رفتن به مطلب

پلاستیسیته خاک


ارسال های توصیه شده

از مفاهیم بسیار مهم ،خاصیت پلاستیسیته خاک است.خاصیت پلاستیسیته خاک معلول وجود دا نه های رسی در مجموعه خاک می باشد.میزان خاصیت بستگی تام با مقدار رس در مجموعه و همچنین نوع آن (کائولن ،بتونیت،ایلیت،مونت موریلونیت و غیره )است.اصل مطلب مربوط می شود به اینکه ،خاک پلاستیک می تواند مقداری آب را جذب نموده و حالت خمیری و شکل پذیر به خود بگیرد.دامنه حالت خمیری بستگی به ساختمان فیزکو شیمیایی خاک رس دارد.توده خاکی که خاصیت پلاستیک دارد چنانچه خشک باشد سفت وشکننده است با جذب آب و افزایش آن به حدی می رسد که حالت خمیری به خود میگیرد و تا حدی هم می تواند آب را به خود بگیرد و همچنان حالت خمیری داشته باشد.

ولی از حدی که افزایش آب گذشت ،خاک چسبنده و خمیری حالت روانی به خود می گیرد و دیگر خمیر نخواهد بود.دامنه ای از درصد رطوبت که خاک در آن ،حالت خمیری خود را دارددامنه خمیری خاک گفته می شود.حد روانی ،حد خمیری،دامنه خمیری به صورت درصد رطوبت بیان می شوند.

LL-PL=PI LLعبارت است از درصد رطوبتی که خاک در آن درصد رطوبت (با در نظر گرفتن شرایط ذکر شده در آزمایش کاساگراند)روان می شود.

PL عبارت است از درصد رطوبتی که خاک از آن کمتر (با در نظر گرفتن شرایط ذکر شده در آزمایش مربوطه )حالت خمیری ندارد.

PIدامنه درصد رطوبتی که خاک در آن دامنه درصد رطوبت ،حالت خمیری دارد.

حد انقباض خاک درصد رطوبتی است که خاک از آن درصد رطوبت کمتر ، حجم کم نمی کند.

توضیح: تعیین مقادیرفوق تابع شرایط و مقرراتی است که در استاندارد مربوط به تعیین حدود اتر برگ خاک آمده است.

 

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.

لینک به دیدگاه

[TABLE=width: 100%]

[TR]

[TD] پلاستیسیته (Plasticity) مهمترین ویژگی

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
ها، به راحتی قابل تشخیص است ولی تعریف و تبیین آن کار بسیار مشکلی است. پلاستیسیته معمولا به این شکل تعریف می شود: خاصیتی است که یک ماده را قادر می سازد تا در اثر یک نیروی خارجی بدون شکست و گسستگی تغییر شکل داده و بعد از حذف یا کاهش نیرو هم چنان شکل خود را حفظ کند. روش های زیادی برای مقایسه پلاستیسیته رس ها و
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
های مختلف و یا به عبارت دیگر برای تعیین نسبی مقدار پلاستیسیته وجود دارد. در تمامی این روش ها در حقیقت نه پلاستیسیته، بلکه خواصی اندازه گیری می شوند که رابطه تنگاتنگی با پلاستیسیته دارند؛ به عنوان مثال مشخص شده است که در یک نمونه هر چه مقدار پلاستیسیته بیشتر باشد، مقدار
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
، انقباض تر به خشک و نیز آب پلاستیسیته بیشتر خواهد بود. البته باید توجه داشت که این روش ها دقیق نیستند و ممکن است در مواردی بسیار گمراه کننده باشند. به عنوان مثال اگر یک نمونه رس و یا بدنه حاوی رس روان شده باشد، استجکام خشک آن به شدت افزایش می یابد در حالی که مقدار آب پلاستیسیته آن کاهش می یابد. در چنین شرایطی استحکام خشک بالای نمونه نشان دهنده پلاستیسیته زیاد است در حالی که مقدار کم آب پلاستیسیته، نشان دهنده مقدار پلاستیسیته کم آن است. [/TD]

[TD] [/TD]

[TD] plasticity-5-final.jpg[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

[TABLE=width: 100%, align: center]

[TR]

[TD] plasticity-6.jpg[/TD]

