جستجو در تالارهای گفتگو

1- چشم انداز شهردار لندن: "لندن يك شهر بزرگ براي پياده روي است. چشم انداز من تبديل آن به يكي از پياده مدارترين شهرهاي جهان تا سال 2015 مي باشد.” 2- دربرگيري بدترين برنامه هاي حمل و نقل محلي، آنهايي هستند كه به شدت فني، نفوذناپذير، راكد و غيرمهيج بوده و مهم ترين افراد -كاربران- را در فرآيند سهيم نكرده اند. 3- تمركز بر دسترسي بجاي جابجايي سفر ميتواند تبديل به يك عادت شود و دسترسي كليد درمان است. بايد درباره جلوگيري كردن مردم از جابجايي فقط به منظور جابجايي و تمركز بيشتر بر دسترسي، تفكر اساسي گردد. 4- ارزیابی پياده روي بعنوان شكلي از حمل و نقل پياده روي بعنوان گونه ای از حمل و نقل، مستقل است اما اشكال ديگر همچون حمل و نقل عمومي بر پياده روي تكيه دارند. 5- توجه به کیفیت مسیرهای پیاده بهسازي فيزيكي مسيرها و كفسازي آنها و آرام سازي ترافيك بايد مد نظر قرار گيرد. 6- لزوم ارتباط با مراكز سلامتي ما در حال استفاده بيشتر از اتومبيل هايمان هستيم و از آنچه احتمالاً تا اين زمان بعنوان يك انسان بصورت پياده حركت كرده ايم، كمتر راه مي رويم. بنابراين امروزه، برقراري ارتباط با مراكز سلامتي براي طراحي برنامه حمل و نقل محلي الزامي است. 7- برقراري ارزش برابر بين پروژه هاي كوچك و بزرگ اگر پروژه هاي كوچك و نه بسيار گران بخوبي اجرا شوند مي توانند تفاوت عظيمي را بوجود آورند. 8- لزوم وجود نتيجه نه اقدامات نتيجه مورد انتظار از برنامه حمل و نقل، وجود مردمان بيشتر در خيابان هاست. هنوز حكومت هاي محلي زيادي مقدار حضور مردم در خيابانها را اندازه گيري نكرده اند. آنها اتومبيل ها و ماشين هاي باري را برآورد مي كنند اما مردم را نه. 9- توجه به كيفيت دربرگيري تمامي موارد فوق در برنامه حمل و نقل بسيار خوب است اما بايد آنچه قصد انجام آن وجود دارد به دقت مد نظر قرار گيرد تا اطمينان حاصل شود كه كيفيت در آنجا وجود دارد. 10- عدم انحصار برنامه حمل و نقل محلي به مهندسان اگر مالكيت معارض در برابر مهندسان ترافيكي قرار گيرد، ارتباطاتي كه مورد نياز هستند بوجود نخواهند آمد. بايد گفتگويي با بخشهاي ديگر حكومت هاي محلي و بدنه هاي عمومي ديگر بصورت محلي وجود داشته باشد تا اطمينان حاصل گردد كه بخش بسيار كوچك و نه تمامي برنامه حمل و نقل محلي در گرو ديگران است. دكتر خشایار کاشانی جو

جغرافی‌دانانی چون ماکس سور (1952)، ماکس دریو (1961)، بوژوگارنیه (1980) و پیرژرژ و چانسی هاریس (1943)، طبقه بندی متفاوتی را ارائه داده‌اند که از آن میان نقشهای اصلی و مشترک مورد بررسی قرار می‌گیرد. این نقشها عبارتند از : · شهر صنعتی · شهر بازرگانی · نقش بازار محلی و مکاره ای شهر · شهر نظامی · شهر فرهنگی · شهر توریستی ـ تفریحی · شهر خوابگاهی · شهر معدنی شهر صنعتی: نقش صنعتی شهرها هنگامی معنا می یابد که تولیدات صنعتی آن مازاد بر نیاز جامعه شهری باشد و خدمات شهری را توسعه دهد. فعالیتهای بازرگانی و سرمایه‌های ناشی از آن بر گسترش و توسعه صنایع اثر می گذارد و متقابلاً صنعت نیز به پویایی بازرگانی کمک می‌کند. در این گونه شهرها، اشتغال در بخش صنعت ، وزن قابل توجهی می یابد و اکثر ساکنان آن از بخش صنعت ارتزاق می‌کنند. فولاد شهر نمونه‌ای از یک شهر صنعتی می باشد. شهر بازرگانی : شهرها هر نقش و وظیفه‌ای داشته باشند، نمی‌توانند