جستجو در تالارهای گفتگو

نام پروژه: خانه کاشان آدرس: کاشان، خیابان امیرکبیر، کوچه مخمل42 معمار مسئول: سپیده مسعودی نژاد همکار طراحی: بابک قلی زاده تاریخ: 1389 - 1390 مساحت زمین: 317 مترمربع مساحت ساخته شده: 420 مترمربع نوع پروژه: مسکونی مهندس سازه: حسین احمدی تاسیسات مکانیکی: کامبیز تابعی تاسیسات الکتریکی: مهندس سیدی نظارت: سپیده مسعودی نژاد پیمانکار: اکبر هلی، هنرمند عکاس: بابک قلی زاده کارفرما: محمد رضا مسعودی نژاد اعتبارات: فینالیست جایزه معمار در بخش مسکونی سال 1392 و یکی از آثار منتخب جهت نمایش در غرفه ایران در نمایشگاه بینال ونیز، سال 2015 منبع نوشتار: caoi.ir خانۀ کاشان در حوالی فین کاشان واقع است و دارای زیربنای تقریبی 415 متر مربع می باشد. این خانه متعلق به خانوادۀ دکتر مسعودی نژاد است که خواستار خانه ای بوده اند با هویت کاشانی، سیما و نمایی آرام و بی تکلف، عرصه های عمومی و خصوصی مجزا، بهره مند از نور طبیعی و دید مناسب در تمام فضاها، توأم با احساس محرمیت در فضاهای خانه (اعم از بسته و باز). در طراحی خانۀ کاشان، تلاش شده تا بر الگوهای اصیل خانۀ کاشانی تکیه شود و با بکارگیری راهکارهایی که طی سالیان تکامل یافته، خانه ای با رنگِ کویر و کاشان اما متناسب با زندگی امروزی شکل گیرد. به این منظور، از حکمت نهفته در ایده های حیاط مرکزی، عرصه بندی های اندرونی و بیرونی، پیوند فضاهای باز و بسته، توالی فضایی، و راهکارهای مواجهه با آفتاب سوزان و بهره گیری از نسیم محلی سود جسته است. بعلاوه، کیفیاتی نو همچون شفافیت و سیالیت فضاها به درون خانه جاری شده است. عرصۀ خانه در 60 درصد شمالی زمین قرارگرفته و شامل سه سطح است: طبقه همکف که عرصه های عمومی و فضاهای جمعی خانه را در خود گرفته، طبقه اول که شامل عرصۀ خصوصی و فضاهای خواب می شود، و طبقه زیرزمین که به خواست کارفرما سالنی باز برای مناسبات ویژه می باشد. موقعیت خانه در حوالی فین کاشان و در دشتهای پیرامون رشته کوههای کرکس، ایدۀ بهره مندی از نسیم کوه-دشت برای تعدیل گرمای سوزان اشان را بهمراه آورده. از این رو، در تودۀ بنا شکافی ایجاد شده که از کنار حیاط های خانه می گذرد و تا انتهای زمین ادامه می یابد. این شکاف از یکسو نسیم محلی کوه به دشت را در خود می گیرد و در پیچ و تاب حیاط های سه گانۀ خانه تهویه طبیعی را ممکن می سازد و از سوی دیگر مسیر ورودی خانه را شکل داده و ورودی ساختمان را به میانۀ آن انتقال می دهد. خانه شامل سه حیاط جنوبی، میانی، و شمالی است که با فضاهای بستۀ داخلی ترکیب شده است. بگونه ای که تمام فضاهای خانه با فضای باز و حیاط پیوند یافته، از نور طبیعی مناسب بهره مند است، و در هر گوشه از خانه دیدهای مکرّر به بیرون و مواجهه با قابی از آسمان میسر می باشد. عرصه بندی درونی و بیرونی به یاری حیاط میانی و با استفاده از لایه بندی فضایی رخ داده است. به این ترتیب که، حیاط عمومی و عرصۀ بیرونی در لایه های ابتدایی قرار دارند و لایه های بعدی، حیاط های خصوصی و عرصۀ درونی را در خود گرفته اند. و به این ترتیب، فضاهای خصوصی تر در لایه های عقب تر بنا جای گرفته اند و محرمیت شان تأمین شده است. ضمن تفکیک عرصه های بیرونی و درونی و حفظ محرمیت فضاهای خصوصی، لایه های فضایی به گونه ای سازمان یافته که ارتباط بصریِ عرصۀ درونی با عرصۀ بیرونی فراهم است. به بیانی، حیاط میانی، بازیهای حجمی، و فضاهای پر و خالی، سیالیت بسیاری را در خانه موجب شده و امکان رؤیت کل خانه از عرصۀ درونی را فراهم کرده است. آشپزخانه که حریم خانم خانه است و در خصوصی ترین و عقب ترین لایه شکل گرفته، بر دو سوی خانه مسلط است؛ امکان دید به نشیمن، حیاط میانی، پذیرایی، و حیاط جنوبی، و مسیر ورودی را از یکسو و امکان دید به حیاط شمالی را از سوی دیگر دارد. یا اتاق خواب والدین که در خصوصی ترین و عقب ترین لایه از طبقه اول قرار دارد، بر نشیمن، مسیر ورودی و عرصۀ بیرونی از سویی و بر حیاط شمالی در سوی دیگر تسلط دارد. حیاط میانی نقش ورودی خانه را ایفا کرده و فضاهای خانه را در همان لحظۀ ورود به دو عرصۀ بیرونی و درونی تقسیم می کند. در عین حال، ارتباط بصری نیمه-شفافی را میان آنها موجب می شود. از اینرو، ضمن تفکیک عرصه ها، واسطه ای می شود تا لایه های گوناگون فضایی و توالی فضاهای باز و بسته ادراک و احساس شوند. این حیاط امکان بهره مندی از فضای باز را در حریم خلوت خانه و در مقیاسی صمیمانه مهیا می کند. در حقیقت، با قرارگیری در میانۀ خانه بخشی از عرصۀ روزمرۀ زندگی گشته که زیستن زیر پهنۀ آسمان را میسر می کند و لذت از رقص نور و سایه بر دیوارها و در انعکاس آب را به لحظۀ لحظۀ زندگی می آورد.