جستجو در تالارهای گفتگو

از ماست كه برماست در حاشيه قطع گاز واحدهاي توليدي نويسنده: علي اصغر علوي [TABLE] [TR] [TD=align: center][/TD] [/TR] [TR] [TD=class: caption, align: center][/TD] [/TR] [/TABLE] همچنان كه مي دانيم يكي از علل پيشرفت كشورهاي توسعه يافته توجه به توليد و صادرات است چرا كه با صادرات كالامي توانند ارز معتبر به دست آورده و البته باقي ماجرا مشخص است افزايش قدرت خريد و به دنبال آن درآمد سرانه. بر اين اساس و از آنجا كه اولويت با توليد و صادرات است، گاه ديده مي شود كالايي بدون آنكه در داخل كشور توزيع شود مستقيم به خارج از كشور صادر مي شود. حتي ديده شده كه بسياري از كشورها براي افزايش صادرات و به دست آوردن بازارهاي جهاني كالاهاي ضروري شان را نيز صادر مي كنند و اين امر از آن جهت نيست كه برنامه ريزان با منافع مردم شان ناآشنا يا نسبت به آن بي توجه هستند بلكه به اين خاطر است كه مي دانند منافع اين كار در درازمدت بسيار بيشتر از زيان هايش است. از اين رو است كه مي بينيم سياستگذاران اقتصادي كشورهاي توسعه يافته اولويت را به صادرات مي دهند و اگرچه در توزيع كالايي در داخل با مشكل مواجه شوند اما به خاطر از دست نرفتن بازارهاي بين المللي اجازه قطع يا كاهش صادرات را نمي دهند. اما در كشور ما اوضاع كاملابرعكس بوده و حتي حاضريم تا توليد و توليده كننده را فداي مصرف و مصرف كننده كنيم. نمونه روشن اين سخن قطع گاز واحدهاي توليدي و كارخانجات بزرگي نظير سيمان، پتروشيمي ها و حتي نيروگاه هاست، آن هم به اين علت كه مصرف كننده يي كه چهار برابر استاندارد مصرف مي كند احساس ناراحتي نكند. آن هم در ايراني كه يك كشور گرم محسوب شده و به جاي آنكه از كشورهاي سردسير كمتر مصرف كند برعكس بيشتر و نه يكي، دو برابر بلكه چهار برابر استاندارد مصرف مي كند، به عبارت ديگر سه برابر بيش از نيازمان مصرف مي كنيم، چرا؟ براي آنكه حاضر نيستيم در خانه لباس بيشتري بپوشيم بنابر اين شعله بخاري را پايين تر نمي آوريم. با وجود آنكه هم مشكل آب داريم و هم سوخت، باز هم توجهي به اين موضوع نداشته و مي خواهيم زمان بيشتري را زير دوش آب گرم بمانيم تا لذت بيشتري ببريم. حال اگر آبگرمكن مان سوخت بيشتري مصرف مي كند تا آب را بيشتر گرم كرده كه نتيجه آن توليد دود بيشتر است همان دودي كه تمام زندگي مان را از بدن و لباس گرفته تا در و ديوار خانه و هواي شهرمان را آلوده كرده و ما ناچاريم براي رفع اين آلودگي زمان و آب و انرژي و مواد شوينده بيشتري مصرف كنيم. ظاهرا فراموش كرده ايم كه در يك دور باطل افتاده ايم: دوري كه نمي توانيم يا نمي خواهيم از آن بيرون بيايم. دودي كه جز مصرف بيشتر سوخت و اتلاف سرمايه و آلودگي هوا سود ديگري نداشته است و البته در اين وضعيت دولت از يك طرف با قطع گاز توليدكنندگان آن هم در اين شرايط وانفسا به حمايت تمام عيار از مصرف كننده مي پردازد و از طرف ديگر به دنبال يافتن پاسخ اين پرسش است كه چگونه رشد اقتصادي را مثبت كنيم؟ غافل از آنكه با تعطيلي واحدهاي صنعتي اگرچه براي يك روز نبايد انتظار داشته باشيم رشد اقتصادي كشور مثبت شود. جالب اينكه وقتي با اعمال چنين سياست هايي كارخانه يي را كه به علت پيوسته بودن فرآيند توليدش حتي يك ساعت هم نبايد كوره اش را خاموش كند، گازش را قطع و به دنبال آن كارگرش را بيكار مي كنيم، آنگاه به دنبال يافتن پاسخ اين پرسش هستيم كه براي ايجاد اشتغال جوانان مان چه كار بايد بكنيم. فراموش نكنيم «از ماست كه بر ماست.»