جستجو در تالارهای گفتگو

محلۀ عودلاجان، میراث شهری در تقابل بین سنت و مدرنیته.pdf

چکیده: عرصه تحولات عظیم در جوامع نیازمند بستر سازی و متناسب سازی جامعه برای پذیرش انواع تغییرات است.از آنجایی که این تحولات در مدت زمان کوتاهی اتفاق می افتد و تاثیر بسزایی در تمامی ابعاد جامعه دارد،تحولات عظیمی را در زیرساخت های جوامع و نحوه زیست افراد جامعه به وجود می آورد.لزوم پیش بینی این تغییرات در برنامه ریزی برای زندگی انسان ضروری است.این نوع نگرش در برنامه ریزی در معماری نیز الزامی است،زیرا این تحولات،تغییرات عمده ای در الگوهای رفتاری و نحوه استفاده از بنا پدید می آورد.از طرفی رضایتمندی انسان امروز و درک وی از زیبایی به همراه کارآمدی بسیار با اهمیت است.این مقاله با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی به بررسی فضاهای انعطاف پذیر و ضرورت به کارگیری این فضاها همگام با تحولات سریع جامعه پرداخته است.استفاده از فضاهای انعطاف پذیر با نحوه نگرش انسان امروزی که در ان صرفه اقتصادی و زمانی نقش بسزایی در ابعاد مختلف برنامه ریزی برای نحوه زندگی و تغییر الگوهای رفتاری نسبت به مکان دارد.می تواند پاسخگویی همزمان به نیازهای مختلف رفتاری در طی زمان باشد و هم چنین هویت مکان را براساس ادراکات زیبایی شناسانه انسان امروز برآورده سازد. مشخصات مقاله:مقاله در 8 صفحه به قلم رضا افهمی(استادیار گروه پژوهش هنر،دانشکده هنر و معماری،دانشگاه تربیت مدرس)،مصطفی علیزاده(دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،دانشگاه آزاد اسلامی،واحد کرمان)،منبع کتاب ماه هنر شماره 173،بهمن ماه 1391 دانلود مقاله

دروووووووود به همه ی دوستان چند روز پیش داشتم با یکی از همکارام صحبت می کردم... گفتم من واقعا" نمی فهمم چرا توی همه جای امریکا ...در همه ی اقلیم ها خونه هاتون یه مدله؟ گفتم الان یه دلیل میاره که رسما" چیزی نتونم بگم. گفت: دلیلش نگه داشتن اون پوسته ی تاریخی هست...یعنی سنت! اما در داخل بنا مدرن هست. امروز داشتم با مصطفی ( ~m~o~j) حرف می زدم در مورد طرح روستاش....یه خونه طراحی کرده بود که واقعا" عالی بود...از هر نظر...اما استادشون گفته بود چون این خونه تو روستاست باید سرویس بهداشتی بیرون از خونه باشه ...تو حیاط اینجایت که طرح می شه سنتی....تو دلم گفتم یه کم می گذشت می گفت: اجاق گاز نمی خواد...با هیزم آتیش روشن می کنیم حالا به نظر شما گدوم بهتره؟ سنت یا مدرنیته یا ترکیبشون؟

