روزی علی(ع) در کنار فرات نشسته بود، در دستش چوبی بود که آن را بر آب میزد، فرمود: «اگر میخواستم، میتوانستم برای شما از آب، نور و آتش ایجاد میکردم.»
امام، مضمون سخنش را روشن نکرده و مطلب را در شکل رمز بیان فرموده است؛ چون خِرَدها در آن زمان، بیش از این را بر نمیتابیدند و در کلام آن حضرت که فرمود: «از آب، نور و آتش برایتان ایجاد میکردم»، دلالت ظریفی بر نیروی موجود در آب است که میتوان از آن نور (برق)، و آتش (نیروی حرارتی) ایجاد کرد. اگر ژرف نگری کنیم، درمییابیم که آب، از دو عنصر هیدروژن و اکسیژن به وجود آمده است، که اولی قابل احتراق و تولید نور است، و دومی به احتراق کمک و حرارت ایجاد میکند.
افزون بر این، در آب طبیعی به نسبت دو به ده هزار، آب سنگین (d2o) وجود دارد که آن را به منبعی طبیعی برای هیدروژن سنگین ـ که از آن به «دوتریوم» یاد میشود و با d نمایش داده میشود ـ تبدیل میکند و این نمونه، پایه اصلی در ترکیب بمب هیدروژنی است که بر پایه ترکیب دو اتم دوتریوم برای تشکیل هلیوم است. و البته نیروی به دست آمده از این ترکیب ـ که منشأ نیروی خورشیدی است ـ هزاران بار بر نیروی به دست آمده از بمب اتمی ـ که بر پایه اورانیوم است ـ افزونتر است. برای درک بیشتر موضوع، یادآوری میشود که محصول یک گرم هلیوم ـ که از ترکیب دوتریوم به دست میآید ـ نیروی معادل 675 میلیون میلیارد اِرگ (= دویست هزار کیلو وات ساعت) است.
منبع روایت:تصنیف نهج البلاغه،ص782و783
رشته من شیمی نیست اما توضیحات داده شده توسط نویسنده مطلب خیلی ساده و قابل فهم بود.