بیماریهای سگ

[masi eng 47,044]

بیماری مهم سگ

وظیفه دستگاه گوارش اخذ غذا تغییرآن وتامین انرژی لازم برای بقاء زندگی است. اعضاء اصلی دستگاه گوارش شامل معده وروده ها می باشند که اختلالات حاصل ازآن نسبت درصد بالایی ازمراجعات به دامپزشک را شامل می شود( غیرازواکسیناسیونهای متداول) به خاطرداشته باشید درطول حیات حیوان ناراحتیهای گوارشی همچون اسهال واستفراغ پیش خواهد آمد. برگرداندن غذا. یبوست. مدفوع غیرعادی. نفخ شکم وادرارهای غیرعادی نیزازیافته های بیماریهای گوارشی می باشند. سگی که دچاراختلالات گوارشی است به شدت نا آرام گشته نمی تواند استراحت کند. همچنین مرتب ازدهانش بزاق تراوش می شود. این حالت سبب نیازوافرحیوان به آب می شود درپی آن ادرارهای پیاپی را شاهد خواهیم بود.

 

استفراغ (Vomiting)

 

 

استفراغ دارای علل مختلفی است که دراین میان بعضیها حادترو خطرناکترهستند. درصورتی که حیوان تنها یک باراستفراغ کند وظاهرسالم وسرحالی داشته مشکل دیگری را نشان ندهد جای نگرانی نیست. زیرا این حالت به علت تغییرغذا وخوردن زباله ویا خوردن بعضی ازگیاهان می باشد. بهتراست یک روزبه او غذا نداده وکمی به حیوان یخ بخورانید. به زودی مشکل برطرف می شود. بعد ازآن ازیک جیره غذایی تنظیم شده مثل غذای نوزاد ویا همبرگر آب پزشده به همراه برنج آب پز(بهتراست چرب نباشد) را به مدت چند روزاستفاده نمایید. چنانچه حیوان استفراغهای پیاپی وشدید به همراه سایرعلائم همچون اسهال. پریشانی ویا غش را نشان دهد حیوان را به نزد دامپزشک ببرید. اگردراستفراغ حیوان خون وسایرمواد غیرعادی مشاهده کردید موضوع را جدی بگیرید. استفراغ ممکن است به دلیل عفونتهای ویروسی انسداد ناشی ازاجسام خارجی. تومورها. عفونت لوزالمعده وبیماریهای کبدی وکلیوی ایجاد شود.

 

اسهال (Diarrhea)

 

 

اسهال یکی ازنشانه های رایج بیماریهای گوارشی است. درشرایطی که با عارضه دیگری همراه نباشد به سادگی درمان می شود. درصورت وجود اسهال مداوم حتما نزد دامپزشک بروید ونمونه ای ازمدفوع حیوان را به همراه داشته باشید. بدین ترتیب تشخیص اودقیق ترخواهد بود.اگراین امکان وجود ندارد که نمونه را با خود ببرید باید بتوانید شرح کاملی ازشکل ورنگ وقوام ومیزان وحجم مدفوع ارائه دهید. این اطلاعات کلید درمان بیماری هستند. غذای غیرعادی ویا خوردن هرچیزی که قابل هضم نباشد ازجمله دلایل بروزاسهال است. بیماریهایی مثل گاستروآنتریت ویروسی ناشی ازکورونا ویروس ویا پاروویروس که اسهال شدیدی به دنبال دارند با واکسیناسیون قابل پیشگیری هستند. سگی که اسهال دارد باید ازنظرآلودگی به انگلهای داخلی همچون کرمها وکوکسیدیاها وژیاردیا مورد آزمایش قرارگیرد. برای درمان اسهال باید حیوان 24ساعت ازغذا محروم باشد. دراین مدت فقط می توانید مقدارکمی آب به همراه برنج آب پزبه حیوان بخورانید که این امرموجب کاهش شدت علائم بیماری خواهد شد. روزبعد می توانید ازجیره کامل غذایی همانطورکه درمورد استفراغ بیان شد استفاده کنید. اگربا این درمان اسهال برطرف نشد با دکتردامپزشک تماس بگیرید.

 

یبوست (Constipation)

 

 

موقعی که حیوان بیش ازیک یا دوروز مدفوع خود را دفع نکند بیانگراین است که دچاریبوست شده است. دراین حالت ممکن است علی رغم تمایل دام به دفع مدفوع این امرصورت نگیرد. یبوست با علائمی همچون بی میلی وبی اشتهایی همراه است. اگرعارضه ادامه یابد علائم استفراغ نیزظاهرمی گردد. بعضی اوقات ممکن است ماده آبکی وخون آلودی دفع شود که مشابه اسهال است. ودرعین حال روده بزرگ انباشته ازمدفوع سفت وسخت می باشد. ممکن است یبوست پس ازخوردن غذاهایی که دارای فیبرکمتری هستند همچون استخوان. علف وکاغذ وسایرمواردی که قابل هضم نیستند ایجاد شود. دربرخی موارد یبوست به دنبال بزرگ شدن غده پروستات وفتق ویا مشکلات ارثی درکلونها ایجاد می گردد. برخی ازحیوانات مستعد ابتلا به یبوست هستند که باید مورد توجه ومراقبت قرارگیرند. بعضی دیگرمخصوصا آنها که موهای بلندی دارند به دلیل انسداد مناطق اطراف مقعد توسط پوشش بدنی به طورمکانیکی دچاریبوست می گردند. دراین حالت عبورمدفوع به خارج میسرنخواهد بود. اگرسگ ازاین نوع نژاد است به این مسئله توجه کنید ومراقبش باشید.

 

نفخ (Bloat)

 

 

نفخ وچرخش واتساع معده ناشی ازآن درگاستریت حاد خیلی سریع اتفاق افتاده واغلب کشنده است وپیش ازآنکه متوجه عارضه شوید موجب مرگ حیوان می شود. این بیماری درسگهای سینه فراخ مشاهده می گردد بدین صورت که به دنبال انباشته شدن معده ازگازومایع وتورم آن این عضو درطول محود خود پیچ می خورد. دراین حالت سگ دچارشوک گردیده که به منظورجلوگیری ازمرگ حیوان می بایست هرچه سریعتربه درمان نفخ وچرخش معده اقدام نمود. سابقه سگ مبتلا به نفخ حاکی ازآن است که حیوان غذای زیادی خورده وپس ازآن مقدار زیادی آب نوشیده است وبه دنبال آن دویا سه ساعت بعد فعالیت بدنی زیادی داشته است. اولین علامتی که درسگ مبتلا بروزمی کند بی قراری است. به دنبال آن شکم متورم وسفت می شود به طوری که اگرضربه آرامی به شکمش وارد کنید تولید صدای طبل مانند می کند. بهترین کاربرای نجات حیوان عمل جراحی است که بلافاصله بعد ازمشاهده علائم انجام می گیرد. طریقه آن به گونه ای است که به سرعت ازفشارهوای داخلی معده کاسته شده وچرخش معده اصلاح گردد. علاوه براینکه تزریق داخل وریدی سرم موجب تقویت جریان خون می شود تنظیم مایعات والکترولیتها را نیزدربدن به همراه دارد. تغییرشرایط زندگی وجیره غذایی حیوان به تنهایی نمی تواند حیوان را ازابتلا به نفخ مصون بدارد. دراین ارتباط می توانید با انجام دستورات زیربه حیوان کمک کنید.

 

1- تغذیه با مقدارکم صورت گیرد به عبارتی می توانید به جای استفاده ازیک وعده غذا با حجم زیاد ازدوتا سه مرتبه با حجم کم استفاده نموده ویا غذای خشک درطول روزدردسترس حیوان قرارداده واجازه دهید آزادانه ازآن تغذیه کند.

 

2- ازآشامیدن آب بعد ازغذا جلوگیری کنید.

 

 

3- هرگزبعد ازغذا حیوان را مجبوربه تمرین وفعالیتبدنی نکنید.

 

 

اگرقراراست روزی دو یا سه بارغذای خشک را دراختیارحیوان قراردهید ابتدا به غذا آب بیافزایید تا نرم شود. بدین ترتیب غذا سریعتربلعیده شده تمایل سگ به آشامیدن آب ازبین می رود.

 

نارسایی بخش برون ریزلوزالمعده (Pancreatic Exocrine Insufficiency)

 

 

سگهای مبتلا به این بیماری دارای اشتهای زیادی بوده ولی درعین حال وزنشان افزایش نمی یابد. مدفوع این حیوانات نیزدارای حجم زیاد ورنگ روشنی بوده بسته به میزان چربی وپروتئینهای هضم نشده گاهی چرب وروغنی وبسیاربدبو است. این سگها قادربه تولید آنزیمهای لوزالمعده نیستند. آنزیمهای فوق درعمل هضم وجذب مواد غذایی دخالت می کنند. این نارسایی با تجویزمادالعمرآنزیمهای لوزالمعده درمان می شود که معمولا آنها را به طورمستقیم به غذا اضافه می کنند. درکنارآن میزان پروتئین غذا باید متعادل بوده وازموادغذایی کم چربی استفاده شود.

 

بادشکم (Flatulence)

 

 

خوردن پیاز. باقلا. کلم .گل کلم ودانه های سویا وسایرغذاهای تخمیرشونده موجب بادشکم می شود. همچنین مورد مشابهی برای جیره هایی که دارای میزان بالایی شیریا گوشت باشند دیده شده است. احتمال دارد با تغییرغذای سگ وضعیت بهترشود. اگربهبود نیافت می توانید مقدار کمی Digel (سیمتیکون Simethicone) که دارای آنتی اسیداست) استفاده کنید. دراین حالت عارضه برطرف خواهد شد اگرتدابیرفوق با شکست روبروشد بهتراست حیوان را نزد دامپزشک ببرید. شاید مشکل خاص دیگری وجود داشته باشد.

 

خوردن مدفوع(Eating Stool)

 

 

کوپروفاژی (Coprophagy) یا خوردن مدفوع معمولا درسگهای کوچک دیده می شود. باید این عادت ناخوشایند وغیربهداشتی را ازبین ببرید. اضافه کردن بعضی ازچاشنیهای گوشت به غذا نتیجه جالب توجهی داشته است. زیرا باعث می شود مدفوع بوی بدی پیدا کند(سگ ازخوردن آن امتناع می ورزد). گاهی اوقات تغییراتی درجیره غذایی می تواند مشکل را حل کند. اگرهیچ یک ازتدابیرفوق موثرواقع نگردید به دامپزشک مراجعه نمایید. شاید حیوان به کمبود غذایی خاصی مبتلا باشد. خوردن مدفوع حالت مشمئزکننده ای را درشما ایجاد کرده وباعث دلزدگی شما ازحیوان می شود. وقتی متوجه این عمل شدید به شدت با انجام آن مخالفت کنید وبا توجه به روشهای تربیتی خاص این عادت را ازسرحیوان بیاندازید.

 

سوزش مقعد(Anal Iritation)

 

 

سگی که پشتش را گازمی گیرد لیس می زند ویا برزمین می کشد ازناراحتیهای مقعد رنج می برد. احتمالا دراین حالت به دلیل تحریک حاصل ازمدفوع جامد وسفت مقعد سوزناک ومتورم می شود. ممکن است کیسه های مقعدی پرشده باشند اولین قدم درکاهش درد یافتن علت بیماری است. تمیزکردن مقعد با آب گرم واضافه کردن ژل پترولیوم وسایرترکیبات مسکن ازسوزش ودرد حیوان خواهد کاست.

[masi eng 47,044]

آبستني كاذب

در اين مقاله به بررسي پاتوفيزيولوژي، علائم كلينيكي، درمان و پيشگيري از آبستني كاذب كلينيكي در سگ پرداخته شده است. آبستني كاذب كلينيكي سيندرومي است كه در سگهاي غير آبستن ديده مي شود و با علائمي چون لانه سازي، رشد غدد پستاني، شيرواري و غيره همراه است.

اين سيندروم در سگهاي مادة غير آبستن و در حدود 6-12 هفته پس از فحلي رخ مي دهد. تشخيص آن بر پاية علائم كلينيكي است. در حالي كه پرولاكتين نقش اساسي در بروز علائم اين سيندروم دارد ولي علت اتيولوژيك دقيق آن هنوز شناخته نشده است.

اختلاف در حساسيتهاي فردي نسبت به پرولاكتين و يا اختلافهاي مولكولي اين هورمون مي تواند منشاء اختلاف در شيوع و شدت اين سيندروم بين سگهاي يك نژاد و يا نژادهاي مختلف باشد.

ارتباط بين آبستني كاذب و متعاقباً بروز تومورهاي پستاني، اهميت درمان اين سيندروم را بيشتر مي كند. استفاده از استروئيدهاي جنسي و پروژستين ها كه قبلاً در درمان

معمول بود عوارض جانبي زيادي به همراه داشت.

ثابت شده است كه استفاده از داروهاي مهار كننده پرولاكتين مانند بروموكريپتين، كابرگولين و مترگولين مؤثرترين روش درمان آبستني كاذب كلينيكي در سگ مي باشد؛ علاوه بر اينكه اين داروها عوارض جانبي استروئيدها را نيز ندارند.

در مورد سگهايي كه قرار نيست توليد مثل داشته باشند براي پيشگيري از اين سيندروم برداشت تخمدان از طريق جراحي توصيه مي شود چراكه درمان قطعي آبستني كاذب برداشت تخمدانهاست، كه البته بايد در دورة آنستروس انجام شود.

 

 

 

مقدمه

در سگها رشد و شيرواري پستانها با فاز لوتئال هر سيكل جنسي ارتباط دارد و لذا فاز لوتئال سيكل جنسي سگ مادة سالم و طبيعي، آبستني كاذب نام دارد؛ اين حالت زماني به عنوان سيندروم آبستني كاذب تلقي مي شود كه رشد و ترشحات پستاني بيش از حد نرمال باشد و چون اين حالت باعث تغيير رفتار حيوان و فعاليت پستانها مي شود آن را تحت عنوان آبستني كاذب كلينيكي نيز نام گذاري كرده اند .

رشد پستانها در تمام سگهاي مادة غير آبستن در فاز مت استروس و بين 6-20 هفته بعد از استروس ديده مي شود و حداكثر رشد پستانها حدود 14 هفته پس از فحلي است .

شيوع آبستني كاذب كلينيكي در سگها دقيقاً مشخص نيست ولي اين ميزان حدود 50% تا 75% گزارش شده است ، هورمون پرولاكتين كه از هيپوفيز ترشح مي شود در پاتوفيزيولوژي اين سيندروم نقش اساسي دارد . شواهدي نيز مبني بر ارتباط بين بروز آبستني كاذب كلينيكي با سن، نژاد، محيط و تغذيه وجود دارد .

 

علائم كلينيكي

 

علائم معمول عبارتند از:

 

رفتار مادرانه مشابه قبل از زايمان

لانه سازي، كندن زمين، حالت تهاجمي، ليسيدن اشياء و ابراز احساس مادري نسبت به آنها.

رشد و شيرواري پستانها ( اتساع غدد پستاني قبل از همه در جفت خلفي اين غدد مشهود است.

افزايش وزن

 

بي اشتهايي

 

علائمي كه كمتر ديده مي شوند :

- استفراغ - اتساع شكم - انقباضات شكمي - اسهال - دفع زياد ادرار - تشنگي

چنين سگي مستعد به ورم پستان و درماتيت پستاني مي باشد .

درمان طولاني مدت با پروژستين ها، درمان ضد پروژستيني و برداشت تخمدانها در فاز لوتئال، زمينه را براي آبستني كاذب كلينيكي سگ فراهم مي كنند.

 

 

 

 

غدد پستاني خلفي متسع شده در سگ مادة مبتلا به overt pseudopregnancy با علائم رفتاري.

 

 

پاتوفيزيولوژي

در 30% تومورهاي بدخيم پستاني، گيرنده هاي پرولاكتيني در پستان افزايش يافته اند ولي اينكه آيا واقعاً پرولاكتين در بروز چنين تومورهايي نقش دارد يا نه،‌ معلوم نيست، ايجاد نئوپلاسمهاي پستاني به دنبال اتساع مداوم غدد پستاني و تجمع مواد سرطانزا كه ناشي از توليد و باقي ماندن شير در آسيني هاي پستان مي باشد يكي از عواقب آبستني كاذب به شمار مي رود . سگهاي مادة مبتلا به آبستني كاذب در روز 60 سيكل فحلي پرولاكتين بيشتري دارند ، اين افزايش پرولاكتين در نژاد افغان هوند بيشتر از ساير نژادها گزارش شده است.

هيچ تفاوت معني داري بين ميزان پرولاكتين سگهاي ماده اي كه به دنبال برداشت تخمدان در دورة داي استروس به آبستني كاذب كلينيكي مبتلا شده اند و سگهاي سالمي كه اين سيندروم را ندارند، ديده نمي شود .

اينكه افزايش غلظت پرولاكتين خون هميشه در شروع آبستني كاذب كلينيكي نقش دارد و يا افزايش حساسيت به پرولاكتين به تنهايي مي تواند يك محرك كارساز باشد، هنوز به مطالعات بيشتري نياز دارد، همچنين هيچ ارتباطي ميان آبستني كاذب و غلظت سرمي هورمون رشد وجود ندارد .

 

تشخيص

تشخيص بر اساس علائم كلينيكي است؛ در مواردي كه مشكوك به آبستني هستيم و يا براي تفريق اين سيندروم از پيومترا و سقط مي توان از طريق اولتراسونوگرافي، راديوگرافي، آزمايش خون (CBC) و معاينه فرج و واژن شرايط را بررسي نمود. لازم به ذكر است كه آبستني كاذب ممكن است با مشكلات تناسلي و غير تناسلي ديگري نيز همراه شود كه در اين موارد تشخيص مشكل تر خواهد بود.

 

درمان

از آنجايي كه آبستني كاذب حالت خود محدود شونده دارد لذا موارد خفيف آن نياز به درمان ندارد، گاهي بستن قلادة اليزابت براي جلوگيري از ليسيدن پستانها توصيه مي شود، محروم كردن حيوان از آب به مدت 4-5 روز نيز منجر به قطع شيرواري مي شود ولي باعث اختلال در عملكرد كليه ها نيز مي شود.

زماني كه تغيير رفتار حيوان به طور كامل وجود دارد، آرامبخشي بدون استفاده از داروهاي فنوتيازيني مفيد است، بايد توجه داشت كه مصرف فنوتيازينها در مورد آبستني كاذب ترشح پرولاكتين را افزايش مي دهد. از آنجايي كه اخيراً ارتباط بين آبستني كاذب و بروز تومورهاي پستاني به اثبات رسيده است لذا بهتر است موارد خفيف را نيز درمان كنيم، چراكه ممكن است منجر به ايجاد تومورها شوند، با توجه به اثرات جانبي استروئيدهاي جنسي، امروزه بهترين درمان استفاده از مهار كننده هاي پرولاكتين به خصوص آگونيستهاي دوپامين مي باشد، اين داروها به شرح جدول شماره 1 مي باشند:

 

 

 

داروهاي جديد مورد استفاده در درمان آبستني كاذب سگ

دارو نام تجاري دارو اثر دارو توضيحات

Mibolerone Cheque Drops ناشناخته آندروژن ضد بارداري

Bromocriptine parlodel كاهش پرولاكتين آگونيست دوپامين- فرآورده انساني

Cabergoline Galastop كاهش پرولاكتين آگونيست دوپامين- فرآورده دامي

Metergoline Contralac كاهش پرولاكتين آنتاگونيست سروتونين- فرآورده دامي

 

در مورد انتخاب نوع دارو، دوز و نحوة مصرف آن، دكتر دامپزشك بر اساس شرايط بيمار و شدت سيندروم تصميم مي گيرد.

 

بحث و نتيجه گيري

واژة آبستني كاذب در انگليسي و اسپانيايي به كار مي رود ولي اصطلاح دقيق براي اين حالت، آبستني كاذب كلينيكي است، واژة آبستني كاذب در بيولوژي توليد مثل بيانگر فاز لوتئال طولاني ناشي از سيكلهاي تخمداني نابارور مي باشد ، علائم اين سيندروم در سگ دقيقاً مشابه آبستني نيست ولي با حالات حيوان قبل و بعد از زايمان و شيرواري تا حدودي مشابهت دارد ، تشخيص آبستني كاذب و درمان آن با آگونيستهاي دوپاميني توسط دكتر دامپزشك كارآزموده آسان بوده و باوجودي كه برخي از اين آگونيستها عوارض جانبي دارند گرچه اين عوارض گذرا هستند ولي بايد در درمان با آنها دقت لازم را به عمل آورد.

