حمد باد خداوندى را كه سخنوران در ثنايش فرو مانند و
شمارندگان از شمارش نعمتهايش عاجز آيند و كوشندگان كوشند، حق نعمتش را آنسان كه شايسته اوست ، ادا كردن نتوانند.
خداوندى ، كه انديشه هاى دور پرواز او را درك نكنند و زيركان تيزهوش ، به عمق جلال و جبروت او نرسند. خداوندى كه فراخناى صفاتش را نه حدّى است و نه نهايتى و وصف جلال و جمال او را سخنى درخور نتوان يافت ، كه در زمان نگنجد و مدت نپذيرد.
آفريدگان را به قدرت خويش بيافريد و بادهاى باران زاى را بپراكند تا بشارت باران رحمت او دهند و به صخره هاى كوهساران ، زمينش را از لرزش بازداشت .