جستجو در تالارهای گفتگو

پرتاب موشک کاغذی یکی از سنت‌های ایگ‌نوبل است مراسم سالانه جوایز ایگ‌نوبل دیشب در دانشگاه هاروارد برگزار شد و طنزآمیزترین و احتمالا عجیب‌ترین تحقیقات سال گذشته انتخاب شدند. مجله طنز علمی تحقیقات نامحتمل جایزه ایگ‌نوبل را از سال ۱۹۹۱ به کسانی اهدا می‌کند که دستاوردهای علمی و تحقیقاتشان باعث شود "مردم بخندند یا فکر کنند." از میان ده تحقیقی که جایزه سال ۲۰۱۵ را بردند، جایزه فیزیک را تحقیقی برد که نشان می‌داد که مدت تخلیه مثانه در تمام پستانداران بالای سه کیلو، ثابت و معادل ۱۳ ±۲۱ ثانیه است. این محققان با بررسی ادرار پستانداران مختلف به این نتیجه رسیدند که پستانداران بالای سه کیلوگرم با جریان و مکانیسمی ثابت ادرار خود را تخلیه می‌کنند اما پستانداران کوچکتر نمی‌توانند این جریان را ایجاد کرده و ادرار خود را قطره قطره دفع می‌کنند. دیوید هو، با توالت فرنگی بر گردن، جایزه تحقیق در مورد تخلیه مثانه پستانداران را گرفت پاتریشیا یانگ نویسنده اصلی این تحقیق به بی‌بی‌سی گفت: " ما هر گاه به کارکرد تازه‌ای نیاز داریم چیز تازه‌ای برای آن طراحی می‌کنیم." "اما در طبیعت برای تمام اندازه‌ها فقط یک سیستم وجود دارد. این باید الهام‌بخش ما باشد تا طرحی‌هایی داشته باشیم که برای هر اندازه‌ای مناسب باشند." جایزه ادبیات به مارک دینگمانس از موسسه ماکس پلانک رسید که تحقیقش نشان داد "هان؟" (?huh)، لفظ یا صوتی است که تقریبا در تمام زبان‌ها وجود دارد. جایزه پزشکی تشخیصی به تحقیقی رسید که نشان می‌داد اگر کسی درد شکم دارد و موقع عبور ماشین از دست‌انداز دردش بیشتر می‌شود به احتمال ۹۷ درصد آپاندیسیت دارد و از این رو افزایش درد با دست‌انداز ارزش تشخیصی دارد. بازسازی تشخیص آپاندیس با دست‌انداز در مراسم اهدای جایزه، دکتر اشداون در نقش دست‌انداز ظاهر شده ایده این تحقیق از شوخی رایج جراحان گرفته شده است. دکتر هلن اشداون که پزشک تازه‌کاری بود تصمیم گرفت که بفهمد آیا در این شوخی واقعیتی نهفته یا نه. او در بیمارستان معروف استوک مندویل در ایلزبری کار می‌کرد که در منطقه‌ای مسکونی قرار دارد و طبیعتا پر از سرعت گیر است: "ما متوجه شدیم که تعداد نسبتا زیادی از بیماران از اینکه چقدر در راه رسیدن به بیمارستان اذیت شده‌اند صحبت می‌کنند." در این تحقیق ۱۰۱ بیمار بررسی شدند و از ۳۴ نفری که تشخیص آپاندیسیت برایشان قطعی شد، ۳۳ نفر هنگام عبور ماشین از دست انداز دردشان افزایش پیدا می‌کرد. دکتر اشداون به بی‌بی‌سی گفت این معیار حساسی برای تشخیص آپاندیسیت است و "کسانی که حین عبور از دست انداز دچار درد نمی‌شوند خیلی بعید است آپاندیسیت داشته باشند." جوجه دمدار در نقش دایناسور جایزه زیست شناسی را دکتر رودریگو واسکز از دانشگاه شیلی برد که نشان داد اگر یک دم مصنوعی به یک جوجه وصل کنید و او را به همین شکل بزرگ کنید راه رفتنش شبیه دایناسور خواهد شد. با اینکه ممکن است خنده‌دار به نظر برسد اما این محققان می‌خواستند نحوه راه رفتن تیراناسوروس رکس را بررسی کنند و خوب روشن است که دستشان به چنین دایناسوری نمی‌رسید. بازسازی جوجه دمدار در مراسم "ما نمی‌توانستیم روی یک تی رکس واقعی یا هر نوع ددپایی (theropod) تحقیق کنیم اما روی جوجه می‌توانستیم." با چسباندن این دم مصنوعی مرکز ثقل بدن جوجه تغییر می‌کند و بنابراین کمی خمیده‌تر و با گامهای کمی بلندتر راه می‌رود و "با کشیدن گردن به جلو، وزن دم را متعادل می‌کند." جایزه ریاضی را الیزابت اوبرتسوخر و کارل گرامر از دانشگاه وین بردند. آنها یک شیوه ریاضی ابداع کردند تا ببینند آیا مولای اسماعیل خون آشام، پادشاه سلسله شریفیان مراکش، واقعا می‌توانسته در طول سی سال (بین سال‌های ۱۶۹۷ تا ۱۷۲۷ میلادی) ۸۸۸ بچه (۶۰۰ پسر) تولید کند یا نه. این تحقیق با استفاده از دو مدل ریاضی انجام شد، یکی با در نظر گرفتن این احتمال که مولای اسماعیل به هر زنی دسترسی داشته و یکی با این احتمال او فقط دستش به زنان حرمسرا بسنده