كاهش ناگهاني پروژسترون در فاز لوتئال كه منجر به آزادسازي پرولاكتين مي شود به عنوان يكي از علل آبستني كاذب مد نظر است ، اگر غلظت پرولاكتين خون در حدي نيست كه توانسته باشد آبستني كاذب ايجاد كند، در اين مورد حساسيت به اين هورمون را به عنوان عامل مسبب مدنظر مي گيرند ، تحقيقات نشان مي دهد كه اشكال مولكولي مختلفي از هورمون پرولاكتين وجود دارد كه قابليتهاي بيولوژيك متفاوتي را براي هورمون ايجاد كرده است و همين مسئله يكي از عوامل تفاوتهاي فردي در بروز آبستني كاذب بين سگهاي يك نژاد يا نژادهاي مختلف به شمار مي رود .

هنوز سئوالات بي پاسخ بسياري در اين زمينه وجود دارند كه راه را براي تحقيقات مولكولي و كلينيكي به منظور تعيين ريشة مولكولي آبستني كاذب باز مي كند.

[masi eng 47,044]

انگل هاي خارجي

 

 

کک :

ککها انگل هاي خونخوار هستند بنابراين گزش و تغذيه آنها از خون باعث خارش و عفونت پوست و کم خوني مي گردد . به علاوه مي توانند ناقل برخي ازکرمهاي پهن باشند . سگهاي مبتلا به کک ممکن است دچارموريزي شوند . بخصوص نواحي پشت و گردن و داخل رانها بيشترمبتلا مي گردند .

ککها مي توانند به بدن انسان نيز حمله نموده و اقدام به خونخواري نمايند . به علاوه واکنش هاي ازدياد حساسيتي که نسبت به کک ايجاد مي گردد در سگها شايع مي باشد . اين بيماري باعث خارش شديد و عفونت پوست مي گردد . اگرچه ککها فاقد بال هستند ولي مي توانند که به خوبي جهش نمايند . ککها را مي توان با جستجوي موها مشاهده کرد که به سرعت راه مي روند .

نشانه ديگري که حاکي از وجود ککها است مشاهده ذرات سفيد و سياه رنگ کوچکي است که در واقع تخم يا مدفوع ککها هستند . اين تخم ها به پوست چسبندگي ندارند و به سادگي در آشيانه و هرجائي که سگ رفت وآمد مي کند پخش مي شوند و درمدت 8 الي 10 روز به لارو کک تبديل مي شوند .

همين مسئله است که ريشه کني کک را از منزل و محيط با دشواري روبرو مي سازد . زيرا تخم ککها در همه جا پخش مي گردند . کک هايي را که بر روي بدن حيوان باشند به راحتي مي توان با مصرف داروهاي حشره کش و سموم مخصوص شستشوي حيوانات نابود کرد . اما چنانچه محيط دام سمپاشي نگردد به زودي تخم هاي انگل بازشده و ککهاي جديد باعث آلودگي مجدد دام خواهند شد .

با استفاده از جاروبرقي مي توان کف منزل و قالي ها را به خوبي پاکسازي کرد . شستن يا سوزاندن کف بستر نيز اثرات مثبتي دارد . براي مناطق بزرگ يا آلودگي هاي جدي تر نيز مي توان با مواد حشره کش متعارف اقدام به سمپاشي نمود .

 

 

 

کنه :

کنه ها باعث کم خوني ، فلجي ناشي ازکنه و بيماريهاي خطرناک ديگري مي شوند . در صورتي که در شرايط جغرافيائي مرطوب زندگي مي کنيد يا سگ خود را در مسافرت به آنجا مي بريد ، مي بايست که بدن دام به صورت روزانه بازبيني گشته و کنه هاي موجود را از سطح بدن جدا نمود .

بهترين راه براي نابود کردن کنه ها اين است که چنانچه تعداد آنها کم مي باشد درابتدا سطح آنها را به وسيله الکل آغشته نمائيد . سپس کنه را محکم به وسيله يک موچين يا پنس گرفته و به طور عمودي به سمت خارج بکشيد . پس از خارج کردن کنه آن را به وسيله آتش يک کبريت بسوزانيد . هيچگاه سعي نکنيد که کنه متصل به بدن را بسوزانيد !

در صورتي که تعداد کنه ها زياد باشد مي توانيد که از داروهاي حشره کش و سموم مخصوص استفاده نمائيد . دراستفاده از اين داروها حتما به بروشور و دستورالعمل آن توجه نمائيد .

 

 

شپش :

شپش باعث خارش شديد و پوسته پوسته شدن پوست مي گردد . اين موجودات با تماس مستقيم منتقل مي شوند . تخم هاي شپش به موهاي بدن مي چسبد و لاروهاي آن نيز در همان جا از تخم خارج مي گردند . برخي از شپش ها خونخوار بوده و باعث کم خوني مي شوند . شپش ها را نيز مي توان با سموم حشره کش مناسب نابود کرد .

 

 

جرب :

جربها نوعي از انگل هاي بندپا مي باشند که با چشم غيرمسلح ديده نمي شوند . انواع مختلفي از اين بندپايان در سگ وجود دارند که در نواحي مختلف بدن ايجاد بيماري مي نمايند . اين بيماريها را درلفظ معمول گال مي نامند .

 

 

جرب گوش :

در داخل مجراي شنوائي سگها زندگي مي کند . چنين سگي مرتبا سر خود را تکان مي دهد و گوش خود را مرتبا مي خاراند و شما مي توانيد که ترشحات مومي سياه رنگي را در داخل گوش مشاهده کنيد .

[masi eng 47,044]

انگل هاي داخلي

 

 

کرمهاي گرد :

کرمهاي گرد به خصوص آسکاريس ها درتوله ها بسيارشايع هستند . اکثرتوله هاي آلوده نشانه باليني را نشان نمي دهند . اما ميليونها تخم آلوده کننده به وسيله آنها در محيط پراکنده مي شود که مي تواند براي ساير سگها و اطفال خطرناک باشد .

اين کرمها شبيه به يک رشته ماکاروني سفيد رنگ صاف يا فرخورده هستند و طولي درحدود 2 الي 8 سانتي متردارند . دامپزشک با تجويز داروهاي ضد کرم گرد به دفع اين انگل ها اقدام خواهد نمود .

 

 

کرمهاي پهن :

قطعاتي از کرمهاي پهن ممکن است که در موهاي اطراف مخرج در آشيانه يا درمدفوع قابل مشاهده باشند . بندهاي زنده اين انگل سفيد و يا سفيد مايل به کرم بوده پهن هستند و انقباضاتي را نشان مي دهند . بندهاي مرده زرد رنگ بوده وکدرمي شوند و ازلحاظ ظاهري شبيه به دانه هاي برنج هستند .

سگ هاي آلوده اغلب نشانه اي ندارند ولي ممکن است کاهش وزن داشته و يا به صورت اتفاقي به اسهال مبتلا شوند . يکي ازکرم هاي پهن به نام اکينوکوکوس گرانولوزورس انگل بسيار کوچکي است که تخم آن مي تواند در پستانداران و از جمله انسان به بيماري خطرناکي منجرشود که به نام کيست هيداتيد مشهوراست .

انگل کوچکي است که تخم آن مي تواند در پستانداران و ازجمله انسان به بيماري خطرناکي منجرشود که به نام کيست هيداتيک مشهوراست . انگل بالغ در روده سگها زندگي مي کند . تخم اين انگل به وسيله مدفوع به محيط خارج راه مي يابد . خورده شدن تخم اين انگل به طوراتفاقي و به وسيله سايرپستانداران باعث مي گردد که در اعضاء مختلف بدن آنها از جمله کبد ، طحال و ريه ها اين کيست به وجود آيد .

از آنجائي که سگها با خوردن اين کيست ها به شکل بالغ کرم مبتلا مي گردند (و اين چرخه تکرار مي گردد) توصيه مي شود که از مصرف ضايعات کشتارگاهي آلوده به خصوص ريه ها (جگرسفيد) و کبدهاي مبتلا در تغذيه سگها به هيچ عنوان استفاده نشود . ايجاد بيماري کيست هيداتيک در انسان بسيارخطرناک بوده و درمان آن به دشواري و با عمل جراحي صورت مي گيرد .

 

با تجويز داروهاي ضد انگل خاص که بر عليه اين کرم موثرهستند مي توان از بروز انگل در سگ و به دنبال آن وقوع کيست هيداتيک در انسان و سايرپستانداران پيشگيري نمود .

[masi eng 47,044]

بروسلوز سگها بوسیله Brucella canis که یک باکتری داخل سلولی گرم منفی و کوچک است ایجاد میشود. سایر گونه‌های بروسلا نظیر B. abortus و B. canis گاهی می توانند باعث بروز بیماری در سگها شوند اما در این بحث به آنها نمی پردازیم.

 

گونه بروسلا کنیس اولین بار در سال 1966 بعنوان عامل سقط و ناباروری جدا شد. این میکروب بخصوص در آمریکای مرکزی و جنوبی و در ایالت های جنوبی آمریکا و در میان سگهایی که برای فروش یا تحقیقات در محل متراکمی نگهداری می شوند در کشورهای مختلف به وفور جدا شده که از آنجمله می توان ژاپن را نام برد. بیماری بصورت انفرادی در اروپا هم مشاهده شده است. انسانها هم ممکن است به این میکروب آلوده شوند با این حال سگها میزبانان حقیقی این میکروب می باشند.

 

عفونت اغلب پس از بلع مواد همراه جفت آلوده یا جنین سقط شده و یا ترشحات واژن ماده سگ آلوده که در دوره فحلی باشد یا سقط نموده باشد اتفاق می افتد. متعاقب یک سقط ، میکروب ممکن است تا هفته ها دفع شود یا حتی بطور متناوب تا چندین ماه.

 

نرها هم ممکن است میکروب را در ادرار خود دفع کنند اما تعداد آن نسبتاً کم است مگر آنکه ادرار به مایع منی یا ترشحات پروستات آلوده گردد.

 

 

- علائم بالینی :

 

علائم بالینی اصولاً به دستگاه تناسلی مربوط می شود. در ماده ها مهمترین علامت سقط پس از 55-45 روزگی دوره آبستنی در 75 درصد موارد ابتلا می باشد. مرگ زودرس جنین و بازجذب یا سقط 10 تا 20 روز بعد از جفت گیری هم گاهی در برخی موارد رخ میدهد. البته گاهی اوقات این علائم از نظر مخفی می ماند و تنها حیوان با مشکل عمده عدم آبستنی روبرو میشود. در نرها علامت عمده تورم اپیدیدیم در یک یا دو بیضه و ناباروری است. آتروفی بیضه و درماتیت مرطوب کیسه بیضه (اسکروتوم) هم ممکن است رخ دهد. منی حیوان نر آلوده معمولاً حاوی تعداد زیادی اسپرم غیرطبیعی و سلولهای التهابی بخصوص در طی سه ماه اول پس از آلودگی میباشد.

 

در شکل مزمن آلودگی ، حیوان نر ممکن است یا اصلاً اسپرم نداشته یا به میزان کمی اسپرم نابالغ داشته باشد. آنتی بادیهای ضد اسپرم (خود ایمنی) به نظر میرسد در ناباروری نقش داشته باشند.

 

علائم غیراختصاصی در هر دو جنس شامل رخوت و سستی ، از دست رفتن میل جنسی و بزرگ شدگی عمومی گره های لنفاوی هستند. تورم عود کننده مشیمیه چشم (Uveitis) هم گاهی در میان سگهای آلوده پس از طی هفته ها از آلودگی گزارش شده است.

 

حیوانات نر آلوده بروسلا را در پروستات و اپی دیدیم برای ماهها نگه می دارند. باکتریها در مایع منی و گاهی ادرار منتشر می گردند.

 

B. canis بیرون از بدن سگ عمر کوتاهی داشته و در مقابل ضد عفونی کننده های معمول به آسانی غیرفعال می گردد

 

 

- تشخیص :

 

 

تشخیص بروسلوز سگها نیازمند تأیید آزمایشگاهی است. کشت خون قویاً قبل از اعلام حیوان به عنوان مورد مثبت بیماری توصیه میگردد. آزمونهای سرولوژیک که اغلب به منظور تشخیص استفاده می شوند عبارتند از :

 

- Rapid Slide Agglutination Test (RSAT) : این آزمون که همان تست Rose-Bengal می باشد در آمریکا بعنوان تست غربالگر این بیماری در داخل مطب مطرح است. منفی بودن پاسخ این تست اغلب نشانه عدم وجود بیماری است اما با این حال تنها 40 درصد سگهایی که تست آنها مثبت می شود واقعاً بروسلوز دارند. بنابر این سگهایی که تست RSAT آنها مثبت است نباید بیمار شمرده شوند تا زمانی که آزمایشات سرولوژی تکمیلی انجام شود. کشت خون در این زمینه همیشه توصیه میگردد و این به دلیل دوره طولانی و مستمر باکتریمی است بطوریکه بیش از 50 درصد سگهای آلوده ، باکتریمی بمدت یک سال یا بیشتر دارند.

 

- Agar Gel Immunodiffusion Test , Tube Agglutination Test (TAT) : این تست ها در اصل روشهای آزمون سرولوژی تکمیلی بشمار میروند. با این حال این تست ها از نظر واکنشهای مثبت کاذب دارای نقص هستند بخصوص زمانی که سرم مربوط به مرحله ابتدایی بیماری باشد یا از سگهای با آلودگی مزمن گرفته شده باشد.

 

روشهای دیگری نظیر الایزا و M-RSAT و IFAT (تست فلورسنت آنتی بادی غیر مستقیم) هم از جمله روشهای آزمایشگاهی تکمیلی تشخیص بشمار میروند.

 

علیرغم همه پیشرفت های حاصله در زمینه آزمون های سرولوژیک ، کشت خون همیشه باید در مورد مظنونین به این بیماری انجام شود. B. canis براحتی از خون تا ماهها پس از عفونت جدا می گردد.

 

 

- پیشگیری و کنترل :

هنوز علیرغم تلاشهای مکرر واکسن مؤثری برای این بیماری بصورت تجارتی در دست نیست. پیشگیری از بروز عفونت و حذف سگهای آلوده از محل نگهداری سایر سگها از اصول کنترل می باشد. سالانه باید سگهای مورد استفاده در پرورش و تولید مثل تست شوند و تنها سگهای غیرآلوده برای جفتگیری و باروری استفاده گردند.

 

دو تست منفی با فاصله 4 و 6 هفتگی می تواند مجوز ورود سگ مظنون به جمع سایر سگهای مولد باشد. اگر در این جمع ماده سگی سقط نمود فرض را بر عفونت می گذاریم مگر آنکه خلافش ثابت شود. چنین سگی باید جدا از سایرین نگهداری شده و محل حضور آن نیز ضد عفونی گردد. در چنین گله ای مواردی اگر حیوان نر علائمی نظیر بی میلی به جفت گیری ، ناهنجاریهایی در بیضه و ضعف باروری را نشان داد باید از نظر ابتلا به بروسلوز تست گردد.

 

 

 

- درمان :

 

 

درمان در مورد سگها بخصوص در گله های مولد اصلاً توصیه نمیشود. در شرایط خاص و در محیط ایزوله حداقل سه ما پس از درمان کشت مکرر خون و آزمایشات سرولوژیک باید انجام گیرد تا به جواب منفی تست اطمینان حاصل گردد. یادتان باشد که عود مجدد عفونت در این موارد پس از قطع آنتی بیوتیک امری محتمل است. به فرض حذف عامل بیماریزا از بدن حیوان باید دانست که سگ نر عقیم شده و توانایی باروری را بخاطر آسیب غیرقابل برگشت به بیضه ها و اپی دیدیم از دست میدهد.

 

تصور بر اینست که اخته نمودن حیوان شانس انتقال عفونت از سگ آلوده را کاهش میدهد با این حال این فرضیه بر تجربیات بالینی استوار نیست و اخته کردن حیوان باعث حذف عامل عفونت زا از بدن نمی شود. به این دلیل همه سگهای اخته آلوده باید تحت یک دوره آنتی بیوتیک تراپی قرار گیرند. تتراسایکلین و استرپتومایسین در طی سه ماه اول عفونت به نظر میرسد اثر مطلوبی داشته باشند.

 

باز هم اشاره میشود که درمان به صلاح نیست و تنها آنچه در مورد درمان گفته شد در خصوص سگهای مولد با ارزش مادی بالاست.

 

انسانها نسبت به B. canis حساسند اما عفونت در آنها شایع نیست و معمولاً اگر هم رخ دهد خفیف است. برخلاف سگها ، انسانها به خوبی به آنتی بیوتیکهایی نظیر تتراسایکلین به تنهایی یا در ترکیب با استرپتومایسین پاسخ میدهند.

[masi eng 47,044]

بيماری التهاب گوش خارجی سگ و گربه

بیماری التهاب گوش خارجی بیماری است که سبب درگیری اپیتلیوم گوش خارجی می شود. این بیماری چهره خود را بصورت حاد و یا مزمن نمایان می نماید، و در برخی موارد سبب درگیری و چهر های بالینی در لاله گوش می شود. عواملی بسیاری سبب این بیماری در سگ و گربه می شوند که شامل: انگل، مواد خارجی، بیماری حساسیت بیش از حد، اختلال در کراتینیزه شدن، کاهش فعالیت تیروئید، بیماری خود ایمن و التهاب بافت پیوندی. همچنین برخی شرایط همانند: شکل آناتومیک گوش خارجی، درمان غلط و بیماریهای سیستمیک نیز سبب مستعد شدن گوش خارجی برای التهاب می شوند. علاوه بر ابن وجود بعضی از باکتریها، مخمرها نیز سبب التهاب گوش خارجی می شود. علایم بیماری متفاوت است، ممکن است صاحب حیوان در مراحل اولیه بیماری متوجه این التهاب نشود و دامپزشک در زمان معاینات عمومی این بیماری را تشخیص دهد، اما اغلب علایم همراه با سرخی بیش از اندازه گوش خارجی، خارش، تکان دادن سر، وجود درد، ترشحات درگوش خارجی، پوسته پوسته شدن داخل گوش خارجی و در موارد بیشرفته بیماری وجود اکسودا و چرک همراه است. در مشاهدات صورت گرفته در کلینیک مواردی از التهاب گوش خارجی دیده شد که به علت پیشرفت بیماری و درد شدید و متاسفانه درمان غلط، سگ بیماری لاله گوش خود را بر روی جسم سفت قرار می داد و با ضربات دست سعی در کاهش درد و خارش داشت که این امر سبب گوشت آوردن لاله گوش شد. با توجه به اینکه عوامل مختلفی سبب پیدایش بیماری التهاب گوش خارجی می شوند توصییه می شود صاحبان حیوان از هر گونه خود درمانی اجتناب ورزند و حیوان خود را هر چه سریعتر به دامپزشک نشان دهند تا درمان بیماری بدرستی صورت گیرد، همچنین معاینات منظم سه ماه یکبار در حفظ سلامت بیشتر حیوان کمک خواهد کرد.

[masi eng 47,044]

بيماري هاي ادراري

 

سيستم ادراري شامل کليه ها ، حالبها ، مثانه و مجراي ادرار است . عضو اصلي در اين مجموعه کليه ها هستند که ميزان آب و مواد معدني بدن را در حال تعادل نگه مي دارند و با دفع مواد زائد در برقراري تعادل محيط داخلي بدن کمک مي نمايد .نشانه هايي که دلالت برمشکلات ادراري دارند به شرح زيرمي باشد :

 

- عطش زياد و افزايش ادرار وجود خون يا چرک در ادرار

 

- تلاش براي ادرارکردن استفراغ

 

- دفع ادرار به صورت مکرر و حجم کم وضعيت غير طبيعي بدن

 

- ناتواني در دفع ادرار کاهش اشتها

 

- عدم کنترل بر دفع ادرار کاهش وزن

 

 

سنگ مثانه :

سنگ مثانه درسگها نسبتا شايع است . برخي از نژادها ازجمله پکينز ، داشهوند و کاکراسپانيل استعداد بيشتري نسبت به ساير نژادها در تشکيل سنگ دارند . برخي ديگر نظير دالماسين داراي يک نقص ارثي هستند که آنها را نسبت به تشکيل سنگ ادراري مستعد مي سازد . در سگهاي نر معمولا سنگها وارد مجراي ادرارشده و در آنجا باعث انسداد مي گردند .

نشانه هاي سنگ مثانه عبارتند از تلاش براي ادرار کردن و دفع مکرر ادرار و حجم کم و وجود خون در ادرار در اثر عدم ادرار کردن به انسداد مجراي ادرارمشکوک مي شويم . سنگ مثانه مي تواند در اثر عفونت مثانه ايجاد شود . بنابراين درمان عفونت لازم و ضروري است . سنگها را مي بايست به طريقه جراحي از داخل مثانه خارج نمود . مداواي داروئي و اصلاح جيره مي توانند از تشکيل مجدد سنگ پيشگيري کنند .

