جستجو در تالارهای گفتگو

از ویکی*پدیا، دانشنامهٔ آزاد اوره Harnstoff.svg Urea-3D-balls.png Urea-3D-vdW.png Sample of Urea.jpg دیگر نام*ها[نهفتن] Carbamide carbonyl diamide carbonyldiamine diaminomethanal diaminomethanone شناساگرها شماره ثبت سی*ای*اس ۵۷-۱۳-۶ Yes پاب*کم ۱۱۷۶ کم*اسپایدر ۱۱۴۳ Yes UNII 8W8T17847W Yes دراگ*بانک DB03904 KEGG D00023 Yes ChEBI CHEBI:16199 Yes ChEMBL CHEMBL985 Yes شمارهٔ آرتی*ئی*سی*اس YR6250000 کد اِی*تی*سی B05BC02,D02AE01 جی*مول-تصاویر سه بعدی Image 1 SMILES [نمایش] InChI [نمایش] خصوصیات فرمول مولکولی CH4N2O۱ جرم مولی ۶۰٫۰۶ g mol−1 شکل ظاهری White solid چگالی 1.32 g/cm3 دمای ذوب 133–135 °C انحلال*پذیری in water 107.9 g/100 ml (20 °C) 167 g/100ml (40 °C) 251 g/100 ml (60 °C) 400 g/100 ml (80 °C) انحلال*پذیری 50g/L ethanol 500g/L glycerol[۱] خاصیت بازی (pKb) pKBH+ = 0.18[۲] ساختار لحظهٔ دوقطبی 4.56 D خطرات MSDS JT Baker شاخص ئی*یو Not listed نقطه اشتعال Non-flammable LD50 8500 mg/kg (oral, rat) ترکیبات مرتبط مرتبط با ureas تیورآ هایدروکسی* کاربیماید ترکیبات مرتبط کاربامید پروکساید Urea phosphate به استثنای جایی که اشاره شده*است در غیر این صورت، داده*ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده*اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa) (بررسی) (چیست: Yes/؟) Infobox references اوره (به انگلیسی: Urea)یا کاربامید (به انگلیسی: carbamide) یک ترکیب آلی با فرمول شیمیایی NH۲)۲CO) می*باشد. این مولکول دارای دو گروه آمین (- NH۲) باقیمانده*است، که به یک گروه کربونیل (- CO -) که گروهی عملکردیست، اتصال می*یابد. اوره، در متابولیسم ترکیبات حاوی نیتروژن در بدن حیوانات نقش مهمی ایفا می*کند و در عین حال، ماده اصلی حاوی نیتروژن، در ادرار پستانداران به شمار می*آید. این ترکیب: سخت، بی*رنگ، بی*بو (گر چه آمونیاکی که در حضور آب از آن حاصل می*شود و شامل بخار آب موجود در هوا نیز می*باشد، دارای بوی تندی است) است، نه اسیدی است و نه قلیایی، بسیار محلول در آب و نسبتاً غیر سمی می*باشد، از اوره به صورت گسترده*ای در کودهای شیمیایی به عنوان یک منبع غنی و مناسب نیتروژن استفاده می*شود. اوره همچنین یکی از مواد اولیهٔ مهم در صنایع شیمیایی است. سنتز و به وجود آوردن این ترکیب آلی از یک پیش ساز غیرآلی یا معدنی، توسط فریدریش وهلر Friedrich Wöhler در سال ۱۸۲۸، نقطهٔ عطف بسیار مهمی در توسعه و پیشرفت دانش شیمی محسوب می*شود. کلمات اوره و کاربامید، همچنین برای نامیدن یک طبقه خاص از مواد و ترکیبات شیمیایی که در همان گروه عملکردی RR'-CO-RR مشترک هستند نیز به کار می*رود. بدین معنا که یک گروه کربونیل به دو آمین آلی باقی*مانده متصل شده*است. بعنوان مثال در این مورد می*توان به: کاربامید پراکساید، آلانتوئین allantoin و هیدانتوئین hydantoin اشاره نمود. اوره*ها وابستگی نزدیکی با بیورت*ها biurets دارند و ساختمان شیمیایی آنها، مربوط و مرتبط با ساختارآمیدها amides، کاربامات*ها carbamates، دی ایمیدها diimides، کاربودیمیدها carbodiimides و تیوکاربامیدها thiocarbamides