ربات های راه رونده با دینامیک غیر فعال ماشین هایی هستند که قادر به راه رفتن بر روی شیب آرام می باشند. این ماشین ها شامل بدنه های صلب به هم لولا شده ای هستند که دارای تماس ضربه ای و غلتشی با یک سطح شیب دار سفت بوده، از طریق گرانش نیرو می گیرند و فاقد هر نوع کنترل کننده فعال همچون انواع حسگرها و سیستم های کنترلی الکترونیکی می باشند. نتایج حاصله از تحقیقات بر روی این دسته از ربات ها این موضوع را گوشزد می کند که پارامتر های مکانیکی و بیومکانیکی بدن انسان تأثیر بیشتری از آنچه که در قبل تصور می شد در وقوع و کیفیت گام به هنگام راه رفتن دارد که این خود ضرورت مطالعه بیشتر بر روی بیومکانیک بدن انسان را روشن می سازد. در این مقاله پس از بیان تاریخچه ای از رباتیک و بیان اهمیت تحقیقات در زمینه ربات های راه رونده، به تعریف اصول بیومکانیک حاکم بر راه رفتن می پردازیم، سپس با تقسیم حوزه تحقیقات بر روی ربات های راه رونده به ربات های با دینامیک فعال و ربات های با دینامیک غیرفعال به اصول حاکم بر طراحی آن ها پرداخته و با بیان مزایا و معایب هرکدام موضوع ربات های با دینامیک غیر فعال حول محور هوش مکانیکی بسط و توسعه داده خواهد شد. در انتها تأثیر نتایج تحقیقات مرتبط با این موضوع بر روی نگرش های علمی نوین و همچنین دانش رباتیک و فناوری های بازتوانی بررسی خواهد شد.
تهیه کنندگان:انوشیروان فرشیدیان فر , امید جهانیان