[masi eng 47,044]

بیماری کرم قلب HWI_دیروفیلاریازیس_بوسیله دیروفیلاریا ایمیتس ایجاد می شود که به طور اولیه سگ سانان را مبتلا می سازد . دیروفیلاریازیس گستره وسیعی دارد و در نواحی معتدل شمالی و جنوبی و استوایی تشخیص داده می شود. بیماری در اکثر مناطق آمریکا تشخیص داده شده است هرچند توضیح آن در نواحی جنوبی و دره رود می سی سی پی بیشتر است . در بعضی نواحی اندمیک در آمریکا میزان بیماری در حدود 45% می باشد. و در تعدادی از نواحی هایپراندمیک استوایی (گرمسیری) تمام سگ ها آلوده اند. دیروفیلاریازیس به طور کلی در کانادا نادر است. تحقیق اخیر دامپزشکان نشان داد که در سال 2001 در حدود 240000 مبتلا در آمریکا تشخیص داده شده است.

 

گونه های حساس به دیروفیلاریا ایمیتیس شامل سگ های اهلی، روباه، کایوت ها، گربه اهلی، راسو، موش آبی، شیر دریایی، گربه وحشی، و انسان می باشد. گونه هایی که بیشتر مدنظر دامپزشکان قرار گرفته است سگ و گربه اهلی می باشد. از آنجائیکه نتایج، درمان و پیش آگاهی درخصوص این دو گونه متفاوت است. سیمای کلینیکی بیماری قلب گربه و سگ به طور مجزا بحث می­شود.وقتی عفویت کرم قلب یا HWI شدید یا طولانی باشد ممکن موجب یک پروسه پاتولوژی شود که بیماری گرم قلب یا HWD نامیده می شود.

 

HWD ممکن است از یک شکل بدون علامت (فقط ضایعات رادیوگرافیک) تا اشکال شدید و تهدید کننده زندگی (بیماری قلبی، ریوی، پولموناری آرتری مرمن) فرق کند.

 

در HWI مرمن گلومرلونفریت، آنمی، ترومبوسیتوپنی ممکن است اغلب مورد تشخیص قرار گیرد. دیروفیلاریازیس شدید ممکن است (علاوه بر این) تظاهرات مولتی سیمتیک شدید مانند CS و DIC ایجاد کند.

 

 

چرخه زندگی:

 

دیروفیلاریازیس بوسیله بیش از 60 گونه از پشه ها منتقل شده است با وجود این ناقلین مهم احتمالاً کمتر از 12 گونه می باشد.دانستن سیکل زندگی پیچیده دیروفیلاریاایمیتیس برای دامپزشکانی که در نواحی اندمیک دیروفیلاریازیس کار می کنند ضروری می باشد. کرم بالغ (L5) در پولموناری آرتری­ها ( کمتر در عفونت های شدید) در قلب راست اقامت دارد.

 

بعد از جفت­گیری، میکروفیلرها (L1) ­بوسیله کرم ماده بالغ تولید شده و در گردش خون رها می­شود. این میکروفیلرها(L1) بوسیله پشه ماده هنگام تغذیه خورده می­شود و در طی 8-17 روز دوبار پوست اندازی کرده و تبدیل به (L3) می شود.(L3-L­2-L1)

 

مهم است توجه شود که این پروسه وابسته به دما می باشد.در حالی که اگر پوست اندازی طول زندگی پشه صورت نگیرد، انتقال اتفاق نمی افتد (L3) حاصله عفونی می باشد. و به وسیله پشه خونخوار ( تغذیه کننده) به میزبان ابتدایی یا میزبان دیگر_اغلب اوقات سگ نر_ منتقل می شود.پوست اندازی بعدی در زیر جلد، بافت چربی و بافت های عضلات اسکلتی کمی بعد از عفونت (1-12 روز) اتفاق می افتد و پوست اندازی آخری 3 ماه بعد از عفونت (50-68 روز) اتفاق افتاده و (L5) ایجاد می گردد. این کرم نابالغ CM 2-1 طول دارد و به زودی وارد سیستم عروقی (رگ ها) می شود، و به قلب و ریه مهاجرت می کند، و در آنجا بلوغ نهایی صورت می گیرد که کرم نر بالغ cm15-18 و ماده cm30-25 طول دارد. سپس جفت گیری صورت می گیرد. در شرایط مطلوب، تکمیل چرخه زندگی 210-184 روز طول می کشد سگ به طور معمول 6-7 ماه بعد از عفونت دارای میکروفیلر است. حضور میکروفیلرها در خون محیطی سگ ها بسته به ساعات روز و فصل سال متغیر است و معمولاً در ساعات بعدازظهر و تابستان بیشتر است . کرم بالغ می تواند تا 5 سال در بدن سگ زندگی کند و میکروفیلرها تا 30 ماه .

 

Dillon اخیراً تائید می کند که HWD با آخرین پوست اندازی و تشکیل l5(2-3 ماه بعد از عفونت) زمانی که (L5) نابالغ وارد گردش خون می شود شروع می شود که در ابتدا با درگیری رگها و احتمالاً ریه ها همراه با ائوزینوفیلی و نفوذائوزینوفیل ها و علائم بیماری های دستگاه تنفسی می باشد. مهم است که به این موارد توجه شود که می­تواند به تشخیص زودهنگام HWI کمک کند.

 

پاتوفیزیولوژی:

 

کرم قلب نام غلطی است زیرا کرم بالغ واقعاً در سیستم رگ های پولموناری در بیشتر اوقات زندگی می کند و صدمات اولیه به سلامتی میزبان، صدمات ریه و سرخرگ های پولموناری می باشد. شدت ضایعات و بنابراین تظاهرات کلینیکی بستگی به تعداد کرم ها( 1_250) ،استمرار عفونت و اثر متقابل انگل و میزبان دارد. کرم های بالغ و نابالغ به طور اولیه در caudal pulmonary vascular tree می باشند، گاهاً ( بعضی وقت ها) به سرخرگ پولموناری اصلی، قلب راست و حتی سیاهرگ های بزرگ در عفونت های شدید مهاجرت می کنند.انسداد رگ های پولموناری بوسیله کرم های زنده اهمیت کلینیکی کمی دارد مگر اینکه تعداد کرم ها بشدت زیاد باشد.

 

اثرات عمده ای که بر روی سرخرگ های پولموناری بواسطه کرم ایجاد می شود به دلیل مواد سمی، مکانیسم های ایمنی و تروما می باشد که باعث تزاید پوشش داخلی عروق، التهاب، افزایش فشار پولموناری، قطع تمامیت ( بی عیبی) عروق و فیبروز می شود.این موارد ممکن است بدلیل تنگی و انسداد عروق پولموناری بدلیل ترومبو آمبولی ناشی از کرم های مرده و مشتقات آنها پیچیده شود.

 

ضایعات عروق پولموناری از زمان ورود کرم ایجاد می شود( درحدود 3 ماه بعد از عفونت) همراه با صدمات لایه داخلی و خارجی عروق، پرولیفراسیون، فعال شدن و جذب لوکوسیت ها و پلاکت هاو آزاد شدن فاکتورهای تغذیه ای باعث تزاید سلول های ماهیچه ای صاف و مهاجرت توده کلاژن شده و فیبروز ایجاد می گردد.ضایعات پرولیفراتیو سرانجام پیشرفت کرده و ممکن است حتی لومن عروق را مسدود کند.

 

التهاب اندوتلیوم همراه با تغییر اتصالات بین سلولی نفوذپذیری ساختار عروق پولموناری را بالا می برد. کرم هایی که مرده اند یا کشته شده اند، باعث واکنش های شدیدی از قبیل ایجاد ترومبوز، التهاب گرانولوماتوز و التهاب چین دار عروق می شوند. سرانجام سرخرگ های پولموناری بزرگ با دیواره­های کلفت، پیچ دار و دارای اندوتلیوم ناصاف می شوند. فقط بخشی از این تغییرات قابل برگشت است. با وجود این که تاثیر ورزش در تشدید علائم HWD ترمبوآمبولیمی پذیرفته شده است، نقش آن در بیماری عروق پولموناری و افزایش فشار عروق پولموناری مبهم است. با وجود این که Rawling نتوانست تاثیر 5/2 ماه ورزش شدید را در افزایش فشار PHT سگ های شدیداً مبتلا نشان دهد. PHT، Dillon شدیدتر را در سگ هایی که دارای بیماری خفیف همراه با ورزش ملائم بودند نسبت به سگ هایی که آلودگی بیشتری داشتند اما در خلال 6 ماه بعد از عفونت ورزش نکرده بودند نشان داد.

 

پولموناری آرتری های درگیر ترومبوز شده، کلفت، متسع، دارای پیچ و خم، ناکارآمد بی کفایت ( به لحاظ عملکرد ) می باشند و در نتیجه در مقابل افزایش بارگیری مقاومت نشان می دهند، از این رو ظرفیت تمرین ورزش کاسته می شود.

 

رگ های لوب هایCaudal ریه بیشترین درگیری را دارند. تنگی عروق ریوی به طور ثانویه در نتیجه مواد تحریک کننده ای که از کرم ها آزاد می شود نیز ایجاد می گردد. بعلاوه هایپوکسی که بدلیل عدم تهویه بخاطر وجود پنومونی ائوزینوفیلی ایجاد می شود باعث پیشرفت انقباض عروق می شود.نتیجه PHT و به مخاطره افتاده برون ده قلب است.فشار پولموناری بوسیله ورزش یا شرایط دیگر که برون ده قلب زیاد می شود ، تشدید می شود.

 

قلب راست که یک پمپ کارآمد است نمی تواند فشار بیش از حد را تحمل کند. ابتدا با هایپرتروفی گریز از مرکز (اتساع و کلفتی دیواره) جبران می کند و در عفونت های شدید، در نهایت نارسایی اتفاق می افتد (نارسایی قلب راست) بعلاوه استرس های همودینامیک، تغییرات هندسی و تغییر وضع دادن قلب ممکن است باعث ایجاد نارسایی ثانویه دریچه سه لتی شود که در نتیجه باعث تسریع در نارسایی قلب شود.

 

انفارکتوس تنفس بدلیل جریان موازی گسترده ریه و بدلیل طبیعت بسته شدن تدریجی و آهسته رگ ها و غیرمعمول است.بدلیل افزایش نفوذپذیری رگ های ریه، ممکن است ادم اطراف رگی ایجاد شود. با وجود این که، بخاطر تراوش التهاب، این عارضه ممکن است از لحاظ رادیولوژی افزایش دانسیته بینابینی یا حتی آلوئولار تعبیر شود.

 

با وجود این که بدلیل تراوش التهاب ممکن است از لحاظ رادیولوژی افزایش دانسیته بینابینی یا حتی آلوئولار داشته باشیم ولی ظاهراً یافته بالینی کم اهمیتی می باشد و نارسایی قلب چپ پیشنهاد نمی شود. بعبارتی دیگر فورسماید توصیه نمی شود.

 

ترومبوآمبولی های پیوسته بوسیله کرم های مرده ممکن است علائم کلینیکی را شدیدتر کرده ایجاد PHT یا شدت PHT را افزایش دهد و نارسایی قلب راست یا در موارد نادر انفارکتوس ریوی ایجاد کند. کرم های مرده و متلاشی شده صدمه رگ ها را وخیم تر کرده و باعث افزایش انعقاد می شود. جریان خون ریوی بیشتر به مخاطره افتاده و تراکم لوب های ریوی درگیر ممکن است اتفاق بیافتد.

 

درخصوص مرگ شدید و زیاد کرم ها این یافته ممکن است شدید باشد، بخصوص اگر همراه با ورزش باشد. بدتر شدن به خاطر ورزش احتمالاً افزایش جریان سرخرگ پولموناری همراه با آزاد شدن مدیاتورهای التهابی بداخل پارانشیم ریه از داخل سرخرگ های بشدت آسیب دیده و نفوذپذیر بودن سرخرگ های ریه را نشان می دهد.

 

Dillon پیشنهاد می کند که صدمه ریه مشابه صدماتی است که در سندرم دیسترس تنفسی بالغین ARDS دیده می شود.ضایعات پارانشیم ریه بیشتر در نتیجه مکانیسم هایی غیر از عوارض ترومبوآمبولی ایجاد می شود. پنومونی ائوزینوفیلی اکثراً در HWD مخفی گزارش شده اند، هنگامی که ضایعات با واسطه ایمنی میکروفیلرها در گردش خون ریه ایجاد می شود که میکروفیلرهایی که بوسیله آنتـی بادی پوشیده شده اند بداخل جریان خون ریوی می آیند در ادامه باعث تحریک واکنش های التهابی شده و پنومونی ائوزینوفیلی ایجاد می شود. یک بیماری بدخیم اما غیرمعمول پارانشیم ریه که گرانولومای ائوزینوفیلی ریه نامیده می شود در رابطه با HWD بوده است دلیل واقعی وپاتوژنز آن نامشخص است ولی احساس می شود که مشابه التهاب ریه آلرژیک در رابطه با HWD باشد. ادعا شده است که میکروفیلرهایی که به داخل ریه می آیند بوسیله نوتروفیل ها و ائوزینوفیل ها احاطه شده و سرانجام باعث تشکیل گرانولوما و لنفادنوپاتی پرونشیال در رابطه با آن می شوند.

 

کمپلکس­های آنتی­ژن آنتی­بادی که در پاسخ به کرم قلب ایجاد می شوند باعث گلومرولونفریت در سگ های مبتلا به کرم قلب می گردند. که نتیجه آن پروتئینوری می باشد. (آلبومینوری) اما نارسایی کلیوی معمول نیست . کرم های قلب ممکن است به دلیل مهاجرت های نابجا باعث بیماری های دیگر گردند. این پدیده غیر معمول در رابطه با تظاهرات چشمی و عصبی عضلانی بوده است زیرا کرم ها در بافت هایی مانند عضلات ، مغز، نخاع، و اتاق قدامی چشم یافت شده اند. بعلاوه، ترومبوزهای سرخرگی بوسیله (L5) دیده شده است هنگامی که کرم ها به صورت نابجا به محل 2 شاخه شدن آئورت یا پایین تر به سرخرگ های انگشتی مهاجرت می کنند. کرم های بالغ همچنین ممکن است به طریقه برگشت کننده از سرخرگ های پولموناری به قلب راست و ویناکوا مهاجرت کنند و ایجاد (C5) نمایند که یک پروسه تخریب کننده بوده که در ادامه توضیح داده می شود.

 

 

علائم کلینیکی:

 

علائم کلینیکی HWD مزمن بستگی به شدت وحدت عفونت و در بیماران مزمن تر انعکاس اثرات انگل بر روی سرخرگ های پولموناری و ریه ها و به طور ثانویه قلب دارد.این نکته مهم است که توجه داشته باشیم که تعداد زیادی از سگ های مبتلا به HWI فاقد علائم می باشند تاریخچه در سگ های مبتلا مختلف است و شامل کاهش وزن، کاهش تحمل ورزش، بی حالی، وضعیت نامناسب، سرفه، دیسپنه، سنگ کوب، آسیت می باشد.. معاینه بالینی ممکن است وقوع کاهش وزن، مرمر سمت راست قلب به دلیل نارسایی تری کوسپید و گالوپ را نشان دهد. اگر نارسایی قلب راست وجود داشته باشد، سیاهرگ جاگولار متورم و نبض دار بوده که به طور معمول همراه با هپاتومگالی و آسیت می باشد. آریتمی قلبی، اختلالات هدایتی در HWD مزمن غیرمعمول می باشد(کمتر از 10 درصد)

 

همراه با تظاهرات پارانشیم ریه ای HWD سرفه و کراکل های ریه مکن است قابل توجه باشد و همراه با تظاهرات گرانولوماتوز (که یک رخداد نادر است) صداهای مبهم ریوی، دیسپنه و سیانوز بیشتر گزارش شده است. هنگامی که ترومبوآمبولی های گسترده وجود داشته باشد علائم اضافی تب و خونریزی از بینی ممکن است مشاهده شود.

 

تشخیص:

 

رادیولوژی:

 

با وجود این که یک آزمایش غربالگر موثر برای HWI وجود ندارد رادیولوژی محوطه سینه روشی بسیار خوبی برای یافتن HWD ، تعیین میزان شدت بیماری و ارزیابی میزان تغییرات پارانشیم ریه ارائه می دهد.نشانه های رادیولوژی بیماری که نسبتاً زود در پروسه بیماری حادث می شود در حدود 85% از بیماران وجود دارد.بر طبق مطالعه Losonsky و همکاران بر روی 200 سگ مبتلا به کرم قلب، سیمای رادیوگرافیک بیماری به شرح ذیل می باشد.بزرگی بطن راست 60%، برجستگی افزایش یافته قطعه سرخرگ پولموناری اصلی 70% ،افزایش اندازه و دانسیته سرخرگ های پولموناری 50% و پیچ خوردگی پولموناری آرتری 50%. اگر نارسایی قلبی وجود داشته باشد، بزرگی Caudalvenaceva و کبد و طحال و نیز پلورال افیوژن، آسیت یا هر دو ممکن است اتفاق بیافتد.

 

Calvertو Thrall معتقدند که پلورال افیوژن در نارسایی های قلبی به علت HWD متداول نیست. در حالی که آنها نشان می دهند که بزرگ شدگی قابل توجه لوب قدامی سرخرگ پولموناری یک نشانه حساس تر نارسایی های قلبی در رابطه با HWD نسبت به بزرگ شدگی Caudal venaceva می باشد. رادیوگراف های قلبی که در حالت گماری شکمی- پشتی گرفته می شوند به لحاظ ارزیابی نیمرخ قلب، سهولت و حداقل استرس به بیمار ارجح می باشند.

 

با وجود این حالت گماری پشتی شکمی، برای ارزیابی رگ های ریوی لوب های خلفی بهتر می باشد که اگر قطر عروق از عرض دنده 9 بزرگ تر باشد غیر نرمال می باشد. پولموناری آرتری قدامی در حالت گماری جانبی به خوبی ارزیابی می شود که نباید از 3/1 بالایی دنده چهارم بزرگ تر باشد. پارانشیم ریه می تواند بخوبی در رادیوگرافی ارزیابی شود. هماره با التهاب ریه یافته هاشامل دانسیته های آلوئولار و بینابینی یا مخلوطی از هر دو می باشد که به طور واضح در لوب های خلفی ریه شدیدتر است. در گرانولوماتوز ائوزینوفیلی ندولار ریه، پروسه التهابی بصورت ندولهای بینابینی می باشد در حالی که همراه با لنفادنوپاتی پرونشیال و گاهی اوقات پلورال افیوژن می باشد. در ترومبوآمبولی ریه، یافته های رادیولوژی شامل تراوشات آلوئولارو بینابینی می باشد، بخصوص در لوب های خلفی ریه که افزایش نفوذپذیری ریه و التهاب را نشان می دهد که قبلاً توضیح داده شد.

 

 

الکتروکاردیوگرافی:

 

الکتروکاردیوگرافی در تشخیص آریتمی ها مفید است اما در مقایسه با رادیوگرافی و کاردیوگرافی در تشخیص بزرگ شدگی حفرات قلب در HWD از حساسیت کمتری برخوردار است . اگر رادیوگرافی HWD را تائید نکند، بعید است که ECG در غیاب آریتمی مفید باشد. به استثناء CS و نارسایی قلبی آریتمی نادر می باشد.(2% - %4) ، با وجود این یافته بزرگ شدگی بطن راست یک رویداد تائید کننده HWD می باشد.

 

Lombard و Ackeman نشان دادند که ecg غیر نرمال در 38% - 62% سگ هایی که به لحاظ اکوکاردیوگرافی علائم متوسط تا شدید HWD را داشتند ظاهر می شود. در حالی که Calvert و Rawlings دریافتند که تنها 6% از 276 سگ مبتلا به دیروفیلاریازیس تغییرات ECG نشان دهنده بزرگ شدگی بطن راست داشته اند.

 

Calvert و Rawlings همچنین نشان دادند که حساس ترین پارامترهای ECG برای تشخیص HWD موج های Sعمیق تر از mv 8/0 در لید II و بزرگ شدن محور الکتریکی قلب از 103 درجه و بیش تر از 3 پارامتر ECG برای بزرگ شدگی قلب راست می باشد. یافته ECG اخیر ( بیشتر از سه یافته) به نظر می رسد دقیق ترین یافته بالینی باشد. P پولمونال (P بلند که نشان دهنده بزرگ شدگی دهلیز راست است) در HWD غیر معمول است.