می*باشد. تاریخچه اوره برای نخستین بار، به سال ۱۷۷۳ میلادی توسط شیمیدان فرانسوی به نام هیلاری رول Hilaire Rouelle درون ادرار کشف گردید. در سال ۱۸۲۸ میلادی، شیمیدان آلمانی فریدریش وهلر، طی تلاشی ناموفق برای تهیه کردن سیانات آمونیم، و هنگامیکه به ایزوسیانات نقره، کلرید آمونیوم اضافه کرد، اوره بدست آورد: AgNCO + NH4Cl → (NH2)۲CO + AgCl این اولین باری بود که یک ترکیب آلی به صورت مصنوعی از مواد پیش ساز غیرآلی (معدنی) سنتز می*گردید، بدون این که ارگانیسم*ها یا موجودات زنده، هیچگونه دخالتی در این روند داشته باشند. نتایج حاصل از این تجربه یا آزمایش، به طور ضمنی اعتقاد به اصالت حیات و نظریهٔ ازلی بودن موجودات زنده را، بی اعتبار ساخت: بر مبنای این نظریه، مواد شیمیایی که بدن موجودات زنده را تشکیل می*دهند، اساساً متفاوت از همین مواد در اشیاء و پدیده*های بی جان هستند. درک همین موضوع، نقش بسیار مهمی در توسعهٔ شیمی آلی ایفا نمود. در واقع همین کشف مهم وهلر، موجب شد که او نامهٔ پیروزمندانه*ای به برزیلیوس Berzelius بنویسد و طی آن اشاره کند که: «من باید به شما بگویم که: من قادر هستم بدون استفاده از کلیه*ها، چه در انسان و چه در سگ، اوره تولید بکنم!، سیانات آمونیوم، در واقع همان اوره*است...» بسیاری معتقدند که وهلر را باید به خاطر همین اکتشاف، پدر شیمی آلی در نظر گرفت. فیزیولوژی اوره در بدن بسیاری از موجودات زنده، به عنوان قسمتی از سیکل یا چرخه اوره، از اکسیداسیون اسیدهای آمینه یا آمونیاک تولید می*شود. در چرخهٔ مذکور، گروه*های آمینه اهدا شده توسط آمونیاک و ال - آسپارتات، به اوره تبدیل می*گردند، در حالی که ال - اورنیتین، سیترولین، ال آرژینینوسوکسینات و ال آرژنین به عنوان واسطه عمل می*کنند. تولید اوره در کبد اتفاق می*افتد و توسط ان استیل گلوتامات تنظیم می*شود. اوره به شکل محلول در خون یافت می*شود (در محدوده مرجع بین ۲٫۵ تا ۷٫۵ میلی مول در لیتر) و توسط کلیه*ها به عنوان جزیی از ادرار دفع می*گردد. علاوه بر این، مقدار کمی از اوره هم در عرق ترشح می*شود، که دفع آن همراه با کلرید سدیم و آب می*باشد. اسیدهای آمینه*ای که از غذا دریافت می*شوند، در صورتی که برای سنتز پروتئین*ها و دیگر مواد بیولوژیکی، مورد استفاده قرار نگیرند، توسط بدن اکسیده می*شوند و اوره و دی اکسید کربن حاصل می*کنند، که به عنوان منبعی جایگزین برای انرژی است. مسیر اکسیداسیون، با حذف گروه آمینه توسط ترانس آمینازها آغاز می*شود و سپس گروه آمینه چرخهٔ اوره را تغذیه می*کند. آمونیاک (NH۳) یکی دیگر از محصولات فرعی مشترک متابولیسم ترکیبات نیتروژنی است. مولکول*های آمونیاک نسبت به اوره کوچکتر هستند، همچنین در مقایسه با اوره، میزان تحرّک و فرّاریت بیشتری هم دارند. اگر به این ترکیب اجازهٔ تجمع داده شود، آمونیاک pH (پ هاش) داخل سلولی را تا سطوح سمی بالا خواهد برد. بنابراین بسیاری از موجودات زنده آمونیاک را به اوره تبدیل می*کنند، حتی اگر چنین سنتزی به هزینه کردن انرژی خالص نیاز داشته باشد. خنثی بودن اوره در مرحله عمل، و اینکه این ترکیب بسیار محلول در آب می*باشد، آن را تبدیل به وسیله نقلیهٔ امنی برای حمل و نقل و دفع نیتروژن اضافی بدن