جستجو در تالارهای گفتگو

نويسنده: عاصفه زين العابدين بيوگرافي: «كورمك مك كارتي» در 20 جولاي سال 1933 در پراويدنس، جزيره رود به دنيا آمد و در سال 1937 به همراه خانواده اش به ناكسويل، تنسي نقل مكان كرد. او سومين فرزند خانواده بود. آنها شش خواهر و برادر بودند، سه دختر و سه پسر. پدرش از سال 1934 تا 1967 وكيل مركز «ولي تنسي» بود. مك كارتي در سال تحصيلي 1952 - 1951 وارد دانشگاه تنسي شد. او يك دانشجوي هنر روشنفكر بود. در 1953 به مدت چهارسال به نيروهاي هوايي ايالات متحده ملحق شد، كه دو سال از آن را در آلاسكا بود. در 1957، مك كارتي به دانشگاه تنسي بازگشت. وي در اين هنگام در دانشكده دو داستان به صورت تحقيق دانشجويي چاپ كرد و جايزه اينگرام - مريل را در سال هاي 1959 و 1960 دريافت كرد. وي در سال 1961 با يكي از دانشجويان دانشگاه به نام لي هولمان ازدواج كرد و آنها صاحب پسري با نام كولن شدند. مك كارتي بدون گرفتن مدرك تحصيلي دانشگاه را ترك كرد و همراه خانواده اش به شيكاگو نقل مكان كرد و اولين رمانش را آنجا نوشت، آنگاه به سويركانتي، تنسي بازگشت. اولين رمان مك كارتي، «نگهبان باغ» را انتشارات رندم هاوس در 1965 منتشر كرد. به نقل از خود او «رندم هاوس تنها ناشري بود كه من از آن اطلاع داشتم.»، اين بود كه تصميم گرفت نسخه اي از رمان را براي آنها بفرستد. اين نسخه در رندم هاوس به دست آلبرت ارسكين رسيد كه ويراستار ويليام فالكنر بود، البته تا سال 1962 كه فالكنر از دنيا رفت. ارسكين به مدت 20 سال ويرايش آثار مك كارتي را ادامه داد. در تابستان 1965، مك كارتي با استفاده ازجايزه بورس تحقيقاتي - سفري از آكادمي هنر و ادبيات آمريكا با كشتي سيلوانيا به ايرلند و سپس به انگليس رفت. وي همچنين در 1966 كمك هزينه اي از مؤسسه راكفلر دريافت كرد و آن را براي سفر در اروپاي جنوبي صرف كرد. در پايان اين سفر، مك كارتي براي مدتي در «ايبزا» اقامت گزيد و دومين رمان خود يعني «تاريكي بيرون» را به رشته تحرير در آورد. سپس به آمريكا برگشت و در 1968 اين رمان را به چاپ رسانيد. مك كارتي در 1969 به لوئيس ويل،تنسي رفت ويك انباري خريد و خود تعميرات اساسي آن را انجام داد، حتي سنگ كاري آن را نيز خود به پايان رساند. وي سپس سومين كتاب خود با نام «فرزند خدا» را براساس حوادث واقعي نوشت. اين اثر در 1973 انتشار يافت. اين كتاب نيز مانند اثر قبلي در آپالاچياي جنوبي حروف چيني شد. مك كارتي در 1976 به ال پاسو،تگزاس رفت. در 1979 بالاخره داستان «ساتري» منتشر شد. او به مدت20 سال بارها اين رمان را نوشت و پاره كرد. او با استفاده از پولي كه از بورس تحقيقاتي مك آرتور در سال 1981 به دست آورد رمان بعدي را با عنوان «نيمروز خونين» يا «سرخي غروب در غرب» كه در 1985 به چاپ رسيد و بهترين كار وي محسوب شد. مك كارتي در حال حاضر در ناحيه تسوك، نيومكزيكو، شمال سانتافي، همراه با همسر وپسرش، جان، زندگي مي كند. او به شدت مراقب زندگي خصوصي اش است و به ندرت مصاحبه مي كند. در يكي از معدود مصاحبه هايش با نيويورك تايمز، او را فردي گوشه گير و اجتماعي معرفي كردند، ضمناً اين مسئله آشكار شد كه او به نويسندگاني كه با مسائل زندگي و مرگ در ارتباط نيستند، علاقه اي ندارد. وي هنري جيمز و مارسل پروست را از اين دست نويسندگان مي شمارد. وي اظهار داشت: «من آنها را درك نمي كنم، از نظر من اين ادبيات نيست. از نظر من نويسندگاني كه به نظر خوب مي آيند، بيشتر عجيب و غريبند.» مك كارتي در انجمن دانشگاهي سانتافي فردي فعال است و بيشتر وقت خود را در مؤسسه سانتافي مي گذراند كه مؤسس آن دوستش، فيزيكدان، موري گلمان است. ميزگرد اوپرا وينفري رمان سال 2006 مك كارتي، جاده، را به عنوان انتخاب آوريل 2007 كلوپ كتاب معرفي كرد. به علاوه، مك كارتي قبول كرد كه در اولين مصاحبه تلويزيوني زندگي اش شركت كند. اين مصاحبه در 5ژوئن 2007 در برنامه تلويزيوني او پرا وينفري به نمايش گذاشته شد. گفتگو در كتابخانه مؤسسه سانتاني انجام شد. مك كارتي به او پرا گفت كه هيچ نويسنده اي نمي شناسد و بيشتر گروه دانشمندان و محققان را ترجيح مي دهد. وي در طول مصاحبه چند داستان شرح داد و آنها را با ميزان فقر آشكاري كه بارها هنگام كار به عنوان يك نويسنده شاهد بوده مرتبط دانست. وي همچنين از تجربه اش به عنوان پـدري مسن صحبت كرد و اينكه اكنون چگونه پسر هشت ساله اش الهام دهنده داستان «جاده» بوده است.