چه کسانی نباید دوچرخه سواری کنند؟

[saba mn 20,993]

[h=1]چه کسانی نباید دوچرخه سواری کنند؟[/h]

برای دوچرخه‌سواران حرفه‌ای در دوره‌‌های آموزش، شیوه‌های استفاده از دوچرخه برای آسیب كمتر مفاصل و عضلات آموزش داده می‌شود.

 

دوچرخه‌سواری از ورزش‌هایی است كه با فعالیت سوخت‌وساز هوازی ضمن تقویت عضلات شرایط تنفسی و قلبی عروقی را بهبود می‌بخشد.

 

محدودیت دوچرخه‌سواری جز بیماری‌های داخلی یعنی تنفسی و قلبی برای كسانی هست كه دچار

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

شدید مفاصل زانو هستند. برای كودكان تقریبا هیچ محدودیتی وجود ندارد و همچنین برای زنان و مردان انجام این ورزش به یك اندازه توصیه می‌شود.

 

اگر شخص شرایط خاصی ندارد كه فعالیت ورزشی برایش محدویت داشته باشد دوچرخه‌سواری هیچ ضرر خاصی ندارد. محدودیت برای انجام ورزش دوچرخه‌سواری در مورد بیماری‌های قلبی و عروقی در شرایطی است كه نارسایی خاصی دارند این‌گونه افراد در هوای آلوده نباید دوچرخه‌سواری كنند. در بقیه موارد كه شخص مشكلی در مفاصل زانو، مچ‌پا و لگن ندارد، انجام دوچرخه‌سواری مشكلی ندارد.

 

در دوچرخه‌سواری حرفه‌ای مانند هر ورزش حرفه‌ای دیگر رعایت نكات آمادگی یعنی گرم كردن با نرمش ملایم، انجام دوچرخه‌سواری و بعد سرد كردن بدن برای جلوگیری از فشار به عضلات و دردهای عضلانی لازم است. میزان دوچرخه‌سواری مانند هر ورزش دیگری با سن، توانایی فیزیكی و آمادگی بدنی ارتباط مستقیمی دارد و با تمرینات مداوم می‌توان این توانایی را بالاتر برد.

 

برای دوچرخه‌سواران حرفه‌ای در دوره‌‌های آموزش، شیوه‌های استفاده از دوچرخه برای آسیب كمتر مفاصل و عضلات آموزش داده می‌شود.

اشكالاتی كه در ورزش طولانی با دوچرخه به وجود می‌آید مانند هر ورزش دیگری خستگی عضلانی و بیش از توان عضلات از آنها كار كشیدن است كه سبب گرفتگی‌های عضلانی یا به ندرت آسیب الیاف عضلانی مانند كشیدگی یا پارگی عضلات می‌شود.

 

دکترتقی بغدادی، فوق تخصص ارتوپدی کودکان، استاد دانشگاه علوم پزشکی تهران

 

 

گردآوری: گروه سلامت سیمرغ

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

منبع : salamatiran.com

[masi eng 47,044]

سن آغاز فعالیت در رشته ورزشی دوچرخه سواری چه موقع است؟ این سوال که نمو

نه های واقعی آن بسیار زیاد است همواره برای علاقمندان به این رشته ورزشی وجود دارد.

از نظر آماری می توان گفت اکثریت دوچرخه سواران قوی اولین تماس خود با دوچرخه را بین 10 تا 16 سالگی داشته اند، اما وسعت و شدت پرداختن آنها به مسابقات دوچرخه سواری بسیار متفاوت است؛ گروه کوچکتری هم بعضاً خیلی دیرتر این کار را انجام داده اند و نه تنها ورود خوبی داشتند بلکه به نسبت خیلی سریع در جمع نخبگان این رشته قرار گرفتند.

نمونه های مختلف و حتی آمارها و نمودارهای حاصل از آن، توصیه یا بیان واضحی به دست نمی دهند مشخصاً زمان رسیدن به بلوغ و نیز جهش رشد، افزایش وزن و بلوغ جنسی در بین افراد کاملا متفاوت است. بر این اساس هم در مورد پسران و هم دختران نوجوان از اصطلاحات زودرس، دیررس و طبیعی استفاده می شود.

تفاوت بیولوژیکی در یک رده سنی بعضاً چشمگیر است و در نتیجه قابلیت احتمالی نیز متفاوت خواهد بود. فرد زودرس از لحاظ جسمانی غالب است و نسبت به هم سن و سالهای خود و دخترها و پسرهایی که از نظر بیولوژیکی از وی عقب ترند برتری دارد این امر بخصوص زمانی بر جسته می شود که عوامل مربوط به قدرت ظاهر شوند.

