رفتن به مطلب

شهرهای مهم ایتالیا


ارسال های توصیه شده

تهیه کننده : حجت الله مومنی

منبع : راسخون

 

جمهوری ایتالیا با 301277 کیلو متر مربع مساحت، در نیمکره شمالی قرار گرفته است. همسایگان ایتالیا را فرانسه در شمال غربی، سوئیس و اتریش در شمال ، یوگسلاوی و استونی در شمال شرقی تشکیل میدهند.این کشور به 20 استان تقسیم شده است ضمن اینکه دو کشور کوچک و مستقل واتیکان (در رم) و سن مارینو (در شمال) در این کشور واقع گردیده اند.

ایتالیا دارای آب و هوای معتدل مدیترانه ای است. جمعیت این کشور 57 میلیون نفر و تراکم آن 97 نفر در هر کیلومتر مربع می باشد.

پایتخت ایتالیا شهر رم با نزدیک به سه و نیم میلیون نفر، پرحمعیت ترین شهر این کشور بوده و دیگر شهرهای پر جمعیت ایتالیا عبارتند از: میلان، تورنیو، جنووا، پالرمو، فلورانس و کاتانیا و دولت شهرهای واتیکان و سن مارینو می باشند.

مردم ایتالیا سفید پوست و از تیره های مدیترانه ای، آلپی و پرنس هستند و گروه هایی از کشورهای دیگر نیز از جمله اسلاوها، آلبانیایی، آلمان ها و فرانسوی ها در آن زندگی می کنند. 99% مردم آن کاتولیک، زبان رسمی و رایج آن ایتالیایی و خط مورد استفاده لاتین می باشد.

 

جغرافیای ایتالیا

 

 

31560%20%281%29.jpg

تصویر ماهواره‌ای از ایتالیا

 

ایتالیا در جنوب اروپا با مختصات جغرافیایی تقریبی ۵۰ ۲۲ شمالی , ۳۰ ۱۲ شرقی قرار دارد.مساحت کل آن ۲۳۰/۳۰۱ کیلومتر مربع (تقریباً یک پنجم ایران) است که از آن ۰۲۹/۲۹۴ کیلومتر مربع خشکی و ۲۱۰/۷ کیلومتر مربع آب است. ۷/۶۰۰ کیلومتر ساحل دارد.

جزایر ساردینیا و سیسیل در دریای مدیترانه نیز جزو ایتالیا است.

مرزهای این کشور ۲/۹۳۲/۱ کیلومتر است. با کشورهای زیر مرز مشترک دارد:

اتریش: ۴۳۰ کیلومتر

فرانسه: ۴۸۸ کیلومتر

واتیکان: ۳٫۲ کیلومتر (واتیکان در داخل شهر رم پایتخت ایتالیا قرار دارد)

سان مارینو: ۳۹ کیلومتر (کشور سان مارینو در شمال ایتالیا و در دل ایالت امیلیا رومانیا قرار دارد)

اسلوونی: ۲۳۲ کیلومتر

سوئیس: ۷۴۰ کیلومتر

آب و هوای ایتالیا مدیترانه‌ای است. در شمال به دلیل و جود رشته کوه آلپ سرد، در جنوب خشک و در کل کشوری تقریباً گرم است.

بلندترین نقطه آن کوه مونته بیانکو با ارتفاع ۷۴۸/۴ متر از سطح دریا و کمترین ارتفاع آن دریای مدیترانه‌است.

 

گردشگری

 

ایتالیا در مرکز دریای مدیترانه واقع شده‌است، دریایی که تولد تمدن‌های بسیاری را بخود دیده‌است. ایتالیا دارای تاریخی غنی از تماس‌ها و تبادلاتی می‌باشد که بر مردم، اقتصاد و فرهنگش تأثیر گذاشته‌است.

فنیقی‌ها، ‌یونانی‌ها، ‌کارتاژها، ‌اعراب و نورمن‌ها از جمله مللی می‌باشند که در طول قرون با تأثیر گذاشتن بر فرهنگ محلی ایتالیا، باعث گردیده‌اند تا ایتالیا بطور فوق العاده‌ای غنی از آثار معماری و هنری می‌باشد.

بر اساس محاسبه‌ای که یونسکو انجام داده، بیش از نیمی از میراث فرهنگی جهان در کشور ایتالیا واقع شده‌است، کشوری کوچک که مساحتش فقط ۲۵/۰ ٪ از کل خشکی‌های جهان است.

نشانه‌های باقیمانده از گذشته، آثار هنری و تنوع فوق العاده طبیعت در شبه جزیره ایتالیا از جمله عوامل جذب توریست به این کشور می‌باشد که امروزه یکی از توریستی‌ترین کشورهای جهان بشمار می‌آید.

رم، فلورانس، ونیز و بسیاری شهرهای دیگر، از جمله مقصدهای هنری هستند که برنامه هر بازدید کننده‌ای از شبه جزیره ایتالیا را تشکیل می‌دهند. در کنار این شهرهای بزرگ و معروف، میراثهای فرهنگی پنهانی هم در شهرهایی با تاریخ هزار ساله وجود دارند که البته در مسیر اصلی بازدیدها قرار ندارند و علیرغم اینکه کمتر شناخته شده‌اند، اما به همان اندازه شهرهای هنری ایتالیا دارای جذابیت می‌باشند.

شناخت ایتالیا با بازدید از شهرهای معروف و موزه‌ها و میادین آن کافی نیست، بلکه برای نیل به این مهم، باید دنیای رنگارنگ به اصطلاح ایتالیای کوچک را که غنی از زیبایی‌های طبیعی و هنری بی حساب و صدها مرکز شهری کوچک و متوسط که برخی از آنها پایتخت‌های باستانی با آثاری اصیل و بی نظیر می‌باشند، نیز در نوردید.

برای تکمیل این شناخت البته باید شراب‌ها و غذاهای ایتالیا را هم تجربه کرد. غنا و تنوع رسوم و لهجه‌ها در هر گوشه از کشور به آسانی قابل تشخیص می‌باشد. غذاهای ایتالیایی آینده این تنوع است. بخاطر همین تنوع منطقه‌ای می‌باشد که ایتالیا تبدیل به یکی از اصلی‌ترین قطبهای توریسم بین المللی شده‌است. از جمله دیگر عواملی که در پیشرفت صنعت توریسم در این کشور زیبا نقش داشته‌اند می‌توان به نزدیکی ایتالیا به کشورهای صنعتی مرکز و شمال غرب اروپا، وجود وسایل ارتباطی سریع و اقتصادی با دیگر قاره‌ها و سطح عالی امکانات پذیرش توریست که کمتر کشوری از آن برخوردار می‌باشد، اشاره نمود.

هر ساله بطور میانگین حدود بیست میلیون گردشگر خارجی از ایتالیا بازدید می‌کنند و این رقم طبیعتا علاوه بر میلیونها ایتالیایی می‌باشد که کشورشان را برای گذراندن تعطیلاتشان انتخاب می‌کنند و البته در این انتخاب، تکیه بر سی و پنج هزار واحد اقامتی موجود در کشور که دارای تقریباً دو میلیون تخت می‌باشند، دارند.

