جستجو در تالارهای گفتگو

ویزگی اب دوستی یکی از خواص مهم در راحتی پوشش است که سبب سازگاری منسوج با بدن میشود. آب دوستی باراحتی پوشش رابطه مستقیمی دارد.هرچه جذب آب الیاف بیشتر باشد،احساس راحتی بیشتراست. الیاف مصنوعی عموما جاذب رطوبت نیستند و براین اساس شخص با پوشیدن آن احساس راحتی نمیکند.بنابراین حال مطلوب مخلوط کردن الیاف مصنوعی و طبیعی آب دوست است مانند نخهای دو جزئی پنبه/پلی استر یا ویسکوز/پلی استر. پارچه جاذب رطوبت،زیردست نرمتری دارد و لختی (افتایش)بیشتری از خود نشان میدهدو اگر پارچه ای شرایط انطباق پذیری بیشتری با بدن دارد.تمامی خواص فیزیکی و مکانیکی لیف ،تحت تاثیر آب قرار دارد.نکته مهم ثابت بودن شرایط رطوبتی از اولین مرحله تبدیل الیاف به نخ تا مرحله نهایی که دوخت می باشد،است.زیرا تغییر رطوبت در عملکرد و رفتارموثر است. از جمله خصوصیتهای الیاف،منطبق سازی رطوبت درون آن با میزان رطوبتی محیطی است که در آن قرارمیگیرد.یعنی،وقتی لیفی در محیط جدیدی گذاشته میشود،با توجه به غلظت آب در لیف ومحیط،لیف یا آب یا آب را از محیط جذب یا از خود دفع میکند و به محیط پس میدهد.این عمل تا زمانی است که سیستم به حالت تعادل برسد. وقتی 2لیف تر وخشک در محیط یکسان قرار میگیرند،هردو شروع به منطبق سازی با محیط میکنند و رطوبت را دفع یا جذب میکنند که البته هر دو به شرایط یکسان رطوبتی نمیرسند. طبق فرمول داریم: رطوبت بازیافتی=100×(جرم نمونه کاملا خشک/جرم اب همراه) رطوبت محتوی=100×(جرم نمونه خشک نشده/جرم اب همراه) رطوبت محتوی:نسبت جرم آب همراه با لیف به جرم لیف خشک نشده در الیاف آبدوست،افزایش کم در طول و افزایش زیادی در قطر و مساحت سطح دیده میشود. آثار این تغییرات در الیاف در نفوذپذیری،جمع شدگی و کلفتی پارچه نیز آشکار است.هرچه آب دوستی الیاف مصنوعی کمتر باشد،کاهش استحکام آن نیز کمتر است.مثلا الیاف پلی استربا رطوبت نسبی 4.0% کاهش استحکام نزدیک به 0% از خود نشان می دهند. الیاف مصنوعی که نسبت به آب حساس نیستند مانند پلی استر و آکریلیک،در اصل آب دوست نیستند و آبگریزند و با خشک و خیس بودن تنفاوت چندانی در استحکام و ازدیاد طول ندارند. تمامی الیاف بجزپنبه،در اثر افزایش رطوبت نسبی،دچار کاهش استحکام و مدول اولیه و افزایش ازدیادطول تا پارگی میشوند.این افزایش ازدیاد طول تا پارگی می تواند قابل برگشت و یا غیرقابل برگشت باشد. در الیاف طبیعی ،افزایش ازدیاد طول تا پارگی برای الیاف طبیعی،درحد الیاف خشک و با امتیازات برگشت پذیری آنی،خزش اولیه زیاد و خزش ثانویه کم همراه است.الیاف مصنوعی آب گریز،به دلیل عدم حساسیت به آب تغییر محسوسی نمی کنند. در مورد منسوجات میتوان گفت که انتقال رطوبت یکی از فاکتورهای مهم در راحتی گرمایی است و طبق تعریف یعنی:سرعت پخش بخارآب یا رطوبت در پارچه.برای برخی محصولات مانند پوشاکصنعتی،محافظ شیمیایی یا بارانی ها انتقال کم رطوبت نیاز است اما برای پوشاک انتقال رطوبت عامل مهمی در راحتی لباس است.دو عامل مهم در انتقال رطوبت عبارتد از: · نوع الیاف نوع الیاف مهمترین عامل تعیین کننده میزان انتقال رطوبت است.زیرا بخار آب از طریق الیاف جذب و دفع میشود.الیافی مانند پلی استر و اولفین جاذب رطوبت نیستند و بنابراین پوشاک تهیه شده از این الیاف راحتی کمی در مصرف کننده ایجاد میکنند. · هندسه پارچه (نوع بافت) توزیع هندسی یافضای الیاف در پارچه،نقش قابل توجهی در میزان انتقال رطوبت دارد.تغییرات ضخامت ودرصد حجمی الیاف نیز بر میزان انتقال رطوبت پارچه موثر است.هرچه ضخامت پارچه ودرصد حجمی الیاف افزایش یابد،مقاومت و پایداری پارچه نسبت به انتقال رطوبت زیادمیشود.پارامترهای هندسی پارچه مانند تخلخل و ضخامت را که متاثر از قطر نخ است،برمیزان انتقال بخارآب و رطوبت و کیفیت راحتی پوشاک موثر است. نوشتهAstraea در انجمن نواندیشان

