شعر به عقيده هايدگر، داراي خاصيتي است كه از خواست و اراده ما بيرون است. شاعر نميتواند ارائه كند كه شعر بگويد؛ شعر خودش ميآيد. ما هم كه خوانندگان شعر او هستيم نميتوانيم به خواست و اراده خودمان در برابر آن واكنش ابراز كنيم. بايد به شعر تسليم شويم و بگذاريم روي ما كار كند.
این شعرهای عصیان زده خودشان می ایند گاه از زبان من گاه اززبان تو وهمگی بی اراده
تسلیم شعری هستم که می اید...
می اید...
...