توریسم در عمل یکی از مهم‌ترین منابع اقتصادی ایتالیا به شمار می‌رود که حدود ۵/۵٪ از تولید داخلی کشور را به خود اختصاص داده‌است و این به معنای آنست که از نظر ارزش بالاتر از کل تولید بخش کشاورزی قرار دارد.

لینک به دیدگاه

رم (Rome)

 

رم پایتخت ایتالیا و مرکز استان لاتزیو (لاتیوم) است که رود تیبر (Tevere توره تلفظ ایتالیایی) از میان آن میگذرد. این شهر در میانه کشور و کنار دریای مدیترانه قرار دارد. واتیکان که کوچکترین کشور جهان محسوب میشود در داخل شهر رم محصور شده است.

برای قرنها رم شهر جاویدان نامیده میشد، زیرا یکی از بزرگترین شهرهای تمدن غرب و پایتخت امپراطوری روم بود. به عنوان مرکز جهانی کلیسای کاتولیک از سال 1871 این شهر به عنوان پایتخت ایتالیا برگزیده شد. این شهر یکی از شهرهای مهم اروپا نیز محسوب میشود.

در عکس زیر رودخانه تیبر را مشاهده میکنید. میدان سن پیترو (Piazza San Pietro) که یکی از نقاط دیدنی رم است در زمینه عکس مشاهده میشود.

 

31560%20%282%29.jpg

 

در حقیقت پس از جنگ جهانی دوم بود که رم مانند شهرهای میلان و ناپل به مرکز اقتصادی تبدیل شد. عمده فعالیتهای اقتصادی در رم به دو بخش کارهای دولتی و توریسم تقسیم میشود و اغلب مردم شهر در این دو زمینه مشغول کار هستند. توریسم باعث رونق صنایع زیادی در این شهر شده است از جمله پارچه بافی، صنایع چاپ، لباسهای مدل بالا، صنایع غذایی، دارویی، ماشین سازی و صنایع فلزی. صنعت فیلمسازی نیز صنعت مهمی به شمار میآید. رم نقطه مرکزی راه آهن کشور به شمار میآید و توسط اتوبانه و آزادراهها به نقاط دیگر کشور متصل میشود. فرودگاه لئونارد داوینچی رم یکی از شلوغترین فرودگاههای اروپا است.

 

31560%20%283%29.jpg

 

رم شهری باستانی است که در 753 سال قبل از میلا مسیح بوجود آمده و آثار باستانی زیادی را در خود جای داده است و اکثر ساختمانها ، میدانها و مجسمه های آن یادگار دورانهای قدیم هستند که معرفی هریک از این آثار نیازمند بحثی مستقل است. آمفی تئاتر کولوزیم را قبلا معرفی کرده بودیم، در ادامه چند عکس از نقاط دیدنی این شهر را مشاهده میکنید.

 

31560%20%284%29.jpg

 

عکس فوق میدان اسپانیا (Piazza di Spagna) را نشان میدهد که توریستها روی پله های اسپانیایی که در قرن 18 ساخته شده کنار هم جمع شده اند و بالای عکس نیز کلیسای ترینیتا دی مونتی (Trinità dei Monti) را مشاهده میکنید که متعلق به قرن 15 است.

 

31560%20%285%29.jpg

 

طاق کنستانتین که در سال 5-312 به یادبود پیروزی بزرگ کنستانتین پادشاه امپراتوری رم ساخته شد.

 

31560%20%286%29.jpg

تصویر : نمایی دیگر از میدان سن پیترو در واتیکان

 

کولوزیم (Colosseum)

 

بزرگترین آمفی تئاتر و ورزشگاه روم باستان که دستور ساخت آن را وسپاسیان(Vespasian) امپراتور روم در سال 70 میلادی صادر کرد. در این استادیوم وسیع، تماشاگران رومی میتوانستند، گلادیاتورها و حیوانات وحشی را که تا سرحد مرگ باهم مبارزه میکردند را تماشا کنند.

 

31560%20%287%29.jpg

 

ساختمان بیضی شکل آن با ابعاد 189 در 156 متر، در طی 10 سال ساخته شد و قادر بود 50000 تماشاچی را در خود جای دهد و بوسیله سایبان کرباسی بزرگی آنها را از معرض تابش آفتاب محفوظ نگه دارد.

جایگاه پلکانی شکل تماشا چیان بر روی تعداد زیادی طاق از جنس بتون اختراع شده توسط رومیان قرار داشت و برای اینکه روی سطح آن خوب صاف و محکم شود، از آجر و سنگ نیز استفاده کردند.

در محیط داخلی ورزشگاه، میدان یا جایی که مبارزات در آن انجام میشد، قرار داشت. کف چوبی آن بوسیله ماسه پوشیده شده بود تا خونهای ریخته شده را جذب کند. برای برگزاری مسابقات دریایی پهلوانی، میدان را پر از آب میکردند.

در زیرزمین مجموعه ای از اطاقها، قفسها و راهروها وجود داشت. گلادیاتورها و حیوانات قبل از ورود به میدان، در آنجا نگهداری میشدند. بالابرهایی که قفسهای دربسته حیوانات را به بالا و داخل میدان منتقل میکردند، بوسیله قرقره کار میکردند.

در حال حاضر تنها یک سوم از بنای این ساختمان باقی مانده است و آخرین مبارزه انجام شده درآن به سال 523 بعد از میلاد بازمیگردد.

 

پانتئون( Pantheon)

 

پانتئون، معبدي است ساخته شده براي خدايان. پانتئون رم يکي از ساختمانهاي بزرگ رم باستان است که به بهترين وجه حفظ شده و يکي از پر اهميت ترين ساختمانها در تاريخ معماري است.

 

31560%20%288%29.jpg

تصویر : نمای خارجی معبد پانتئون

 

شکل ظاهري اين ساختمان، استوانه بزرگ هشت تکه اي است، همراه با گنبدي عظيم بر بالاي آن و يک ورودي مسقف چهار گوش با يک سري ستون.

قطر گنبد بزرگ 43 متر است و روشنايي ساختمان از طريق روزنه گردی در مرکز گنبد که اکولوس (Oculus) ناميده ميشود، تامين مي گردد.

پانتئون بين سالهاي 118 تا 128 ميلادي توسط هادريان( (Hadrianامپراطور رم به جاي معبد کوچکي که توسط دولت مردي به نام مارکوس ويپسانيوس آگريپا (Marcus Vipsanius Agrippa) در 27 سال قبل از ميلاد ساخته شده بود، بنا گرديد. براي نگهداري چنين گنبد بزرگي از ديوارهاي توخالي به قطر 6 متر استفاده شده که در هشت تکه بدنه گرد معبد را شکل داده است.

پانتئون لغتي کلی است که به ساختمانهايي که به عنوان مقبره يا يادبود شخصيتهاي بزرگ يک کشور ساخته ميشود، نيز اطلاق ميشود. معروفترين مثال در اين زمينه کليساي سنت ژنو( (Sainte Geneviève پاريس است که در سال 1764 توسط ژاک جرمين (Jacques Germain) به سبک کلاسيک فرانسوي ساخته شد، اما بعدها که به عنوان معبد يادبود بزرگان فرانسه استفاده شد، به پانتئون تغييرنام داد.

