نواندیشان | بهترین سایت علمی آموزشی کشور
دانشمندان دانشگاه میشیگان برای اولین بار موفق به ساخت پلیمرهای ستاره‌یی شکل قابل تجزیه شده‌اند که می‌تواند خود را به صورت نانوالیاف کروی توخالی شکل داده و با وجود تجزیه در زمان تزریق به داخل سلول‌های زخم، سلول‌های داخل آن زنده مانده و بافت جدیدی را شکل می‌دهند.
به گفته این محققان، تولید این نانوالیاف کروی به عنوان حامل سلولی که محیط رشد سلول را شبیه‌سازی می‌کند، پیشرفتی قابل توجه در ترمیم بافت محسوب می‌شود.
ترمیم بافت کار بسیار سختی بوده و موفقیت در آن به دلیل کمبود بافت اهدایی بسیار محدود است. این فرآیند برای افرادی که دچار جراحات غضروفی که هنوز برای آن درمان قطعی وجود ندارد بسیار امیدوارکننده است.
این امر همچنین می‌تواند راهی دیگر برای روش ACI باشد که در آن سلول‌های خود فرد مبتلا به جراحات غضروفی به وی تزریق می‌شود.
کیفیت ترمیم بافتی در روش ACI زیاد خوب نیست چراکه سلولها به صورت بی‌قاعده تزریق شده و با حاملی که محیط طبیعی سلولها را شبیه‌سازی می‌کند، پشتیبانی نمی‌شود.
برای ترمیم نقایص پیچیده یا شکل‌های عجیب بافت، یک حامل سلولی قابل تزریق برای دستیابی به شکل دقیق و برای به حداقل رساندن عمل جراحی، مطلوب به شمار می‌رود.
در این فرآیند، نانوالیاف کروی توخالی با سلولها ترکیب شده و سپس به داخل جراحت تزریق می‌شوند. هنگامی که نانوالیاف کروی که کمی بزرگتر از سلول داخل آن است در محل زخم تحلیل می‌رود، سلول‌های درون آنها به دلیل محیط آماده شده در این کره‌های نانوالیافی آغاز به رشد خوبی را سپری کرده‌اند.
این محققان اظهار کردند که در زمان آزمایش این فرآیند، گروه ترمیمی نانوالیاف سه تا چهار برابر بافت بیشتر نسبت به روش‌های مرسوم دیگر پرورش دادند.
این دانشمندان در گام بعدی خود قصد دارند تا عملکرد این حامل سلولی را در حیوانات بزرگتر و حتی در انسان نیز برای ترمیم غضروف و سایر گونه‌های بافتی امتحان کنند.
