موقع خشم و غضب چه كنم تا باعث آرامشم شود؟

[afa 18,504]

غضب شعله ای از آتش است كه در دل افروخته می شود و حالت افراطش بسیار مذموم و خطرناك است. باید انسان ریشه های غضب را بخشكاند. ریشه های غضب در وجود انسان عبارت است از : تكبر، عیب جویی، مسخره كردن، لجوج بودن و شدت علاقه به مال و مقام. كسی كه سعادت خود را خواهان است، لازم است صفات ناپسند و بدبخت كننده را از خود دور كند تا بتواند در موقع غضب خود را كنترل كند. به دعایی كه برای فرونشاندن و خاموش كردن آتش غضب مفید باشد، دست نیافتیم، ولی در روایات برای خاموش كردن غضب چند چیز ذكر شده است:

 

1 - گفتن "اعوذ بالله من الشیطان الرجیم".(1) و پناه بردن به خدا از شر غضب. گفتن این كلمه انسان را متوجه می كند كه غضب حالت شیطانی است و ابلیس دشمن انسان است و نباید آدمی به حرف شیطان گوش دهد. اگر گوش داد، به ضررش تمام می شود.

توجه به این مسایل به فروكش كردن غضب كمك می كند.

2 - وضو گرفتن (مخصوصاً با آب سرد)

رسول خدا (ص) فرمود: "غضب از شیطان است و شیطان از آتش خلق شده و آتش را آب خاموش می كند، پس وقتی كه غضبناك شدید، وضو بگیرید".(2)

3 - تغییر حالت دادن .

امام باقر (ع) فرمود: "اگر در حال ایستاده عصبانی شدید، بنشیند و اگر در حال نشسته غضبناك شدید، بایستید".(3)

4 - ساكت شدن و حرف نزدن .

علی (ع) فرمود: "غضب را با سكوت مداوا كنید".(4)

5 - تفكر در ثواب و منفعت فرونشاندن غضب .

رسول خدا (ص) فرمود: "هر كس غیظ و عصبانیتش را فرونشاندن، خداوند قلبش را پر از ایمان می كند".(5) نیز فرمود: "هر كس غضبش را نگه دارد، خداوند عذابش را از وی نگه می دارد".(6)

در هنگام خشم و غضب ، انسان باید آهسته آهسته آن را فرونشاند، نه این كه به یكباره آن را فروبرد.

6 - یاد خدا. خداوند به حضرت داود وحی كرد: "هر وقت بنده من موقع عصبانیت مرا یاد كند، در روز قیامت او را یاد می كنم".(7)

7 - تفكر در عواقب خطرناك غضب كه ممكن است دنیا و آخرت را به باد دهد. رسول خدا (ص) فرمود:

"جهنم دری دارد مخصوص انسان هایی كه غضب خود را به وسیله گناه خاموش می كنند.

این گونه افراد از آن در وارد جهنم می شوند".(8)

امام صادق (ع) فرمود: "غضب كلید هر شرّ است".(9) علی (ع) فرمود : "غضب مركب شیطان است".(10) علی (ع) فرمود : "دشمن ترین دشمن انسان غضب و شهوت او است".(11)

 

پی نوشت ها:

1 . سید عبداله شبّر، اخلاق، ص 250.

2 - 11 . محمد محمدی ری شهری، میزان الحكمة واژة غضب، شماره: 14983، 14988، 15022، 15036، 1504715049، 15053، 15057، 15058؛ 15061.