لینک به دیدگاه

ميلان (Milan)

 

ميلان (با تلفظ ايتاليايي ميلانو و نام باستاني مديولانيوم) شهري در شمال ايتاليا، مركز ناحيه لمباردي (لمبارديا). دومين شهر بزرگ ايتاليا از نظر جمعيت پس از رم. شهري تجاري، اقتصادي و مركز توليدكنندگان و همچنين زادگاه روشنفكران و هنرمندان بزرگ ايتاليا.

ميلان شهر مدرني است و توسط صنايع حاشيه ايي احاطه شده است. اين شهر داراي ساختمانهاي بلند مسكوني، ادراي، تجاري و صنعتي زيادي است. مترو اين شهر در سال 1964 راه اندازي گرديد. ميدان اصلي شهر پياتزا دل دومو (Piazza del Duomo) نام دارد كه به دومو يا كليساي جامع ختم ميشود، كه ساختماني از مرمر سفيد با سبك گوتيك است كه در سال 1386 ميلادي پايه گذاري شده و درسال 1965 تكميل گرديده است.

 

31560%20%289%29.jpg

 

كليساي جامع ميلان يكي از بزرگترين كليساهاي جهان است، كه در سال 1386 بناي آن شروع شد و برجسته كاري روي درها در سال 1965 به پايان رسيد. در درون اين كليسا كارهاي هنري فراواني وجود دارد و مقدس ترين اثر باستاني ميخي است كه گفته ميشود از صليب مسيح به جاي مانده است.

در جنوب غربي اين ميدان قصر سلطنتي سنت آمبروجو (Sant'Ambrogio) قراردارد كه كليساي قرن پانزده سانتا ماريا دله گراتزيه (Santa Maria delle Grazie) در كنار آن واقع شده است.

در مجاورت اين كليسا نيز صومعه دومينيكن كه در سالن غذاخوري آن تابلوي معروف شام آخر اثر لئوناردو داوينچي نقاشي شده قرار دارد.

پلازو دي بررا (Palazzo di Brera) از مراكز فرهنگي قرن هفده ميلان است و شامل هنرهاي زيبا، يك كتابخانه و يك گالري هنري است. پلازو دلامبروسيانا (Palazzo dell'Ambrosiana) شامل كتابخانه آمبروسيانا ميباشد كه در سال 1609 تاسيس شده و ميتوان آن را اولين كتابخانه عمومي در اروپا به شمار آورد.

ميلان همچنين داراي موزهاي عالي هنري، رويدادهاي تاريخي و تاريخ طبيعي، انستيتو مطالعه سياست بين الملل، سالن اپراي تئاترو آلا اسكالا (Teatro alla Scala) با شهرتي جهاني، هنرستانهاي موسيقي قابل توجه و چندين دانشگاه ميباشد.

 

31560%20%2810%29.jpg

تصویر : گالري ويتوريو امانوئل دوم (Vittorio Emanuele II)

 

اين گالري بزرگ بازار سرپوشيده ميلا ن است كه با شيشه مسقف شده است. و در آن مغازه ها، رستورانها و كافه ها قرار دارد. اين گالري توسط جوزفه منجوني طراحي شد كه درست يك روز قبل از افتتاح در سال 1878 از سقف سقوط کرد و كشته شد.

ميلان مركز توليد مواد شيميايي و پارچه است. از توليدات مهم ديگر اين شهر ميتوان به هواپيما، اتومبيل، مواد خوراكي، لباس، شيشه، چرم، كالاهاي پلاستيك، ماشين سازي، دارو و پلاستيك اشاره كرد.

ميلان همچنين صنعت بزرگي در ضمينه نشر كتاب و آثار موسيقي دارد، بانكهاي زياد و بورس سهام اصلي ايتاليا. يك نمايشگاه بين المللي تجاري ساليانه در ماه آوريل برگزار مي شود.

لینک به دیدگاه

فلورانس (Firenze )

 

فلورانس نام شهر باستانی فلورنتیانا میباشد که در ایتالیا فیرنتزه نامیده میشود. در ایتالیای مرکزی و ناحیه توسکانی واقع شده و مرکز استان فلورانس گه رود آرنو در آن جاری است.

در عکس زیر رود آرنو را مشاهده میکنید که از زیر پل پونته ویکینو(Ponte Vecchio) جاری است

 

31562%20%281%29.jpg

 

ساختمانهای دوره گوتیک و رنسانس ، موزه ها و گالریهای هنر و پارکهای آن بسیار مشهور است. از سوی دیگر فلورانس شهر اقتصادی، تولیدی و ترابری مهم ایتالیا محسوب میشود. بازار مشروب، روغن زیتون، سبزیجات، میوه و گل آن بسیار پر رونق است. راه آهن و اتوبان اصلی آن شمال ایتالیا را به رم متصل میکند. صنایع عمده آن شامل موتورسیکلت، قطعات اتومبیل، ماشینهای کشاورزی، شیمیایی، کودها، پلاستیکها و ابزار دقیق میباشد.

صنایع دستی آن از جمله کارهای نقره و جواهرات (مخصوصا طلا و کنده کاری جواهرات)، کارهای حصیربافی، چرمی، شیشه ای، کوزه گری، اثاث چوبی و قلابدوزی آن نیز بسیار معروف است. فلورانس پوشیده از برجهای و کلیساها تاریخی است که مشهورترین آنها کلیسای جامع سانتا ماریا دل فیوره است که قبلا به آن اشاره کرده بودیم.

در عکس زیر نمایی از این کلیسا را از پارک میکل آنژ مشاهده می کنید.

31562%20%282%29.jpg

 

موزه هنری پلازو دلی اوفیتزی(Palazzo degli Uffizi) معروفترین موزه فلورانس میباشد. ساختمان آن متعلق به قرن شانزدهم بوده که ادارات دولتی و دادگاه ها در تشکیل می شده اند. هم اکنون در آن آثار نقاشی نفیسی از هنرمندان بزرگ ایتالیا و فرانسه در آن نگاهداری می شود.

 

31562%20%283%29.jpg

 

کلیسای سانتا کروچه (Santa Croce) از دیگر ساختمانهای معروف فلورانس است که در قرن 13 و 14 ساخته شده و به عنوان مرکز پیدایش رنسانس از آن یاد میشود.

 

31562%20%284%29.jpg

 

کلیسای سانتا ماریا نولا (Santa Maria Novella) یکی از زیباترین کلیساهای فلورانس است که در اوخر قرن 14 و اوایل قرن پانزده ساخته شده و با نقاشیهای زیبایی تزیین شده است.

 

31562%20%285%29.jpg

 

کتابخانه مرکزی یکی از بزرگترین کتابخانه های ایتالیاست که در فلورانس واقع شده و حاوی بیش از چهار میلیون جلد کتاب و جزوه و هزاران کتاب دستنویس، نقشه و نامه است. این شهر زادگاه بزرگترین ادیب و شاعر ایتالیا دانته آلیگیری نیز میباشد.