نموده*است. در آب، گروه*های آمین ضمن جایگزینی آهسته توسط مولکول*های آب، آمونیاک و آنیون کربنات تولید می*کنند. به همین دلیل، ادرار مانده و کهنه، بوی قوی تر و تندتری نسبت به ادرار تازه دارد. در انسان تنظیم اوره توسط کلیه*ها یک بخش حیاتی از سوخت و ساز یا متابولیسم بدن انسان را تشکیل می*دهد. علاوه بر نقشی که اوره به عنوان حامل مواد زائد نیتروژن دار در بدن ایفا می*کند، این ترکیب در تبادلات جاری متقابلی که در سیستم نفرون*ها انجام می*پذیرد (تبادلات نفرونی) نیز نقش دارد، بدین صورت که اجازه می*دهد تا جذب مجدد (بازجذب) آب و یون*های مهمی که به منظور دفع، در ادرار ترشح شده*اند، صورت بگیرد. خود اوره در لوله*های جمع*کننده ادرار واقع در مدولای داخلی نفرون*ها بازجذب می*شود، در نتیجه میزان اسمولاریته در مدولای اینترسیشیال، اطراف لوله صعودی (بالا رونده) و نازک قوس هنله افزایش می*یابد که همین بالا رفتن اسمولاریته به نوبه خود باعث بازجذب مجدد آب می*شود. با فعالیت حامل شماره ۲ اوره یا همان اوره ترانسپورتر۲، بخشی از این اوره بازجذب شده، در نهایت دوباره به شاخه نازک و صعودی توبول، جریان پیدا می*کند، و سرانجام از طریق لوله*های جمع*آوری کننده، به درون ادرار دفع می*شود. این مکانیزم، که توسط هورمون ضد ادراری یا آنتی دیورتیک antidiuretic کنترل می*شود، به بدن اجازه می*دهد تا ادرار هیپراسموتیک ایجاد کند، یعنی ادراری که غلظت بالاتری نسبت به مواد حل شده در پلاسمای خون دارد. این مکانیزم همچنین برای جلوگیری از، از دست دادن آب نیز مهم است و به حفظ فشار خون، و نیز حفظ غلظت مناسب یونهای سدیم در پلاسمای خون کمک می*کند. در گونه*های دیگر در ارگانیسم*های آبزی، رایج ترین شکل ضایعات نیتروژن آمونیاک می*باشد، در حالی که در ارگانیزم*های ساکن خشکی، آمونیاک سمی به اوره یا اسید اوریک تبدیل می*گردد. اوره را می*توان در ادرار پستانداران و دوزیستان، و همچنین بعضی از ماهی*ها پیدا کرد. در پرندگان و خزندگان سوسماری شکل، سوخت و ساز نیتروژن تا حدودی متفاوت است، نیاز به آب در این نوع سوخت و ساز کمتر است و منجر به دفع نیتروژن در شکل اسید اوریک می*شود. قابل توجه*است که در بچه وزغ*ها یا نوزادان قورباغه، آمونیاک دفع می*گردد، اما این وضع بعد از دگردیسی آنها به سمت تولید اوره تغییر جهت می*یابد. بدین ترتیب و بر اساس، تعمیمی که در فوق ارائه شد، وجود مسیر و چرخه اوره نه تنها در پستانداران و دوزیستان، بلکه در بسیاری از موجودات دیگر، همچون: پرندگان، مهره داران، حشرات، گیاهان، مخمرها، قارچ*ها، و حتی در میکروارگانیسمها، مستند شده و به اثبات رسیده*است. کاربردها کشاورزی بیشتر از ۹۰ ٪ از تولید اوره در دنیا، به منظور استفاده به عنوان کودهای شیمیایی حاوی نیتروژن است. در کاربردهای عمومی، اوره دارای بالاترین مقدار ازت در میان تمامی کودهای جامد نیتروژنی می*باشد (۴۶٫۷ ٪). بر این اساس، اوره پایین*ترین هزینه*های حمل و نقل را به ازای هر واحد از تغذیه نیتروژنی به بار می*آورد. اوره در خاک، هیدرولیز شده و به آمونیاک و دی اکسید کربن مبدل می*گردد. آمونیاک حاصل از این فرایند، توسط باکتریهای موجود در خاک به نیترات اکسیده می*شود، و در نتیجه می*تواند توسط گیاه جذب گردد. اوره همچنین در بسیاری از موارد، در فرمولاسیون چند جزئی کودهای جامد نیز، مورد استفاده واقع می*شود. از آنجا که اوره به میزان زیادی محلول در آب است، بنابراین برای استفاده در محلول*های کودی نیز بسیار مناسب است (از جمله در ترکیب با آمونیوم نیترات و به صورت: UAN)، به عنوان مثال در کودهای foliar feed'خوراک برگ مانند (کود مخصوص برگ؟)'