فضا یکی از عرصه های مطالعه ی انسان شناسی است. تعریف فضا، چگونگی تقسیم بندی های فضایی، رابطه ی فضا و زمان و به طور کلی تأثیر متقابل فضا و فرهنگ یکی از دغدغه های اصلی انسان شناسان فرهنگی به خصوص در حوزه هایی چون انسان شناسی شهری بوده است. به عقیده ی لوفبور انسان ها بر اساس نیازهای اجتماعی خود فضای زندگی خویش را ساماندهی می نمایند. "تولید فضا" در دوره های تاریخی گوناگون متفاوت بوده است چرا که تغییر در بازیگران اجتماعی، موقعیت ها، عملکردها، شیوه ی معیشت و ... باعث تغییر در چگونگی سازماندهی فضایی می شود. لوفبور در تولید فضا و تبدیل آن به "مکان" هایی برای زیست فرهنگی، تجربه ی حافظه ی تاریخی و زندگی روزمره را دخیل می داند. به باور او در جهان سرمایه داری، فضای اجتماعی، در نتیجه ی کنش متقابل زندگی روزمره و تقسیم بندی های شهری تولید می شود. مارک اوژه (Marc Augé) انسان شناس فرانسوی است که مطالعه در جوامع پیشرفته ی غربی را وظیفه ی امروز انسان شناسان می داند. رشد شتابزده ی جامعه ی مدرن نیاز به مطالعه ای دقیق و روشمند دارد و انسان شناسان باید به این میدان های تحقیق جدید روی آورند. کتاب اوژه با عنوان " نامکان ها، درآمدی بر انسان شناسی سوپرمدرنیته" با رویکرد انسان شناسی نزدیک به تحلیل تقسیم بندی های فضایی در جامعه ی مدرن می پردازد. این اثر که در سال 1992 نگاشته شده، فضا را به " مکان" و "نامکان" قابل تقسیم می داند. ویژگی هایی که برای " مکان" شناخته شدن یک فضا ضروری انگاشته می شود عبارتند از؛ هویت مندی، رابطه مندی و تاریخی بودن. پردازش فضا و ساختن مکان راهی است برای تجسم بخشیدن به هویت و رابطه. عناصر متمایز و منفرد ممکن است در مکانی واحد همزیستی داشته باشند و همین منجر به شکل گیری رابطه ها و هویت مشترک در میان گروه هایی با منشأهای چندگانه شود. همه روابطی که در فضا متجلی می شوند در زمان نیز تجلی می یابند. اشکال فضایی فقط در زمان و به واسطه زمان محقق می شوند. استقرار دهکده ها، پادشاهی ها، پایتخت های سیاسی، قربانگاهها و ... همه در بستر زمان شکل گرفته است. گذشته از آن حاصل تلفیق هویت و رابطه وجود یک ثبات حداقل است و به این ترتیب مکان ضرورتاً یک امر تاریخی است. در تقابل با مکان، فضایی که نتوان آن را هویت ساز، رابطه مند و تاریخی تعریف کرد، "نامکان" است. گرچه هیچ فضایی را نمی توان به طور کامل " مکان" یا " نامکان" نامید و ایندو می توانند به یکدیگر تبدیل شوند. تولید نامکان ویژگی دوران فرامدرن است. فرامدرنیته با سه شاخص شناخته می شود : 1. فراوانی بیش از حد رخدادها یا فشردگی زمان 2. فراوانی بیش از حد فضاها 3. افراط در فردیت یافتن انسان ها که نتیجه ی آن محکوم شدن جهان به انزوای فردی، گذرا بودن ، موقت بودن و ناپایداری است. در دوران فرامدرن با گسترش هرچه بیشترنقاط اقامت گذری و سکنای موقت در اشکال لوکس یا فلاکت بار آن هستیم. باشگاه های گذران فراغت و اردوگاه پناهندگان ، هتل های زنجیره ای باشکوه و محل های اسکان غیرمجاز و... هیچ یک محل اقامت دائم و محل ساخته شدن هویت های ماندگار نیستند. در جریان زندگی روزمره نیز در فضاهایی حضور می یابیم که صرفاً از آنها گذر می کنیم بی آنکه هیچ ارتباطی با انسان های دیگر یا اشیا یا فضای اطراف خود برقرار نماییم. نه تنها هویت ما با این فضاها تعریف نمی شود بلکه هویت ما در این فضا به یک بلیط یا کارت اعتباری یا پاسپورت فروکاسته می شود. فضای نامکان کاربر را از تعینات عادی خویش جدا نموده و فرد را از افکار گذشته و آینده می رهاند و اورا دچار نوعی تسخیر شدگی می کند. فرد می تواند در عین حضور در جمع انسان ها تنها باشد و در یک موقعیت بی هویت شدگی، نقش بازی کردن را تجربه نماید. در فضای نامکان پیوند افراد با فضا و دیگران از طریق واژه و متن صورت می گیرد تابلوهای راهنما در بزرگراهها با استفاده از واژه ها ( علائم تصویری یا زبان طبیعی) با رانندگان ارتباط برقرار می کنند. همچنان که در فرودگاه یا ایستگاه اطلاعات حرکت به شکل نوشتاری اعلام می شود. راه های هوایی، راه های آهن، بزرگ راهها، وسایل حمل و نقل عمومی، فرودگاهها، ایستگاه قطار، هتل های بزرگ زنجیره ای، پارک های تفریحی، فروشگاه های بزرگ، شبکه های ماهواره ای و ... از جمله نامکان هایی است که به صورت گذری محل عبور انبوه جمعیت تنهاست. امروز ما نه تنها با نامکان هایی چون فرودگاه ها و تقاطع های ناهم سطح روبه رو هستیم بلکه مفهوم فضای مجازی جزء مهمی از زندگی ما را تشکیل می دهد. وجود دانشگاه های مجازی، فروشگاه های مجازی، کتابخانه های مجازی و ... بعد جدیدی از درک فضا را شکل می دهد. اگر فضا با توجه به نیاز انسان ها در هر زمانی سازماندهی می شود دور از انتظار نیست که نامکان شکل جدید فضاهای مأنوس در عصر حاضر باشد. عصری که ویژگی اساسی آن در گذر بودن و تغییر مداوم فضاهاست. دانلود پاورپوینت رویا آسیایی منبع