 

کلیسای جامع فلورانس

 

 

31562%20%286%29.jpg

 

این کلیسای جالب توجه از نشانه های پیشرفت فلورانس میباشد. این کلیسا در قرن سیزدهم ساخته شد اما طراحان قرن سیزدهم کلیسای جامع فلورانس نتوانستند محاسبات ساخت گنبدی با قدرت کافی برای پوشش منطقه وسیع مرکز آن، که حدود 42 متر بود را انجام دهند، تا اینکه معماری به نام فیلیپو بونه لسکی (Filippo Brunelleschi) در سال 1420 راه حل این مشکل را پیدا کرد. او ساختمانی را طراحی کرد که خود بنا و سنگینی بار سقف را تحمل کند. گنبد هشت ضلعی از حلقه های افقی آجری و سنگی تشکیل میشد. برآمدگیهای ماسه سنگی و هلاای روی گنبد، آنرا محکمتر میکرد.

لینک به دیدگاه

ورونا (Verona)

 

ورونا شهری است در شمال ایتالیا، ناحیه ونتو (Veneto) کنار رود آدیگه (Adige) که موقعیت سوق الجیشی آن بین ونیز و میلان و همچنین گذرگاه برنر (Brenner) که ارتباط دهنده اروپای مرکزی با ایتالیاست، آن را به مرکز مهم تجاری و راه آهن تبدیل کرده است.

این شهر تولید کننده منسوجات، ماشین الات، کاغذ، شیمیایی، محصولات غذایی و همچنین کفش میباشد.

 

31562%20%287%29.jpg

 

در عکس فوق میدان دی سینیوری (Piazza dei Signori) مشاهده میکنید که مجسمه دانته آلیگیری در میان آن وقرار دارد.

از معماریهای قابل توجه این شهر میتوان به قصر سلطنتی سن زنو ماجوره (San Zeno Maggiore متعلق به قرن 12 و 13) ، مقبره خوانواده اسکالیجر (Scaliger قرن 14)، کلیسای سبک گوتیک سنت آناستازیا (Sant'Anastasia کامل شده در قرن 15)، مکان باشکوه قرن 15 بویلاکوا (Bevilacqua)، کانوسزا (Canossa) و پمپی (Pompeii) و قلعه قدیمی (Castel Vecchio 1354) که اکنون به یک موزه هنری تبدیل شده است، اشاره کرد.

 

31562%20%288%29.jpg

 

یکی از سالمترین آمفی تئاترهای بجا مانده از امپراتوری روم در مرکز میدان ورونا واقع شده که متعلق به قرن یکم میلادی است، که امروزه برای اجرای اپرا و کنسرتها استفاده میشود. در سمت راست تالار بزرگ شهر واقع شده است.

این شهر تا سال 89 قبل از میلاد متعلق به رومیان بوده است. در قرن پنجم اقوام وحشی آلمانی این شهر را به یک دژ نظامی تبدیل کردند، تا اینکه در قرن 12 به یک شهر آزاد تبدیل شد. اوج پیشرفت سیاسی و هنری شهر در قرن چهاردهم بود که توسط ونیز فتح شده بود. این شهر تا سال 1797 یکی از ایلات ونیز به شمار میرفت تا اینکه توسط قوای ناپلئون فتح شد. هنرستان نقاشی ورونا (متعلق به قرن 15 و 16) به جهت تابلوهای مناظر و پرتره هایش زبانزد است. در قرن نوزدهم ورونا به اشغال اطریشیها درآمد تا اینکه در سال 1866 قسمتی از پادشاهی ایتالیا گردید. این شهر در جنگ جهانی دوم خسارات فراوانی دید. جمعیت این شهر در سال 2002، 256110 نفر بوده است.

لینک به دیدگاه

ناپل ( Naples)

 

نيپوليس به معناي شهر جديد در زبان يوناني، نام باستاني شهر ناپل امروز بوده است كه در ايتاليا ناپولي (Napoli) خوانده ميشود. اين شهر در جنوب ايتاليا در ناحيه كاپانيا واقع شده و يكي از بنادر مهم ايتاليا ميباشد.

ناپل بر سراشيب كوهپايه هاي سلسله جبالي ساخته شده است كه خليج ناپل را در دهانه درياي مديترانه، محصور كرده است. آتشفشان وزو (Vesuvius) از شهر قابل مشاهده است، وزو همان آتشفشاني است كه شهر پمپي(Pompeii) را در سال 79 ميلادي زير گدازه ها مدفون كرد.

 

31562%20%289%29.jpg

تصویر : نمايي از شهر ناپل

 

در ناپل علاوه بر يك بندر بزرگ براي كشتي هاي مسافري و تجاري، چندين بندر كوچكتر براي كشتي هاي ماهيگيري و تفريحي وجود دارد.در كنار صنعت اصلي كه توريسم ميباشد، ناپل داراي صنايع كشتي سازي و توليد كنندگان مواد شيميايي، غذايي، دستكش، آهن و فولاد و ماشين سازي است.

ناپل به جهت زندگي رنگين خياباني، غذاها(محل پيدايش اسپاگتي و پيتزا) و ترانه هايش بالاخص سبك بل كانتو (bel canto ترانه زيبا) معروف است. ناپل جايگاه قلعه هاي بيشمار و مكانهاي جالب است. روي يك جزيره سنگي كه توسط گذرگاهي به شهر متصل شده قلعه دل اوو (dell'Ovo) متعلق به قرن دوازده واقع شده و در بندر نيز قلعه قرن سيزده نوو (Nuovo) و بالاي تپه اي رو به شهر نيز قلعه قرن چهاردهمي سنت المو (Sant'Elmo) خودنمايي ميكند.

پلازو ريله (Palazzo Reale) مكان سلطنتي بوده كه در اوايل قرن هفدهم ساخته شده و اكنون يكي از كتابخانه هاي ملي قابل توجه ناپل است كه شامل مجموعه ارزشمندي از كتابهاي دستنويس است. در كنار اين كتابخانه، تيترو سن كارلو (ساخته شده در سال 1737 و بازسازي شده در سال 1816) قرار دارد كه از مشهور ترين تئاترهاي اپرا در سراسر اروپا بشمار ميايد.

موزه ملي ناپل به جهت دارا بودن نقاشيهاي زياد يوناني-رومي و مجسمه هاي يافت شده از شهر پمپي، هركولانيوم (Herculaneum) و حومه شهر، زبانزد است. اين موزه همچنين داراي مجموعه اي غني از نقاشي هاي مجلل فرانسوي است.

علاوه بر دانشگاه، ناپل داراي موسسه آموزش نيروي دريايي، مدرسه زبانهاي خارجي، هنرستان موسيقي و آكادمي هنرهاي زيبا ميباشد.

كليساي جامع سن جنارو (San Gennaro) يكي از معروفترين كليساهاي ناپل است كه در قرن سيزدهم شروع به ساخت شده و تا قرن نوزدهم قسمتهاي زيادي از جمله نماي سر در به آن اضافه شده است.

