جستجو در تالارهای گفتگو

چکیده: پژوهش حاضر با هدف ارزیابی پیامدهای فضایی توسعه صنعت گردشگری و سیاست های نوسازی و بهسازی در بافت تاریخی باغشهر میبد تدوین گردیده است. روش به کار گرفته شده توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر منابع اسنادی و پیمایشی می باشد. در این تحقیق، با استفاده از 16شاخص، عوامل مؤثر در توسعه صنعت گردشگری و به تبع آن نقشی که در بهسازی و نوسازی بافت تاریخی شهر میبد دارند، مورد بررسی قرار گرفتند. بر اساس نتایج تحقیق، عامل ساماندهی فضایی- کالبدی به عنوان عامل اوّل با مقدار ویژه 726/7، عامل نهادی- تخصّصی به عنوان عامل دوم با مقدار ویژه 548/4، عامل کالبدی- محیطی به عنوان عامل سوم با مقدار ویژه 548/4 و عامل چهارم به عنوان عامل تبلیغاتی با مقدار ویژه 471/1 از مهم ترین عوامل تأثیرگذار در توسعه صنعت گردشگری و اقدامات بهسازی و نوسازی در باغشهر میبد می باشند. بر اساس نتایج حاصل از مدل سوآت، سایت جاذبه های گردشگری بافت تاریخی شهر میبد دارای امتیاز 82 بوده و از این رو اگرچه در زمره مناطق گردشگری با سطح عملکردی ملی قرار دارد، امّا با تقویت شاخص های فوق می توان ارتقاء عملکرد بافت تاریخی را در کوتاه مدت انتظار داشت. مشخصات مقاله:مقاله در 12 صفحه به قلم محمد حسن ضیاء توانا (استاد دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران)،مريم بيرانوندزاده(پژوهشگر دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران)،هدایت اله درویشی(کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، کارشناس معاونت نظارت راهبردی رئیس جمهور، تهران، ایران).منبع:پژوهش های منظر شهر سال اول بهار و تابستان 1393شماره 1,ensani.ir پیامدهای فضایی توسعه صنعت گردشگری و سیاست های نوسازی.pdf

نیاز به مسکن در تمامی دوران ها جزو ملزومات اصلی زندگی بشر بوده است و در اصل 31 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز ، داشتن مسکن متنایب با نیاز حق هر فرد و خانوار ایرانی به حساب آمده است . و دولت موظف است با رعایت اولیت اقشار کم در آمد و نیازمند زمینه ی اجرای این اصل را فراهم سازد. با توجه به جوان بودن جمعیت کشور و تقاضای انباشته شده ی سال های گذشته و با استناد به سند چشم انداز از افق 1404 زمانی کشور در حوزه ی مسکن به توسعه یافتگی دست می یابد که شاخص تراکم خانوار در واحد مسکونی به یک رسیده و هر خانوار ایرانی دارای یک مسکن باشد . خوب زیستن و بهتر زیستن جمعیت ها وملت ها در فضاهای قابل سکونت جهان بستگی به برخورداری از محیط مساعدی دارند که درآن فرد فرد انسان می توانند بر حسب خواسته ها وسلیقه های شخصی خود به میزانی کمتر یا بیشتر از آن چه مجموعه ی مقررات ومحدودیت های ثبت شده یا ضمنی و اداب ورسوم رایج مکن می سازد ،از موقعیت هایی که در طبیعت در اختیار آنان گذاشته بهره مند شوند. ریشه های ذاتی و غریزی گرایش های فرد در دسترس و بهره وری از شرایطی هرچه بهتر از یک سو به عنوان خصلت اولیه ی موجودات زنده در طبیعت جستجو میشود و از سوی دیگر در پیوستگی ممتد با آن چه ساخته و پرداخته ی محیط فرهنگی ومدنی افراد است در چهارچوب شالوده های محیط اجتماعی قابل بازشناسی است . رشد شهرهای جدید در بطن خود مقارن با فرسودگی ساختمان ها و بالا رفتن عمر آن هاست . دراین میان علاوه بر تأثیر بصری نامطلوب بافت های کهنه و فرسوده ،کاهش ضریب مقاومت در برابر بلایای طبیعی و همچنین مقاومت شدید این بافت ها در به جریان درآمدن خدمات شهری سبب شده بخش عمده ای از فضای شهری که از نظر فرهنگی- تاریخی باید به نوعی ما را به گذشته مرتبط نماید و حلقه ی اتصال ما به هویت مان باشد عملاً به معضلی برای شهر های بزرگ یا در حال پیشرفت تبدیل شده است . كارشناسان بر این باورند كه وجود بافت های فرسوده و سكونتگاه های غیرمجاز در كشور، یكی از بیماری های شهری است كه از لحاظ اقتصادی، اجتماعی، بهداشتی، فرهنگی و امنیتی بسیاری از ناهنجاری های موجود كشور را در دل خود نهفته دارد و برای حل این گونه معضلات و تامین امنیت جانی شهروندان در مقابل ساخت و سازهای بی كیفیت، قدیمی و فرسوده باید این مناطق بهسازی و نوسازی شود. براساس گزارش های رسمی تاكنون ۱۱۲ هزار هكتار بافت فرسوده و سكونتگاه غیررسمی در كشور شناسایی شده است كه از این میزان ۶۵ هزار هكتار مربوط به بافت فرسوده و مابقی مربوط به سكونتگاه های غیررسمی در كشور است و نزدیك به ۹ میلیون نفر در بافت های فرسوده شهری در سطح كشور سكونت دارند. نویسنده: مظهر احمدی دانلود مقاله