. در به کارگیری کودها، شکل گرانولی کود بر شکل پریل؟ prills آن ارجح است، چراکه به دلیل باریک تر بودن اندازه ذرات در نوع گرانولی توزیع و انتشار آن راحت تر انجام می*پذیرد و این برای برنامه مکانیکی یک امتیاز به شمار می*آید. شایع*ترین نوع ناخالصی موجود در اوره صناعی، بیورت biuret می*باشد، که موجب تضعیف رشد گیاه می*شود. اوره به طور معمول، به میزان بین ۴۰ تا ۳۰۰ کیلوگرم به ازای هر هکتار، [در اراضی کشاورزی] پخش می*گردد، اما در مجموع این میزان، متفاوت است. در برنامه*های کوچکتر میزان اتلاف و ضرر به علت شسته شدن پایین*تر است. در طول تابستان، اوره اغلب درست قبل از آبیاری (بارش باران؟)، و یا در حین آن پخش می*شود تا زیان عمل تبخیر به حداقل رسانده شود (فرایندی که در آن، نیتروژن به صورت گاز آمونیاک در اتمسفر ناپدید می*شود). اوره با سایر کودها چندان سازگار نیست. به دلیل آن که غلظت نیتروژن (ازت) در اوره بالاست، دستیابی به میزان گستردن و پخش آن، بسیار مهم است. تجهیزات مورد نیاز در این راستا، باید به درستی کالیبره شده و به طرز مناسبی مورد استفاده قرار گیرند. حفاری و سوراخ کردن زمین نباید در جایی که تماس نزدیک با دانه دارد، انجام بگیرد، چراکه خطر صدمه و آسیب به روند جوانه زدن وجود دارد. اوره به صورت محلول در آب، به صورت اسپری یا از طریق سیستم*های آبیاری نیز کاربرد دارد. در مورد دانه پنبه و غلات، اوره معمولاً در زمان انجام آخرین مرتبهٔ کشت و درست قبل از مرحلهٔ کاشت مورد استفاده قرار می*گیرد. در مناطقی که بارش باران در آن مناطق بالاست و همچنین در خاکهای شنی (که نیثروژن می*تواند به طریق شسته شدن از دست برود) یا هنگامیکه فصل بارش خوبی انتظار می*رود، می*توان در طی فصل رشد، از اوره برای پوشانیدن کناره*ها یا نقاط مرتفع زمین کشاورزی استفاده کرد. پوشانیدن نقاط مرتفع بوسیله اوره، همچنین در مراتع و اراضی خاص محصولات علوفه*ای نیز، محبوب است و طرفدار دارد. در مورد کشت نیشکر، از اوره به روش پوشانیدن کناره*ها و پس از کاشت محصول بهره برده می*شود. این روش برای تمامی محصولات مشابه نیشکر مثل خیزران؟ ratoon نیز به کار می*رود. در آبیاری محصولات کشاورزی، اوره را می*توان به صورت خشک به خاک افزود، و یا آن را به صورت محلول و از طریق آب آبیاری به کار برد. اوره با وزن خودش به راحتی در آب قابل حل است، اما در صورتیکه غلظت آن افزایش پیدا کند، میزان انحلال آن در آب به طور فزاینده*ای دشوار می*شود. فرایند انحلال اوره در آب یک فرایند اندومتریک است که باعث افت دمای محلول در هنگام حل شدن اوره می*شود. به عنوان یک راهنمایی عملی، که در واقع روش ساده و راحتی برای کود دهی یا fertigation توسط اوره (تزریق اوره در مسیرهای آبیاری) می*باشد، می*توان توصیه نمود که بیش