مقبره سنت جنوريوس (St. Januarius) محافظ مقدس شهر، در اين كليسا واقع شده كه در ماههاي مي و سپتامبر انباشته از جمعيتي است كه به معجزه اين شخص اعتقاد دارند.

كليساي سن دومنيكو ماجوره (San Domenico Maggiore) داراي نماي داخلي زيبايي است و انباشته از پيكره ها و نقاشي هاي ديواري است. در كنار اين كليسا صومعه دومنيكن واقع شده كه سنت توماس اكينز (Saint Thomas Aquinas فيلسوف معروف ايتاليايي) در آنجا زندگي ميكرده و درس ميخوانده است.

لینک به دیدگاه

تورين (Turin)

 

تورين با تلفظ ايتاليايي تورينو (Torino) شهري در شمال غربي ايتاليا و مركز ايالت تورين است كه در تلاقي دو رود پو (Po) و دورا ريپاريا (Dora Riparia) واقع شده است. شهر مركز بزرگ فرهنگي و صنعتي است، با توليد كنندگان وسايل نقليه موتوري، چرم ، لباس و وسايل پلاستيكي.

 

315562%20%281%29.jpg

تصویر : نمایی از شهر تورین

 

بجز كليساي جامع سن جيواني باتيستا (Cathedral of San Giovanni Battista) كه متعلق به اواخر قرن پانزدهم است، اغلب بناهاي عمومي مهم در تورين متعلق به قرون 17 و 18 هستند كه به سبك باروك (baroque – سبك نامنظم و غريب) ساخته شده اند.

در كليساي كوچك كفن مقدس، واقع در كليساي جامع، ظرفي وجود دارد كه حاوي كفني است كه گفته ميشود حضرت مسيح را در آن دفن كرده بودند.

از ديگر نقاط قابل توجه اسلحه خانه آرمريا رئاله (Armeria Reale) است كه موزه برجسته اي از اسلحه ها و وسايل جنگي است.

پلازو ماداما (Palazzo Madama) مكاني است كه اكنون موزه هنرهاي باستان است.

پلازو كارينانو (Palazzo Carignano) محل تولد ويكتور امانوئل دوم (Victor Emmanuel II – پادشاه ايتاليا در سال 1861 تا 1878) است.

معبد موله آنتونليانا (Mole Antonelliana) در سال 1863به منظور پرستشگاه يهوديان و آكادمي علمي ساخته شده است.

سوپرجا باسيليكا (Superga Basilica) كه در سال 1731 تكميل شده، مقبره و زيارتگاه خانه ساوي (House of Savoy – يك سلسله سلطنتي شمال ايتاليا) است كه در روي تپه اي رو به شهر واقع شده است.

دانشگاه تورين، مركز دانشمندان تورين، در سال 1404 تاسيس شده است.

در سال 2002 جمعيت شهر تورين ، 861644 نفر بوده است.

لینک به دیدگاه

بولونيا (Bologna )

 

شهري در شمال ايتاليا و مركز استان بولونيا، دشتي حاصلخيز در كوهپايه رشته كوههاي آپنينه. مركز بزرگ نقل و انتقالات و بازار كشاورزي، بولونيا مركز تلاقي جاده هاي اصلي و راه آهن است كه شمال ايتاليا را با مديترانه و سواحل جنوبي آدرياتيك پيوند ميزند.

 

315562%20%282%29.jpg

تصویر: نمايي از شهر بولونيا

 

صنايع اصلي توليد ماشينهاي كشاورزي، فولاد، فراورده هاي غذايي، وسايل نقليه موتوري و مواد شيميايي است.

بولونيا مركز بزرگ آموزش و فرهنگ در دوره ميانه و اوايل رنسانس بود. در مركز قرون وسطي ايي شهر ساختمانهاي نما آجري و گچي سيماني به رنگهاي گرم، گذرگاههاي مسقف با مغازه هاي كوچك، خيابانهاي سنگ فرش شده زياد و ميادين بيشمار ديده ميشود.

حاشيه مدرن شده، مركز شهر را احاطه كرده است. سن پترونيو (San Petronio) كليساي پرابهت بولونياست، كه رو به ميدان بزرگ (Piazza Maggiore) كه ميدان اصلي شهر است واقع شده. اين ميدان در سال 1390 شروع به ساخت شد، اما نماهاي ظاهري آن هيچگاه كامل نشد. محوطه وسيع دروني به سبك گوتيك ساخته شده است.

از كليساهاي قابل توجه ديگر يكي سن دومنيكو (San Domenico) است، كه در سال 1221 بنا شد، اما بين 1729 تا 1732 كاملا اصلاح و دگرگون شد و ديگري هم سن فرانچسكو (San Francesco) كه ساخت آن از سال 1236 تا 1263 طول كشيد و بعد از خسارت زيادي كه در جنگ جهاني دوم ديد، مرمت شده است.

بولونيا مركز آموزش و نشر است و دانشگاه بولونيا، موزه هاي نقاشي، باستانشانسي و صنايع باستاني توسكان در آن واقع شده است.

 

315562%20%283%29.jpg

 

نمايي از ميدان بزرگ در مركز شهر كه كليساي سن پترونيو و عمارت شهرداري رو به ميدان ديده ميشوند.

لینک به دیدگاه

پالرمو (Palermo)

 

 

315562%20%284%29.jpg

 

پالرمو با نام باستاني پنورموس (Panormus) شهر و بندري در شمال غربي ساحل جزيره سيسيل و مركز استان پالرمو مي باشد. پالرمو بزرگترين شهر و بندر مهم سيسل به شمار مي آيد. اين شهر مركز تجارت محصولات كشاورزي جزيره ميباشد و كارخانه هاي آن در زمينه محصولات غذايي، فولادسازي، كشتي سازي، محصولات چرمي، شيشه، شيميايي، سيمان، پارچه بافي و كاغذ در آن فعاليت مي كنند.

پالرمو از مراکز مهم سیر و سفر بوده و دارای نمایشگاه بین المللی است. این شهر دارای ساختمانهای تاریخی و آثار باستانی متعدد می‌باشد که در دوره حکومت نورمان‌ها در سده یازدهم و دوازدهم میلادی تا سده هیجدهم ساخته شده‌اند.

این شهر دارای دانشگاه (تأسیس‌شده در ۱۸۰۵)، بنیاد علوم، فرهنگستان موسیقی و دانشسرای تربیت معلم، رصدخانه و برج هواشناسی، کتابخانه، موزه و بندرگاه می‌باشد.

 

تاریخ پالرمو

 

پالرمو یا پانورموس (نام باستانی) به وسیله فنیقی‌ها بنیانگذاری شد که در سال (۲۵۴ پیش از میلاد) به‌تصرف رومیان در آمد. در سال (۵۳۵) «بلیسار» از جانب بیزانس آن را به دست گرفت. سرانجام سارازان‌ها (عرب‌ها) در (۸۳۱) آن را متصرف شده و در سال (۹۴۸) به‌عنوان پایتخت سیسیل تعیین نمودند. (۱۰۷۲) نورمان‌ها تحت فرماندهی اشتاوفر (فریدریش دوم) شهر را به‌تسخیر درآوردند. در دوران حاکمیت این شاه، پالرمو شکوفائی خود را آغاز نمود.

