جستجو در تالارهای گفتگو

چکیده: تناسبات مفهومی ریاضی است که در هنرهای تجسمی بر رابطه ی مناسب میان اجزا با یک دیگر و با کل اثر دلالت دارد.کاربرد تناسبات به دلیل ایجاد زیبایی بصری در معماری و هنرهای تجسمی از اهمیتی ویژه برخوردار است.تقریبا همه ی آثار هنری براساس نوعی تناسب به وجود آمده اند.از این جهت تناسب یکی از اصول اولیه اثر هنری است که رابطه ی هماهنگ میان اجزا آن را بیان می کند.هدف بنیادی همه ی نظریه ها درباره ی تناسبات در کار هنری،پدید آوردن احساس نظم و سامان بخشی میان بخش های مختلف یک اثر می باشد که این سامان دهی در یک رشته تجربیات پیوسته توسط شخص،امکان ایجاد حس زیبایی را داشته باشد. تحقیق فوق بر پایه ی شناسایی انواع تئوری های مربوط به تناسبات و سیستم های تنظیم تناسب در معماری جهان و به طور خاص معماری ایران،شکل گرفته است.روش تحقیق از نوع توصیفی - تحلیلی و انتخاب نمونه موردی از نمونه های اجرا شده بر پایه سیستم های تناسبات می باشد.روش جمع آوری اطالاعات از نوع کتاب خانه ای و با بهره گیری از اسناد سخت و نرم و همچنین مشاهدات میدانی از نمونه های موجود در کشور ایران انجام شده است.پس از شناخت تئوری های مربوط به تناسبات در گذر زمان و تبلور آن در معماری جهان و ایران،نتیجه می شود که نظام امروز معماری با نظام گذشته آن در زمینه تنظیم تناسبات متفاوت می باشد به گونه ای که معماران عصر حاضر،در طرح ها و نقدهای خود از یک نظام تناسبات ثابت بهره نمی گیرند.در درجه اول قضاوت بر عهده چشم است.سپس از شکل های ساده هندسی و ضرایب اعداد منطقی استفاده می کنند تا بین اجزای بنا تناسبات هماهنگی برقرار شود.خوشایندی حاصل از اعداد و تقسیمات صحیح هندسی،از خرسندی ذهن و احتمالا خشنودی کسانی که ساختمان را در حال پیشرفت و تکمیل می بینند،مایه می گیرد. مشخصات مقاله: مقاله در 13 صفحه به قلم مجتبی انصاری(دانشیار گروه معماری دانشگاه تربیت مدرس)،مهندس هانیه اخوت(دانشجوی دکتری معماری،دانشگاه تربیت مدرس)،علی اکبر تقوایی(دانشیار گروه شهرسازی،دانشگاه تربیت مدرس) منبع مجله کتاب ماه هنر شماره 151،فروردین ماه 1390 سیر تاریخی سیستم های تنظیم تناسبات در معماری.pdf