی در ارائه تولید و خدمات خود، سختگیرانه به الزامات CSR پاسخ مثبت می‌دهند، سازوکار آنها شفاف و مثبت است و نسبت به آن در هر زمان قادر به پاسخگویی به جامعه هستند و از سلامت سازوکار و برنامه‌ریزی پویا و بادوام و موفق، برخوردارند. درواقع میزان اعتبار و موفقیت سازمان‌ها در سازوکار خود و موفقیت‌شان در کسب سهم بازار بیشتر، با میزان و نحوه پاسخگویی آنها نسبت به مسئولیت‌های اجتماعی‌شان رابطه‌ای تنگاتنگ و مستقیم دارد. درواقع باید به این شعار باور داشت که: هرچه شفاف‌تر و سالم‌تر، به همان میزان پرسودتر و موفق‌تر راهکارهایی برای آینده CSR ۱) تلاش NGOها، دولت و دیگران برای تغییر قوانین غیر قابل انعطاف و خشن یک‌جانبه و رعایت کامل حقوق مالیاتی، مالکیت و رقابت ۲) درگیر کردن داوطلبانه بازارها و غول‌های بازار با CSR که منجر به اقتصاد توسعه‌یافته جدیدی می‌شود که در آن، هدف فقط سودآوری نیست بلکه بهبود مستمر زندگی مردم یا درواقع درگیر کردن آنها با تکنولوژی محیط زیست و تکنولوژی CSR است. ۳) امضای داوطلبانه توافقات بازار کار و تجارت در حول محور CSR ۴) درگیر کردن بازار در حفظ و ارتقای CSR ۵) ایجاد ویژن[۱] و استراتژی CSR ۶) ساختار فرهنگ ساختاری و حمایتی CSR ۷) توسعه سازمان CSR ۸) رهبری CSR توسعه‌یافته ۹) برنامه تغییر CSR به سوی ایجاد تکنولوژی CSR