جستجو در تالارهای گفتگو

پارک ملی تندوره یکی از مناطق حفاظت شده ارزشمند ایران است که بین شهرهای درگز و قوچان در استان خراسان رضوی نزدیکی مرز ترکمنستان واقع است. این منطقه بهترین زیستگاه پلنگ در ایران و معروف به «پلنگستان ایران» است و با توجه به حفاظت طولانی، دورافتادگی و دست نخوردگی نسبی، محیط مناسبی برای حیات وحش جانوری و گیاهی در آن پدید آمده است. تندوره در یک نگاه تنوره در بهمن 1347 با مساحت 73435 هزار هکتار (734 کیلومتر مربع) به عنوان منطقه حفاظت شده تعیین شد. یک سال بعد به «پناهگاه حیات وحش» ارتقا یافت و بهمن 1353 حدود دوسوم آن یعنی 53780 هکتار به عنوان پارک ملی تحت حفاظت قرار گرفت. پس از انقلاب به دلایلی که ظاهرا مهمترین آن ساخت جاده ای از میان پارک بود، بخشی از پارک ملی از آن جدا شد و مساحت پارک به حدود 37800 هکتار رسید و 23 هزار هکتار از بخش های غربی و شمالی پارک به عنوان منطقه حفاظت شده تعیین شد. تندوره در منطقه کوهستانی و نسبتا خشک واقع شده، میزان بارندگی سالانه آن بین 106 تا 493 میلی متر است که در مناطق و زمان های مختلف متغیر است و به همین جهت گاه منطقه با کم آبی رو به رو می شود. زمستان های سرد و پربرفی دارد و در ارتفاعات جنوبی و غربی دما تا منفی 20 درجه هم افت می کند و برف تا خرداد ماه باقی می ماند. ارتفاع منطقه بین 884 متر تا 2586 متر در قله قنبرعلی در جنوب پارک متغیر است. بخش جنوبی تندوره بیشتر از تپه ماهورهای مرتفع و بخش شمالی بیشتر از کوه ها و صخره های سنگی و دره های عمیق تشکیل شده و بخش شرقی پست تر است. چشمه های این منطقه به رود درونگر می ریزند که زمین های کشاورزی شهرستان درگز را سیراب کرده و سپس وارد صحرای قره قوم در ترکمنستان می شود. در داخل پارک ملی سکونتگاه انسانی وجود ندارد ولی در اطراف پارک روستاهایی هستند که سکنه آن از کردهای کرمانجی اند که در دوران شاه عباس صفوی به این منطقه کوچانده شدند. مسیر دسترسی تندوره در جنوب شرقی شهرستان درگز واقع شده است. راه دسترسی به این پارک از طریق جاده درگز-قوچان است. در این جاده سه مسیر فرعی برای ورود به پارک ملی وجود دارد: مسیر اول : از طریق روستای اینچه کیکانلو به پاسگاه شیرآباد مسیر دوم: از درگز به سوی پاسگاه چهل میر در شرق پارک مسیر سوم: از نوخندان به سوی زیارتگاه بابانستان در شمال پارک