به دور از فعالیتهای بازرگانی قرار گیرند، زیرا حیات اجتماعی انسانها در شهر و ضرورت رفع نیاز آنان از یکدیگر ، چنین فعالیتی را ایجاب می نماید، اما نقش بازرگانی شهر هنگامی تحقق می یابد که فعالیتهای مشاغل بازرگانی در کل فعالیتهای شهری، وزن خاصی به خود گیرد. راههای اصلی ، راههای آهن ، بازارهای محلی ، شهرهای مرحله‌ای و مکاره‌ای و همچنین بنادر بازرگانی با گسترش و توسعه به شهرهای بازرگانی تبدیل می‌شوند و در نهایت شرایط محیطی برخی از شهرها، آنها را به شهرهای بازرگانی دایمی تبدیل می‌کند نقش بازار محلی و مکاره ای شهر این بازارها در نواحی غیرمسکون و در عین حال مطمئن نواحی روستا و روستا شهرها گسترده می‌شود تا روستاییان یکجانشین بتوانند فرآورده‌های کشاورزی خود را که مازاد نیاز آنان است ، بفروشند و به جای آن تولیدات غذایی شهری ، پوشاک و ابزارها و آلاتی که در جهت رفع نیازهای زراعی آنان لازم است بخرند. نظیر همین بازارها در مسیر جابه جایی فصلی ایلات نیز گسترده می‌شود. به مرور زمان ، این مراکز دادوستد فصلی ، جای خود را به مراکز کوچکی از اجتماعات انسانی ثابت می‌دهند که به تدریج توسعه می یابند و به شهرهای بازرگانی تبدیل می شوند.در گذشته ، استراحت کاروانیان در محلهایی خاص به زایش شهرهای مرحله‌ای کمک می‌کرد و استمرار امنیت جاده‌ها و موجبات رشد این قبیل شهرها را فراهم می ساخت. شهر نظامی : از دوران باستان تا آغاز قرن بیستم ، از کمتر سرزمینی می‌توان یاد کرد که در بنای عمده شهرهایش به عامل پدافندی و جنبه نظامی توجه نکرده باشند. هر چه به گذشته باز گردیم ، تأثیر عامل پدافندی و جنبه‌های نظامی در شکل ، ساخت و بافت شهرها بیشتر دیده می شود. شهر فرهنگی فعالیتهای فرهنگی و هنری در شهرهایی تجلی می‌یابد که سازمانهای عالی فرهنگی و هنری را با گنجینه‌هایی از آثار ارزشمند هنری در خود جای داده باشند. در این شهرها وجود سازمانهای ملی فرهنگی و هنری ، دانشگاه موزه ، کتابخانه ، اجتماعات علمی ، هنری ، ادبی و مراکز تحقیقاتی و مدارس عالی ، آزمایشگاهها و مؤسسات پژوهشی ، زمینه را برای فعالیتهای علمی و فرهنگی فراهم می‌کند شهر توریستی ـ تفریحی: شهرهای توریستی ـ تفریحی در دهه های اخیر، به دلیل افزایش جمعیت شهرها و ازدحام بیش از حد آن که عمدتاً آلودگیهای زیست محیطی را نیز به همراه دارد، با استقبال بیشتری مواجه شده‌اند شهر خوابگاهی: برخی از شهرها فاقد هر یک از نقشهای فوق‌الذکر می‌باشند. شهرهایی که اصطلاحاً به آنها « شهر خوابگاهی» گفته میشود، معمولاً در نزدیکی شهرهای بزرگ و کلان‌شهرها نضج می‌یابند. شهر معدنی: استخراج منابع کانی موجب ایجاد شهرهای معدنی میشود. معمولاً برای استخراج معادن ، مجموعه‌های ساختمانی و کمپهای کارگری در کنار معادن ایجاد می‌گردد. چنانچه استخراج معادن رو به افزایش باشد و برخی از صنایع و خدمات را به مجموعه کارگری جذب نماید ، شهر معدنی تولد می‌یابد . منبع : دانشمنامه رشد