می‌کرده است. نتیجه آنکه این مدلسازی ریاضی نشان داد، بله چنین چیزی ممکن است. جایزه پزشکی را پزشک ژاپنی هاجیمه کیماتا و سه دانشمند اسلواکیایی برای شناسایی آثار درمانی بوسیدن به دست آوردند. مولای اسماعیل ابن شریف پادشاه مراکش آنها نشان دادند که سی دقیقه بوسیدن شدید واکنش حساسیتی در میتلایان به آلرژی را کاهش می دهد و برای این کار مدت زمانی را که DNA مرد در دهان زن باقی می‌ماند اندازه گیری کردند. پیش از این در تحقیقی مشابه دکتر کیماتا نشان داده بود سی دقیقه بوسیدن شدید در حال شنیدن موسیقی ملایم مثل My Heart Will Go On سلین دیون، واکنش حساسیتی را در مبتلایان به اگزما یا تب یونجه کاهش می‌دهد. جایزه فیزیولوژی و حشره شناسی را جاستین اشمیت و مایکل اسمیت بطور مشترک بردند. جاستین اشمیت به دلیل ابداع " ضریب اندازه‌گیری درد نیش" این جایزه را برد، روشی برای ارزیابی دردی که افراد پس از نیش حشرات مختلف احساس می‌کنند. مایکل اسمیت برای اینکه بفهمد نیش زنبور عسل در کجای بدن دردناکتر است ۲۵ جای بدن خود را در معرض این نیش قرار داد و به این نتیجه رسید که نیش زنبور در جمجمه، انگشت وسط پا و بالای بازو کمترین درد و سوزش را ایجاد می‌کند اما در سوراخ بینی، لب بالا و آلت تناسلی مردانه بیشترین درد را. جایزه شیمی هم به کالوم اورموند و همکارانش در دانشگاه استرالیای غربی رسید که موفق شدند با استفاده از اوره و نوعی همزن مخصوص، تخم مرغ آب پز را دوباره به تخم مرغ خام تبدیل کنند. سیبل برای پرتاب موشک کاغذی جایزه مدیریت را گنارو برنیله از دانشگاه مدیریت سنگاپور که نشان داد بسیاری از کسانی که در تجارت بسیار موفقند از بچگی به ریسک کردن علاقه پیدا کرده‌اند چون در آن زمان بدون اینکه هیچ آسیب شخصی متوجه آنها شود شاهد بلایای طبیعی مثل (زلزله، آتشفشان، سونامی یا آتش سوزی جنگل‌ها) بوده‌اند. جایزه اقتصاد هم به پلیس بانکوک رسید که به پلیس‌هایی که از دریافت رشوه خودداری می‌کنند پول بیشتری می‌پردازد.

جوجه‌هایی که مورد آزار پرنده‌های بزرگتر قرار می‌گیرند، در بزرگسالی جوجه‌آزار می شوند احتمال اینکه جوجه‌هایی که مورد آزار پرنده‌های بزرگتر قرار می‌گیرند، در بزرگسالی جوجه‌آزار شوند، بیشتر از سایرین است؛ این نتیجه تحقیق دانشمندان درباره گروهی از پرندگان به نام “نوک سرخ دریایی” است که از رسته “پلیکان”ها به حساب می‌آید. به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز به نقل از بی بی سی ، دانشمندان می‌گویند که این پرنده‌ها “چرخه خشونت” می‌سازند. یعنی بزرگ‌ترهایی که نسبت فامیلی با جوجه‌ها ندارند نسبت به آنها خشونت می‌کنند و بعد همین جوجه‌ها که بزرگ شدند خودشان به مرغانی خشن تبدیل می‌شوند. این نخستین بار است که چنین موضوعی در میان حیوانات به اثبات رسیده است. رفتاری که در میان انسان‌ها به اثبات رسیده بود: انتقال خشونت از نسلی به نسلی دیگر. زیستگاه اصلی “نوک سرخ دریایی” در جزایر گالاپاگوس و سواحل پرو و اکوادور است. “نوک سرخ دریایی” پدر و “نوک سرخ دریایی” مادر، همراه هم هر سال یک جوجه را بزرگ می‌کنند. غذایی هم که به جوجه‌ خود می‌دهند، معمولا ماهی و گاهی هم هشت‌پا است. این پرنده‌ها به طور گروهی زندگی می‌کنند. آشیانه‌هایشان را هم نزدیک به هم بنا می‌کنند و در نتیجه احتمال خشونت در میانشان بالا است. در میان آنها هستند پرندگانی که بزرگسالند اما به هر دلیلی از خودشان خانه و خانواده‌ای ندارند. این پرندگان به سراغ آشیانه‌هایی می‌روند که پدر و مادر برای صید رها کرده‌اند و به سراغ جوجه‌ها می‌روند. گاهی پرنده‌های مجرد، خیلی دوستانه با جوجه‌ها بازی می‌کنند، اما بیشتر وقت‌ها رفتارشان با جوجه‌ها دوستانه نیست: یا اذیتشان می‌کنند یا سعی می‌کنند که با آنها نزدیکی کنند. محققان در سه دوره تخم‌گذاری رفتار‌های این پرنده‌ها را بررسی کرده‌اند تا به این نتایج برسند. دکتر دیوید اندرسون، از تیم تحقیقاتی می‌گوید که تقریبا “تمام جوجه‌ها دچار بدرفتاری” می‌شوند.