 

اکوکاردیوگرافی

 

اکوکاردیوگرافی در تشخیص بزرگ شدگی بطن راست نسبتاً حساس است، زیرا ابعاد دیاستولیک انتهای بطن راست، دیواره و ضخامت دیواره آزاد بطن راست همگی افزایش می یابد. Lombard حرکت غیر نرمال (متناقض) دیواره در 4 سگ از 10 سگ مبتلا به HWD را گزارش کرده است.محاسبه نسبت ابعاد داخلی بطن چپ به بطن راست مفید است که از درجه نرمال 3 تا 4 به متوسط 7/0در سگ های مبتلا به HWD کاهش می یابد . بعضی مواقع اکوکاردیوگرافی دوبعدی می تواند برای نشان دادن کرمها در سرخرگ پولموناری استفاده شود. با وجود این که کرم های قلب می تواند گاهاً در بطن راست مشاهده شوند، این روش غیرحساس است بجز در سگ های مبتلا به CS یا آلودگی سنگین، زیرا کرم ها به طور نادر در این موقعیت ساکن می شوند.

 

 

کلینیکال پاتولوژی

 

غیرطبیعی بودن فاکتورهای شیمیایی و هماتولوژی سرم، با وجود استفاده محدود در تشخیص HWD، در ارزیابی بیماری های همزمانی که ممکن است یا ممکن نیست در رابطه با HWD باشند بسیار مفید است.

 

Calvert و Rawlings گزارش کردند که سگ های مبتلا به HWD در Georgia به طور معمول کم خونی غیر جبرانی خفیف دارند ( 10% سگ هایی که به طور خفیف تا متوسط و بیشتر از 60% از سگ هایی که شدیداً مبتلا بودند ) . همچنین در حدود 80% تا 20% از مبتلایان نوتروفیلی ، 85% ائوزینوفیلی، %60 بازوفیلی گزارش شد. ترومبوسیتوپنی ( که ممکن است در سگ هایی که به طور مزمن درگیر باشند مشهود باشد)، CS و DIS شایع ترین یافته ها 1 تا 2 هفته بعد از درمان برضد کرم های بالغ است. در مبتلایان شدید به HWD، بخصوص اگر نارسایی قلب نیز وجود داشته باشد، فعالیت آنزیم های کبدی ممکن است افزایش یابد . (10% از بیماران) و گاهاً افزایش بیلی روبین قابل توجه است.ازوتمی فقط در 5% از بیماران دیده شده است که ممکن است بدلیل دهیدرشن یا نارسایی قلبی پیش کلیوی باشد و یا به طور ثانویه در اثر گلومرولونفریت ایجاد گردد.در 10% -30% مبتلایان آلبومینوریا قابل توجه است . اگر بیماری کلیوی شدید باشد مستعد هایپوپرتئینمی (هایپوآلبومینمی) بوده و می تواند سیمای کلینیکی بیماری را پیچیده کند. نه به طور شگفت آوری، شدیدترین یافته های کلینیکال پاتولوژی در رابطه با شدیدترین یافته های بالینی می باشند.

 

ارزیابی سیتولوژی مایع تراکئوبرونشینال بعضی مواقع مفید است بخصوص در سگ های مبتلا به سرفه دارای پنومونی ائوزینوفیلی، HWD مخفی ( بدون علامت) ،مبتلایانی که یافته های رادیوگرافی کمی دارند. آزمایشات میکروسکوپی تراوشات ائوزینوفیل ها را نشان می دهد. در سگ هایی که میکروفیلر در خون دارند، L1 گاهاً ممکن است در این روش دیده شود.

 

آنالیز مایعات شکمی در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی (CHF) به طور معمولی ترانسودای تعدیل شده را نشان می دهد. سگ های مبتلا به HWD و نارسایی قلب راست دارای فشار سیاهرگ مرکزی می باشند که از cm/H2o 12 تا 20 متغیر است. اما آسیت اگر هایپوآلبومینمیا وجودداشته باشد در فشار کمتر ایجاد می شود.

 

 

عفونت بدون علامت کرم قلب

 

اکثر سگ های دارای HWI بدون علامت می باشند. حتی تعداد زیادی از اینها مبتلا به HWD اند یعنی دارای ضایعات پاتولوژیک و رادیوگرافیک هستند.

 

درمان همانطور که قبلاً شرح داده شد. ملارسومین در یک رژیمی 2 بخشی و در ادامه ماکرولید به عنوان پیشگیری می باشد.با وجود این که سگ های بدون علائم ممکن است بعد از درمان بر ضد کرم های بالغ بدلیل ترومبوآمبولی پولموناری و آسیب ریوی (که قبلاً شرح داده شد) علائم نشان دهند.خطر PTE را می توان به طور ناقص بوسیله سنجش میزان کرم ها با استفاده از بعضی تست های آنتی ژنی، و بوسیله شدت ضایعات رادیولوژیک پیش بینی کرد. به وضوح سگی با ضایعات رادیولوژیک شدید نخواهد توانست عواقب ترومبوآمبولی را بخوبی تحمل کند، اما تمام سگ های دارای ضایعات رادیولوژی آلودگی سنگینی ندارند. برای مثال سگی با ضایعات متوسط تا شدید رادیوگرافی و میزان بالای آنتی ژن در خون ممکن است خطر زیادی برای PTE بعد از درمان نداشته باشد زیرا بسیار امکان پذیر است که کرم ها مرده باشند و هر دو علت افزایش آنتی ژن در خون ( آزاد شدن از کرم های مرده) و ناهنجاری های رادیوگرافیک(HWD مزمن) ایجاد شده باشد.

 

این نتیجه ممکن است درباره سگ های دارای ضایعات رادیوگرافیک شدید و دارای میزان منفی یا پایین آنتی ژن های خون صحیح باشد ( رض می کند اکثر یا تمام کرم ها مرده اند و آنتی ژن رقیق شده است).

 

متناوباً سگ های دارای آنتی ژن بدلیل میزان آلودگی سنگین با حداقل علائم رادیوگرافیک ممکن است واکنش های شدید را بعد از تجویز ملارسومین (درمان ضد کرمی) پیشگویی کند.زیرا یافته ها نشان دهنده تعداد زیاد کرم بدون مرگ طبیعی آنها می باشد. ( بیماری نسبتاً تازه همراه با حداقل علائم بیماری ) البته بارکرمی پایین و حداقل ضایعات رادیوگرافی ممکن است حداقل واکنش های ناخواسته نسبت به درمان کرمهای بالغ را پیشنهاد کند.

 

تاکید می شود در هر کاری که مستلزم حدس زدن می باشد، موارد احتیاط باید رعایت شود وقتی که بیشترین خطروجود دارد آسپرین mg/kg 7-5 روزانه 3 هفته قبل از درمان و 3 هفته بعد از درمان ضد کرمی) یا حتی هپارین ممکن است مفید باشد و بستری کردن بیمار بسیار مهم است . به صاحبان دام­ها باید آگاهی های لازم درباره خطرات، علائم دلالت کننده و اهمیت کمک­های دامپزشکی سریع در بیماران دارای واکنش های ناخواسته داده شود.

 

گلومرولونفریت:

 

اکثریت سگ های مبتلا به HWI مزمن دارای گلومرولونفریت می باشند که ممکن است شدید باشد. بنابراین وقتی سگی بیماری گلومرولار را نشان داد، HWI باید بعنوان تشخیص تفریقی مورد ملاحظه قرار گیرد.با وجود این که معمولاً احساس می شود ضایعات گلومرولار که بوسیله HWI ایجاد می شود بعید است که باعث نارسایی کلیوی شود. اثرات مبهم وابسته به درمان زمانی است که یک سگ با علائم پروتئینوری، از وتمیا و HWI ارجاع شود.

 

Logic معتقد بر درمان بر ضد کرم های بالغ است زیرا HWI می تواند باعث بیماری گلومرولی شود، اما درمان خطراتی نیز به همراه دارد.این نویسنده توصیه می کند که بیمار بستری شده و 48 ساعت مورد سرم تراپی به وسیله رینگرلاکتات بادز mkg/hr3-2 قرار گیرد. و ملار سومین 12 ساعت بعد از شروع سرم تراپی تجویز شود.سپس بیمار رها می شود و بررسی مجدد برای اندازه گیری میزان BUN و کراتی­نین h48 بعد توصیه می شود. تزریقات دوم و سوم بصو

 

پنومونی آلرژیک :

 

پنومونی آلرژیک که گزارش شده 14% از سگ های مبتلا به HWD را درگیر می کند نسبتاً در مراحل اولیه بیماری ایجاد می شود. در واقع پاتوژنز آن ممکن است در رابطه با پاسخ های ایمنی بر علیه میکروفیلرهای مرده در داخل مویرگ های ریه باشد.علایم کلینیکی شامل سرفه، بعضی اوقات دیسپنه و بقیه علائم تیپیک HWD مانند کاهش وزن و عدم تحمل ورزش باشد. یافته بالینی خاصی ممکن است وجود نداشته باشد و یا شاید شامل دیسپنه و کراکل در سگ هایی که بیماری شدیدتری دارند باشد.

 

یافته های رادیولوژیک شامل موارد تیپیک HWD شامل تراوشات معمولاً بینابینی و گاهاً آلوئولی می باشد که در لوب های خلفی شدیدتر است. ائوزینوفیل و بازوفیل ممکن است بیش از اندازه طبیعی در نمونه خون محیطی و نمونه های راههای هوایی یافت شود.

 

کورتیکوستروئیدتراپی (پردنیزولون mg.kg/day2-1 در کمتر از یکهفته باعث بهبود علائم کلینیکی و رادیوگرافی می شود. اگر علائم بهبود یافت درمان را می توان در روز 3-5 قطع کرد . از آنجائیکه بیماری اغلب بطور مخفی می باشد درمان برعلیه میکروفیلرها به طور روتین توصیه نمی شود با وجود این می توان از ماکرولیدها برای پیشگیری از عفونت های بعدی استفاده کرد. درمان برضد کرم های بالغ می تواند بعد از بهبود علائم کلینیکی انجام شود.

 

 

گرانولومای ائوزینوفیلیک:

 

گرانولومای ائوزینوفیلیک یک تظاهر شدیدتر اما نادر از بیماری می باشد. این سندرم بصورت یک پروسه التهابی ندولارو سازمان یافته در رابطه با لنفادنوپاتی برونش ها و گاهاً پلورال افیوژن شناخته می شود. همراه با گرانولومای ریه، سرفه، ویز، کراکل اغلب قابل شنیدن است.هنگام شدت عارضه صداهای ریه ممکن است کم شده و همراه با سیانوز و دیسپنه باشد.

 

درمان با پردنیزون 2 بار در روز برای کاهش علائم بیماری در 1-2 هفته گزارش شده است. پروگنوز با احتیاط می باشد زیرا بازگشت بیماری چندهفته بعد معمول است.پردنیزون ممکن است همراه با سیکلوفسفامید یا آزاتیوپرین داده شود تا اثرات تضعیف ایمنی بیشتری داشته باشد. درمان بر علیه کرم های بالغ باید تا زمان بهبود بیماری به تاخیر افتد. از آنجائیکه پیش آگهی برای درمان دارویی با احتیاط می باشد، برداشت جراحی ضایعات مطرح شده است.

 

آمبولی ریه:

 

ترومبوزهای خودبخودی یا در رابطه با کرم های مرده مهمترین پیچیدگی کرم قلب می باشد. که ممکن است باعث شدت یا وخیم شدن علائم کلینیکی، افزایش فشار پولموناری، نارسایی قلب راست و در مواقع نادر خونریزی بینی و سکته ریه شود.مرگ و میر شدید ممکن است در نتیجه نارسایی شدید تنفسی، کم خونی ، DIC، یا موارد مبهم و ناگهانی مانند آریتمی یا آمبولی های گسترده ریه اتفاق افتد.با وجود این معمول ترین تظاهرات حملات ناگهانی بی حالی، بی اشتهایی وسرفه 7-10 روز بعد از درمان برضد کرم های بالغ می باشد. دیسپنه، تب، Pale شدن مخاطات، صداهای ریه ممکن است در معاینه بالینی مشهود باشد.

 

رادیوگراف های ریه تراوش مایعات را که در لوب های خلفی شدیدتر است، نشان می دهد.درجه وخامت، در مقایسه با رادیوگراف های قبل از درمان به طور معمول برجسته است. تراوشات بخصوص در آلوئول های لوب های خلفی ریه شدیدتر است و گاهی نواحی از تراکم ریه ها مشهود است. ناهنجاری های آزمایشگاهی به لحاظ شدت علائم فرق می کند. اما ممکن است شامل لوکوسیتوز، انحراف به چپ، مونوسیتوز، ائوزینوفیلی و تررومبوسیتوپنی باشد. میزان ترومبوسیتوپنی در پیش آگهی بیماری مهم است.مدیریت دارویی ترومبوآمبولی ریوی بسیار غیرعلمی و گاهی بحث برانگیز است.

 

بطور کلی در مورد بیماران بسیار وخیم، بستری کامل اکسیژن تراپی و پردنیزون توصیه شده است. بعضی مایع درمانی دقیق، اندازه گیری فشارخون برای جلوگیری از نارسایی قلبی و افزایش خونریزی به بافت ها و جلوگیری از دهیدرشن را مورد توجه قرار داده اند.استفاده از هپارین( unit/kg75 به صورت sc ، سه بار در روز ، 5-7 روز، تا زمانی که میزان پلاکت نرمال شود) و آسپرین (5-7 روز)را مدنظر قرار گرفته اما مورد بحث باقی مانده است.

 

سایر استراتژی های درمانی ممکن است شامل ضدسرفه، آنتی بیوتیک (اگر تب وجود داشته باشد)و استفاده از داروهای گشاد کننده عروق مانند هیدرالازین، دیلتیازم می­باشد.اگر از گشاده کننده عروق استفاده می شود، ابتدا باید فشار خون مانیتور شود زیرا افت فشارخون از عوارض بالقوه آن است.

 

بهبود کلینیکی ممکن است سریع حاصل شود و ترخیص از بیمارستان پس از چند روز توصیه می شود در سگ هایی که به صورت خفیف مبتلایند مراقبت دقیق و استفاده از پرونیزون در خانه مناسب است.

 

 

 

CHF – نارسایی قلبی

 

نارسایی قلب راست بدلیل افزایش پس بار بطن راست ایجاد می شود ( که به طور ثانویه بدلیل بیماری مزمن سرخرگ پولموناری و ترومبوآمبولی و افزایش فشار پولموناری حاصل از آن می باشد).

 

PHT زمانی که شدید و مزمن است ممکن است بطور ثانویه باعث نارسایی قلب راست و ریگورجیتشن تری کوپسید شود. علائم از قبیل آسیت در صورت وجود هایپوپروتئینمی شدیدتر می شود.

 

Calvert معتقد است که بیش از 50% از سگ هایی که به دلیل HWD دارای درگیری های شدید پولموناری هستند در آینده مبتلا به CHF خواهند شد.علائم کلینیکی به طور متغیر شامل کاهش وزن، عدم تحمل ورزش، بی رنگ شدن مخاطات،است همراه با طولانی شدن CFT، آسیت ، دیسپنه، بادکردن و ضربان دار شدن سیاهرگ جاگولار ، آریتمی همراه با کاهش ضربان و صداهای نابجای ریوی شامل کراکل و احتمالاً ویز می باشد. دیسپنه ممکن است به دلیل تراوشات پولموناری ( که به دلیلی ترومبوآمبولی ایجاد می شود نه به لحاظ عملکرد قلب) اتساع شکم و پلورال افیوژن ایجاد شود.

 

اهداف درمانی شامل کاهش علائم احتقان، کاهش فشار پولموناری و افزایش برون ده قلب می باشد. که شامل جیره، دارو، و مداخلات دوره ای می باشد.کم کردن نمک جیره منطقی می باشد و ممکن است در کم کردن نیاز به استفاده از دیورتیک مفید باشد. این نویسنده یک جیره برای بیماران که جدیداً به بیماری قلبی دچار شده اند طراحی کرده است زیرا محدودیت نمک جیره فقط باید ملایم (متوسط) باشد.

 

دیورتیک ها ممکن است از عود مجدد آسیت جلوگیری کنند اما نمی توانند در به حرکت درآوردن حجم بالای مایعات جمع شده موثر باشند. از این رو پاراسنتز قفسه سینه و شکم یا هر دو آنها در زمان تظاهر ناراحتی مور نیاز می باشد. فورسماید به طور معمول بر طبق شدت و پاسخ بیمار mg/kg 4-1 روزانه تجویز می شود. دیورتیک های دیگر که با استفاده از قسمت های دیگر نفرون اثرات مکمل دارند شامل اسپیرنولاکتون mg/kg 2-1،po، دوبار در روز و کلرتیازیدروانه mg/kg2 می باشد.

 

مهارکننده های ACE با تاثیر بر روی سیستم رنین- آنژیوتانسین_ آلدوسترون ممکن است در کند کردن تغییر وضع پاتولوژیک قلب و کاهش آب آوردگی بخصوص در بیمارانی که به آسیت های مقاوم دچارند مفید باشد. درمان بر علیه کرم های بالغ به تاخیر افتاده بعد از بهبود علائم کلینیکی توصیه می شود. مدرکی وجود ندارد که دیگوکسین را جهت بهبود شرایط زندگی توصیه کند.بدلیل خطر مسمومیت و انقباض پولموناری در رابطه با استفاده از آن بطور معمول بوسیله نویسنده در مدیریت بیماران HWD دارای نارسایی قلبی استفاده نمی شود.با وجود این دیگوکیسن ممکن است در صورت حضور سوپراونتریکولارتاکیکاردی یا نارسایی قلبی مقاوم مفید باشد.

 

آسپرین به لحاظ تئوری بدلیل اصلاح انقباض عروق و بعضی ضایعات عروق پولموناری مفید است و ممکن است روزانه mg/kg5 به صورت خوراکی مصرف شود.گشاد کننده سرخرگی مانند هیدرالازین بوسیله Lombard نشان داده شده است که در تعداد کمی از سگ های مبتلا به HWD و نارسایی قلبی برون ده قلب را بهبود می بخشد. همچنین در تعدادی از سگ هایی که به طور تجربی به HWD مبتلا بودند اما نارسایی قلبی نداشتند نشان داده شده است که هیدرالایزین فشار پولموناری آرتری و مقاومت عروقی، کار بطن راست و فشار آئورت را بدون تغییر در برون ده قلب یا تعداد ضربان قلب کاهش می دهد.تجارب کلینیکی بخوبی بهبودی بوسیله گشاده کننده های عروقی نظیر دیلتیازم و آمیلودیپین را نشان داده است.

 

در نارسایی قلبی نویسنده از هیدرالازین به میزان mg/kg2 -5 ، خوراکی دوبار در روز یا آمیلودیپین mg/kg25/0-1/0 روزانه خوراکی ، دیلتیازم mg/kg5/1-5/0 سه بار در روز به صورت خوراکی استافاده می کند. خطر کاهش فشار خون در این درمان ها باید مدنظر قرار گرفته و فشار خون مانیتور شود.اغلب نارسایی قلب بدنبال درمان برضد کرم های بالغ ایجاد می شود، اما اگر نارسایی قلبی قبل از درمان ضد انگلی وجود داشته باشد، در این زمان سوالات سختی به وجود می آید که آیا ملارسومین داده شود و یا چه وقت ملاریومین تجویز شود.

 

اگر پاسخ کلینیکی به مدیریت نارسایی قلبی خوب باشد، درمان بر ضد کرم های بالغ ممکن است در طول 4-12هفته هنگامی که شرایط خوب است توصیه شود.ملارسومین هنگامی که نارسایی قلبی مقاوم است معمولاً ممنوع می باشد.داروهای ضدآریتمی بندرت ضروری است با وجود این پاسخ بطن به فیبریلاسیون دهلیزی را به وسیله دیگوکسین و دیلتیازم یا هر دو کاهش می دهند.

