ارزیابی حقوق زنان در استفاده از فضاهای عمومی شهری

مقاله ارزیابی حقوق زنان در استفاده از فضاهای عمومی شهری با تکیه بر تعاریف اولیه حقوق زنان در فضاهای عمومی و شناخت نیازهای آنها، سعی بر آن دارد با مقایسه دو فضای عمومی همه شمول و فضای عمومی ویژه بانوان، میزان رضایمندی و علاقمندی بانوان را در استفاده در این دو مکان را بسنجد.

چکیده مقاله ارزیابی حقوق زنان در استفاده از فضاهای عمومی شهری

فضاهای عمومی، به دلیل ساختار کالبدی و کارکرد اجتماعی شان، مهم ترین وسیله در جهت تقویت جامعه مدنی به عنوان عرصه مشارکت تمامی گروه ها اعم از زنان و مردان هستند (رضازاده،محمدی، ۱۳۸۸) و زنان به عنوان نیمی از استفاده کنندگان فضاهای عمومی شهر همانند مردان بایستی بتوانند به راحتی از فضاهای شهری استفاده کرده و در آن احساس آرامش داشته باشند.اما بررسی ها نشان می دهد که زنان به طور یکسان با مردان از فضای شهری بهره مند نمی شوند (رفیعیان و ضابطیان، ۱۳۸۷). در این مورد والنتین، بر این باور است که زنان برای تصرف و استفاده محدود از فضاهای عمومی تحت فشارند. (به نقل از رنه شورت، ۱۳۸۸). هم چنین هایدن (۱۹۸۴) معتقد است که زنان هیچ گاه از حق کامل تصرف و بهره گیری از فضاهای عمومی شهر برخوردار نبوده اند و تمایزهای آشکاری بین نیازها،کنش و چگونگی بهره برداری از فضاهای عمومی شهری میان مردان و زنان به چشم می خورد. (به نقل از رنه شورت، ۱۳۸۸). بدین معنی که الگوهای رفتاری زنان و مردان در مکان ها و فضاهای شهری یکی نبوده و به همین دلیل نمی توان با شیوه ای یکسان به نیازهای آنان در هنگام کار، رفت و آمد، حمل و نقل، ورزش، تفریح و استراحت پاسخ گفت (مهدی زاده، ۱۳۸۷). نادیده انگاشتن چنین تمایزاتی و منظور نداشتن آنها در طراحی فضاهای عمومی شهری،زنان را به سمت حضور در محدوده های تک جنسیتی، فضاهای ورود ممنوع آقایان و محدود کردن مشارکت آنها، تنها در زمان های خاصی از شبانه روز سوق داده است. (الماسی فر، ۱۳۸۹). این محدودیت ها که موجب کمرنگ شدن حضور زنان در فضاهای عمومی شهری می شود.

واژه های کلیدی: فضاهای عمومی، زنان، فضاهای عمومی ویژه زنان، نیازهای زنان

نویسنده و ارسال کننده: بهاره روزبه