[TD] [/TD]

[TD] اندازه ذرات کانی های رسی موجود در یک نمونه (اعم از بدنه خام و یا یک نمونه خاک رس) از مهمترین عوامل موثر در مقدار پلاستیسیته است. به همین دلیل

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
ها در مقایسه با
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
ها دارای پلاستیسیته بیشتری هستند. هر اتفاقی که باعث ریز تر شدن ذرات رس شود مانند آب و هوازدگی رس ها و یا به هم خوردن آن ها در همزن هایی با سرعت بالا (Highspeed Blungers) منجر به افزایش پلاستیسیته خواهد شد. یکی از دلایل افزایش پلاستیسیته در حین انبار کردن (aging) خمیر رس ها و بدنه ها نیز همین مورد است. در این شرایط نفوذ آب در لابلای ذرات رس باعث خرد شدن آن ها می شود. علاوه بر اندازه کانی های رسی، چگونگی انتشار ابعاد مختلف ذرات نیز در کارپذیری (workability) یک نمونه موثر است. کارپذیری مجموعه ای از سه خاصیت موجود در یک نمونه حاوی رس است یعنی پلاستیسیته واقعی، استحکام تر و تیکسوتروپی. تفاوت بین این دو هنگامی مشخص می شود که به عنوان مثال به اثر چگونگی ابعاد مختلف ذرات در کارپذیری توجه شود. [/TD]

[/TR]

[/TABLE]

هنگامی که اندازه ذرات کانی های رسی موجود در یک نمونه، بسیار ریز و در عین حال در یک محدوده خاص و یا به عبارت دیگر حدودا یکسان باشد، بدیهی است که به علت ابعاد بسیار ریز ذرات، مقدار پلاستیسیته بسیار زیاد خواهد بود. ولی در عمل چنین رسی قابل استفاده نیست. به عبارتی دیگر این نمونه به رغم پلاستیسته زیاد قابلیت کارپذیری کمی دارد. دلیل این موضوع فقدان استحکام کافی (استحکام تر) در این نمونه است. یکی از عوامل ایجاد استحکام تر در یک نمونه حاوی رس، اصطکاک بین ذرات آن است. اصطکاک بین ذرات به دلیل مشابهت و یا یکسانی ابعاد ذرات نمونه بسیار کم بوده و در نتیجه این عامل باعث فقدان کارپذیری مناسب می شود. در چنین مواردی برای ایجاد اصطکاک بین ذرات و در نتیجه ایجاد استحکام کافی و نهایتا کارپذیری مناسب معمولا از موادی مانند

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
و یا انوع مواد پخته شده با دانه بندی ریز، (کمتر از 150 میکرون) استفاده می شود. بنابراین یکی از دلایل استفاده از پر کننده ها اصلاح بافت بدنه خام است. در هنگام افزایش پر کننده ها به چنین خمیرهایی باید به مقدار آن ها توجه شود. مقدار افزایش نباید بیش از حد کم و یا زیاد باشد. در صورت افزایش زیاد مواد غیر پلاستیک پلاستیسیته کاهش یافته و در نهایت کارپذیری نه تنها افزایش نیافته بلکه مجددا کاهش می یابد. نکته جالب این است که در بعضی موارد عدم وجود استحکام تر کافی در یک نمونه و وجود بیش از حد پلاستیسیته، با عدم وجود پلاستیسیته کافی اشتباه می شود. چرا که در مواردی که تجربه کافی وجود نداشته باشد لمس چنین خمیرهایی ممکن است باعث گمراهی شود. در هر صورت باید توجه داشت که، خمیرهایی که دارای پلاستیسیته بیش از حد و استحکام تر کم هستند، بسیار نرم و چسبنده بوده و با کوچکترین نیرویی تغییر شکل داده و قدرت تحمل وزن خود را ندارند. در این موارد پلاستیسیته بیش از حد خمیر، امکان تغییر شکل نمونه را در اثر وزن خود فراهم می آورد. شکل 1 نشان دهنده خمیری است که به طور متعادل دارای پلاستیسیته و استحکام تر است. همچنان که مشاهده می شود ابعاد ذرات تشکیل دهنده خمیر با یکدیگر تفاوت دارند. در شکل 2 نیز خمیری مشاهده می شود که دارای استحکام تر کم و پلاستیسیته بیش از حد است. در این شکل جهت پیکان، نشان دهنده حرکت ذرات خمیر و تغییر شکل نمونه در اثر نیروی وزن خود است. از طرفی دیگر نمونه هایی که دارای پلاستیسیته کم و استحکام تر بیش از حد هستند نیز دارای کارپذیری کمی بوده و بنابراین قابل استفاده قابل استفاده نیستند. شکل 3 مشاهده می شود چنین نمونه هایی می توانند
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
های
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
ی را تحمل کنند ولی به هیچ عنوان قادر به تحمل تنش های
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
نیستند. یکی دیگر از عوامل ایجاد کننده استحکام تر در یک نمونه، تراکم بیشتر ذرات آن است. این عمل می تواند به وسیله ورز دادن خمیر با دست و یا استفاده از دستگاه های ورزدهنده و نیز ایجاد خلا و هواگیری از خمیر با دست و یا انبار نمودن آن انجام شود. در هنگام انبار کردن خمیر رس و یا بدنه، نیروی وزن ذرات باعث حرکت و تراکم بیشتر آن ها می شود. [TABLE=width: 100%, align: center]

