جستجو در تالارهای گفتگو
در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'تکیه دولت'.
1 نتیجه پیدا شد
-
چکیده: تکیه دولت بزرگترین تماشاخانه ی ایران در دوره ی ناصرالدین شاه،سرگذشتی عبرت انگیز دارد.در آغاز به عنوان فضایی برای اجرای نمایش های غربی و محلی برای تفریح و سرگزمی مردم شاخته شد.پس از اتمام بنا،به دلیل استقبال مردم از مراسم تعزیه در ایام محرم و صفر تبدیل به مکانی برای شبیه خوانی گردید.در دوره ی رضاشاه مجلس موسسان در آنجا برپا گردید و توسط او تخریب و به جای آن بانک ملی ساخته شد. تکیه دولت از دو جنبه دارای ویژگی های ارزنده ای است.اول اینکه،بخشی از تاریخ معماری و شهرسازی ایران است که در پی یک تداوم تاریخی و با نگاهی به تحولات صنعتی غرب شکل گرفته بود.در درجه دوم دورنمایه ی تکیه دولت،فضایی برای اجرای نمایش سنتی تعزیه بود که ریشه ای طولانی در تاریخ شیعه داشته و با تخریب آن در واقع سیر قهقهرایی این شیوه نمایشی را شاهد بوده ایم. نگاهی به تکیه دولت و سیر اندیشه ی احداث و تخریب آن نشان می دهد که انفطاع تاریخی یک ملت به طور ناگهانی اتفاق نمی افتد.رضاشاه با اندیشه بازگشت به دوران قبل از اسلام و توجه به سلسله های شاهی آن دوران،با مظاهر مذهبی و عقیدتی مردم مخالف و در یک دوران نسبتا کوتاه با همت و هدایت های اندیشه ورزان غربی باعث و بانی یک خلا تاریخی می گردد.این مسئله که از دوره ی ناصرالدین شاه آرام آرام آغاز شده بود،در دوره رضا شاه با شیوه های خشن و سرکوب گرایانه دنبال می شود. این مقاله نشان می دهد که ثروت ملی یک ملت،در حوزه ی معماری و شهرسازی،شناسنامه و کارنامه ی تلاش ها،موفقیت ها و احیانا ناکامی ها وری در دوره های مختلف حیاط اجتماعی اوست.حفظ و حراست از این بناها،به نوعی روش تکامل فرهنگی و اجتماعی را به دنبال خواهد داشت.تخریب آن ها در واقع محو و انهدام یک جریان مستمر فرهنگی می باشد.در اینجا تکیه دولت به عنوان نمونه ذکر شده است و یادآوری چگونگی تخریب آن می توان توجه بیش از پیش به میراث فرهنگی را یادآوری نماید. مشخصات مقاله:مقاله در در 9 صفحه به قلم دکتر حسن علی پورمند و دکتر سید حبیب الله لزگی،نشریه کتاب ماه هنر در ماه 1387 تکیه دولت.pdf