این برتری بیولوژیک خود را در تسلط بر تکالیف تمرینی و طبیعتاً بیش از همه، بر نتایج مسابقات نمایان می سازد.

میزان علاقه در کودکی و نوجوانی یکی از دیگر جنبه هاست.

اما نحوه تنظیم تمرینات عمومی و پایه ای به شرح زیر بیان شده است:

1- فراهم کردن نشاط و لذت از دوچرخه سواری بیش از هر چیز دیگری اهمیت دارد. در این سنین علایق، دست خوش نوسانات محسوس می شود و فرد ممکن است امروز بیاید و فردا نیاید، بویژه اگر یکنواختی و دشواری آن ورزش در مرحله آغازین بیش از حد مورد تأکید قرار گیرد، تجربیات فردی آثار عمیقی بر جای می گذارد.

2- مسابقات جاده: تقریباً فقط در جاده های عمومی دوچرخه سواری با داشتن کلاه ایمنی، آموزش و تأکید بر قوانین ضروری است.

3- تسلط بر دوچرخه مهمترین مورد در این ورزش است.

4- نشستن صحیح و سالم و نیز رکاب زدن اهمیت دارد. اولین انتخاب درمورد دوچرخه باید متناسب با سن و قد و وزن فرد باشد.

لازم است بطور دائم تا سن 18 سالگی، ساختار بدن اندازه گیری و وضعیت نشستن روی دوچرخه کنترل شود.

5- آموزش در تمرینات سنین پایه تفریحی، تکنیکی، عمومی و افزایش فشار به صورت سالانه باشد.

هماهنگی بین تحصیل ، کار و ورزش

فعالیت ورزشی در سنین پایه، فضای زمانی وسیعی را به خود اختصاص می دهد که در مراحل بعدی یعنی تمرینات ساختاری و اتصالی این زمان بطور چشمگیری بیشتر خواهد بود.

تکمیل آموزش تحصیلی و شغلی، اساس زندگی آینده دختران و پسران نوجوانان را تشکیل می دهد. ورزش ما به ویژه ورزش قهرمانی در سنین پایین، تاثیر فوق العاده مثبتی بر زندگی ما می گذارد. ابتدا باعث تقویت عمده وضعیت سلامت شده و سپس باعث تکامل شخصیت می شود.

هماهنگی بین درس و کار و ورزش زمینه ای است برای گرایش به سمت ورزش قهرمانی و اینکه ما اوقات فراغت خود را گونه دیگری تنظیم کنیم.

سرگرم شدن با ورزش دوچرخه سواری، عمده اوقات فراغت ما را به خود اختصاص خواهد داد و سایر فعالیت های اوقات فراغت که بعضاً ساده ترند، مورد بی توجهی قرار گرفته و یا به زمانهای بعد موکول می شوند.

ناصر هوشیار

[masi eng 47,044]

اگر قصد دوچرخه سواری برای ساعت های متمادی را دارید، غذا خوردن به طور متناوب بسیار اهمیت دارد؛ مثلاً بر اساس ساعت تنظیم کنید تا برای پیشگیری از تغییرات ناگهانی در میزان قند خون، آمادگی داشته باشید. توصیه می شود به صورت پی در پی، غذایی سبک و کم حجم بخورید. بر اساس نظریات جدید، بهترین روش تغذیه برای دوچرخه سواران شامل 40 درصد کربوهیدرات، 30 در صد پروتئین و 30 درصد چربی است. اما یادتان باشد مصرف چربی ها و پروتئین ها برای روز ورزش مناسب نیست، بلکه در حین ورزش این کربوهیدرات ها هستند که به دادتان می رسند و انرژی مورد نیازتان را تامین می کنند.

بنابراین برای یک روز کامل دوچرخه سواری، سعی کنید از دو روز قبل برای انباشتن انرژی به صورت گلیکوژن، از مصرف ماکارونی یا مواد غذیی با شاخص قندی پایین مثل سیب زمینی شیرین بهره ببرید. در روز دوچرخه سواری سعی کنید از غذاهای چرب و دیر هضم و همچنین انواع حبوبات استفاده نکنید، چرا که هم برای تامین انرژی فوری مناسب نیستند و هم با ایجاد عوارض جانبی، مانع از دوچرخه سواری لذت بخشتان خواهند شد.

به جای خوردن غذای میان روز و به صورت یک جا و به مقدار زیاد، سعی کنید آنها را در وعده های غذایی متعدد و مداوم به صورت قطعات کوچک میل کنید.

غذا نخوردن در حین دوچرخه سواری باعث بروز پرخوری در پایان برنامه تمرین آن روزتان خواهد شد. جالب است بدانید که چربی ها در آتش کربوهیدرات ها می سوزند.