 

 

 

Cs نسبتاً غیرمعمول اما حالت شدید و پیچیده HWD می باشد. اکثر مطالعات ابتلا بیشتر سگ های نر به میزان 75%-90% را نشان داده اند. مشخصه این بیماری تعداد زیاد کرم ها می باشد.( بیش تر از 60 تا که اکثر آنها در دهلیز راست و وناکوا حضور دارند). پیش آگهی در این بیماری ضعیف می باشد. مطالعاتی که در آزمایشگاه نویسنده انجام شده است نشان می دهد که مهاجرت برگشت کننده کرم های بالغ به دهلیز راست و وناکوا در طول 5 تا 17 ماه بعد از عفونت باعث ایجاد

[masi eng 47,044]

[TABLE=width: 441, align: center]

[TR]

[TD=align: center]بیماری[/TD]

[TD=align: center]گونه های درگیر

[/TD]

[TD=align: center]سیستم درگیر

[/TD]

[TD=align: center]علامت های قابل توجه

[/TD]

[TD=align: center]انتقال به انسان

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Actinomycosis[/TD]

[TD]Dogs[/TD]

[TD]Skin, bones, joints[/TD]

[TD]Abscesses, pain, fever, lameness[/TD]

[TD]No[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Bartonellosis (Cat Scratch Disease)[/TD]

[TD]Cats[/TD]

[TD]Lymph nodes[/TD]

[TD]Usually none in cats[/TD]

[TD]Yes[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Bordetella[/TD]

[TD]Dogs, cats, pigs[/TD]

[TD]Upper respiratory[/TD]

[TD]Harsh, moist, honking cough ('kennel cough")[/TD]

[TD]No[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Brucellosis[/TD]

[TD]Dogs[/TD]

[TD]Reproductive, whole body[/TD]

[TD]Failure to conceive, abortion, swollen testicles, swollen lymph nodes.[/TD]

[TD]Yes[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Campylobacter[/TD]

[TD]Dogs, cats, all mammals[/TD]

[TD]Gastrointestinal[/TD]

[TD]diarrhoea (often bloody), vomiting, reluctance to eat[/TD]

[TD]Yes[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Chlamydia[/TD]

[TD]Cats[/TD]

[TD]Respiratory[/TD]

[TD]Weepy eyes, nasal discharge, sneezing[/TD]

[TD]Yes[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Clostridium[/TD]

[TD]Dogs, cats[/TD]

[TD]Diarrhoea,[/TD]

[TD]acute or intermittent[/TD]

[TD]unknown[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Colibacillosis[/TD]

[TD]Dogs, cats, dairy animals[/TD]

[TD]Intestinal, whole body[/TD]

[TD]Sudden death in newborns, diarrhoea, mastitis.[/TD]

[TD]Transmission potential low but possible[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Ehrlichiosis[/TD]

[TD]Dogs, cats[/TD]

[TD]Blood cells, whole body Anaemia,[/TD]

[TD]bruising of gums, fever, lethargy, haemorrhage[/TD]

[TD]Not passed directly from pet to person[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Helicobacter[/TD]

[TD]Dogs, cats, ferret, people,[/TD]

[TD]other Gastrointestinal[/TD]

[TD]vomiting primarily; ulcers, inflammatory bowel disease[/TD]

[TD]Possible[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Hemobartonella[/TD]

[TD]Dogs, cats[/TD]

[TD]Red blood cells[/TD]

[TD][color=#000000]Anaemia weakness and pale mucous membranes[/color][/TD]

[TD]No[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Leptospirosis[/TD]

[TD]Dogs, cats, farm animals, people[/TD]

[TD]Kidney, liver, whole body[/TD]

[TD]Signs variable: fever, lethargy, increased thirst, vomiting[/TD]

[TD]Yes[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Lyme[/TD]

[TD]Dogs, rarely cats, people[/TD]

[TD]Whole body, joints, heart[/TD]

[TD]Fever, lethargy, lameness that shifts from leg to leg[/TD]

[TD]No direct spread from pets to people[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Mycobacteria[/TD]

[TD]Dogs, cats, people[/TD]

[TD]Any system may be infected; lungs, skin[/TD]

[TD]common Wasting, emaciation, coughing, skin wounds[/TD]

[TD]Yes[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Mycoplasma[/TD]

[TD]Dogs, cats[/TD]

[TD]Respiratory, reproductive[/TD]

[TD]Sneezing, coughing; failure to conceive and abortion[/TD]

[TD]No[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Nocardiosis[/TD]

[TD]Dog, cat[/TD]

[TD]Skin, respiratory, whole body[/TD]

[TD]Non-healing, draining wounds, difficulty breathing[/TD]

[TD]No[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Plague[/TD]

[TD]Cats, dogs, wildlife (esp. prairie dogs), humans[/TD]

[TD]Lymph nodes, respiratory, whole body[/TD]

[TD]Draining lymph nodes, high fever, cough, weight loss[/TD]

[TD]Yes[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Rocky Mountain Spotted Fever[/TD]

[TD]Dog, people, rarely cat[/TD]

[TD]Blood vessels, whole body[/TD]

[TD]Fever, bruising, bleeding from nose, lameness,[/TD]

[TD]Not directly transmitted to people from pets[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Salmon Poisoning[/TD]

[TD]Dog[/TD]

[TD]Gastrointestinal[/TD]

[TD]Diarrhoea, vomiting, fever[/TD]

[TD]No[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Salmonellosis[/TD]

[TD]Dog, cat, reptiles, people[/TD]

[TD]Gastrointestinal, whole body[/TD]

[TD]Diarrhoea, vomiting, dehydration[/TD]

[TD]Yes[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Streptococcosis[/TD]

[TD]Dog, Cat, Human[/TD]

[TD]Various: abscesses,[/TD]

[TD]early puppy and kitten death Group A is rarely passed from human to pet[/TD]

[TD]

[/TD]

[TD]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD][/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Staphylococcosis[/TD]

[TD]Dog, Cat, Human, other[/TD]

[TD]Skin, ears, reproductive, whole body[/TD]

[TD][color=#000000]Various scabs, abscesses of skin; odour in ears[/color][/TD]

[TD]No[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Tularemia[/TD]

[TD]Cat, rarely dog, human[/TD]

[TD]Lymph nodes, liver, whole body[/TD]

[TD]Fever, swollen lymph nodes, lethargy, icterus[/TD]

[TD]Yes[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]Tyzzer's Disease[/TD]

[TD]Cat, dog, rodent[/TD]

[TD]Whole body, liver[/TD]

[TD]Lethargy, stomach pain, depression, rapid death[/TD]

[TD]No[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[masi eng 47,044]

[TABLE]

[TR]

[TD]

خارش در سگها

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]

 

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD] بیش از 500 عامل مختلف می تواند باعث خارش در سگها شود. اگر سگ شما دائماً در حال خاراندان خودش است ، حتماً باید علت خارش را در او پیدا کنید . این کار به علت اینکه عوامل زیادی باعث خارش در سگها می شود می تواند کمی سخت باشد. این کار تقریباً شبیه به شغل یک گارآگاه است که باید مجرم را پیدا کند. قسمتهایی از بدن سگتان که خارش دارد را برایش نخارانید. خاراندن قسمتی که خارش دارد فقط باعث خارش بیشتر در سگ می شود.

 

 

راههایی برای کم کردن خارش تا زمانی که بفهمید علت خارش از کجاست (با کمک دامپزشک) وجود دارد.

 

 

 

1. شستشو: سگ را مرتباً در آب سرد بشوئید. آب ولرم یا گرم باعث می شود تا خارش شدیدتر شود. او را 5 تا 10 دقیقه در آب نگه دارید. این کار باعث می شود تا سگ برای چند ساعت تا چند روز از خارش راحت شود ولی همیشگی نمی باشد. بعد از شستشوی حیوان او را با حوله خشک کنید ، مواظب باشید که حوله را بر روی پوستش نمالید ، به هیچ وجه از سشوار یا دیگر وسایل خشک کننده استفاده نکنید.
    
   
    
    
   
2. اسید های چرب: استفاده از اسیدهای چرب در کاهش خارش بسیار مأثر است. شما می توانید به سگ خود مکمل هایی که دارای اسیدهای چرب هستند بخورانید (مخصوص سگ). این روش چند هفته ای طول می کشد تا اثر خود را نشان دهد. شما می توانید این نوع مکمل ها را از دامپزشکی ها تهیه کنید.
    
   
    
    
   
3. داروهای ضد حساسیت: استفاده از این داروها برای جلوگیری از خارش در مدت زمان کوتاه مناسب می باشد. به طور مثال: حشره ای حیوان شما را گاز گرفته و منجر به جوش و حساسیت شده ، شما می توانید از داروهای ضد حساسیت از قبیل (clemastine (Tavist) ، chlorpheniramine (Chlor-Trimeton
    
   یا ( diphenhydramine (Benadry استفاده کنید. قبل از استفاده از این داروها حتماً با دامپزشک خود مشورت کنید ، او به شما مقدار استفاده درست و اینکه آیا این دارو برای مشکل سگ شما مناسب است را می گوید.
    
   

[TABLE=width: 100%]

[TR]

[TD]

نه دلیل مهم که باعث خارش شدید می شود

 

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]

[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD]

1. کک ها
   
2. 
   
3. گرده های آلرژی زای پراکنده در هوا که باعث تب شدید می شوند.
   
4. 
   
5. جرب که همچنین به عنوان شوره سر متحرک شناخته شده اند.
   
6. 
   
7. عفونت پوست که از طریق باکتری بوجود می آید.
   
8. 
   
9. کنه و شپش
   
10. 
    
11. آلرژِی به غذا
    
12. 
    
13. قارچ
    
14. 
    
15. تماس با چیزهای آلرژِی زا
    
16. 
    
17. بیماری در بدن مانند ، بیماری جگر ، مشکل در سیستم حفاظتی بدن و برخی از سرطان ها.
    
18. 
    

سگها می توانند به هر چیزی آلرژیِ داشته باشند. گاز گرفتن تنها یک کک می تواند منجر به خارش در تمامی قسمتهای بدن حیوان بشود. حتی آنها می توانند به ظرف غذای پلاستیکی خود یا غذایی که شما به آن می دهید حساسیت داشته باشند. سگها همچنین می توانند آلرژی فصلی داشته باشند ، به علت پراکنده بودن دانه ها و گرده ها در هوا. وظیفه ما در اینجا این است که بفهمیم چه چیزی باعث ناراحت بودن ، خارش ، لیسیدن و گاز گرفتن سگ ما شده است. این کار ساده ای نیست اما تسلیم نشوید.

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[masi eng 47,044]

 

 

بيماريها ، علائم ونشانه ها

 

مراقبت ازيک سگ بيمار

 

براي مراقبت از يک سگ بيمار بهتر است که او را پيوسته در اتاقي قراردهيم که درجه حرارت آن درحدود 25-20 باشد . بهتراست از راه رفتن حيوان پيشگيري شود . بهترآن است که با استفاده از روزنامه بستر مناسبي براي حيوان پديد آورد . به اين ترتيب علاوه بر مراقبت مناسب از يک حيوان بيمار به راحتي مي توان اين روزنامه ها را سوزاند و يا تعويض کرد . چنانچه از چند سگ در يک مکان نگهداري مي شود بهتر است که از تماس سگهاي سالم با سگ بيماراجتناب شود .

 

 

گاهي اوقات به علت جراحاتي که دربدن وجود دارد ومنجربه خارش ، سوزش و دردهاي خفيف مي شود . حيوان سعي مي کند که با خاراندن ، ليسيدن ، ماليدن ، پنجه زدن و حتي گاز گرفتن اين احساس را برطرف نمايد و در اين بين صدمات جدي تري را به مرور زمان به خود وارد مي سازد . مثلا آنچنان يک زخم را مي ليسد که التيام آن مختل مي شود يا چنان خود را مي خاراند و يا پنجه مي زند که بدن خود را زخمي مي سازد .

 

 

براي اجتناب از ليسيدن يا گزيدن بدن مي توان سر را با استفاده از يک نوع گردن بند که به وسيله يک سطل قابل تهيه است مقيد ساخت . براي اين کار اولا بايد سطل مناسب با سر و گردن حيوان تهيه نمود به طوري که پس از کارگذاردن آن پوزه و دهان حيوان از لبه هاي سطل تجاوز نکند . سپس کف سطل را خارج ساخته و با استفاده از يک نوار دور تا دور لبه هاي جديد را پوشش دهيد تا خود موجب جراحت و زخم در گردن سگ نگردد .

 

 

سپس دو سوراخ در اطراف آن ايجاد نموده و از آن طنابي عبوردهيد . آنگاه گردن و سر سگ را در داخل سطل قراردهيد و به وسيله طناب موجود سطل را برروي گردن حيوان ثابت گردانيد تا از آن خارج نگردد . حتي ممکن است تا زماني که زخم اوليه بهبود نيافته وجود اين گردن بند ضروري باشد . براي مقيد کردن پنجه ها به منظورپيشگيري از وارد آوردن صدمه به بدن مي توان اقدام به باندپيچي کردن پنجه ها نمود .

 

 

اقدامات و مراقبت هاي پيشگيري کننده

 

ما در زمانه اي زندگي مي کنيم که بسياري ازبيماري هاي خطرناک را مي توان با واکسيناسيون پيشگيري نمود . سگها مي بايست به وسيله واکسنها ايمن شوند و ساليانه واکسن هاي يادآور را دريافت نمايند . کنترل انگل ها نيز به مراقبت هاي خاصي نيازمند است تا اولا سگ از وجود انگل ها خلاصي يابد و در ثاني بهداشت انساني نيز به مخاطره نيفتد .

 

 

 

نحوه و زمان واکسيناسيون

 

بيماريهاي خطرناک نظيرهاري ، ديستمپر ، پاروو ويروس ، هپاتيت و لپتوسپيروز را مي توان با واکسيناسيون منظم درسگها پيشگيري نمود . اين پنج بيماري بي نهايت خطرناک بوده و مي توانند باعث مرگ سگها گردند و برخي از آنها نظير هاري و لپتوسپيروز به انسان سرايت مي کند . اولين سن واکسيناسيون 2/5 الي 3 ماهگي است و درخلال چند هفته و براساس تقويم واکسيناسيون ايمن سازي توله ها کامل مي شود .

 

 

سپس مي بايست که به طورساليانه واکسن هاي يادآور را نيز تزريق نمود . تقويم واکسيناسيون توله ها درجدول ذيل درج گشته است و چنانچه واکسيناسيون سگهاي بالغ به هر دليلي صورت نگرفته است مي بايست که در اولين فرصت نسبت به انجام آن اقدام نمود .

 

انگل هاي داخلي

 

کرمهاي گرد :

 

کرمهاي گرد به خصوص آسکاريس ها درتوله ها بسيارشايع هستند . اکثرتوله هاي آلوده نشانه باليني را نشان نمي دهند . اما ميليونها تخم آلوده کننده به وسيله آنها در محيط پراکنده مي شود که مي تواند براي ساير سگها و اطفال خطرناک باشد .

 

اين کرمها شبيه به يک رشته ماکاروني سفيد رنگ صاف يا فرخورده هستند و طولي درحدود 2 الي 8 سانتي متردارند . دامپزشک با تجويز داروهاي ضد کرم گرد به دفع اين انگل ها اقدام خواهد نمود .

 

کرمهاي پهن :

 

قطعاتي از کرمهاي پهن ممکن است که در موهاي اطراف مخرج در آشيانه يا درمدفوع قابل مشاهده باشند . بندهاي زنده اين انگل سفيد و يا سفيد مايل به کرم بوده پهن هستند و انقباضاتي را نشان مي دهند . بندهاي مرده زرد رنگ بوده وکدرمي شوند و ازلحاظ ظاهري شبيه به دانه هاي برنج هستند .

 

سگ هاي آلوده اغلب نشانه اي ندارند ولي ممکن است کاهش وزن داشته و يا به صورت اتفاقي به اسهال مبتلا شوند . يکي ازکرم هاي پهن به نام اکينوکوکوس گرانولوزورس انگل بسيار کوچکي است که تخم آن مي تواند در پستانداران و از جمله انسان به بيماري خطرناکي منجرشود که به نام کيست هيداتيد مشهوراست .

 

انگل کوچکي است که تخم آن مي تواند در پستانداران و ازجمله انسان به بيماري خطرناکي منجرشود که به نام کيست هيداتيک مشهوراست . انگل بالغ در روده سگها زندگي مي کند . تخم اين انگل به وسيله مدفوع به محيط خارج راه مي يابد . خورده شدن تخم اين انگل به طوراتفاقي و به وسيله سايرپستانداران باعث مي گردد که در اعضاء مختلف بدن آنها از جمله کبد ، طحال و ريه ها اين کيست به وجود آيد .

 

از آنجائي که سگها با خوردن اين کيست ها به شکل بالغ کرم مبتلا مي گردند (و اين چرخه تکرار مي گردد) توصيه مي شود که از مصرف ضايعات کشتارگاهي آلوده به خصوص ريه ها (جگرسفيد) و کبدهاي مبتلا در تغذيه سگها به هيچ عنوان استفاده نشود . ايجاد بيماري کيست هيداتيک در انسان بسيارخطرناک بوده و درمان آن به دشواري و با عمل جراحي صورت مي گيرد .

 

با تجويز داروهاي ضد انگل خاص که بر عليه اين کرم موثرهستند مي توان از بروز انگل در سگ و به دنبال آن وقوع کيست هيداتيک در انسان و سايرپستانداران پيشگيري نمود .

 

 

 

 

انگل هاي خارجي

 

کک :

 

ککها انگل هاي خونخوار هستند بنابراين گزش و تغذيه آنها از خون باعث خارش و عفونت پوست و کم خوني مي گردد . به علاوه مي توانند ناقل برخي ازکرمهاي پهن باشند . سگهاي مبتلا به کک ممکن است دچارموريزي شوند . بخصوص نواحي پشت و گردن و داخل رانها بيشترمبتلا مي گردند .

 

ککها مي توانند به بدن انسان نيز حمله نموده و اقدام به خونخواري نمايند . به علاوه واکنش هاي ازدياد حساسيتي که نسبت به کک ايجاد مي گردد در سگها شايع مي باشد . اين بيماري باعث خارش شديد و عفونت پوست مي گردد . اگرچه ککها فاقد بال هستند ولي مي توانند که به خوبي جهش نمايند . ککها را مي توان با جستجوي موها مشاهده کرد که به سرعت راه مي روند .

 

نشانه ديگري که حاکي از وجود ککها است مشاهده ذرات سفيد و سياه رنگ کوچکي است که در واقع تخم يا مدفوع ککها هستند . اين تخم ها به پوست چسبندگي ندارند و به سادگي در آشيانه و هرجائي که سگ رفت وآمد مي کند پخش مي شوند و درمدت 8 الي 10 روز به لارو کک تبديل مي شوند .

 

همين مسئله است که ريشه کني کک را از منزل و محيط با دشواري روبرو مي سازد . زيرا تخم ککها در همه جا پخش مي گردند . کک هايي را که بر روي بدن حيوان باشند به راحتي مي توان با مصرف داروهاي حشره کش و سموم مخصوص شستشوي حيوانات نابود کرد . اما چنانچه محيط دام سمپاشي نگردد به زودي تخم هاي انگل بازشده و ککهاي جديد باعث آلودگي مجدد دام خواهند شد .

 

 

با استفاده از جاروبرقي مي توان کف منزل و قالي ها را به خوبي پاکسازي کرد . شستن يا سوزاندن کف بستر نيز اثرات مثبتي دارد . براي مناطق بزرگ يا آلودگي هاي جدي تر نيز مي توان با مواد حشره کش متعارف اقدام به سمپاشي نمود .

 

 

کنه :

 

کنه ها باعث کم خوني ، فلجي ناشي ازکنه و بيماريهاي خطرناک ديگري مي شوند . در صورتي که در شرايط جغرافيائي مرطوب زندگي مي کنيد يا سگ خود را در مسافرت به آنجا مي بريد ، مي بايست که بدن دام به صورت روزانه بازبيني گشته و کنه هاي موجود را از سطح بدن جدا نمود .

 

بهترين راه براي نابود کردن کنه ها اين است که چنانچه تعداد آنها کم مي باشد درابتدا سطح آنها را به وسيله الکل آغشته نمائيد . سپس کنه را محکم به وسيله يک موچين يا پنس گرفته و به طور عمودي به سمت خارج بکشيد . پس از خارج کردن کنه آن را به وسيله آتش يک کبريت بسوزانيد . هيچگاه سعي نکنيد که کنه متصل به بدن را بسوزانيد !

 

در صورتي که تعداد کنه ها زياد باشد مي توانيد که از داروهاي حشره کش و سموم مخصوص استفاده نمائيد . دراستفاده از اين داروها حتما به بروشور و دستورالعمل آن توجه نمائيد .

 

 

شپش :

 

شپش باعث خارش شديد و پوسته پوسته شدن پوست مي گردد . اين موجودات با تماس مستقيم منتقل مي شوند . تخم هاي شپش به موهاي بدن مي چسبد و لاروهاي آن نيز در همان جا از تخم خارج مي گردند . برخي از شپش ها خونخوار بوده و باعث کم خوني مي شوند . شپش ها را نيز مي توان با سموم حشره کش مناسب نابود کرد .