از ۳۰ کیلو گرم اوره در هر ۱۰۰ لیتر آب حل شود و مورد استفاده قرار گیرد. در مورد محصولات باغی، می*توان از اسپری*های مخصوص برگ، که اوره را با غلظت ۰٫۵ ٪ تا ۲٫۰ ٪ پخش می*کنند، استفاده کرد. در این مورد اغلب از اوره*ای که میزان بیورت biuret در آن اندک است، استفاده می*شود. از آنجا که اوره جاذب رطوبت از اتمسفر و سطح هواست، در نتیجه برای ذخیره*سازی آن، به طور معمول از بسته یا کیسهٔ مهر و موم شده پالت مانند (به شکل تشک) استفاده می*شود. همچنین اگر نیاز به ذخیره کردن آن به صورت عمده باشد، باید آن را تحت پوشش با پارچه مخصوص کرباسی که قیراندود وعایق اب است، قرار داد. ضمناً توصیه می*شود که اوره را باید همانند بسیاری از دیگر کودهای جامد، در محلی خنک و خشک، که تهویه در آن محل به خوبی صورت می*گیرد، ذخیره کرد. صنایع شیمیایی اوره مادهٔ اولیه برای تولید بسیاری از ترکیبات شیمیایی مهم است، مانند: انواع پلاستیک، به ویژه رزین*های فرمالدئید اوره. انواع چسب، همچون اوره فرمالدئید و اوره ملامین فرمالدئید، که در ساخت تخته سه لایی مخصوص آب کاربرد دارد. سیانات پتاسیم، بعنوان ماده اولیه برخی از صنایع. نیترات اوره، یک نوع ماده منفجره. سیستم*های خودرو اوره در واکنشهای SNCR و SCR به منظور کاهش آلاینده*های No دار، که در گازهای حاصل از احتراق موجود هستند، کاربرد دارد. به عنوان مثال، گازهایی که از نیروگاه*ها و یا از موتورهای دیزلی خارج می*شوند. در مورد موتورهای دیزلی، این فرایند به نام فیلتر بازسازی ذرات دیزلی خوانده می*شود. در مورد سیستمهای بلوتک BlueTec، به عنوان مثال، از تزریق اوره محلول در آب به سیستم اگزوز خودرو استفاده می*شود. آمونیاک حاصل شده از فرایند تجزیهٔ اوره، با اکسید نیتروژن خروجی واکنش داده و توسط یک مبدل کاتالیزوری، به نیتروژن و آب تبدیل می*شود.

دانشمندان اسپانیایی نخستین پلیمر خود ترمیم شونده را ساخته اند که به طور خود به خودی و مستقل، خود را بدون هیچ دخالتی ترمیم می کند. این ماده جدید که پلیمر " نابودگر" نام گرفته است در الهام از روبات نابودگر مذاب تغییر شکل دهنده فیلم "نابودگر 2 "ساخته شده و می تواند امنیت و طول عمر قطعات پلاستیکی همه محصولات از اجزای الکتریکی گرفته تا خودروها و حتی منازل بهبود بخشد. پژوهشگران اسپانیایی می گویند این نخستین پلیمر خود ترمیم شونده است که می تواند به طور خود به خودی به ترمیم های کمّی، حتی در غیاب کاتالیزور دست یابد. در آزمایش این پلیمر، محققان آن را به دو قسمت بریده و سپس تکه ها را به هم فشردند ؛ یک نمونه پس از گذشت دو ساعت 97 درصد بهبود ترمیم مشاهد شد و حتی وقتی پلیمر با دست کشیده شد تکه ها از هم جدا نشدند. محققان ترموست الاستورمرهای خود ترمیم شونده را از مواد اولیه پلیمری رایج با استفاده از یک روش ساده و ارزان ساختند. این دانشمندان می گویند :" واقعیت این است که پلی (اوره - اورتان) با ترکیب شیمیایی و خواص مکانیکی مشابه در حال حاضر در طیف گسترده ای از محصولات تجاری استفاده شده و این سیستم را برای اجرای سریع و آسان در کاربردهای صنعتی واقعی بسیار جذاب می کند. نتایج این تحقیقات در نشریه افق مواد انجمن شیمی انگلیس منتشر شده است. منبع: مجله بسپار