 

معماری پالرمو

 

بيشتر ساختمانهاي قديمي شهر از زمان پادشاهي نرماندي به جاي مانده اند و نمايشگر نفوذ عربها، بيزانس، نرماندي و اسپانيا هستند. از جمله اين ساختمانها ميتوان به كليساي جامع (1169- 1185)، كليساي كوچك پالاتين (Palatine Chapel 1140) و كليساي سن جيواني دلي ارميتي (San Giovanni degli Eremiti 1132) اشاره كرد. دانشگاه پالرمو در سال 1777 تاسيس شده است.

نمايي از ميدان پروتوريا (Piazza Pretoria) متعلق به قرن شانزده كه توسط فرانچسكو كاملياني و ميكل آنجلو ناكرينو طراحي شده است.

 

315562%20%285%29.jpg

 

پالرمو در قرن هشتم قبل از ميلاد توسط فنيقي ها ساخته شد و در سال 254 قبل از ميلاد به اشغال روميها درآمد. متعاقبا به دست آلمانها (Goths 440)، بيزانسيها (535)، عربها (831)، نرمانها (1072) و امپراتوري روم مقدس افتاد.

 

سن کاتالدو

 

315562%20%286%29.jpg

 

 

وسپر سیسیلی

 

 

در روز دوشنبه عید پاک سال (۱۲۸۲) برابر با سال (۶۸۰ قمری) مردم سیسیل علیه کارل یکم پادشاه آنجیو قیام کردند. این حادثه هنگام نماز مغرب (وسپر) در کلیسای شهر پالرمو شروع شد و سرتاسر سیسیل را فراگرفت. قیام به‌شدت سرکوب شد و عده زیادی کشته و زخمی به‌جای گذاشت. این حادثه در تاریخ به نام «وسپر سیسیلی» معروف می‌باشد.

لینک به دیدگاه

جنوا (Genova)

 

جنوا (Genova) در شمال غرب ايتاليا در ناحيه ليگوريا (Liguria) قرار دارد. بندري كنار خليج جنوا قسمتي از درياي ليگوريا. شهر كنار يك لنگرگاه طبيعي و در پاي گذرگاهي در غرب رشته كوههاي آپنينه واقع شده.

 

315562%20%287%29.jpg

تصویر: نمايي از بندر جنوا يكي از شلوغترين بنادر اروپا

 

اين شهر با بندر مارسي فرانسه به لحاظ بندر اروپايي درياي مديترانه رقابت ميكند و مركز تجاري صنايع سنگين پيه د مونت (Piedmont) و لومباردي (Lombardy) و يكي از مناطق غني كشاورزي در شمال ايتاليا و اروپاي مركزي است.

امكانات اين بندر كه در جنگ جهاني دوم خسارات بسياري ديد، توسعه يافته و مدرن شده است. كشتي سازي صنعت اصلي جنوا است. محصولات آهني و فولادي، قطعات موتور و اتومبيل، وسايل منجمدسازي، جنگ افزار، شيميايي، صابون و پردازش محصولات كشاورزي از ديگر صنايع مهم اين شهر است.

صنايع و مناطق مسكوني در شرق و غرب روي تپه ها به موازات ساحل و پشت بندر قديمي توسعه پيدا كرده اند. در ميان شهر كليساي سبك گوتيك رومي سن دوناتو (San Donato) متعلق به قرون 12 و 13 قرار دارد و جلوي لنگرگاه ساختمان پلازو سن جورجو (Palazzo San Giorgio) قراردارد كه در قرن 14 ساخته شده است.

قبرستان استالينو (Staglieno) كه بين سالهاي 1844 تا 1851 در سرازيري يك تپه ساخته شده است و شامل گردشگاهها، مجسمه ها، باغها و معابد پروتستانها ميباشد.

 

315562%20%288%29.jpg

 

كليساي جامع سن لورنتزو (San Lorenzo) شامل گنجينه هاي هنري فراواني است. در شمال غربي نزديك ايستگاه ماريتتيما (Marittima) كه لنگرگاه كشتي هاي مسافري است، كليساي قرن 13 آنونتزياتا (Annunziata) واقع شده كه به لحاظ كارهاي هنري خوبش مشهور است. محل تولد كريستف كلمب (Christopher Columbus) نيز به عنوان مكاني تاريخي شناخته ميشود. شهر جنوا همچنين جايگاه دانشگاه جنوا (1471) مي باشد.

لینک به دیدگاه

ونيز (Venice)

 

ونيز (با تلفظ ايتاليايي ونيتزيا)، شهر و بندر در شمال ايتاليا در ناحيه ونتو (Veneto) مركز ايالت ونيز. ونيز بر روي 120 جزيره واقع شده كه توسط 177 كانال در تالاب هاي دهانه رود پو و پياو در شمال درياي آدرياتيك شكل داده شده است.

به لحاظ نقش تاريخي در كشتيراني و تجارت، اين شهر به عنوان ملكه آدرياتيك شناخته شده است. توسط بزرگراههاي راه آهن ونيز به سرزمين اصلي متصل ميشود. با شن ريزيهاي طولاني و موج شكنها در اطراف كانالها از نفوذ دريا جلوگيري شده است.

جزايري كه شهر در آن ساخته شده با حدود 400 پل به يكديگر متصل شده اند. طول كانال بزرگ (The Grand Canal) تقريبا 3 كيلومتر است كه از شمال غربي به جنوب شرقي كشيده شده و شهر را به دو قسمت تقسيم كرده است. كانال جودكا (Giudecca) با طولي حدود 400 متر جزيره جودكا در جنوب را از ونيز جدا كرده است.

در مكانهاي باريك و پيچيده، همچنين خيابانهاي شهر قديمي هيچ وسيله موتوري مجاز نيست و پلها نيز فقط مخصوص عابران هستند.

 

31563%20%281%29.jpg

تصویر: يكي از كانالهاي ونيز

 

براي قرنها رايجترين وسيله حمل ونقل نوعي قايق به نام گوندولا (gondola)، كه قايقي با كف صاف است و با يك پارو هدايت ميشود، بوده است. امروزه اين قايقها عمدتا توسط توريستها استفاده ميشود. تقريبا تمام بارها و مردم توسط قايقهاي موتوري كرايه جابجا ميشوند.

چهره ونيز امروزي بسيار چالش برانگيز است، از جمله مهاجرت مردم به نواحي ديگر، خسارات سيل، نشست، آلودگي آب و هوا و كهنگي. به دنبال سيل شديد سال 1966، يك تلاش بين المللي جهت حفظ ونيز تاريخي انجام گرفت و بسياري از بناها مرمت و محافظت شد. سيل بارها در طول تاريخ اين شهر وجود داشته است و هنگامي پديد ميآيد كه مد دريا با طوفان همراه ميشود و تلاش شده است تا با سدهاي مكانيكي جلوي آن گرفته شود. براي جلوگيري از نشست ساختمانها و بناها سعي شده است از آبهاي زيرزميني كمتر استفاده شود و اقدام به ساخت كانالهايي شده است كه از آلپ سرچشمه ميگيرند.