 

 

جرب :

 

جربها نوعي از انگل هاي بندپا مي باشند که با چشم غيرمسلح ديده نمي شوند . انواع مختلفي از اين بندپايان در سگ وجود دارند که در نواحي مختلف بدن ايجاد بيماري مي نمايند . اين بيماريها را درلفظ معمول گال مي نامند .

 

 

جرب گوش :

 

در داخل مجراي شنوائي سگها زندگي مي کند . چنين سگي مرتبا سر خود را تکان مي دهد و گوش خود را مرتبا مي خاراند و شما مي توانيد که ترشحات مومي سياه رنگي را در داخل گوش مشاهده کنيد .

 

بيماري هاي ادراري

 

سيستم ادراري شامل کليه ها ، حالبها ، مثانه و مجراي ادرار است . عضو اصلي در اين مجموعه کليه ها هستند که ميزان آب و مواد معدني بدن را در حال تعادل نگه مي دارند و با دفع مواد زائد در برقراري تعادل محيط داخلي بدن کمک مي نمايد .نشانه هايي که دلالت برمشکلات ادراري دارند به شرح زيرمي باشد :

 

- عطش زياد و افزايش ادرار وجود خون يا چرک در ادرار

- تلاش براي ادرارکردن استفراغ

- دفع ادرار به صورت مکرر و حجم کم وضعيت غير طبيعي بدن

- ناتواني در دفع ادرار کاهش اشتها

- عدم کنترل بر دفع ادرار کاهش وزن

 

 

 

 

سنگ مثانه :

 

سنگ مثانه درسگها نسبتا شايع است . برخي از نژادها ازجمله پکينز ، داشهوند و کاکراسپانيل استعداد بيشتري نسبت به ساير نژادها در تشکيل سنگ دارند . برخي ديگر نظير دالماسين داراي يک نقص ارثي هستند که آنها را نسبت به تشکيل سنگ ادراري مستعد مي سازد . در سگهاي نر معمولا سنگها وارد مجراي ادرارشده و در آنجا باعث انسداد مي گردند .

 

نشانه هاي سنگ مثانه عبارتند از تلاش براي ادرار کردن و دفع مکرر ادرار و حجم کم و وجود خون در ادرار در اثر عدم ادرار کردن به انسداد مجراي ادرارمشکوک مي شويم . سنگ مثانه مي تواند در اثر عفونت مثانه ايجاد شود . بنابراين درمان عفونت لازم و ضروري است . سنگها را مي بايست به طريقه جراحي از داخل مثانه خارج نمود . مداواي داروئي و اصلاح جيره مي توانند از تشکيل مجدد سنگ پيشگيري کنند .

 

 

 

 

بيماري هاي عصبي

دستگاه عصبي شامل مغز ، نخاع و اعصاب محيطي مي شود . اين دستگاه اطلاعات حسي را دريافت و منتقل و تفسير مي کند و سپس به عضلات و ساير ارگانهاي بدن پيام هاي کنترل کننده اي را مخابره مي نمايد .

 

نشانه هايي که ممکن است حاکي ازبيماري هاي عصبي باشد به شرح زيراست :

 

- تشنج تغيير در نحوه انقباض عضلات

- رفتارهاي غيرعادي و ناگهاني اختلالات حسي

- عدم تعادل فلجي

- ضعف پيشرونده دور خود چرخيدن

 

هاري :

 

هاري يکي ازخطرناکترين بيماري هاي ويروسي است که معمولا به مرگ بيمار منتهي مي شود . اين بيماري اغلب در اثر گاز گرفتن توسط يک حيوان هار به ديگرحيوانات منتقل مي گردد و در اين حال منبع عفونت بزاق حيوان هار است . تقريبا تمامي پستانداران نسبت به عفونت هاري حساس مي باشند .

 

از آنجائي که منبع اصلي انتقال هاري به انسان در محيط شهري سگ مي باشد ، ضرورت واکسيناسيون سگها بر عليه اين بيماري کاملا محسوس بوده و لازم الاجرا است . اولين نشانه هاري در يک حيوان آلوده و گزيده شده تغيير رفتار است .

 

اين تغيير رفتارمي تواند در جهت افزايش خشونت و يا افزايش مهرباني باشد و اساسا اين تغيير بر خلاف خصلت اصلي و ذاتي اوست . به تدريج انقباض عضلات صورت رخ مي دهد و دندان هاي آن قفل مي شوند .

 

حرکات دام نامتعادل مي گردد و کنترل عضلات از بين مي رود . دراين حال بزاق حيوان جاري است تغيير صدا پيدا مي کند . ازنور و آب وغذا مي ترسد و به هرچيزي حمله مي کند . نهايتا فلج مي گردد و در حال فلجي به کما مي رود و مي ميرد .

 

هيچ درماني براي نجات يک موجود هار وجود ندارد و تنها بايد به عنوان يک عمل پيشگيرانه نسبت به واکسيناسيون سگها اقدام صحيح را صورت داد و در صورت گزيده شدن افراد به وسيله يک سگ ضرورتا مي بايست به مراکز انستيتوپاستور در تهران يا شعبات آن در ساير نقاط کشور مراجعه کرد .

 

ديستمپر :

 

يکي از علائم ديستمپر که از جمله بيماري هاي عفوني ويروسي است مشکلات عصبي مي باشد . اين علائم عبارتند از : تشنج ، عدم تعادل ، انقباضات کنترل نشده عضلاني و فلجي .

 

بيماري هاي گوش

 

نشانه هايي که دربيماريهاي گوش مشاهده مي شوند به شرح زير مي باشد :

 

ترشح غيرعادي يا تجمع واکس ، ورم کردگي

بوي متعفن و زننده ، پوسته پوسته شدن يا شوره بستن

خارش ، کاهش شنوايي

التهاب گوش ، تکان دادن سرکج نگاه داشتن سر ، دور خود چرخيدن

 

از لحاظ آناتومي گوش شامل گوش خارجي و گوش مياني و گوش داخلي است . بين گوش خارجي و گوش داخلي پرده صماخ قراردارد . هر کدام از اين قسمتها مي توانند دچار بيماري گردند .

 

 

 

 

عفونت گوش خارجي :

 

التهاب مجاري گوش خارجي به خصوص در سگهايي که گوش افتاده دارند شايع است . وجود رطوبت در اين نوع گوشها به دليل نامناسب بودن تهويه داخل آن زمينه ساز عفونتهاي قارچي و باکتريائي مي شود . باقي ماندن آب و کف صابون يا شامپو در داخل گوش انگلها و اجسام خارجي و موهاي زياد تجمع واکس و همچنين آلرژي مي توانند باعث التهاب مجراي شنوايي گردند .

 

گوش مبتلا گرم و ملتهب است و غالبا مي توان که در داخل آن چرک يا واکس را مشاهده نمود . بوي نامطبوعي نيز قابل استشمام است . بهتر اين است که تا بيماري بدتر نشده جهت مداوا به دامپزشک مراجعه گردد . اين درمان شامل شستشو و تميزکردن گوش و استفاده از آنتي بيوتيکهاي موضعي و عمومي است .

 

عفونتهاي مزمن گوش باعث ايجاد بافت اضافي در مجراي شنوائي شده و باعث انسداد نسبي يا کامل مجراي شنوائي مي گردند . در اين قبيل موارد مي بايست اقدام به جراحي نمود .

 

بيماري هاي چشم

 

نشانه هايي که دلالت بر بيماري چشم دارند به شرح زيرمي باشد :

 

ترشحات غيرعادي سفيد شدگي يا کدورت چشم

افزايش يا کاهش اشک فرورفتگي سطح چشم

التهاب بافت مجاور تورم چشم

کم شدن بينائي و کوري ترس از نور

وجود بافت اضافي در داخل يا خارج از چشم شناور شدن عنبيه

 

ريزش اشک :

 

ريزش دائمي و زياد اشک يکي از مشکلات شايع در نژادهاي کوچک است . مسير اشک ايجاد يک خط قهوه اي رنگ در زير چشمها و جوانب صورت مي کند و پوست اين نواحي ممکن است ملتهب و عفوني گردد . ريزش اشک ممکن است در اثرعلل ديگري از جمله بيماريهاي دردناک چشم باشد . برطرف کردن منبع تحريک و درمان عفونت به وسيله آنتي بيوتيک مي تواند باعث بهبودي گردد .

 

بيماريهاي ويروسي

 

مهمترين بيماريهاي ويروسي عبارتند از :

 

1 - ديستمپر

2 - تورم کبد ويروسي

3 - پارواويروس

4 - هاري

5 - هرپس

 

خوشبختانه تاکنون مشکل هاري سگ درانگلستان وجود نداشته است اما اين بيماري دراکثرکشورهاي ديگربسياراهميت دارد وبويژه ازآنجا که ممکن است درهرلحظه اي به انگلستان نيزهجوم بياورد داشتن آگاهي اندکي درمورد اين بيماري لازم است.

 

ديستمپر

 

علت

 

عامل آن يک ويروس است که سويه هاي مختلفي ازآن وجود دارد وسندروم سختي پنجه ها تنها با يکي ازآنها درارتباط است.

نشانه ها

 

دوره کمون ويروس ازيک تا سه هفته به درازامي کشد. سپس ويروس به سرتاسربدن سگ هجوم مي آورد وتب بالا وحرارت 5/40 يا حتي 41 را ايجاد مي کند. اين تب بالا تقريبا تنها براي 24 ساعت ادامه مي يابد واغلب ازنظردورمي ماند. ويروس به هنگام تب به کليه بافتهاي بدن حمله مي کند وبويژه درغشاهاي مخاطي خونريزيهاي کوچکي را ايجاد مي نمايد.

 

درجه حرارت بدن پس از24ساعت به حالت عادي بازمي گردد وسگ ازعفونت فعلي ويروسي بهبود مي يابد(حرارت طبيعي 38/5 است). بسته به مقاومت عمومي سگ وبويژه براساس الگوي تغذيه اي ومحيطي آن باکتريها به بافتهاي آسيب ديده حمله مي کنند و انواع گوناگوني ازنشانه هاي ويژه نمايان مي شود. هنگامي که اين اتفاق مي افتد درجه حرارت بدن به 39/5 تا 40 افزايش مي يابد. ما اين دما را " درجه حرارت شاخص ديستمپر" مي ناميم .

 

هنگامي که باکتريها به پوشش داخلي چشمها وحفرات بيني هجوم مي آورند نشانه هاي شاخص آن ترشحات چشمها وبيني است. اين ترشحات به رنگ سبزمايل به زرد مي باشد وسگ کسل است وممکن است با وجود بي اشتهايي آب زيادي بنوشد. هنگامي که باکتريها ولوزه ها ونايچه ها گسترش مي يابند برونشيت ايجاد مي شود که با سرفه هاي خشن وخشک دردناک نمود پيدا مي کند.

 

اغلب گمان مي رود که حيوان سعي درمريض جلوه دادن خود دارد. درجه حرارت هنوز40- 5/39 است وسگ به طورمحسوسي افسرده مي باشد. دربرخي موارد به دليل تکثيرباکتريها دربافت ريه اي که دراثرتهاجم ويروس اوليه آسيب ديده است يک برونکوپنوموني شکل مي گيرد. سرفه هاي کوتاه وخشک بدترمي شوند وترشح موکوسي چرکي کثيفي ازبيني خارج مي شود که ممکن است با رگه هاي خون همراه باشد.

 

وارد کردن اندک فشاري به سگ باعث مي شود که حيوان با دشواري نفس بکشد. حيوان بسيارضعيف مي شود وازخوردن کليه غذاها خودداري مي کند. هنگامي که باکتريها مخاط معده وروده حمله مي کنند يک تورم معدي روده اي ايجاد مي شود که اغلب حاد است. استفراغ پيوسته يک موکوس سبزرنگ يا متمايل به قهوه اي واسهال بدبو وجود دارد. دهان اغلب زخمي مي شود وبوي زننده اي ازتنفس حيوان به مشام مي رسد.

 

حرارت هنوزهم درحد شاخص خود يعني 40-5/39 است . سگ آب مي نوشد ولي فورا آن را بالا مي آورد. درصورت خوردن غذا نيزهمين اتفاق رخ مي دهد. ممکن است سگ درطي اسهال کرم دفع کند. اين موضوع تصادفي است وبه هيچ عنوان نبايد داروي ضد کرم خورانيد. اين کاردرمان بيماري را بسياردشوارترخواهد کرد. هنگامي که ارگانيسمها به سيستم اعصاب مرکزي يعني مغزونخاع حمله مي کنند نشانه هاي عصبي يعني داء الرقص وحملات غش پديدارمي شوند که درجاي ديگري به آنها پرداخته خواهد شد.

 

سگ قادرنيست ادرارومدفوع خود را نگاه دارد. گاهي اوقات جوش شاخص ديستمپر بر روي شکم وسطح داخلي رانها ايجاد مي شود. ناحيه مبتلا به جوش را تاولهاي چرکي زردرنگي فرامي گيرد. درسخت شدن پنجه ها سطوح پنجه ها ضخيم وسخت مي شوند. بنابراين نشانه هاي شاخص ديستمپرسگ وسختي پنجه ها اينها هستند.

 

 

 

 

درمان

 

درمان تنها در صلاحيت دامپزشک شما است . درمان ديستمپر از کليه بيماريهاي ديگر سگ دشوارتر وکمرشکن تراست . درجه حرارت اغلب حداقل به مدت شش هفته به ميزان 40- 5/39 پايدارخواهد ماند . سپس اغلب وقتي گمان مي کنيد که موفق به انجام درمان کامل شده ايد داء الرقص و غش آغازخواهد شد .

 

درمان به دوره هاي طولاني مدت با آنتي بيوتيکهاي وسيع الطيف بعلاوه قطره چشمي و داروهاي آرام بخش و غيره و هفته ها پرستاري شديد نياز دارد . بي گمان واکسيناسيون عليه اين بيماري هميشه بسيارارزانترازدرمان آن است .

 

 

پيشگيري

 

در حال حاضر چندين واکسن 100 درصد موثر در دسترس همگان مي باشد و نبايد هيچ توله اي را بدون مصونيت رها کرد . بهترين سن براي واکسيناسيون نه هفتگي است . اکثرتوله ها تا اين سن درجاتي از ايمني اکتسابي را از مادران خود دارا هستند . مي توان با تزريق داخل وريدي واکسن سرخک به توله هاي جوانتر يک مصونيت فوري در آنها ايجاد کرد ولي اين مصونيت حداکثر تنها به مدت ده هفته تداوم مي يابد .

 

هميشه بايستي واکسن اصلي را درخلال اين مدت تزريق نمود . اکثر دکتران دامپزشک يک برنامه جامع واکسيناسيون را پيشنهاد مي کنند . اين واکسيناسيونها علاوه برمصونيت بر عليه ديستمپر و سختي پنجه ها ايمني واقعي و کاملي را برعليه سه بيماري کشنده ديگر يعني يرقان لپتوسپيرايي و تورم کبد ويروسي و پارواويروس ايجاد مي کنند .

 

تزريقات در سنين 9-6 هفتگي و 12 هفتگي و 20 هفتگي با مقادير يادآور ساليانه پس از آن انجام مي گيرد . تنها در صورتي ديستمپر و سختي پنجه ها از جمعيت سگهاي ما ناپديد خواهد شد که بتوان کليه صاحبان سگ را وادار به انجام واکسيناسيون نمود . در هر حال ويروسها قادرند در روباه و موش خرما و راسو و سمور پابرجا بمانند .

 

 

تورم کبدويروسي

 

گاهي اوقات به عنوان (CVH تورم کبد ويروسي سگ) يا بيماري روبارت شناخته مي شود . اين بيماري مي تواند سگها را درکليه سنين وحتي توله هاي چند روزه را مبتلا کند ولي معمولا سگهاي جوان را در سنين بين سه و نه ماهگي گرفتار مي نمايد .

 

علت

 

عامل آن يک ويروس است .

 

نشانه ها

 

سه نوع ازاين بيماري وجود دارد :

 

فوق حاد و حاد و تحت حاد .

 

در نوع فوق حاد سگ به هنگام غروب کاملا سالم مي باشد و صبح روز بعد تلف شده است . مبتلايان به نوع حاد بيماري درجه حرارت بالا تا 5/43 يا 5/44 را نشان مي دهند (عادي 5/38) . سپس آنها نشانه هاي شاخص تورم معدي روده اي غيرقابل کنترل - تهوع واسهال - را آغاز مي کنند که تقريبا به مدت يک هفته پيش ازپديدارشدن زردي محسوس تداوم مي يابد .

 

پس از آن تشنج و مرگ حتمي است . موارد تحت حاد که در تجربه من اکثريت موارد را تشکيل مي داده اند تب خفيف (حدود 40) افسردگي و احيانا استفراغ را نشان مي دهند . تردي کاملا محسوسي در شکم وجود دارد . اغلب يک يا دو هفته پس از آغازبيماري تورم قرنيه ايجاد مي شود . ما اين سندرم را "چشم آبي" مي ناميم .

 

گاهي ممکن است چشم آبي چندين روز پس از واکسيناسيون نمايان شود . چنين مواردي معمولا بدون درمان بهبود مي يابند . من دريافته ام که چنانچه حيوانات مبتلا نخستين هفته را پشت سربگذارند از شانس زيادي براي بهبودي کامل برخوردارخواهند بود .

 

درمان

 

بار ديگر درمان تنها در صلاحيت دکتردامپزشک است . او احتمالا علاوه بر درمان علامتي از تزريقات آنتي سرم اختصاصي بعلاوه ويتامين K بهره خواهد برد .

 

پيشگيري

 

هميشه حيوان را در برابر اين بيماري کشنده واکسن بزنيد . حتي اگرسگ شما بهبود يابد احتمالا در بقيه عمر خود يک حامل ويروس و يک خطر باالقوه براي سايرتوله ها و سگها باقي خواهد ماند .

 

عفونت پارواويروسي

 

اين بيماري يک عفونت نسبتا جديد درسگ مي باشد که ازسال 1978 ديده شده است .

علت

 

عامل آن يک پارواويروس سگ است که ازبسياري جهات با ويروسي که موجب تورم روده درگربه مي شود شباهت دارد .

 

نشانه ها

 

يک تورم شديد و اغلب کشنده معدي روده اي وجود دارد که عمدتا توله هاي جواني را که به تازگي ازشيرگرفته شده اند مبتلا مي کند اما مي تواند حيوانات مسنتر را نيز تحت تاثير قرار دهد .درجه حرارت معمولا طبيعي يا پايينتر از حد طبيعي است و امکان دارد که مدفوع با رگه هاي خون همراه باشد. ويروس درتوله هاي بسيارجوان به عضله قلب آسيب مي رساند و به دليل نارسايي قلبي باعث مرگ مي شود .

 

درمان

 

مراقبتهاي تخصصي دامپزشکي ضرورت دارد . مرگ اغلب به دليل از دست رفتن شديد آب بدن روي مي دهد که دکتر دامپزشک با مايع درماني خوراکي يا داخل وريدي قادر به مقابله با آن است . او همزمان آنتي بيوتيکهاي وسيع الطيف را جهت کنترل باکتريهاي ثانويه تزريق خواهد نمود .

 

پيشگيري

 

امروزه يک واکسن زنده رضايت بخش دردسترس قراردارد . تزريق آن به عنوان بخشي از برنامه جامع درسنين 9-6 هفتگي و 12 هفتگي و 20 هفتگي با يک يادآور در هر سال پيشنهاد مي شود .

 

 

[masi eng 47,044]

ده نوع جراحت عامل لنگش در سگ

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

 

 

 

 

 

 

ده نوع جراحت عامل لنگش در سگ

 

لنگش می تواند نشانه ای از وجود یک تومور در استخوان ، مغز یا سیستم اعصاب مرکزی باشد . اگر علاوه بر لنگش علائمی نظیر عدم تقارن در راه رفتن بین پاها یا عدم تعادل مشاهده شود یا توده ای لمس گردد باید از نظر وجود تومور حیوان مورد معاینه و آزمایش قرار گیرد ...

 

ده نوع جراحت عامل لنگش در سگ لنگش سگ لزوماً همراه با افزایش سن حیوان نیست و می تواند به علت مشکلاتی از یک تروما یا عارضه ای مرموز و مزمن باشد . لنگش را باید همیشه جدی گرفت چرا که یک لنگش ساده هم می تواند نشانه یک وضعیت خطرناک و تهدیدکننده زندگی حیوان باشد . عللی که باید صاحب یک سگ با آنها آشنا باشد و در صورت مواجهه با آن به دامپزشک مراجعه کند عبارتند از :

 

1 - جراحت بافت نرم : این عامل را می توان شایعترین علت لنگش سگ نامید . رگ به رگ شدن ، کشیدگی عضله و تروماهای کوچک وارده به عضلات از این دسته اند . معمولاً این دسته عوامل خطرناک نیستند و با استراحت و تجویز داروهای ضد درد خفیف درمان می شوند .

