جستجو در تالارهای گفتگو

در اینجا پلی استرها، وینیل استرها و اپوكسی ها كه شاید نیازها را در ساخت 90 درصد ساختار چند سازه ها برآورده می سازند، مورد بحث قرار گرفته اند. جدول ذیل حاوی خلاصه ای از مزایا و معایب اصلی هر كدام از ین رزین ها است: دیگر رزین های مصرفی در كامپوزیتها (چند سازه ها) علاوه بر پلی استرها، وینیل استرها و اپوكسی ها، رزین های خاص دیگری نیز وجود دارند كه در مواردی كه به ویژگی های منحصر به فرد آنها نیاز باشد مورد مصرف قرار می گیرند.فنولیك هاابتدایی ترین مصرف رزین های فنولیك در سازه های است كه نیازمند مقاومت در برابر آتش هستند، ضمن اینكه فنولیك ها به خوبی قادر به حفظ خواصشان در برابر حرارت های بالا نیز می باشند. در انواعی از این رزین ها كه فرآیند پخت آنها در درجه حرارت محیط (20 درجه سانتی گراد) می باشد از اسیدهای خورنده ای استفاده می شود كه شرایط كاربرد ناخوش آیندی را در بر دارند. طبیعت تراكمی فرآیند پخت این رزین ها غالبا موجب ایجاد حباب ها و اشكالات ظاهری در آنها شده كه نتیجه آن به وجود آمدن رزینهای شكننده ای است كه خواص مكانیكی بالایی هم نخواهند داشت. استرهای سیانات از این رزین ها در صنایع هوایی استفاده می شود. خواص عالی مقاومت این رزین ها در برابر جریان الكتریسیته (خاصیت دی الكتریك) زمینه مصرف مناسب آنها را در ساخت رادارها با تقویت كننده های مشابه از لحاظ عایق الكتریسیته (خاصیت دی الكتریك پایین) مثل الیاف كوارتز، ایجاد كرده است. پایداری حرارتی استرهای سیاناتی حدود 200 درجه سانتیگراد د رشرایط مرطوب می باشد. سیلیكونها رزین های ساختگی هستند كه در ساختار آنها برخلاف بسپارهای آلی كه از كربن استفاده میكنند، از سیلیكون استفاده شده است. این گونه رزین ها دارای پایداری در حرارت های بالا بوده و مقاومت خوبی در برابر آتش از خود نشان می دهند. آنها برای پخت به درجه حرارت بالا نیازمند بوده و در صنایع موشكی مورد استفاده قرار میگیرند. پلی اورتاناین رزین ها دارای چغرمگی بالا بوده كه در برخی موارد به سبب خواص مكانیكی فشاری نسبتاً كم خود، با انواع دیگر رزین ها به صورت تركیبی مصرف می گردند و با ایزوسیانات ها (كه بسیار مضرند) پخت می شوند. بیس مال ایمیدها (BMI) اصولاً این رزین ها در ساخت سازه های قطعات چند سازه ای در صنایع هوایی، در جاهایی كه درجه حرارتهای بالا (250 درجه سانتی گراد خشك/ 230 درجه سانتی گراد مرطوب) نیاز باشد، استفاده می شوند و مثلاً در ورودی موتورهای جت و یا سطوح پروازی هواپیماهای پر سرعت عرضه می گردند. پلی ایمیدها در مواردی كه عملیات در دماهای از توان بیسمال باشد از پلی ایمیدها استفاده می شود (300 درجه سانتی گراد خشك / 250 سانتی گراد مرطوب) . مصارف موردی آنها در ساخت موشك ها و قطعات مورد نیاز موتورهای هواپیما می باشد. كار كردن با پلی ایمیدها به دلیل اینكه در حین فرآیند پخت واكنش تراكمی منجر به خروج آب از آن می شود، مشكل بوده و رزین پخت شده نیز نسبتاً شكننده خواهد بود. منبع: كتاب راهنمای صنعت كامپوزیت- گروه مؤلفان و مترجمان: كیومرث اسفندیاری، رضا حجتی، ایرج علاقه بند، نغمه گلپریان، حمیدرضا هاشمی.