[TR]

[TD=align: center] plasticity-1-final%281%29.jpg[/TD]

[TD=align: center] plasticity-2-final.jpg[/TD]

[TD=align: center] plasticity-3-final.jpg[/TD]

[/TR]

[TR]

[TD=align: center] شکل 1[/TD]

[TD=align: center] شکل 2[/TD]

[TD=align: center] شکل3[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

مایع جذب شده در سطح رس و نوع آن نیز یکی دیگر از عوامل ایجاد کننده و موثر در پلاستیسیته است. به طور کلی مولکول های مایعات قطبی در سطح ذرات رس جذب شده و بدین وسیله باعث لغزش و ایجاد سهولت در حرکت صفحات رس می شود. بنابراین بدیهی است که اختلاط ذرات رس با هر نوع مایع قطبی مثل آب و الکل می تواند باعث ایجاد پلاستیسیته در خمیر شود. در حالی که چنانچه مایعات غیرقطبی مانند بنزن مورد استفاده قرار گیرند، هیچ نوع پلاستیسیته به وجود نخواهد آمد. در هر صورت باید توجه داشت که پلاستیسیه اصل از هیچ یک از مایعات قابل مقایسه با پلاستیسیته حاصل از آب نیست. همچنان که ذکر گردید به طور کلی نمونه هایی که دارای پلاستیسیته زیادی هستند آب بیشتری نیز جذب می کنند (در این مورد حد مشخصی وجود دارد). مقدار آبی که یک نمونه جهت ایجاد یک خمیر مناسب جهت شکل دادن جذب می کند به آب پلاستیسیته مشهور است. بدیهی است که مقدار آب پلاستیسیته یکی از مهم ترین عوامل شناخت شخصیت یک رس است. برای تعیین آب پلاستیسیته از روش بسیار ساده و موثری استفاده می شود؛ به مقدار مشخصی از نمونه خشک آنقدر آب اضافه می شود که خمیر مناسبی بدست آید. معمولا مقدار آب پلاستیسیته محدوده خاصی دارد که اصطلاحا به آن محدوده کارپذیری و یا محدوده آب پلاستیسیته گفته می شود. اگر مقدار آب مصرفی کمتر از محدوده مذکور باشد خمیر حاصل بسیار سفت بوده و نمی تواند به راحتی شکل بگیرد. در عین حال چنانچه مقدار آب پلاستیسیته بیشتر از محدوده کارپذیری باشد خمیر حاصل بیش از حد نرم و چسبنده بوده و در نتیجه غیر قابل مصرف خواهد بود. [TABLE=width: 100%, align: center]

[TR]

[TD] از مسائل مهمی که باید توجه داشت تاثیر فشار در مقدار آب پلاستیسیته است. به عنوان یک قانون باید به خاطر داشت که با افزایش فشار می توان پلاستیسیته یکسانی را با مقدار آب کمتر به دست آورد. در صنعت

برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
ازاین قانون وسیعا استفاده شده و بسیار از فرآورده ها را به وسیله فشار و با مقدار آب بسیار کمتر شکل می دهند. باید به خاطر داشت که آب کمتر به معنی انقباض تر به خشک کمتر بوده و در نتیجه تنش کمتری در خلال خشک شدن در بدنه به وجود خواهد آمد. این موارد نهایتا به معنی احتمال کمتر وقوع ترک و شکست در فرآورده های خام است. شکل روبرو رابطه بین فشار و درصد آب خمیر (با پلاستیسیته یکسان) را نشان می دهد. ابعاد بسیار ریز کانی های رسی و آب جذب شده به وسیله آن ها، تنها عوامل موثر در پلاستیسیته نیستند. به عنوان مثال مواد غیر پلاستیک مثل کوارتز و آلومینا نیز چنانچه بسیار ریز و نرم شوند می توانند آب را در سطح ذرات خود جذب نموده و پلاستیسیته کمی را به وجود آورند ولی به هر صورت پلاستیسیته حاصل به هیچ وجه قابل مقایسه با پلاستیسیته رس ها نیست. چرا که یکی از عوامل موثر در پلاستیسیته شکل ذرات است. ذرات رس به طور کلی دارای شکل پهنی بوده و اصطلاحا بشقابی هستند. این شکل خاص باعث ایجاد سهولت در لغزش ذرات روی یکدیگر می شود. مقدار واقعی و نوع کانی رسی و یا به عبارت دیگر ترکیب کانی شناسی بدنه خام یکی دیگر از عوامل بسیار موثر در پلاستیسیته است. بدیهی است که مقدار بیشتر کانی های رسی به معنی پلاستیسیته بیشتری بوده (مقدار کانی رسی) و نیز به عنوان مثال کانی
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
در مقایسه با کانی کائولینیت دارای پلاستیسیته بیشتری است. افزایش مواد ایجاد کننده پلاستی سیته به بدنه خام باعث افزایش پلاستیسیته می شود ولی در این مورد باید توجه داشت که این عمل لزوما به معنی افزایش کارپذیری نیست. اگر چه به عنوان مثال وجود بالکلی در بدنه خام نه تنها باعث افزایش پلاستیسیته بلکه باعث افزایش استحکام تر و در نهایت قابلیت کار می شود ولی چنانچه از
برای مشاهده این محتوا لطفاً ثبت نام کنید یا وارد شوید.
و یا مواد آلی (مثل صمغ عربی و غیره) جهت ایجاد پلاستیسیته استفاده شود کارپذیری افزایش نخواهد یافت. چرا که این مواد تاثیر زیادی روی استحکام تر ندارند. در چین مواردی علاوه بر مواد مذکور باید از مواد غیر پلاستیک مثل سیلیس نیز جهت ایجاد استحکام تر استفاده شود. [/TD]

[TD] [/TD]

[TD] plasticity-4-final.jpg[/TD]

[/TR]

[/TABLE]

دسته ای از مواد آلی ایجاد کننده پلاستیسیته، ژل های کلوئیدی ناشی از از عمل باکتری ها هستند. این مورد یکی از دلایل افزایش پلاستیسیته در نتیجه انبار نمودن خمیر است. در این شرایط خمیر بدنه بر اثر فعالیت های باکتری هابه خصوص اگر محیط کاملا گرم و مرطوب باشد، ترش شده و ژل های کلوئیدی به وجود می ایند. انجام این عمل باعث ایجاد بوی خاصی در خمیر می شود که برای سرامیست های با تجربه کاملا آشنا و مشخص است.

لینک به دیدگاه

به گفتگو بپیوندید

هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .

مهمان
ارسال پاسخ به این موضوع ...

×   شما در حال چسباندن محتوایی با قالب بندی هستید.   حذف قالب بندی

  تنها استفاده از 75 اموجی مجاز می باشد.

×   لینک شما به صورت اتوماتیک جای گذاری شد.   نمایش به صورت لینک

×   محتوای قبلی شما بازگردانی شد.   پاک کردن محتوای ویرایشگر

×   شما مستقیما نمی توانید تصویر خود را قرار دهید. یا آن را اینجا بارگذاری کنید یا از یک URL قرار دهید.

×
×
  • اضافه کردن...