جستجو در تالارهای گفتگو

ايمپلنت، علم نويني است در دندانپزشكي كه در سال‌هاي اخير پيشرفت‌هاي زيادي كرده و نگراني بشر را نسبت به از دست دادن دندان از بين برده است. وقتي دنداني را از دست مي‌دهيم، استخوان‌هاي باقيمانده در فك بالا و پايين بر اساس عملكردهاي فيزيولوژي دچار تحليل مي‌شوند. زماني كه استخوان فك زير فشار نباشد، يعني دنداني در داخل استخوان نباشد، سلول‌هاي استخوان‌ساز كمتر فعاليت دارند و سلول‌هايي كه استخوان را برمي‌دارند دو برابر فعاليت مي‌كنند؛ دقيقا عكس زماني كه دندان وجود دارد. در نتيجه، جايي كه دندان وجود ندارد، حجم استخوان چه از لحاظ ارتفاع و چه از لحاظ قطر، كم مي‌شود. در واقع علت اصلي پيشنهاد انجام ايمپلنت در فضاهاي بي‌دنداني در ناحيه استخوان فكي، اين است كه اين عملكرد ادامه پيدا نكند و استخوان در آن نواحي تحليل نرود؛ يعني جلوگيري از تحليل استخوان مهم‌ترين عملكرد ايمپلنت است. در مرحله بعدي، اهميت ايمپلنت اين است كه به عنوان ريشه دندان عمل مي‌كند و با توجه به قطر استخوان و فضايي كه وجود دارد، مي‌توان ايمپلنت‌هايي با سايزهاي مختلف و قطرهاي مختلف انتخاب كرد.

مقدمه: بیوسرامیک ها، سرامیک هایی هستند که برای ترمیم و بازسازی بخش های بدن انسان استفاده می شوند.کاربردهای بسیاری برای بیوسرامیک ها وجود دارد که معمولاً مهمترین آنها ساخت امپلنت هایی مانند پروتزهای مفصل ران (hip prostheses) است. (این نوع پروتز ها از جنس آلومیناست). آلومینا یک بیوسرامیک خنثی است زیرا واکنش بسیار کمی با محیط بدن می دهد. مواد بیواکتیو (bioactive Materials) دارای قابلیت پیوند مستقیم با بافت های بدن هستند. مزیت های این مواد عبارتند از: 1)ایجادپایداری اولیه ی مناسب برای امپلنت 2)افزایش طول عمر مفید امپلنت 3)سرامیک های بیواکتیو نسبت به فلزات مرسوم درساخت امپلنت ها و سرامیک های با استحکام بالا (مانند آلومینا و زیرکونیا) ضعیف ترند. به عنوان یک نتیجه بایدگفت که سرامیک های بیواکتیو در اغلب موارد به صورت پوشش استفاده می شود. از این مواد به صورت پوشش بر روی بسته های با استحکام وتافنس بالا استفاده می شود. یکی از سرامیک های بیواکتیو مهم هیدروکسی آپاتیت (HA) است .استخوان طبیعی کامپوزیتی از ذرات HA است که بوسیله ی الیاف آلی کولاژن (Collagen) تقویت شده اند. کامپوزیت های لپی اتیلن تقویت شده با هیدروکسی آپاتیت در جهت ساخت موادی با ویژگی های شبیه به استخوان توسعه یافتند. یکی از مسائلی که در زمینه ی بیو مواد با آن روبرو هستیم آگاهی از نحوه ی بوجود آمدن ویژگی های مکانیکی برتر در استخوان هاست. اگر علاقه مندیادگیری نحوه ی بازسازی استخوان ها هستید، باید در مورد بیولوژی اطلاعات کسب کنید. بیوسرامیک ها چه موادی هستند؟ تعریف کاملی از بیومواد بوسیله ی انستیتوی ملی سلامت آمریکا (NIH) ارائه شده است. طبق این تعریف: یک بیوماده هر ماده ای غیر از دارو ویا ترکیب ازمواد است که منشع طبیعی یا مصنوعی داشته ومی توان از آن درطی یک بازه ی زمانی به عنوان بخشی از سیستم بهبود دهنده، تقویت کننده ویا جایگزین هر بافت، عضو یا بخشی از بدن استفاده کرد. این تعریف درسال 1986 ودر کنفرانس بیومواد که در اتحادیه اروپا برگزار شد ساده شد وبه صورت زیر در آمده: بیو ماده یک ماده ی غیر ماندنی (non-viable) است که در یک وسیله ی پزشکی استفاده می شود. این ماده توانایی میانکش باسیستم بیولوژیک را داراست. یک بیوسرامیک، سرامیکی است که به عنوان یک بیوماده استفاده می شود. بیوسرامیک ها زمینه ای نسبتاً جدید در بیومواد هستند . این زمینه از بیومواد تا قبل از دهه ی 1970 وجود نداشته است. به هر حال، بسیاری از بیو سرامیک ها امروزه، موادی جدید به شمار می آیند. یکی از مهمترین آنها، آلومینا (Alumona) است. بیوسرامیک ها به طور نمونه بر اساس واکنش پذیری شیمیایی دربدن به زیرگروه هایی تقسیم می شوند. این زیر گروه ها درجدول 1 به صورت لیست آورده شده اند. واکنش پذیری نسبی این گروه ها در شکل 1 مقایسه شده است.