مکاتب ساختارگرا و نهادگرا
تغییرات در تفکر توسعه:
در دهههای پس از جنگ جهانی دوم توسعه اقتصادی به مثابه پدیدهای که به طور طبیعی ایجاد میشود در نظر آورده نمیشد، بلکه چیزی بود که فقط از طریق مداخله دولت میتوانست به دست آید.
این اعتقاد وجود داشت که مبادلات بین المللی بین کشورهای فقیر و غنی به سمت افزایش نابرابری بین المللی تمایل دارد.
تعریف ساختارگرایی:
ساختارگرایان شکلدهنده اصلی علم اقتصاد توسعه از دهه 1940 تا دهه 1980 بودهاند. برخلاف اقتصاددانان نئوکلاسیک که فرض را بر انعطافپذیری قیمتها میدانستند، اقتصاددانان توسعه بر انعطافناپذیری قیمتها، تأخیر زمانی، کمبود یا مازاد منابع، بیکشش بودن عرضه و تقاضا و سایر ویژگیهای کشورهای جهان سوم تأکید میکردند.
نئولیبرالیسم
نئولیبرالیسم اقتصادی مکتب فکری منشعب از لیبرالیسم کلاسیک میباشد که ابتدا در سال ۱۹۴۷ توسط هایک اقتصاددان اتریشی در مجمع مون پلرین سوییس با حضور اقتصاددانانی همچون فریدمن و لیمپن مطرح گردید و بعداً توسط میلتون فریدمن شناسانده و گسترش پیدا کرد.
نهادگرایی اقتصادی
در دنیای معاصر فرصت ها و کامیابی های افراد به وجود نهادها وچگونگی عملکرد آن ها در جامعه بستگی دارد، اقتصاد بازار تنها هنگامی می تواند مسأله تخصیص منابع و دستیابی به اهداف اقتصادی را به نحو مطلوب ساماندهی کند که نهادهای پشتیبانی کننده آن از قبل ایجاد شده باشد.
اغلب نهادهایی که از بازار حمایت می کنند توسط دولت ایجاد شده است. توانایی دولت برای ایجاد این نهادها عامل اصلی تعیین چگونگی رفتار افراد در بازار و عملکرد بازارها است.
دانلود کنید.