چکیده: امروزه حرکت ایده‌ها، سرمایه‌، مردم و بسیاری از اجزا و عناصر اجتماعی ـ فرهنگی و غیره که بر رفتارهای اجتماعی و شیوه‌های زندگی و الگوهای کنشی تأثیرگذار بوده‌اند؛ سریع‌تر و گسترده‌تر از هر زمان و مکان و دوره‌ای از تاریخ بشری شد. جهانی‌شدن؛ دنیای معاصر بشری را بیش از پیش در ارتباطات و اطلاعات متقابل قرار داد. جریان ترافیک در این شبکه جدید نه‌تنها سطوح جدیدی را سرعت بخشیده بلکه جهت‌های حرکت را چندگانه کرده است. پویایی‌های جورواجور و نو، کانون مدل‌ها و اشکال تعلق و الگوهای تبادل زیادی راهمچنان به‌وجود می آورد. در دنیای معاصر فرایند دگرگونی‌ها و اتصال فرهنگ‌ها: نوعی تبدیل‌های جدیدی را صورت داده که الگوهای جدیدی را طرح‌ریزی کرده ، که نه‌ شکل اصیل و بنیادینی از یک حوزه‌ فرهنگی را به‌صورت محض می‌توان دید و نه الگویی از تأثیرپذیری‌هایی که بر یک عرصه‌ فرهنگی تأثیر‌گذار بوده قابل مشاهده است. بنابراین تلفیقی از دو گونه‌ خاص که به‌ تولید چیز جدید منجر شده است؛ دیده می‌شود. شهرهای ایران کانون همین تولیدات دو گونه خاص هستند‌ که به فرهنگ کریوله‌شده تبدیل شده اند. در این فرهنگ کریوله‌ الگوی شهری جدید و متمایز را خواهیم داشت که با نوع و ساختار سنتی خود و با نوع و ساختی که از آن متأثر بوده ؛ تفاوت دارد. یعنی نه آن است و نه این بلکه نوع جدیدی که از آن به‌نام فرهنگ کریوله شهری ایران می‌توان نام برد. کلیدواژه: کریوله‌شدن، فرهنگ شهری، همانندسازی، سنتز فرهنگی، شهر ایرانی نویسنده: سید قاسم حسنی