جستجو در تالارهای گفتگو

این عکس، کجای عالم است؟(16) با دقت به این دو تصویر نگاه کنید: جهان پر از راز و رمزهای مختلفی است که بشر هنوز به آن ها دست نیافته است. میل به شناخت ناشناخته ها انسان را وادار می کند تا به مناطقی که به آن ها دسترسی ندارد نظر اندازد و از طریق تجاربی که تا کنون به دست آورده است حدس و گمان هایی درباره آن ها ارائه کند. حال به نظر شما دو تصویر بالا مربوط به چه چیزی یا چه مکانی هستند؟ آیا می توانید حدس بزنید که نخستین عکس چه چیزی را نمایش می دهد؟ نظرتان درباره دومین عکس چیست؟ لطفا قبل از خواندن شرح کامل تصاویر، حدس های خود را در قسمت نظرات وارد کنید تا ما و دیگران با تراوشات ذهنی شما بیشتر آشنا شویم! فراموش نکنید که درست یا غلط بودن حدس های شما مهم نیست آنچه که ارزشمند است تنها تفکر بر روی ناظم این هستی است. تصویر اول: رشته کوههای ماسه ای تیره بر سطح سیاره مریخ به نظر شما این تصویر توسط میکروسکوپ بدست آمده یا تلسکوپ؟ شاید این اطلاعات برای پاسخ دقیق تر به شما کمک کنند: هر یک از این نواحی سیاه رنگ که به اندازه یک باکتری به نظر می رسند، مساحتی به اندازه ی سطح یک زمین فوتبال را روی مریخ اشغال کرده اند. این تپه های عظیم ماسه ای در منطقه ای موسوم به دهانه پروکتور قرار گرفته اند. تصویر کنار توسط دوربین HIRISE که بر مدارگرد اکتشافی مریخ (MRO) قرار دارد، به ثبت رسیده است. تپه های تاریک موجود در این تصویر به مراتب جدیدتر از صخره های روشن به وجود آمده اند و به آرامی و تحت تاثیر بادهای سطح مریخ در حال جا به جایی هستند. شبیه این پدیده را تحت عنوان شنهای روان، در نواحی کویری زمین هم شاهد بوده ایم. اولین تصاویر کوههای این چنینی در همین دهانه و در حدود 35 سال پیش توسط کاوشگر مارینر 9 بدست آمدند. تصویر دوم: NGC 4452، یک کهکشان فوق العاده باریک چرا در این بخش از آسمان فقط یک خط می بینیم؟ به نظر می رسد این ساختار خطی، چیزی جز یک کهکشان معمولی نباشد. این تصویر که توسط تلسکوپ فضایی هابلخوشه کهکشانی سنبله واقع شده است و به واسطه زاویه دید ما نسبت به آن، تشخیص اینکه از چه رده ای از کهکشانها (کهکشانها به واسطه شکل بازوهایشان و فراوانی و پراکنگی ستارگان در بازوها، در رده های مختلفی طبقه بندی می شوند) به حساب می آید دشوار است. اما تنها موردی که با قطعیت می توان در مورد آن اظهار نظر کرد، عدسی گون بودن آن است و این موضوع هم از ساختار خاص گرد و غبارهای اطراف دیسک مرکزی نتیجه شده است. این باریکه ستاره ای، از یک سو تا سوی دیگر در حدود 35 هزار سال نوری فاصله دارد. در پس گرد و غبارهای اطراف هسته این کهکشان، هزاران کهکشان کم نور در فاصله زیادتری از ما خودنمایی می کنند. دیدن کهکشانها با چنین زاویه دیدی، برای رصدگران زمینی پدیده نادری به حساب می آید، علت این موضوع هم احتمالا جایگاه خاص زمین و کهکشان راه شیری در میان باقی ستاره هاست.