کاشت و خواص پیازچه

[saba mn 20,993]

جام جم سرا:

پیازچه

پیازچه ، گیاهیست دائمی . ولی در خانه و مزرعه به عنوان گیاه یک ساله یا دوساله کاشته می شود . محل اصلی و بومی این گیاه کاملا روشن نیست ولی عده‌ای معتقد هستند که از سیبری ، یا اروپای شرقی به نقاط دیگر جهان منتقل شده است .

برگهای این گیاه باریک و به ارتفاع ۲۵ تا ۳۵ سانتیمتر می رسد .

رنگ برگ پیازچه ، سبز تیره است و در سال دوم گل می دهد .

گل پیازچه ، از نوک ساقه میانی که تا ۱۰۰ سانتیمتر ارتفاع پیدا می کند و به شکل لوله‌ای می باشد به صورت چتری و به رنگ‌های سفید مایل به سبز ارغوانی و بنفش خارج می شود .

پیازچه، انواع مختلفی دارد که ۳ نوع معروف و مشخص آن عبارتند از:

۱ – پیازچه معمولی که رنگ آن مایل به قرمز می باشد .

۲ – پیازچه سفید پیش رس .

۳ – پیازچه دائمی برگ پهن .

روش کاشت :

بذر این گیاه را با توجه به آب و هوای محل ، از اوایل اسفند ماه تا اواخر خرداد ماه می کارند .

به این منظور بایستی ابتداء زمین را کاملا آماده ساخت و با کود کافی تقویت نمود .

پس از آن که بذر را در زمین پاشیدند روی آنها را با کمی خاک برگ پوسیده و یا خاک نرم می پوشانند .

این گیاه به دو صورت خطی و دستپاش کاشته می شود .

در طریقه دستپاش ، وجین کردن و بیرون آوردن علف‌های هرز مشکل خواهد بود . در این روش بایستی با خارج ساختن تعداد زیادی از پیازچه‌های سبز شده کشت را تُنُک ( خلوت ) نمود به همین دلیل مقادیر زیادی از محصول تلف می گردد .

در طریقه کاشت خطی ( ردیفکاری ) وجین کردن زمین آسان می گردد و خارج ساختن علف‌های هرز به سادگی صورت می پذیرد . همچنین برای خرد کردن سِلِه زمین ( سله شکنی ) و نرم کردن خاک مشکلی پیش نخواهد آمد. در طریقه خطی ، بایستی سعی شود که فاصله خطوط از یکدیگر ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر باشد و بذرها به فاصله ۵ سانتیمتر از یکدیگر روی خطوط قرار گیرد .

بوته‌های دوساله پیازچه که به گل می نشینند ، پس از آن که گل‌ها کامل شدند ، بذرها در داخل غلافی سبز رنگ در نوک ساقه میانی بوجود می آیند این ساقه‌ها را پس از رسیدن و قبل از آن که خشک شوند قطع نموده در محل سایه و خشک که هواگیر باشد خشک می کنند .

سپس آنها را تکان داده بذرها را جدا می سازند و از خاک و خاشاک جدا نموده در ظرف مناسبی مانند کیسه و یا قوطی نگهداری می کنند .

[saba mn 20,993]

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

آشنایی با خواص تغذیه‌ای و درمانی پیازچه

 

پیازچه ها علاوه بر طعم دادن به انواع غذاها،‌ دارای خواص فراوان دیگری نیز هستند.

 

پیازچه‌ مانند سیر و تره‌فرنگی عضوی از خانواده Allium محسوب می‌شوند و پیاز آن قبل از این که به طور کامل رسیده شود از زمین چیده می شود.

 

بسته به موقعیت جغرافیایی که پیازچه در آن به وجود آمده و رشد کرده است اسامی متفاوتی برای آن برشمرده‌اند که عبارت هستند از Scallion, Spring onion, green onion و….

 

برخی از خواص درمانی پیازچه عبارتند از:

 

• کاهش قند خون

• کاهش کلسترول خون بالا

• کاهش فشارخون بالا

• کاهش ریسک پیشرفت سرطان کولون و دیگر سرطان‌ها

 

جالب است بدانید همان اجزایی که مسئول بوی خاص پیازچه هستند، بیشترین فواید را برای سلامتی به ارمغان می آورند.

 

از اجزای تشکیل دهنده پیاز می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

 

۱- آلیل پروپیل دی سولفاید

تحقیقات نشان داده این ترکیب، سطوح قند خون را کاهش می‌دهد.

 

۲- کوئرستین

کوئرستین آنتی‌اکسیدانی است که در پیازچه‌ها یافت می شود و دارای فواید ضدالتهابی و آنتی اکسیدانی است.

 

۳- کروم

پیازچه ها غنی از کروم هستند. کروم یک ماده معدنی ضروری است که بدن از آن برای تنظیم گلوکز، سوخت و ساز بدن و ذخیره‌سازی ماکرونوترینت‌ها (درشت مغذی‌ها) استفاده می‌کند.

 

۴- ویتامین C

پیازچه‌ها سرشار از ویتامین C هستند. ویتامین C علاوه بر تقویت سیستم ایمنی بدن، از بدن در برابر بیماری‌های قلبی – عروقی، بیماری‌های مربوط به چشم و نیز چین و چروک‌های پوستی محافظت می‌کند.

 

روش های استفاده از پیازچه ها

پیازچه ها،‌سبزیجات چند منظوره‌ای هستند که طعم ملایمی دارند و می‌توان از آن‌ها در بسیاری از غذاها استفاده کرد.

 

ساقه سبز و حباب سفید رنگ پیازچه‌ها، هر دو خوراکی هستند.

 

پیازچه را می‌توان به صورت خام همراه با سبزی خوردن مصرف نمود یا این که آن را به صورت خام در کنار خوراک‌های مرغ و گوشت‌ها به صورت تزئین زیبایی قرار داد و البته همراه با غذا آن را خورد.

 

علاوه بر این، پیازچه‌های ریز ریز شده و خرد شده را می‌توان درون سالادها، سُس‌ ها و سوپ‌ها ریخت و یا این که آن را بر روی غذاهایی چون پیتزاها، ماکارونی‌ها و… قرار داد.

 

منبع : elmekeshavarzi.mihanblog.com