مقدمه
امروزه اتوبوس در اكثر شهرها، يكي از مهمترين وسايل حمل و نقل عمومي است. عواملي باعث دسترسي بيشتر شهروندان به
اين وسيله نقليه به دليل تغييرات تكنولوژيكي و زيرساختي شده است: 1- اتوبوسهاي با كف پايين، 2- ايستگاههاي كاملاً در
دسترس.
در بحث دسترسي اتوبوس نه تنها موضوعاتي مانند عدالت در دسترسي تمام اقشار، زمان توقف، طراحي ايستگاهها مطرح
است، بلكه مسائلي مانند سطح شهري تحت پوشش شبكه اتوبوسراني، تعدادجمعيت تحت پوشش، فاصله ايستگاههاي
اتوبوس، انواع اتوبوس سازگار با شرايط گروههاي سني و رابطه ايستگاههاي اتوبوس با مراكز جمعيتي، اشتغال و غيره حايز
اهميت است....
برنامه ریزی دسترسی به اتوبوس در ایران.pdf