جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'سندرم اجتناب از سایه'.
1 نتیجه پیدا شد
-
گياهاني كه در هنگام رقابت براي به دست آوردن نور مبارزه را به همسايگان بزرگترشان مي بازند و در سايه آنها قرار مي گيرند باز هم ميدان را خالي نمي كنند. آنها با طولانی كردن سريع شاخه ها و امتداد دادن برگ هايشان به جانب خورشيد خود را با اين شرايط وفق مي دهند. اين واكنش سندرم اجتناب از سايه ناميده مي شود. گياهان اغلب در اكوسيستم هاي خيلي پيچيده اي رشد مي كنند. برخي از همسايگان بزرگ ترشان آنها را در سايه قرار مي دهند و به اين ترتيب روند رشدشان با تهديد مواجه مي شود. منتها گياهان شماري از سازوكارهاي تطبيقي دارند كه به آنها اين توانايي را مي دهد تا در هنگام رقابت با همسايگان بزرگ تر، به واكنش هايشان بيفزايند. به اين ترتيب اين گياهان واكنش هاي منعطفي دارند. كلروفيل كه رنگدانه فتوسنتزي در برگ ها است، تقريباً همه سايه هاي آبي و قرمز دور (مادون قرمز) را جذب مي كند و تنها به نور قرمز تيره اجازه مي دهد تا از ميان برگ ها عبور كند. اگر يك گياه به وسيله شاخ و برگ گياه ديگر در سايه قرار گيرد، تغيير قابل توجهي در نسبت قرمز به مادون قرمز به وجود مي آيد. درصورتي كه گيرنده هاي نور در گياهان اين تغيير را ثبت كنند، شماري از سازوكارهاي تنظيم را در برنامه رشدشان شروع مي كنند. اينها با هم به اصطلاح سندرم اجتناب از سايه ناميده مي شوند. اين سازوكارها رشد ساقه ها و حركت روبه بالاي برگ ها را افزايش مي دهند.