بافت‌دهی یا تکسچرایزینگ به مجموعه عملیاتی گفته می‌شود که در آن الیاف مصنوعی نظیر پلی استر، نایلون، آکریلیک و نظیر آن، خواصی رابه دست می‌آورند که به ویژگی‌های الیاف طبیعی نظیر پنبه، پشم، ابریشم و غیره نزدیکمی‌گردند، به این معنی که از نقطه نظر زیر دست (لمس پارچه)، ظاهر و نوع بافت به الیافمناسب برای تولید منسوجات، تبدیل می‌گردند. به عبارتی دیگر بافت‌دهی را می‌توان به مجموعه فرآیندهایی تعریف نمود که جهت آماده ساختن الیاف مصنوعی برای تولید منسوجات،به کار می‌روند. الیاف مصنوعی که بافت‌دهی می‌شوند خاصیت فنریت شان بیشتر می‌گردد.از نخ‌های بافت‌دهی شده در تولید پوشاک گرم که دارای قدرت عایق بندی گرمایی بالایی هستند، استفاده می‌شود. نخ‌های استرچ توسط روش‌های گوناگونی مانند جعبه تراکمی، جت هوای داغ، لبه، بافت و شکافت،چرخ دنده، ضربه، تاب حقیقی و تاب مجازی بافت‌دهی و تولید می‌گردند. بافت‌دهی در حقیقت وسیله‌ای است که طول مستقیم الیاف مصنوعی مثل نایلون، پلی استر و یا پلی پروپلین رابرای همیشه به شکل‌های مختلف مثل فنر، حلقه و یا زیگزاگی شکل در می‌آورد، بدون اینکهتدوام طول الیاف را تحت تأثیر قرار دهد. نخ‌های الیاف صاف و بافت‌دهی نشده به دلیل نداشتن حجم، برای تولید پوشاک مناسب نبوده و به طور کلی کاربردهای محدودی دارند.

در قرن هفدهم دانشمندی به نام رابرت هوک ( Robert Hooke ) با مطالعات و تحقیقات خود بر روی کرم ابریشم دریافت که اگر بتواند مایعی را از سوراخ های بسیار ریز عبور دهد و بعد از خارج شدن از سوراخ ها آن را منعقد کند، خواهد توانست مانند کرم ابریشم الیاف مداوم یا فیلامنت تولید کند. در قرن نوزدهم یک بافنده به نام لویز شواب توانست الیاف بسیار ریز و ظریف شیشه را از طریق عبور شیشه مذاب از منافذ کوچکی و سپس سرد کردن آن ها در هوا تهیه کند. پس از چندی سایر دانشمندان توانستند سلولز چوب را استخراج و در حلال مناسبی حل کنند و سپس از منافذ بسیار ریز عبور داده و الیاف ساخت دست بشر بر پایه مواد موجود در طبیعت تهیه کنند. در همین دهه دانشمندان آلمانی در تهیه مواد شیمیایی و مصنوعی و حلال های آن ها پیشرفت های چشمگیری کردند و با عبور دادن محلول پلیمر مواد مصنوعی از منافذ ریز موفق به تولید الیاف مصنوعی شدند. در سال 1936 الیاف مصنوعی همچون پلی استرها، نایلون ها و سایر مواد مصنوعی در مقیاس تجاری به بازار عرضه شد و بعد از جنگ جهانی دوم انواع الیاف مصنوعی به مصرف رسید.