مهمترين منبع درآمد ونيز توريسم است. وجود معماريهاي زيبا، كانالها و جاذبه هاي بسيار هنري و فرهنگي، فستيوالهاي فيلم بيشمار و رويدادهاي ديگر، بازديد كننده هاي بسياري را به اين شهر جلب ميكند.

بلورجات، آينه ها و مهرهاي شيشه اي اين شهر كه اغلب آنها در جزيره مورانو (Murano) ساخته ميشوند، بسيار معروف است.

 

31563%20%282%29.jpg

تصویر : فنجان شيشه اي ازدواج مربوط به قرن پانزدهم

 

توريهاي ونيزي، بخصوص ساخت جزيره بورانو (Burano) قابل توجه است. در سرزمين اصلي يعني مستر و مارگرا (Mestre & Marghera) امكانات كشتي سازي و صنايع ديگر از جمله فولاد، ذوب فلزات و كارخانه هاي شيميايي وجود دارد. از زمان جنگ جهاني دوم بيشتر اهالي ونيز به دنبال كار و سكونت، راهي شهرهاي ديگر شدند. بندر مارگرا كه عهده دار بيشتر مسافرتهاي دريايي است، با كانالي كه امتداد كانال جودكا است، قابل دسترسي است.

ونيز يكي از زيباترين شهرهاي جهان است. ساختمانها و تزئينات شهر از سبك بيزانس گرفته تا رنسانس، نمايشي از يك معماري عالي هستند. آثار هنري و نقاشي مدرسه ونيز در مكانها ، ساختمانمهاي عمومي و كليساها عرضه ميشود.

 

31563%20%283%29.jpg

تصویر: ميدان سنت مارك

 

ميدان سنت مارك (Saint Mark) مركز شهر محسوب ميشود. در شرق اين ميدان كليساي جامع و دادگاه حكومتي (Palazzo Ducale) واقع است كه هر دو از بناهاي با اهميت ونيز هستند. كليساي جامع در سال 828 ساخته شده و بعد از آتش سوزي سال 976 در سال 1047بازسازي گرديد و نمونه اي از سبك بيزانسي ميباشد.

 

31563%20%284%29.jpg

تصویر : مكان دادگاه و تشكيلات حكومتي

 

ساختمان دادگاه در 814 ساخته شد و چهار مرتبه به علت آتش سوزي تخريب شد و هربار با اندازه بزرگتري ساخته شد و نمونه قابل توجه سبك گوتيك در ايتاليا ميباشد كه از عناصر اوليه رنسانس نيز بهره برده است.در شمال كلانتري قديم (Procuratie Vecchie 1496) و در جنوب نيز كلانتري جديد (Procuratie Nuove 1584) واقع شده است كه هر دو به سبك رنسانس ايتاليايي ساخته شده اند.

در كنار اين دو مكان دالان يا كارخانه جديد (Fabbrica Nuova 1810) واقع شده كه شامل كافه ها و مغازه هاي زيادي است.

كنار مكان دادگاه دو ستون گرانيتي معروف سال 1810 وجود دارد كه مجسمه شير بالدار سنت مارك و سنت تئودور روي يك تمساح را نگه داشته اند.برج كليساي سنت مارك شاخصي مهم است كه 91 متر طول دارد و بين سالهاي 874 و 1150 ساخته شده و در سال 1902 تجديد بنا گرديده است. در پشت دادگاه پل مشهور افسوس (ponte dei sospiri) واقع است كه زندان عمومي را به دادگاه متصل مي كرده است.

 

31563%20%285%29.jpg

تصویر : نمايی از كليساي سانتا ماريا دلا سالوته (Santa Maria della Salute ) در كنار كانال بزرگ

 

در روي كانال بزرگ سه پل واقع شده كه پل ريالتو (Rialto - 1588) مشهورترين آنهاست كه در دو سوي آن مغازه هاي زيادي وجود دارد. در شمال شهر نيز كليساي قرن پانزدهم سن جيواني (San Giovanni) با گنبد و ستون به سبك گوتيك ايتاليا قرار دارد كه يكي از كليساهاي مخصوص مراسم تدفين دادگاه بوده است.

در حومه شهر ونيز مجسمه اسب سوار قرن 15 ژنرال بارتولومو كولوني (Bartolomeo Colleoni) ساخته آندرا دل وروكيو (Andrea del Verrocchio) هنرمند فلورانسي وجود دارد.

موزه هاي بزرگي مانند كاد اورو (Ca’ d’Oro) و كليساهاي تاريخي زيادي در شهر به چشم ميخورند. كتابخانه قديمي (Libreria Vecchia) شامل بيش از 13000 دستنويس و بيش از 800000 كتاب، بعضا بسيار گرانقيمت است. دانشگاه ونيز نيز در سال 1868 ساخته شده است.

 

31563%20%286%29.jpg

تصویر : نمايي از كليساي سن جورجيو ماجور (San Giorgio Maggiore)

لینک به دیدگاه

پیزا

 

 

31563%20%287%29.jpg

تصویر : برج کج پیزا

 

ساخت این برج که نمونه از معماری رومی است در سال 1173 در شهر پیزای ایتالیا شروع شد. این برج در حقیت به عنوان برج ناقوس کلیسای جامع پیزا استفاده میشده است. ساخت این مناره نزدیک 200 سال طول کشید و این ساخت و ساز تاخیری باعث ایجاد مشکلاتی برای این ساختمان گردید.

این برج 55 متر ارتفاع دارد و قطر آن نیز 16 متر میباشد که در هشت طبقه ساخته شده است. داخل برج راه پله مارپیچی مشتمل بر 294 پله وجود دارد که به بالای برج منتهی میشود. هنگامی که سه طبقه اول ساخته شد، یک طرف برج شروع به فرو رفتن در خاک کرد. این مسئله باعث شد که ساخت این برج تا 100 سال عقب بیافتد. سپس در سال 1301 شش طبقه دیگر نیز ساخته شد و در سال 1350 برج کامل گردید.

کجی این برج باعث شهرت فراوان آن گردیده است. در حال حاضر این برج حدود 5 متر از محور عمودی منحرف شده است و حدود یک میلیمتر در سال نیز به این انحراف افزوده میشود.این همان برجی است که گالیله آزمایش معروف خودش (شتاب یکسان اجرام متفاوت) در آن اجرا کرد. از سال 1990 به دلایل ایمنی ورود مردم به این برج ممنوع شده است.

لینک به دیدگاه

مسینا (Messina)

 

مسینا یا مسین (به ایتالیایی Messina) نام شهری در جزیره سیسیل مشرف بر تنگه‌ای به همین نام بین سیسیل و جنوب ایتالیاست. این تنگه دو دریای تیرنین و یونین را که از شعبات مدیترانه هستند به هم مربوط می‌سازد. طول این آبراه ۲۴ کیلومتر و پهنای آن از ۳ تا ۱۸ کیلومتر می‌باشد. این شهر که مرکز استانی به همین نام است بالغ بر ۲۵۷۳۰۰ تن جمعیت دارد. استان مسینا دارای ۳۲۴۸ کیلومتر مربع مساحت و ۶۷۴۱۰۰ نفر جمعیت است.

