جستجو در تالارهای گفتگو

کارمینا بورانا Carmina Burana کارمینا بورانا Carmina Burana مشهورترین قطعه موسیقی جهان کارمینا بورانا یک قطعه‌آهنگ نمایشی و اپرا است که توسط کارل اورف در بین سال‌های ۱۹۳۵ و ۱۹۳۶ ساخته شده‌است. این قطعه بر اساس ۲۴ شعر که در مجموعهٔ اشعار کارمینا بورانا مربوط به قرون وسطا ساخته شده‌اند. عنوان این قطعه به لاتین است و (« اشعار بویرن: شعرهای دنیوی برای خوانندگان و قطعاتی برای همخوانی با آلات موسیقی و تصاویر جادویی») می باشد. بورانا برابر لاتین واژهٔ ژرمنی بویرن (Beuern) است که از ریشه bur به معنی «خانهٔ کوچک» می‌آید. معروفترین بخش این اپرا، قطعه آغازین و همچنین پایانی آن با نام او فورتونا است. اورف در ابتدا با متن اشعار در انتشارات جان آدینگتون سیموندز آشنا شد. شراب، زن، و ترانه که شامل ترجمه انگلیسی ۴۶ شعر از مجموعه می‌شد. میشل هافن، یک دانشجوی جوان حقوق و علاقمند به زبان‌های لاتین و یونانی، اورف را در انتخاب و سازماندهی ۵۴ شعر از این اشعار، یاری کرد؛ تا آنها را به ابیات اپرا در زبان‌های لاتین و آلمانی قرون وسطا تبدیل کند. این گزیده، محدوده وسیعی از موضوعات دنیوی را شامل می‌شود. آن دو ابیاتی را انتخاب کردند که در قرن سیزدهم به اندازهٔ امروزه ملموس و آشنا هستند: بی ثباتی دارایی و ثروت، بی‌دوام بودن طبیعت زندگی، خوشحالی برگشت بهار، لذات و خطرات شرابخواری، شکم پرستی و قماربازی. کارمینا بورانا بر اساس ۵ بخش بزرگ که هر کدام دارای حرکات خاص خود هستند، تشکیل شده‌است. اورف نشانه‌های آتاکا را برای نشانه‌گذاری بین همه حرکات در هر صحنه به وجود آورده‌است. فورتونا، ملکه جهان بهار – شامل بخش درونی در میان چمنزار در میخانه بارگاه عشق بلانزیفلور و هلنا بسیاری از قطعات بر اساس باور چرخش چرخ فُرچونا پایه‌گذاری شده‌اند. نقش چرخ که در صفحه اول مجموعه بورانا است شامل ۴ عبارت می‌شود که در اطراف چرخند: من حکم رانی می‌کنم، من حکم رانی کرده‌ام، من بدون سلطنت هستم، من حکمرانی خواهم کرد. در هر صحنه، و گاهی در یک حرکت جزئی، چرخ فُرچونا می‌چرخد : خوشحالی به ناراحتی تبدیل می‌شود، و امید به رنجش. ای فُرچونا، اولین شعر در نسخه اسچملر، دایره را کامل می‌کند؛ با شکل دادن یک قاب برای نمایش به وسیلهٔ حرکات شروع کننده و پایان بخش. سبک اورف تمایلی برای صریح‌گویی دارد. توسعه و پیروی کارمینا بورانا از روش کلاسیک بسیار کم است و یا اصلاً وجود ندارد. همچنین عدم چندآوایی‌بودن کاملاً مشهود است.