خوردگی در آب دریا و پارامترهای موثر بر آن

خوردگی در آب دریا

یک سازه دریایی علاوه بر قرار گیری در اتمسفر دریایی می تواند در آب دریا و در خاک بستر دریا نیز قرار گیرد. اصولاً محیط های دریایی برای تجهیزات به کار رفته در ساحل و داخل دریا خورنده اند. آب دریا اندکی قلیایی است و در حدود ۳٫۴ درصد نمک دارد و pH آب دریا در حدود ۸ می باشد. همچنین آب دریا الکترولیت خوبی است و باعث خوردگی گالوانیکی و شیاری می شود. آب دریا عامل ایجاد خوردگی در سازه های دریایی و کشتی ها، اسکله ها ، سکوها و … است. آب دریا مخلوطی از نمک ها، گازهای حل شده ، عناصر جامد معلق است. آمار به دست آمده نشان می دهد که بیش از ۴۰ درصد سرمایه گذاری اولیه در دستگاه های بزرگ نمک زدا، برای جلوگیری از خوردگی فلزات و آلیاژها در لوله های خنک کننده و گرم کننده آب دریا، کندانسورها و قسمت های دیگری که عامل حرارت دادن در آنها صورت می گیرد، مصرف می شود.

سرعت خوردگی فلزات در آب دریا نه تنها به انتخاب فلز یا آلیاژ مناسب بستگی دارد، بلکه به عواملی مانند عمق ، درجه حرارت ، مقدار و نوع گازهای حل شده ، مقدار و نوع ترکیب عناصر آلی و معدنی، سرعت حرکت سیال و عوامل بیولوژیکی آب دریا نیز بستگی دارد. همانطور که در ابتدای فصل اشاره شد، خوردگی در آب دریا و مربوط به یک سازه دریایی می تواند در منطقه پاشش ، منطقه جذر و مدی و منطقه معروف در آب اتفاق افتد. همانطور که در شکل زیر مشاهده می شود خوردگی در ناحیه پا شش بیش از سایر نقاط می باشد، زیرا این منطقه مرتباً خشک و تر می شود. و با برخورد جریان های آب بر روی سطح سازه پوشش ها، اعم از لایه های پسیو و یا پوشش هایی که به منظور حفاظت بر روی سازه کشیده شده، از بین می رود و در ضمن در این منطقه تماس با هوا نیز وجود دارد که خوردگی را تشدید می کند.

ادامه مطلب