 

2 - آرتریت : اگر سگی در بلندشدن از جای خود یا بالارفتن از پله ها و پایین آمدن مشکل دارد باید در این خصوص با دامپزشک برای اطمینان از عدم وجود آرتریت مشورت نمود . اگر سگ جثه بزرگی دارد ممکن است دیسپلازی لگن هم در بین باشد .

 

 

 

 

 

3 - جراحت کف پا یا ناخن : بریدگی کف پا می تواند به لنگش منجر شود . سنگ تیز ، خرده چوب یا شیشه هم می تواند در کف پا فرو رفته و باعث لنگش شود . شکستگی ناخن هم از دیگر علل است . به تورم یا علائم عفونت هم باید توجه کرد . تغییر ناگهانی و شدید آب و هوا هم می تواند به آسیب و ترک خوردن بافت کف پا و دردناک شدن آن منجر گردد .

 

4 - شکستگی های داخلی : این نوع شکستگی استخوانی به نحوی است که پوست دچار آسیب نشده است . البته ممکن است تا مدتی این عارضه مشخص نشود بخصوص اگر پا ظاهر غیرطبیعی در اثر پیچ خوردگی و غیره نداشته باشد .

 

 

 

 

 

5 - شکستگی شدید : در این نوع شکستگی ، استخوان آسیب دیده از پوست بیرون زده است . در این حال ممکن است عفونت در اثر مواجهه استخوان با خارج هم عارض گردد .

 

6 - شکستگی اپی فیزیال : این نوع شکستگی معمولاً در انتهای استخوانهای بزرگ نظیر femur یا humerus و در محل صفحات رشد در توله ها یا سگ های جوانتر اتفاق می افتد .

 

7 - درد با علت نامشخص : عارضه ای در توله ها و سگ های جوان وجود دارد که از آن به panosteitis تعبیر و باعث لنگش می شود . علت اصلی آن مشخص نیست اما نقش ژنتیک در آن مؤثر است . رشد سریع و غذاهای با پروتئین بالا هم بی تأثیرنیستند .

 

8 - جراحت لیگامنت : لیگامنت‎‌ها رشته های عضلانی هستند که استخوانها را در محل مفاصل بهم پیوند می دهند . وقتی دچار جراحت شوند ، کارکرد مفصل با مشکل مواجه شده و حیوان دچار لنگش می گردد .

 

9 - تومورها : لنگش می تواند نشانه ای از وجود یک تومور در استخوان ، مغز یا سیستم اعصاب مرکزی باشد . اگر علاوه بر لنگش علائمی نظیر عدم تقارن در راه رفتن بین پاها یا عدم تعادل مشاهده شود یا توده ای لمس گردد باید از نظر وجود تومور حیوان مورد معاینه و آزمایش قرار گیرد .

 

10 - مشکل زانو : ممکن است در اثر پرش ، عفونت یا تروما استخوان زانو دچار مشکل گردد که در این صورت باید با دامپزشک مشورت نمود .

 

 

[masi eng 47,044]

ویروس دیستمپر در سگها

 

دیسمپر یک ویروس چندگانه شایع در میان سگها است. ویروس دیستمپر باعث ایجاد یک بیماری بسیار شدید و مسری در بسیاری از گونه های حیوانات می شود و در بیش از نیمی از حیوانات درگیر باعث تلفات می شود. ویروس دیستمپر اغلب از راه ترشحات تنفسی منتقل می شود.در تماس بودن با ادرار و مدفوع حیوان مبتلا نیز موجب انتقال این ویروس می شود. این بیماری بیشترین و کشنده ترین بیماری در بین سگها در نیمه قرن بیستم بوده است. اولین واکسن علیه این بیماری در سال 1940 میلادی کشف شد و در سال 1960 میلادی برای اولین بار از ویروس زنده و ضعیف شده جهت ساختن واکسن استفاده کردند.

علت:

 

این ویروس به سرعت در اثر نور آفتاب ، حرارت و مواد ضد ویروسی از بین می رود. این ویروس با حمله به گلبولهای سفید و تأثیر گذاشتن بر روی سیستم

 

لمفافی باعث ازپا افتاده حیوان می شود. در سرما بخوبی دوام می آورد و اکثراً در فصول پاییز و زمستان پدیدار می شود.

 

 

 

میزبان بیماری:

 

ویروس دیستمپر در تمامی جهان مشاهده می شود. غالباً توله های 3 تا 6 ماه را درگیر می کند و بیشترین آمار مرگ و میر را می دهد. اما سگهای مسن تر که واکسیناسیون نشده اند نیز در خطر ابتلا هستند. در سگهای مسن تر اغلب موارد خفیف تر رخ می دهد. این ویروس سایر حیوانات از دسته سگ سانان را نیز مانند راکون ها ، پانداهای قرمز ، راسوها و گورکن ها درگیر می کند. اخیراً شناسایی شده که این ویروس در بدن گربه سانان بزرگ جثه مانند شیر نیز نوسعه داده می شود. گرازهای وحشی نیز این بیناری دیده می شود. گزارش شده که این ویروس می تواند در بدن انسان نیز بدون هیچ علامت و بیماری دوام بیاورد. این بیماری در گربه ها وجود ندارد. اما ویروس مشابه آن به نام پانلوکوپنیا (Panleukopenia)

 

 

جریان انتقال بیماری:

 

ویروس دیستمپر به سرعت از طریق ذرات دفع شده در عطسه و سرفه انتقال می یابد و بعد غدد لمفافی را تحت تأثیر قرار می دهد. در مدت 2 تا 5 روز کل بدن گرفتار می شود و در روز 6 تا 9 ویروس در خون دیده می شود. سیستم تنفسی ، گوارشی و در آخر سیستم عصبی حیوان را درگیر می کند. این بیماری غالباً در توله های مسن تر که مدت پادتن مادری در بدن آنها به اتمام رسیده ، دیده می شود. ویروس همه سیستم بدن را درگیر م یکند. یک هفه بعد از ابتلا به بیماری ریزش موی شدید شروع می شود. این ویروس بیرون از بدن میزبان در محیط به سرعت از بین می رود و در عرض 3 الی 6 روز از شروعش ، علائمش ظاهر می شود. در روز هفتم تب و افسردگی شدید در حیوان ظاهر می شود. اگر حیوان حدود 2 هفته دوام بیاورد ، کم کم بدن آنتی ویروسی بر علیه این بیماری تشکیل می دهد و احتمال زنده ماندن بیشتر وجود دارد. از دیگر علائم آن چرک در اطراف چشم ، بی اشتهایی و پوسته پوسته شده کف پاها می باشد. دیستمپر بیماری هزار چهره است و در هر حیوان به یک نوع ظاهر می شود. حتی ممکن است در سگهای مسن بسیار خفیف باشد و علائمش روئیت نشود. درسگهای مبتلا اکثراً حمله به سیستم عصبی موجب مرگ می وشد. کم شدن آب بدن ، بی اشتهایی و اسهال از دیگر علائم دیستمپر است. تلو تلو خوردن و عطسه های شدید علائم انتقال این ویروس به سیستم عصبی است. بعضی سگها در اثر حمله ویروس به شبکه چشم نابینا می شوند. برخی دچار مشکل در را رفتن می شند. پوسته پوسته شدن و خشکی بینی نیز دیگر علائم است. بدن حیوان درگیر بعد از روز دهم شروع به تولید آنتی بادی و مبازه با این ویروس می کند و حیوانی که مقاوم بادش و دوام بیاورد برای سالها حتی تا آخر عمر نسبت به این بیماری مقاوم می شود.

 

 

 

درمان:

 

متأسفانه هیچ دارویی بر علیه بیماری دیستمپر وجود ندارد. این ویروس تمامی سطوح ریه ها و امعاء و روده را تحت تأثیر قرار می دهد. داروهایی برای کاهش اسهال در حیوان تجویز می شود. کمبود آب بدن که به دنبال آسهال به وجود می آید را می توان توسط سرم های وریدی تا حدی کنترل نمود. همچنین می توان از ویتامینهای تزریقی و سرم های غذایی برای سگهای ضعیف شده که توانایی خوردن غذا را ندارند ، استفاده نمود.

 

 

 

پیشگیری و کنترل بیماری:

 

بهترین راه پیشگیری ، واکسیناسیون می باشد. امروزه واکسن های بسیار خوبی از ویروس زنده ضعیف شده دیستمپر تهیه می شود که ماندگاری طولانی دارند. واکسیناسیون توله ها نباید خیلی زود انجام شود. بهترین زمان برای این کار زمانی است که مدت پادتن جذب شده توسط آغور (شیر مادر) به اتمام رسد (10-6 هفتگی). ویروس دیستمپر هم خانواده ویروسی است که در انسان موجب بیماری سرخک می شود.

 

 

زمان واکسیناسیون:

 

 

سگی که از این بیماری جان سالم بدر برد تا آخر عمر نسبت به دیستمپر مصون می ماند. معمولاً توله ها را باید در سن 7-6 هفتگی واکسیناسیون کرد (واکسنی که از ترکیب ویروس زنده ضعیف شده دیستمپر و سرخک بوجود می آید).

 

 

 

راههای دیگر کنترل بیماری:

 

باید سگهای مبتلا را کاملاً از سایرین جدا نگهداری کرد و محیط را با مایع سفید کننده (وایتکس) به نسبت 1 به 20 ضد عفونی کرد. سالها پیش نظریه عمومی براین بود که ویروس دیستمپر می تواند انسان را نیز درگیر نماید. اما تحقیقات طی 15 سال گذشته کاملاً این نظریه اشتباه را رد نمود.

[masi eng 47,044]

شکاف سقف دهان

اکثر دامپزشکان و پرورش دهندگان به شما می گویند که آنها را بکشید

بسیار دلگرم کننده است وقتی که می شنوید می توانید آنها را با کمی تلاش و وقت صرف کردن نجات دهید

بسیاری از توله سگهایی که دچار این مشکل مادرزادی هستند در سراسر دنیا نجات داده می شوند. و دامپزشکانی که پیشنهاد کشتن آنها را می دادند دارند می بینند که چطور آنها نجات یافته و دارند بخوبی زندگی می کنند و چه زندگی سالم ، فعال و طبیعی دارند. دامپزشکان را بخاطر پیشنهادشان در مورد کشتن این نوع سگها ، نمی توان سرزنش کرد ، این چیزی است که در دانشکده دامپزشکی یاد گرفته اند ، و یک تجویز قابل قبولی برای سالیان سال بوده است. همچنین آنها معتقدند که شکاف سقف دهان باید به سرعت مرمت شود. برای زنده ماندن توله ها این کار همیشه صحیح نمی باشد.

شکاف سقف دهان چیست؟

شکافی در سقف دهان است ، اندازه و مکان آنها مختلف است. عکس روبرو متعلق به یک توله سگ 4 ماهه می باشد.

این توله به مدت 5 هفته با شیشه شیر بچه غذا خورده و 6 هفته بوسیله لوله. او هم اکنون غذای خرد شده می خورد و از درون کاسه آب می نوشد. او یک سگ طبیعی و رو به پیشرفت است.

اگر ما تصمیم به عمل جراحی بگیریم ، سن او باید 9-6 ماه باشد. اما ما منتظریم که آن شکاف بطور طبیعی بسته شود. هم اکنون دلیلی برای جراحی کردن که باعث بهبودی سلامت و زندگیش شود وجود ندارد. ممکن است ما هرگز او را جراحی نکنیم.

توله هایی که این مشکل را دارند نمی توانند شیر بخورند ، اهمیتی ندارد که چقدر تلاش کنند. آنها نمی توانند چیزی را بمکند. درست مانند این می ماند که شما بخواهید انگشت خود را بدون بستن دهانتان بمکید. همچنین هر چیزی که وارد دهانشان شود وارد سینوس ها و بینی نیز می شود و می تواند باعث ورم سینوس ها و التهاب ریه در توله بشود. نشانه های شکاف سق موقعی نمایان می شود که آنها می خواهند شیر بخورند ، آنها نمی توانند پستان مادر را بمکند فقط آنرا به دهان می گیرند.

برخی اوقات این مشکل آنقدر طلاقت فرسا می باشد که لازم است حیوان کشته شود.

اگر به این توله ها توسط انسانها از طریق (شیشه شیر یا لوله) غذا داده نشود معمولاً بعد از چند روز می میرند. خواهش می کنم نگذارید این توله ها از گشنگی بمیرند ، این کار کاملاً غیر منصفانه است.

اگر شما قصد کمک کردن به این توله ها را ندارید ، قبل از آنکه از گشنگی بمیرند ، آنها را نزد دامپزشک برده تا او آنها بطور انسانی به خواب ابدی ببرد.

باید از قبل تصمیم گیری کرده باشید...

سئوالی که باید از خودتان بپرسید این است که:

آیا شما راضی هستید ، میل و توانایی و همچنین وقت کافی دارید تا صرف توله های استثنایی خود کنید.

[masi eng 47,044]

[masi eng 47,044]

مسمومیت آسپرینی(مسمومیت سالیسیلات)، سمی است که بدنبال بلعیدن آسپرین یا ترکیبات آسپرینی بروز میکند. علت مسمومیت با آسپرین معمولاً بدلیل مصرف آسپرینی که نادرست نگهداری شده و یا عدم رعایت دُز دارویی مجاز می باشد.

 

گربه ها نسبت به سگها معمولاً در برابر مسمومیت آسپرین مستدعدترند، چرا که گربه ها به سرعت قادر به دگرگون سازی دارو نیستند. همچنین توله ها و حیوانات جوان نیز نسبت به حیوانات بالغ به مسمومیت آسپرینی مستعدترند.

 

مسمومیت آسپرین ممکن است موجب مشکلات و ناراحتی های معده و روده، مشکلات تنفسی، مشکلات عصبی، خونریزی و از کارافتادگی کلیه شود. در این میان مشکلات معده و روده در سگها و در گربه ها ضعف سیستم عصبی بسیار شایع است.

 

آنچه که باید مراقب بود:

 

نخستین نشانه مسمومیت با آسپرین، تاثیرات آن بر روی معده و روده ها است. مواردی از قبیل کم اشتهایی، درد شکمی، حالت تهوع، استفراغ، مدفوع سیاه، کسالت و رخوت می باشد. مسمومیت با آسپرین می تواند منجر به زخم معده یا روده ها شود. در بسیاری از موارد نیز موجب سوراخ شدن معده و روده می شود که بسیار خطرناک بوده و بدلیل احتمال عفونت شکمی، حیوان را تهدید به مرگ خواهد داد. استفراغ خونی، مدفوع سیاه و قیری حاکی از خونریزی معده و روده می باشد.

 

آسپرین مرکز تنفسی مغز را تحت تاثیر قرار میدهد، بنابراین اکثر سگها بیش از اندازه نفس نفس میزنند. اگرچه ممکن است سگها در این حالت دچار پریشانی مغزی توام با کاهش تنفس شوند.

 

نشانه های عصبی شامل بی قراری، اضطراب، افسردگی، فقدان هماهنگی در حرکات می باشد.

 

مسمومیت آسپرین موجب آسیب دیدگی حاد کلیه با علائمی از قبیل استفراغ، اسهال، کم اشتهایی، بیحالی، تشنگی مفرط و ادرار رقیق می باشد. صاحب سگ ممکن است متوجه رقیق و کمرنگ بودن ادرار شود. این علائم نشانه هایی است از آسیب کلیه که نشانه های آن شامل علائم ناراحتی های معده و روده بدلیل مسمومیت آسپرینی است.

 

آسپرین با پلاکتهای خونی، که وظیفه لخته شدن خون را دارند، تداخل پیدا می کند. اختلال در عملکرد پلاکتهای خونی مدت زمان لختگی خون پس از بریدگی قسمتی از بدن را افزایش میدهد. بعبارتی خون دیرتر لخته می شود. همچنین خونریزی های خود بخود بصورت کبودی در سطح پوست و بر روی لثه ها پدیدار میشود. (خونریزی نقطه ای)

 

موارد مشابه

 

علائم برخی از بیماریها نیز مشابه مسمومیت آسپرینی است که عبارتند از:

 

- استفاده از داروهای غیر استروئیدی ضد التهاب مانند Rimadyl , Etogesic, phenylbutazone, flurbiprofe و ایبوپروفن ممکن است علائمی مشابه مسمومیت آسپرینی داشته باشند.

 

- استفاده از استروئید نیز ممکن است عوارضی چون استفراغ، زخم معده و همچنین تشنگی بیش از اندازه ،ادرار مفرط و ادرار رقیق و کمرنگ را بدنبال داشته باشد.

 

- ناراحتی های معده و روده از قبیل تورم و زخم معده شبیه ناراحتی های معده ناشی از مسمومیت آسپرینی است. سابقه استفاده از آسپرین در گذشته بهترین روش برای تشخیص مسمومیت و آلرژی سگ به آسپرین است.

 

- تورم لوزالمعده از جمله بیماریهایی است که می توان بدنبال مسمومیت آسپرین در صورت مصرف مشاهده شود.

 

- نشانه های مسمومیت با اتیلن گلوکل (ضد یخ)شبیه مسمومیت با آسپرین است. توسط آزمایش مخصوص می توان تشخیص داد که حیوان با اتیلن گلوکل مسموم شده است یا خیر؟

 

تشخیص بیماری

 

سابقه مصرف آسپرین یا مصرف تصادفی آسپرین توسط سگ در گذشته کمک موثری به دامپزشک در تشخیص دلیل بیماری خواهد کرد. بعلاوه معاینه فیزیکی و انجام آزمایشات ذیل در تشخیص بیماری موثر واقع خواهد بود.

 

•آزمایش کامل شمارش گلبولهای خون یا سی بی سی برای ارزیابی میزان گلبولهای سفید و قرمز خون. اگر سگ بدنبال زخم معده دچار خونریزی روده شده است، میزان گلبولهای قرمز خون کاهش می یابد.

 

•نمایه بیوشیمی؛ تست خونی است که برای ارزیابی ارگانهایی از قبیل کلیه بکار می رود.آسیب دیدگی یا سلامت کلیه، موقعیت کبدی، درگیری احتمالی کبد و دیگر علائمی که ممکن است حاصل از مسمومیت آسپرین باشد، را بخوبی نمایش میدهد.

 

•آزمایش ادرار برای عملکرد و بررسی کلیه انجام میگیرد. در صورتیکه کلیه آسیب دیده باشد، ادرار بسیار رقیق و کمرنگ خواهد بود.

 

•تجزیه گازهای خونی برای ارزیابی پی اِچ PH (غلظت یون هیدروژن)خون انجام میگیرد. حیواناتی که دچار مسمومیت آسپرینی شده اند، دارای پی اچ خون پائینی هستند.

 

•زمان لخته شدن خون در آزمایش خون، برای اندازه گیری سرعت لخته کردن خون در هنگام بریدگی در سگ انجام می گیرد. چرا که آسپرین بر روی قابلیت لخته شدن خون اثر میگذارد و این زمان طولانی تر میشود.

 

درمان

 

- غالباً بستری شدن سگ به مدت دو تا پنج روز برای درمان قطعی حیوان پیشنهاد می شود.

 

- شستشوی معده برای خالی کردن قرصهای هضم نشده در معده و تحریک حیوان به استفراغ کردن، در صورتیکه حداکثر چهار ساعت از مصرف دارو گذشته باشد، موثر است.

 

-استفاده از کربن فعال شده برای جلوگیری از جذب آسپرین توسط معده

 

-قرار دادن از کاتر IV برای هدایت مایعات جهت هیدراته کردن و پیشگیری از آسیب کلیه

 

- تجویز داروی ضد اسید و ترش کردن معده از قبیل

(misoprostol (Cytotec), cimetidine (Tagamet)، sucralfate (Carafate

 

-تجویز داروی ضد تهوع از قبیل

(metoclopramide (Reglan), prochlorperazine (Compazine) chlorpromazine (Thorazine

 

اقدامات اولیه در منزل

 

در صورت مصرف تصادفی آسپرین توسط سگ، باقی مانده قرصها را بردارید. سگ را سریعاً نزد دامپزشک جهت درمان ببرید. در صورتیکه فاصله شما تا دامپزشک بیشتر از نیم ساعت است، پیش از حرکت، نخست با دامپزشک برای راهنمایی لازم تماس بگیرید و در مورد وادار کردن سگ به بالا آوردن آسپرینها سوال کنید.