تعریف راه و خیابان در آئین نامه راههای شهری ـ بخش مبانی (وزارت مسکن وشهرسازی، 1374) چنین آمده است:‌ « مجموعه‌ای است که برای عبور وسایل نقلیه موتوری، دوچرخه و پیاده ساخته میشود. به راه در داخل آبادانیها، خیابان نیز اطلاق می شود، مگر در مورد راههایی که عملکرد برون شهری دارند ولی از داخل این مناطق میگذرند (راههای شریانی درجه 1) که اطلاق خیابان به آنها معمول نیست.» از نظر نحوه تعیین مشخصات هندسی، راههای شهری به سه گروه کلی متمایز از یکدیگر طبقه‌بندی میشوند که عمدتاً با توجه به نقش آنها تعریف میشوند : 1- راههای شریانی درجه 2- شریانی درجه 3- خیابانهای محلی. راههای شهری شش نقش اصلی برعهده دارند که عبارتند از : 1- فراهم آوردن امکان جابجایی برای وسایل نقلیه موتوری (نقش جابجایی(. 2- فراهم آوردن امکان دسترسی وسایل نقلیه موتوری به بناها و تأسیسات (نقش دسترسی(. 3- ایجاد بستری برای ارتباطات اجتماعی نظیر کار، گردش، بازی و ملاقات (نقش اجتماعی(. 4- شکل دادن به ساختار معماری) نقش معماری شهری(. 5- تأثیر در آب و هوای محیط اطراف راه (نقش تأثیرات آب و هوایی(. 6- تأثیر در اقتصاد شهر) نقش اقتصادی(. از شش نقش فوق الذکر، سه نقش جابجایی، دسترسی و اجتماعی، معیارهای اصلی طبقه‌بندی راههای شهری‌اند به طوری که : در راههای شریانی درجه 1، جابجایی تنها نقش اصلی است و نقشهای دسترسی و اجتماعی به نفع آنها تنظیم میشوند. در راههای شریانی درجه 2، نقشهای جابجایی و دسترسی هر دو اصلی است و نقش اجتماعی راه به نفع این دو نقش تنظیم میشود. در خیابانهای محلی، هر سه نقش جابجایی، دسترسی و اجتماعی اصلی‌اند و به آنها توجه یکسان میشود. از آنجا که بطور طبیعی غلبه با وسایل نقلیه موتوری است، رعایت نقش اجتماعی ایجاد میکند که سرعت و حجم ترافیک موتوری به شدت تحت نظر گرفته شود. با توجه به نقش راهها، راه شریانی درجه1، راهی است که در طراحی و بهره‌برداری از آن به جابجایی وسایل نقلیه موتوری برتری داده شود. برای رعایت این برتری ، دسترسی وسایل نقلیه موتوری و همچنین عبور پیاده‌ها از عرض راه تنظیم میشود. راههای شریانی درجه 1، ارتباط با شبکه راههای برون شهری را تأمین می کنند. با اعمال درجات مختلفی در کنترل دسترسی ،راههای شریانی درجه 1 به آزاد راه ، بزرگراه و راه عبوری دسته بندی میشوند : آزاد راه، راهی است که در تمام طول آن ، ترافیک دو طرف به طور فیزیکی از یکدیگر جداست و جریان ترافیک در آن بدون وقفه (آزاد) است و تقاطع همسطح در آن وجود ندارد. بزرگراه ، راهی است که ترافیک دو طرف آن به طور فیزیکی از یکدیگر جداست و در طولهای قابل ملاحظه ای از آن میتوان جریان ترافیک را پیوسته فرض کرد. بزرگراه میتواند معدودی تقاطع همسطح داشته باشد، به شرطی که فاصله تقاطع ها از یکدیگر زیاد (بیش از حدود 5/2 کیلومتر) باشد. راه عبوری ادامه راههای برون شهری دو طرفه در داخل شهرهای معمولاً کوچک و متوسط یا روستاهاست، به شرط آنکه عملکرد عبوری آنها در داخل شهر یا روستا نیز حفظ شود. فاصله تقاطعهای همسطح راه عبوری از یکدیگر کمتر از حدود 5/2 کیلومتر نیست. راه شریانی درجه 2 ، راهی است که در طراحی و بهره برداری از آن، به جابجایی و دسترسی وسایل نقلیه موتوری برتری داده میشود. برای رعایت این برتری، حرکت پیاده‌ها از عرض خیابان کنترل میشود. راههای شریانی درجه 2 دارای عملکرد درون شهری‌اند و شبکه اصلی راههای درون شهری را تشکیل میدهند. خیابان محلی، خیابانی است که در طراحی و بهره‌برداری از آن، نیازهای وسایل نقلیه موتوری، دوچرخه سوار و پیاده با اهمیت یکسان رعایت می شود. برای رعایت حال پیاده و دوچرخه سوار، سرعت وسایل نقلیه موتوری در این خیابانها، پائین نگه داشته می شود . منبع : دانشنامه رشد