جستجو در تالارهای گفتگو

معمار: گروه طراحی نقش فیروزه موقعیت: تهران، ایران تاریخ: 1393 مساحت: 260 مترمربع وضعیت: ساخته‌شده کارفرما: محمدحسین صالحی سورمقی، فریبا نصرتی طراح: نوید صالحی همکار طراحی: محسن گلکار سازه: نوید صالحی تاسیسات مکانیکی: حمید صمیمی تاسیسات الکتریکی: احمد رجبی اجرا: حسین غفاری اجرای قطعات فلزی و الحاقی: جواد درویش طراحی سیاه‌مشق: مجید قره‌زاده منبع نوشتار: iranian-architect.ir نکته از نویسنده تاپیک:جان پناهش برای من بسیار جالب بود...استفاده از حروف فارسی خیلی خلاقانه بود... احیای خانه الفت، تجربه‌ایست در بازگرداندن حیات اجتماعی ـ کالبدی به اثری از دوره معماری مدرن ایران، دوره‌ای در حال فراموشی که امروزه بسیاری از بناهای مسکونی آن، به‌ منظور ساخت آپارتمان‌ها و برج‌های نو، از میان می‌روند. این خانه، هم‌اکنون به‌ صورت دو واحد مسکونی مجزا و یک دفتر معماری (نقش فیروزه)، به جریان زندگی خود در میان بناهای اطراف ادامه می‌دهد. مالک کنونی، پس از سال‌ها زندگی آپارتمان‌نشینی، در سال 1391، تصمیم به تجربه زندگی به‌ دور از دغدغه‌های روزمره ساختمان‌های چندواحدی را گرفت و به دنبال آن، اقدام به خرید خانه‌ای با قدمت بیش از 60 سال، در شرق آرامستان ظهیرالدوله کرد. در این راستا، اصلی‌ترین هدف طراحان از بازسازی، تأکید بر مفهوم “خانه یا محلی برای آسایش”، در عوض “مسکن یا مکانی برای گذران زندگی” بود؛ به‌ عبارت‌ دیگر، فراهم‌آوردن شرایط یک زندگی باکیفیت برای کاربر معاصر، در کالبد قدیمی. علاوه بر این، مالک بر استفاده حداکثری از فضاها و حفظ ساختار کلی بنا در صورت الحاق بخش‌های نو، تأکید دوچندان داشت. احیای خانه الفت در طول یازده ماه، طی سه مرحله به انجام رسید: استحکام‌بخشی سازه و تغییر فضاهای داخلی، الحاق عناصر جدید به نما، ساماندهی حیاط و فضاهای وابسته. مرحله اول، شامل اجرای یک شبکه سازه فلزی، منطبق بر سازه پیشین و فضاهای داخلی جدید بود. به‌ موازات این عمل، سبک‌سازی بام طبقات در دستور کار قرار گرفت، چرا که به فراخور گسترش بنا، در هر دوره، لایه‌ای جدید به بام طبقات اضافه‌ شده بود و بار اضافی بر ستون‌ها و دیوارها وارد می‌آمد. در این پروژه سعی شده است تا به‌ منظور کاهش هزینه تخریب و دیوارکشی مجدد، چینش فضاهای جدید بر مبنای محور برخی دیوارهای داخلی پیشین صورت پذیرد. بر اساس نقشه جدید، هر طبقه به دو عرصه خصوصی و عمومی تقسیم‌ شده است و دسترسی طبقات به یکدیگر، توسط یک دستگاه پله و آسانسور شیشه‌ای الحاق‌شده به نما صورت می‌گیرد. برای تامین نور مناسب در عرصه خصوصی، با امتداد نورگیر بام تا طبقه اول، روشنایی به‌ صورت طبیعی از داخل خانه تأمین شده و از اشراف واحدهای همسایگی مجاور به اتاق‌ها جلوگیری به‌ عمل‌ آمده است. به‌ منظور دفع رطوبت سرویس‌های بهداشتی و تنظیم سرمایش و گرمایش هر طبقه در طول سال، در سطح بام، بازشوهایی بر نورگیر تعبیه شده است تا گردش هوا از طریق آن میسر شود. طراحان با این ایده که نه‌ تنها ساکنین، بلکه رهگذران از کیفیت بصری دل‌نشین تراس‌های خانه برخوردار شوند، بخش‌هایی از جان‌پناه تراس‌ها را حذف و با ورقه‌های فلزی برش‌خورده، حاوی خطوط نستعلیق و مضمون “دلپذیری خانه” جایگزین کردند. مرحله دوم، با الحاق بخش‌های موردنیاز به نما، از جمله یک دستگاه آسانسور هیدرولیکی و پله معلق پیش برده شد. به‌ منظور رعایت قوانین شهرداری مبنی بر “عدم پیشروی از ارتفاع بنا” و نیز “احداث ساختار نوین در محدوده بخش‌های مسقف بنا”، یک دستگاه آسانسور جایگزین حجم پیش‌آمده جبهه شرقی نما شد، به‌گونه‌ای که در محدوده راهروی ورودی مسقف طبقه اول قرار گرفت. پله تراس طبقه اول از آن‌ جهت که با حجم عظیم خود، میزان قابل‌توجهی از نور ورودی را مخدوش می‌کرد، حذف شد و به‌جای آن، یک دستگاه پله معلق به سازه اصلی بنا الحاق شد. مرحله پایانی، به ساماندهی حیاط و سایر فضاها اختصاص یافت. دسترسی دشوار موتورخانه که از دریچه‌ای در سطح حیاط، به‌ صورت عمودی امکان‌پذیر بود، سبب شد تا دسترسی فضای نیم‌طبقه حیاط گسترش یابد و با حرکتی چرخشی به موتورخانه امتداد پیدا کند. این اقدام به گسترش نورگیری دفتر کار و کاهش قابل‌توجه رطوبت آن، کمک شایانی کرد. قرارگیری خانه الفت در میان آپارتمان‌هایی که خود روزی خانه‌های ویلایی دوره مدرن معماری ایران بوده‌اند، سبب شده است تا عابران ناگاه با فضای خالی میان بناهای مرتفع اطراف ارتباط بصری پیدا کنند. مسلما قطع‌نکردن چنار چند ده‌ساله خشک‌شده مجاور ورودی خانه، در این اتفاق بی‌تاثیر نبوده است. قبل و بعد از احیا قبل از احیا بعد از احیا