صنایع عمده آن تهیه مواد غذائی‚ چرمسازی، کشتی سازی و تجارت می‌باشد. شهر مسینا دارای دانشگاه [تأسیس در سال ۱۵۴۹ (میلادی)]، انستیتوی تحقیقات دریا زیستی، تئاتر و موزه می‌باشد. این شهر به فراوانی میوه مشهور است.

 

 

میراث فرهنگی مسینا

 

آثار و ابنیه تاریخی که در جریان جنگ جهانی دوم آسیب دیده یا به طور کلی نابود شده بودند، مجددأ بازسازی شده‌اند که می‌توان کلیسای «دم»، «سانتیسیما آنونسیاتا دی کاتالانی» را که متعلق به دوران نورمانها است، نام برد.

 

 

تاریخ مسینا

 

مسینا درقرن هشتم پیش از میلاد بر روی شهرک قدیمی تری که یک مجتمع یونانی بود، احداث شد و در قرن پنجم پیش از میلاد مسانا نامیده شد. در قرن سیزدهم میلادی برای کسب استقلال تلاش هائی از طرف اهالی مسینا صورت گرفت که مانند بقیه شهرهای سیسیل به نتیجه‌ای نرسید. این شهر در سال ۱۹۰۸ (میلادی) در اثر زلزله آسیب فراوان دید و ۸۴۰۰۰ نفر کشته به جای گذاشت. بازسازی مجدد مسینا بر روی سکوئی پی ریزی شد که شبیه صفحه شطرنج می‌باشد.

لینک به دیدگاه

آرتزو ( Arezzo)

 

 

31564%20%281%29.jpg

تصویر : کلیسای جامع آرتزو

 

آر ِتْزو (به ایتالیایی: Arezzo) یک شهر کهن در مرکز ایتالیا و مرکز استانی با همین نام واقع در ناحیهٔ توسکانی است. آرتزو در حدود ۸۰ کیلومتری جنوب خاوری فلورانس واقع شده و ارتفاع آن از سطح دریا ۲۹۶ متر است. جمعیت این شهر در سال ۲۰۰۱ در حدود ۹۱٬۶۰۰ نفر بوده است.

لینک به دیدگاه

پارما (Parma)

 

 

31564%20%282%29.jpg

تصویری از باتیستروی پارما.

 

پارما (به ایتالیایی: Parma) نام شهری است در شمال کشور ایتالیا که در ناحیه امیلیا رومانا قرار دارد. شهر پارما بخاطر طبیعت سرسبز و معماری زیبای واقع در آن شهرت دارد. دانشگاه پارما که یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های قاره اروپا و جهان است، نیز در شهر پارما قرار گرفته است. شهر پارما بوسیله نهری که در آن واقع شده است به دو قسمت تقسیم گشته است.

اداره آمار ایتالیا، جمعیت شهر پارما را در سال ۲۰۰۸ میلادی، برابر با ۱۷۸٬۷۱۸ نفر تخمین زده است.

تیم فوتبال پارما در سال ۱۹۱۳ میلادی تاسیس شد و پس از یک سال فعالیت در سری ب ایتالیا با قرار گرفتن در مکان دوم جدول رده بندی به سری آ صعود کرد تا جمع هفت خواهر فوتبال ایتالیا در سری آ تکمیل شود

لینک به دیدگاه

کالیاری (Cagliari)

 

 

31564%20%283%29.jpg

 

شهر کالیاری (به ایتالیایی: Cagliari) مرکز جزیره ساردنی ایتالیا و مرکز استان کالیاری است. این شهر در جنوب جزیره ساردنی واقع شده و جمعیت آن ۱۶۰ هزار نفر است.

لینک به دیدگاه

آنکونا

 

 

 

31564%20%284%29.jpg

 

آنکونا مرکز ایالت مارکه در ایتالیا است. این شهر بندری به خطوط راه آهن ایتالیا متصل است و چندین بزرگراه نیز از این شهر می‌گذرند. ساحل این شهر به دریای آدریاتیک راه دارد.

 

باری

 

باری یکی از شهرهای ایتالیا و مرکز استان باری و ناحیهٔ پولیا بر کنارهٔ دریای آدریاتیک است.

لینک به دیدگاه

لمباردی(Lombardia)

 

 

لُمباردی، به‌ایتالیائی (Lombardia) منطقه‌ای پرجمعیت در شمال ایتالیا است. متشکل از استان‌های برگامو، برسکیا، کومو، کرمونا، لکو، لودی، میلان، مانتوا، پاویا، سوندریو و وارسه

لمباردی ۲۳٬۸۶۱ کیلومتر مربع وسعت و ۹٬۱۲۲٬۰۰۰ نفر جمعیت دارد. مرکز آن میلان (مایلند) است. این منطقه از کوه‌های آلپ در شمال ایتالیا شروع شده و به جنوب رودخانه پو ختم می‌شود. این بخش از ایتالیا به خاطر موقعیت بسیار خوب کشاورزی و برخورداری از سدهای متعدد و نیروگاه‌های آبرسانی، موفق به جذب صنایع شده و درنتیجه یکی از مراکز مهم و ثروتمند ایتالیا است.

 

تاریخ لمباردی

 

پس از سقوط امپراتوری روم غربی منطقه وسیع لمباردی مرکز پادشاهی لانگوباردها قرار گرفت و در سال (۷۷۴) تحت سلطه فرانک‌ها درآمد. درسال (۹۵۱) «اتو اول» قیصر روم در پاویا لقب شاه لانگوباردها را هم پذیرفت. در قرن های ۱۱ و ۱۲ میلادی شهرها استقلال خود را به‌دست آورده و با اتحاد خود و جنگ علیه اشتاوفر، تحت رهبری «میلان» به ایجاد شهرهای متحده لمباردی موفق شدند. از تاریخ (۱۵۳۵) این منطقه تحت تملک اسپانیا قرار گرفت. درسال (۱۷۱۴) تحت نفوذ اطریش و (۱۷۹۷) به اشغال فرانسه درآمد. کنگره وین، لمباردی را به‌عنوان بخشی از پادشاهی لمباردی- ونیزی، متعلق به‌اطریش اعلام نمود و در سال (۱۸۵۹) به‌پادشاهی ساردنی - پیمونت تعلق گرفت.

 

منابع:

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

لینک به دیدگاه

به گفتگو بپیوندید

هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .

مهمان
ارسال پاسخ به این موضوع ...

×   شما در حال چسباندن محتوایی با قالب بندی هستید.   حذف قالب بندی

  تنها استفاده از 75 اموجی مجاز می باشد.

×   لینک شما به صورت اتوماتیک جای گذاری شد.   نمایش به صورت لینک

×   محتوای قبلی شما بازگردانی شد.   پاک کردن محتوای ویرایشگر

×   شما مستقیما نمی توانید تصویر خود را قرار دهید. یا آن را اینجا بارگذاری کنید یا از یک URL قرار دهید.

×
×
  • اضافه کردن...