جستجو در تالارهای گفتگو

لوکوربوزیه ( 27 آگوست 1965 – 6 اکتبر 1887) ، اسم مستعار چارلز ادوارد ژان نرت- گریس(Charles Eduard Jeanneret-Gris) است . او یک معمار معروف بود که با سبکی که امروزه سبک بین المللی نامیده می شود به همراهی لودویگ میس واندر روهه ، والتر گروپیوس و تئو وان داربورگ کار می کرد . او همچنین در طراحی مبلمان دستی داشت . لوکوربوزیه در لشودفوند (La Chaux-de-Fonds) ، شهر کوچکی در شمال غربی سوئیس ، در نزدیکی مرز فرانسه متولد شد . لوکوربوزیه علاقه ی زیادی به هنرهای بصری داشت و نزد شخصی به نام چارلز لپلاتنیه ، که معلم یک مدرسه ی هنرهای زیبای محلی بود و خود در بوداپست و پاریس درس خوانده بود ، به آموختن مبانی هنر پرداخت . اولین خانه هایی که او طراحی کرد در لشودفوند و متعلق به خود وی بودند ، مانند ویلا فالت (Villa Fallet) ویلا شوآب (Villa Schwob) و ویلا ژان نرت ( این خانه ی آخر را برای پدر و مادرش ساخته بود) . این خانه ها یادآور سبک معماری رایج ، منطبق بر طبیعت کوه های بومی در آن منطقه ، یعنی رشته کوه های آلپ بودند . لوکوربوزیه دائما ً برای فرار از محدودیت های حاکم در شهرش ، به دورتا دور اروپا سفر می کرد . در حدود سال 1907 به پاریس رفت . در آنجا در دفتر یک فرانسوی پیشگام تولید بتن تقویت شده ، به نام آگوست پرت (August Perret ) کار پیدا کرد . بین اکتبر 1910 و مارس 1911 برای پیتر بیرنس – معمار و طراح معروف آن زمان – در نزدیکی برلین کار کرد و در آنجا با لودویگ میس واندر روهه ی جوان ملاقات کرد . در آن موقع می توانست آلمانی را بسیار روان و سلیس صحبت کند .هر دوی این تجربه ها تأثیرات زیادی بر زندگی شغلی او در آینده گذاشتند . لوکوربوزیه ، در اواخر سال 1911 به کشورهای بالکان رفت و از یونان و ترکیه نیز دیدن کرد . دفترچه ای از اسکیس های او در این مسافرت ، حاوی طرح هایی از معبد پارتنون ، به خوبی اثبات کننده ی تأثیرات ارائه شده در کار بعدی او به نام ورس اون آرکیتکچر (Vers Une Architecture) در سال 1923 بود . او در سال 1916 و در سن 29 سالگی برای همیشه به پاریس نقل مکان کرد و در سال 1920 ، لقب لوکوربوزیه را که اسم پدربزرگ مادری اش بود به عنوان اسم مستعار خود انتخاب کرد . لوکوربوزیه در طرح های خود بسیار تحت تأثیر فضای کلی شهری و سیستم شهرنشینی منطقه به منطقه بود که به کارش جذابیت بالایی می بخشید . او همچنین عضو انجمن بین المللی معماران مدرن شد . او یکی از اولین کسانی بود که در زمان خود تأثیر ماشین را ، انباشتگی انسان ها بیان کرد ! او این مطلب را چنین توضیح می داد که در آینده ، شهرها حاوی آپارتمانها و ساختمان های بزرگی خواهند شد که هر کدام به طور مجزا ، گویی در کنار بقیه پارک شده اند . تئوری ها و طرح های لوکوربوزیه خصوصا ً توسط صنف ساختمان سازان کاملا ً مورد قبول قرار می گرفت ، چنان که لوکوربوزیه می گفت : به طور قانونی تمام ساختمان ها باید سفید باشند . و دیگر معماران از این گفته پیروی می کردند و از هر گونه تزئینی به شدت انتقاد می کردند . لوکوربوزیه از ترکیب های بزرگ منظم در شهرها همواره با عبارت های خسته کننده و ناهماهنگ با افراد پیاده در شهر ، یاد می کرد . پلان شهری برزیل نیز بر همین ایده های او بنا شده بود . آخرین آثار لوکوربوزیه بیان کننده ی یک برداشت پیچیده از فشارهای مدرنیته در زمان خود بودند ولی در عین حال طراحی های معماری شهری او دارای حالت استهزا و انتقادگرایانه هستند .

پنج نکته برای معماری جدید که لوکوربوزیه مطرح ساخت، از سال 1926 توسعه اولیه پلان آزاد و فرم باز را به طور موجز بیان می­کند. بطور کلی آن پنج نکته با توجه به مسائل پیشین، دو اصل عمده را دربردارند: استفاده از ساختار اسکلت منظم (پیلوتی) که آزادی مطلوب را امکان می­دهد و تبدیل دیوار باربر به پرده­ای که می­توان هرکجا که لازم باشد، قرار داد. این دو اصل به وضوح به یکدیگر وابسته­اند و این واقعیتی است که همواره میس ون در روهه بر آن تاکید می­کرد. هر دوی اینها از معماری جدید قرن نوزدهم سرچشمه می­گیرند؛ مفهوم ساختار منظم ریشه در ساختمان­های آهنی شیشه­ای اولیه و آزادسازی دیوار نیز ریشه در خانه­های اولیه فرانک لوید رایت دارد. وحدت این دو اصل از سوی برخی معماران آرت نوو نیز مطرح شده بود اما آن را تنها لوکوربوزیه به عنوان اصل بنیادین در طرح دام - اینو به سال 1914 عنوان کرد. گرچه این دو وجه به یکدیگر مربوط­اند اما آزاد سازی دیوار می­تواند اصلی برای ساختار منظم تلقی شود. ساختار منظم مهمتر از دیوار است. دیوار فضا را جهت می­دهد و آن را همان طور حفظ می­کند درصورتی که نخستین تلاش­های رایت، پلان آزاد را تحقق می­بخشد که شکستن جعبه را به عنوان نقطه عطف در نظر می­گیرد: "من بی­­وقفه دیوار را به عنوان دیوار کار کردم تا اینکه آن را به صورت کارکرد پرده درآوردم یعنی وسیله­ای برای گشودن و گشایش فضا که در نهایت استفاده آزاد از کل فضا را امکان­پذیر می­سازد." جدا از هدف کلی گشایش فضا، شکستن جعبه مستلزم گذر بی­وقفه بین داخل و خارج است که رایت سطوح بیرون­زده را برای کسب آن به کار گرفت. در خانه­های رایت، دیوارها، سقف و کف­ها از پشت و رو ادامه می­یابند و دیگر ممکن نیست که بتوان گفت فضای داخلی کجا متوقف می­شود و فضای خارج کجا آغاز می­گردد. برای ایجاد این عامل تداوم، فواصل بین سطوح با قسمت­های شیشه­ای، یا عبور از کف تا سقف یا نوارهای افقی طولانی روی دیواره­ها پر شده­اند. هرچند تداوم در همه جا لازم نیست اما عمدتا در ورودی­ها، هشتی­ها و تراس­ها مشهود است. نمونه­هایی از این دست فراوانند که از آن میان می­توان به خانه­های کوچک و ارزان نظیر خانه ایزابل رابرتز در ریور فارست و خانه بزرگ و مجلل روبی در شیکاگو، که هر دو به سال 1908 ساخته شده­اند اشاره کرد.