 

در صورتیکه آسپرین توسط شما به سگ داده شده است و متوجه استفراغ، مدفوع سیاه، بی رنگی لثه، بی اشتهایی شده اید، فوراً آسپرین را قطع نمائید و با دامپزشک تماس بگیرید.

 

پیشگیری و مراقبت

 

از مصرف آسپرین بدون تجویز دامپزشک و بیش از حد مجاز اجتناب نمائید. بسته یا قوطی آسپرین را از دسترس حیوان دور نگاه دارید.

 

در صورتیکه برای درمان سگ، آسپرین تجویز شد، از آسپرین های آکبند و از جلد باز نشده استفاده نمائید. برای پرهیز از بهم خوردگی و ناراحتی معده، آسپرین را همراه با غذا به سگ بدهید و هیچگاه بیش از مقدار تجویز شده، استفاده نکنید.

 

به خاطر داشته باشید: داروی بیشتر الزاماً بهتر نیست.

[masi eng 47,044]

طبیعت کنجکاو سگها، غالباً آنها را تحریک به خوردن زهر و محصولات سمی میکند. در ذیل به رایجترین روشهای درمان مسمومیت می پردازیم.

 

در مراقبتهای دامپزشکی، مسمومیت در سگها از رایج ترین موارد مراجعه است. عامل مسموم کننده ممکن است موارد مختلفی از جمله مرگ موش، برخی از کرمها، حلزون، ضد یخ، داروهای انسانی و موارد بیشمار دیگری باشد. متاسفانه در برخی موارد صاحبان از مصرف سم در سگ خود بی اطلاع بوده و بنابراین قادر به اقدام به موقع نخواهد بود و زمانی علائم ناگهانی مسمومیت ظاهر میشود که تشخیص آن بسیار مشکل می باشد.

 

علائم مسمومیت در سگها

 

این نکته بسیار حائز اهمیت است که در برخی موارد، نشانه های مسمومیت پس از چند ساعت یا حتی یک روز نمایان میشود، که بستگی به نوع سم مصرفی دارد. بنابراین این نکته که تصور کنیم حال سگ مساعد است چرا که با گذشت چند ساعت نشانه ای مشاهده نشده است، کاملاً اشتباه می باشد. بطور کلی علائم مصرف سم در سگها عبارتند از:

 

•جاری شدن بزاق دهان

•استفراغ

•بیحالی

•تلو تلو خوردن و گیجی

•تنفس سخت

•حمله ناگهانی

 

به محض مصرف سم یا زهر، عموماً دو ساعت زمان لازم است تا ماده سمی از معده سگ رد شود. غنیمت شمردن این مدت زمانی با اقدام به موقع به نفع حیوان خواهد بود، در برخی مواقع وادار کردن سگ به استفراغ و جود داشته باشد، اقدامی به موقع می باشد.

 

البته در بسیاری از مواقع نیز بسته به مواد بلعیده شده تحریک به برگرداندن مواد سمی ممکن است خطرناکتر باشد. به همین علت است که صاحب سگ بایستی سریعاً با دامپزشک یا در صورت امکان مراکز سم شناسی برای اقدام درست و نجات به موقع سگ تماس حاصل کند.

 

پس از سپری شدن دو الی چهار ساعت، اکثر سموم مصرف شده از معده به روده عبور میکند و کشش روده باعث جذب سموم شده و به هیچ عنوان با تخلیه معده نیز از بین نخواهد رفت.

 

در اینجا به برخی از درمانهای موثر برای مسمومیت سگ اشاره می کنیم:

 

پراکسید هیدروژن (آب اکسیژنه)

 

در صورتیکه سم مصرفی، از نوع سوزش آور یا فاسد کننده (موجد زنگ در فلز و گیاه) باشد، طبق صلاحدید دامپزشک، معده با توزیع 3% پراکسید هیدروژن در دو مرحله با فاصله زمانی10 دقیقه ای، تخلیه خواهد شد. در صورتیکه از بلعیدن ماده سمی بیش از دو ساعت میگذرد و اگر حیوان بیحال بوده یا به تازگی استفراغ کرده، واداشتن سگ به استفراغ خطرناکتر خواهد بود. ( عموما در مورد مواد سوزناک، فاسد کننده ها، ترکیبات نفتی و کف کننده ها صدق می کند).

 

شربت اپیکا

 

این روش زیاد توصیه نمی شود، چرا که خود شربت ممکن است در صورت عدم استفاده صحیح توسط شخص معمولی، موجب اختلالات عصب مرکزی شود. این مورد حتماً بایستی تحت نظر دامپزشک صورت گیرد.

 

شستشوی معده

 

این روش خصوصاً در مطب دامپزشک انجام میشود و زمانیکه حیوان بیهوش و در حال استفراغ است، مناسب نیست. شستشوی معده با استفاده از تیوب از طریق نای و از راه دهان سگ وارد معده می شود. سپس معده به آرامی با مایعات مخصوص شستشو داده می شود.

 

کربن فعال شده

 

کربن فعال شده ترکیبی است که تعداد بی شماری از سموم و زهرها و البته نه تمامی سموم را جذب می کند. این محلول عموماٌ از ترکیب کربن و آب تهیه می شود و برای حیوان مسمومی که هوشیار است، استفاده می شود. همچنین این محلول پس از استفراغ حیوان، برای شستشوی معده و جذب سموم باقی مانده بکار می رود. در صورت عدم دسترسی به کربن از نان تست شده سوخته بعنوان جایگزین کربن گزینه مناسبی است.

 

سرم

 

مایعات اغلب به جهت تسریع مرحله دفع سموم استفاده می شود. تزریق سرم از طریق وریدی و گاهی اوقات به همراه داروهای لازم برای دفع هر چه سریعتر سموم بجا مانده در بدن تجویز می گردد.

 

پادزهر

 

برای برخی از سموم، پادزهر استفاده می شود. عموماً استفاده از چنین پادزهرهایی تنها در مراحل اولیه درمان تاثیرگذارمی باشد، بنابراین مراجعه هرچه سریعتر به مراکز سم شناسی یا اورژانس حیوانات از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

 

روشهای متداولتری نیز در خصوص سگ مسموم شده یا مشکوک به مصرف سم وجود دارد. در نظر داشته باشید که تمامی مسمومیتها جزء موارد اورژانسی است. در صورتیکه مشکوک به مصرف سم توسط حیوان می باشید، سریعاً به دامپزشک مراجعه نمائید.

[masi eng 47,044]

ویروس پاروا در سگها

ویروس پاروا یکی از بیشترین و مهمترین ویروسهایی است که در دینا سلامت سگها را تهدید می کند. این ویروس موجب التهاب و زخم در روده و ایجاد اسهال شدید در سگ مبتلا می شود. این اسهال می تواند خونی باشد و به شدت جان حیوان را تهدید می کند. متأسفانه هیچ درمان موثری برای مقابله با این ویروس وجود ندارد و تنها می توان با واکسیناسیون تا درصد بالایی از مبتلا شدن حیوان جلوگیری نمود. اگرچه هنوز هم سگهایی با وجود واکسینه شدن درگیر می شوند.

شناسایی این ویروس:

پاروا ویروس ، ویروسی است کاملاً سرسخت ، بادوام ، مقاوم و پایدار. این ویروس می تواند برای مدتهای طولانی بر روی زمین ، غذا و سایر لوازم زنده بماند. فرش و قالیچه ها جهت ضدعفونی کردن بسیار دشوارند. حتی این ویروس می تواند از طریق حشرات و جانواران موذی مانند سوسکها منتقل شود. این ویروس حتی در مقابل اسید فنیک و حرارت مقاوم است. تنها می توان با وایتکس مخلوط با آب ( به نسبت 1 به 20) این ویروس را غیر فعال کرد ، نور مستقیم آفتاب نیز موجب کشتن این ویروس می شود. اگرچه حدود یک تا دو هفته طول می کشد تا علائم بیماری در حیوان ظاهر شود ، علائم این ویروس از روز سوم در مدفوع قابل مشاهده است. این بدان معناست که حتی سگی با ظاهری کاملاً سالم می تواند ناقل این ویروس به منزل شما باشد.

علائم ویروس پاروا:

جالب توجه است که این ویروس می تواند کاملاً مخفی باشد و یا با علائم کشنده همراه باشد که این نشانه ها به چها عامل بستگی دارد:

 

1. سن سگ مبتلا
    
   
2. جثه حیوان
    
   
3. وجود پادتن در بدن حیوان
    
   
4. نژاد حیوان درگیر
   

معمولاً توله سگها پادتن را توسط شیر مادر (آغوز) دریافت می کنند و حتی اگر در محیط آلوده قرار گیرند به ندرت تا 14-20 هفتگی درگیر می شوند اما به محض اینکه مدت پادتن آنها به انتها برسد مبتلا می شوند. معمولاً توله های بالای 6 ماه به این بیماری مقاومند و تنها به یک اسهال زود گذر مبتلا می شوند و معمولاً بعد از سن 2-1 سالگی آنقدر این بیماری کمرنگ و زود گذر می شود که حتی صاحب حیوان متوجه نخواهد شد. بدون هیچ دلیل علمی معمولاً نژادهای دوبرمن (Doberman) ، رتوایلر (Rottweiler) و پیت بول تریرآمریکایی (American Pit Bull Terrier) بیشتر درگیر این بیماری می شوند. معمول ترین فرم این ویروس التهاب و عفونت روده کوچک است که با ناراحتی ، افسردگی ، استفراق و کم شدن آب بدن حیوان همراه است. برخی توله ها به محض بروز اسهال می میرند و برخی دیگر بین 6-4 روز مقاومت می کنند. آنهایی که تا 8 روز دوام بیاورند معمولاً زنده می مانند. از بین رفتن سلولهای خونی و زخم شدن روده حیوان باعث بوجود آمدن عفونت های باکتریایی ثانوی می شود. باید توجه داشت که بسیاری دیگر از باکتریها و ویروسها می توانند موجب اسهال خونی شوند و حتماً هر اسهال خونی مبنی بر ویروس پاروا نمی باشد.

راه تشخیص:

شما می توانید تنها از طریق کیت های مخصوص این ویروس به بیماری پی ببرید.

درمان:

درمان این ویروس می تواند با جبران آب از دست رفته از رگها که به دلیل اسهال صورت گرفته انجام پذیرد ( استفاده از سرم رینگر بهمراه بی کربنات). در روز اول 40-10 میلی لیتر برای هر 454 گرم وزن بدن که در روزهای بعد مقدار آن کمتر می شود. به محض جبران کمبود آب می توان از سرم های غذایی زیر پوست حیوان تزریق نمود. ما همچنین از دارو برای آرام نمودن التهاب روده حیوان استفاده می کنیم مانند مترو کلروپرامید (2.5-1 میلی گرم 4-3 بار در روز). معمولاً در ابتدا در سگهای بالغ یک تب زود گذر اتفاق می افتد که این امر در توله ها برعکس می باشد و حرارت بدنشان کم می شود و این توله ها به گرمای محیطی بیشتری احتیاج دارند. به محض اینکه سگ بتواند مایعات مصرف کند می توان به او داروی pyrantel pamoate خوراند. برخی از دامپزشکان نیز برای کاهش درد حیوان از butorphanol tartrate استفاده می کنند. اگر توله بصورت ثابت شروع به خوردن غذا به میزان کم کند و یا دم خود را تکان دهد نشانه بهبودی است. با وجود این بسیاری از توله ها جان سالم به در نمی برند.

مصونیت از این ویروس:

امروزه انواع مختلفی از واکسن ها که ویروس زنده و ضعیف شده پاروا را شامل می شوند در بازار موجود است. اکثراً واکسنهایی که قبل از اتمام پادتن در بدن حیوان تزریق می شوند اثر نمی کنند. معمولاً واکسنها در دو مرحله 14-12 هفتگی و 18 هفتگی تکرار می شود.

[masi eng 47,044]

بیماری پاروا ویروس

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

پاروا ویروس سگها اولین بار در سال 1978 به عنوان یک ویروس عفونی جدید در سگها شناخته شد و در گاسترو آنتریت های هموراژیک سگها که از میزان کشندگی بالایی برخوردارند ، دیده می شود . حدود سه سال پس از کشف ویروس واکسن آن تهیه و مورد استفاده قرار گرفت .

 

عامل بیماری :

 

پاروا ویروس سگها یک ویروس کوچک حاوی DNA و فاقد پوشش لیپوپروتئینی می باشد . این ویروس متعلق به خانواده ی پاروا ویریده بوده و با ویروس های پان کلوپنی گربه و آنتریت سمور قرابت آنتی ژینکی دارد .

 

پاروا ویروس سگها از مقاوم ترین ویروس هایی است که تا بحال شناخته شده اند . این ویروس ماهها و حتی سالها در محیط خارج قادر به ادامه ی حیات بوده و بسیاری از مواد ضدعفونی کننده که به صورت تجارتی در دسترس هستند بر روی آن بی تأثیر است . هیپوکلریت سدیم تنها ماده ی ضدعفونی کننده ای است که بر روی ویروس تأثیر می گذارد . این ویروس از طریق مدفوع وارد محیط خارج می شود و با ورود به بدن سگ های حساس از راه دهان آن را بیمار می سازد .

 

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

 

ویروس ابتدا در بافت لنفاوی تکثیر یافته و سپس خود را از طریق جریان خون به کریپت های روده ی کوچک می رساند . و از نظر آنتی ژنتیکی فقط یک سویه بیماریزا از آن وجود دارد .

 

همه گیر شناسی (اپیدمیولوژی)

 

سگها توسط بلع یا استنشاق ویروس از راه دهانی ، حلقی ، به بیماری مبتلا می­گردند . ویروس در لوزه های غدد لنفاوی موضعی و بافت های لنفاوی روده ها مستقر و تکثیر می شوند و سپس از تکثیر در بافت لنفاوی ، ویرمی بروز می کند و متعاقب آن ویروس خود را به کریپت های موجود در روده کوچک که به عنوان اندام هدف جهت تکثیر ثانویه ی ویروس به شمار می رود رسانده و شروع به تولید می کند .

 

در سلول کریپت ها تغییرات پاتولوژیک رخ می دهند که از نظر بالینی منجر به پیشرفت بیماری و در نتیجه کلاپس مخاط می گردند . ویروس در سلول های سایر اندامهای بدن قادر به تکثیر و تزاید می گردد .از نظر بالینی عفونت ناشی از ویروس در سگها بسیار متنوع بوده و از عفونت­های پنهانی تا بیماری حاد و کشنده متغیر است . اکثر سگها به فرم پنهانی بیماری مبتلا می گردند . عواملی از قبیل : سن ، استرس ، ژنتیک و همزمان شدن بیماری با عفونت انگلی روده ای ، زمینه ی بیماری را برای حالت حاد و مساعد می نمایند .در برخی از نژاد سگها مثل روت وایلر (Rottweiler) و دابرمن پینچر (Doberman Pinscher) نسبت به سایر نژادها حساس تر بوده و به عفونت های شدیدی مبتلا می گردد . لازم به ذکر است نژاد لابرادور سیاه (Black Labrador) بیشتر از سایر نژادها به فرم شدید بیماری گرفتار می­شوند .

 

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

 

در شرایط تجربی همزمان شدن عفونت با انگل های روده ای یا سویه هایی از ویروس دیستمپر که قدرت بیماری زایی خفیفی دارند سبب تشدید بیماری می گردند .

 

علائم بالینی :

 

اغلب عفونت های حاصل از ویروس از نظر بالینی به فرم پنهانی بروز می کنند و در سگهایی که به شکل بالینی بیماری مبتلا می گردند استفراغ و اسهال از اولین علائمی هستند که دیده می شوند ، اصولاً خموده ، خواب آلود و افسرده به نظر می رسد . تب در آنها متغیر است اما کلوپنی از یافته های ثابت این بیماری بشمار می رود .

 

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

 

 

سگهایی که به فرم خفیف بیماری دچار می گردند ، معمولاً پس از یک تا دو روز خود بخود بهبود می یابند . در سگهایی که به فرم شدیدتر بیماری مبتلا می گردند ممکن است درمان علامتی و تقویتی ضروری باشد . اما اغلب پس از یک دوره ی سه تا 5 روزه بهبود می یابند . در صورتی که استفراغ ادامه داشته و اسهال هموراژیک شدید بروز نماید پیش آگهی بیماری چندان رضایت بخش نبوده و چنین سگهایی ممکن است تلف شوند ، برخی از سگها ممکن است تا 24 ساعت پس از شروع علائم بالینی دچار مرگ ناگهانی گردند . فرم کشنده و حاد بیماری در توله های جوان بروز می کند و اگر ابتلا در سنین قبل از 8 هفتگی صورت گیرد ، برخی دچار میوکاردیت می شوند .

 

درمان و پیشگیری

 

درمان گاسترو آنتریت های حاصل از ویروس شامل درمان های علامتی و تقویتی است . مایعات الکترولیت باید بر اساس ارزیابی وضعیت بالینی دام تجویز گردد . و برای حفاظت دام در مقابل عفونت ثانویه باکتریایی از آنتی بیوتیک های وسیع الطیف بهره می گیرند .اگر در سگها نشانه های استفراغ وجود نداشته باشد جهت کاهش فلور­میکروبی روده ها می توان از آمینوگلیکوزیدها استفاده نمود . در صورتی که کولی فرم های طبیعی روده افزایش یا سایر اندام بدن را مورد تهاجم قرار داده و منجر به بروز شوک آندوتوکسیک می گردند . اگر شواهدی دال بر سپتی سمی وجود داشته باشد باید آمینوگلیکوزیدها را به همراه دُز بالایی از مشتقات پنی سیلین بصورت داخل وریدی تجویز نمود . در بیماری حاصل از ویروس افزودن کورتیکوستروئید یا فلونیکسین مگلومین به رژیم درمانی از بروز شوک آندوتوکسیک پیشگیری می نماید .

 

در صورتی که استفراغ برای مدت طولانی ادامه داشته باشد . باید از داروی ضد استفراغ استفاده نمود و تجویز داروی ضد اسهال باید با احتیاط صورت پذیرد . در سگهایی که مقدار زیادی از پروتئین سرم توسط روده ها از دست رفته و حجم خون آن کاهش یافته ممکن است انتقال پلاسما یا خون کامل ضروری باشد . واکسن هایی که امروزه برای ویروس مورد استفاده قرار می گیرد مطمئن و مؤثر هستند . چهار تا شش روز پس از تزریق برخی واکسن ها یک لنفوپنی زودگذر بروز می کند .

 

ویروس موجود در برخی از واکسن ها در روده ها تکثیر یافته و از طریق مدفوع به خارج دفع می گردد .ظهور عفونت حاصل از ویروس بدنبال تجویز واکسن توسط مطالعات تجربی کنترل شده به اثبات رسیده است . سن ایجاد مصونیت در توله ها به تیتر آنتی بادی مادری و مقدار آنتی بادی که توسط آغوز منتقل شده است بستگی دارد . بدون کسب اطلاع از وضعیت آنتی بادی توله ها به سختی می توان یک برنامه واکسیناسیون عملی ارائه نمود که تقریباً در تمام توله ها مصونیت ایجاد نماید . مشکل دیگری نیز وجود دارد و آن عبارتست از اینکه توله ها دو تا سه هفته قبل از اینکه قادر به کسب مصونیت گردند نسبت به عفونت های حاصل از سویه بیماریزای ویروس حساس شده و هیچ واکنشی نیز وجود ندارد که این حساسیت را به طور کامل از بین ببرد .

 

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام

 

دستیابی به حداکثر مصونیت در توله هایی که اطلاعی از وضعیت ایمنی آن در دست نیست بهتر است واکسیناسیون در سنین 6 ، 9 ، 12 ، 15 و 18 هفتگی انجام گرفته و پس از آن هر سال یکبار تکرار گردد .دو تا سه هفته قبل از آنکه توله ها قادر به کسب مصونیت باشند نسبت به عفونت های حاصل از ویروس حساس می شوند و در طول این مدت صرف نظر از اینکه چه برنامه ای به منظور واکسیناسیون مورد استفاده قرار می­گیرد توله ها همواره در معرض خطر ابتلا به بیماری قرار دارند .

 

به دنبال استفاده از واکسن حاوی ویروس که امروزه در دسترس می­باشند مصونیتی ایجاد می شود که به مدت یک تا سه سال ادامه خواهد داشت و تکرار سالانه ی واکسن کافی می باشد . سگهایی که از عفونت حاصل از سویه های بیماریزای ویروس بهبود می یابند برای تمام عمر مصون باقی می مانند . منبع:

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

• ورود
• یا
• ثبت نام