در اين مقاله مساله سوخت گيري خودكار هوايي دو هواپيماي بدون سرنشين پيشرو و تعقيب كننده كه در يك ارتفاع پرواز مي كنند و همچنين از دوربين براي كسب آگاهي از موقعيت خود استفاده مي كنند مورد بررسي قرار گرفته است. فرض شده است كه هيچ گونه ابزار اضافي براي تعيين موقعيت نسبي دو هواپيما در دسترس نيست و تنها اطلاعات دوربين از هواپيماي پيشرو در اختيار است. ابعاد هواپيماي پيشرو ناشناخته است، از اين رو فاصله دو هواپيما از تصاوير دوربين رويت ناپذير خواهد بود. در مرحله اول اين مقاله يك روش تحليلي جديد براي تخمين فاصله دو هواپيما به كمك تصاوير دوربين، ارايه شده است. اين روش بر قوانين فيزيكي ساده استوار است و برخلاف ساير روشهاي تخمين موجود، نظير كالمن، در برابر شتاب ناشناخته هواپيماي پيشرو عملكردي مطلوب و پيچيدگي كمتري دارد. در ادامه روش تخمين كالمن نيز با يك سري فرضيات ساده كننده، پياده و شبيه سازي شده است. اين روش تخمين در صورت حركت شتابدار هواپيماي پيشرو با مشكل همگرايي مواجه شده است. ناشناخته بودن شتاب هواپيماي پيشرو و همچنين شتاب ناشي از باد عوامل بر هم زننده كيفيت عمليات مي باشند كه كنترل كننده مدلغزشي طراحي شده در اين مقاله براي ايجاد موقعيت مطلوب دو هواپيما، با وجود سادگي در طراحي، عملكرد مقاومي در برابر اين عوامل دارد.
دانلود مقاله