رفتن به مطلب

معرفی گلها و گیــاهانِ کویـــری


ارسال های توصیه شده

[h=2]درخت سیاه شور[/h]

نام علمی :
Suaeda fruticosa

 

سیاه شور درختچه ای است شورپسند، در پایه سخت و کاملا" چوبی شده، انشعبات جانبی فراوان و ایستا، برگهای کوچک ، کروی و آبدار شاخه های خشبی را فرا میگیرند. این درختچه در سواحل دقهای باتلاقی شور و مرطوب می رویند.

معمولا" در نقاطی که شوری مفرط خاک محدودیت زیستی زیادی را برای سایر گیاهان شورپسند مانند اشنان، علف شور و آنابازیس را فراهم آورده ، با این وجود سیاه شور براحتی می تواند در آن محیط مستقر شوند. این درختچه اغلب به همراه خارشتر در نقاطی که عمق سطح ایستابی آب بالاست ، رویش دارد و از این جهت خاک رویشگاه آن علاوه بر وجود مقادیر قابل توجهی نمک، لایه پف کرده تمام سطح خاک را می پوشاند.

 

در خاکهای نیمه عمیق تا عمیق که واجد شوری فوق العاده بالا می باشند و همچنین بر روی کفه های رسی نمکی با رخساره ژئومورفولوژی مرطوب نیز سیاه شور می تواند حضور داشته باشد. افزایش غلظت اسمزی درون بافتهای این درختچه نسبت به نمکها و املاح موجود در محیطهای شور باعث شده که تقلیل جذب آب به حداقل و همچنین مقابله شدید برای کاهش فوق العاده تعرق و تبخیر سطحی در اندامها ، صورت گیرد.

 

به همین دلیل شکل ظاهری گیاه ( ساقه های گوشتی ، برگهای کوچک شونده) نیز نسبت به سایر گیاهان خشکی پسند تغییر کند. گونه های همراه اجتماعات سیاه شور محدود بوده و چند گونه هالوفیت مقاوم مانند گنگ و برخی از گونه های علف شور دیده می شوند.

 

میوه های سیاه شور کیسه مانند بوده و محتوای دانه ای افقی می باشند. بذور این درختچه در اواخر فصل پاییز می رسند. سیاه شور علاوه بر بذر ، توسط قلمه نیز ازدیاد می شوند.

لینک به دیدگاه

گیاه كوشاد یا ژانسیان

 

نام علمی :
Gentiana Lutea

 

كوشاد گیاهی است علفی ، چند ساله و بسیار زیبا ، دارای ساقه ای استوانه ای و سبز كه بلندی آن به حدود 1/5 متر می رسد . این گیاه بحالت خودرو در دشت ها و كوهستانهای اروپا و آُسیا می روید . برگهای كوشاد سبز رنگ ، نوك تیز و مثلثی است كه دو برگ با هم بوسیله دمبرگ كوتاهی به ساقه چسبیده اند و برگهای بالای ساقه بدون دمبرگ می باشد . گلهای آن زرد رنگ بوده كه به تعداد زیاد در اواخر بهار در كنار برگهای ظاهر می شود . از نظر طبی ریشه این گیاه قسمت مورد استفاده آن است .

این ریشه ضخیم ، گوشتی و برنگ زرد تیره و یا قهو ه ای قرمز بوده كه دارای طعمی بسیار تلخ و بویی نامطبوع است برای مصارف طبی ریشه كوشاد باید اقلا سه ساله باشد تا اثر داشته باشد تركیبات شیمیایی: كوشاد دارای ماده ای شیمیایی بنام آماروجنتین می باشد كه بسیار تلخ است . بطوریكه اگر این ماده را با 5000 قسمت آب مخلوط كنیم هنوز هم طعم تلخ آن حس می شود تركیبات دیگر این گیاه بشرح زیر می باشد جنتوپیكرین ، جنتوپیكروزید ، جنتامارین ، جتی سین ، اسید جنتی سیك و جنتونوسید .

 

 

كوشاد همچنین دارای مقدری تانن ، اسانس ، پكتین و چربی می باشد. خواص داروئی: كوشاد از نظر طب قدیم ایران گرم و خشك است

1)اشتها را تحریك می كند

2)كوشاد گلبولهای قرمز و سفید خون را زیاد می كند بنابراین برای معالجه كم خونی و بیماریهای عفونی بكار می رود .

3)اثر ضد تورم درد و برای رفع آرتروز و رماتیسم مصرف می شود

4)تب بر است

5)بیماری مالاریا را برطرف می كند

6)درد نقرس را برطرف می كند

7)حرارت و رطوبت را زا بدن خارج می سازد

8)فشار خون را پائین می آورد 9)ناراحتی های كبدی را برطرف می كند

10)تقویت كننده معده و بدن است

11)اختلالات عادت ماهیانه را درمان می كند

12)گرفتگی روده ها را باز می كند

13)ادرار آور است

14)ضماد كوشا با سركه برای از بین ژبردن لكه های پوست مفید است

15)عصاره این گیاه مسكن تمام دردها است

16)ورم طحال را برطرف می كند

17)خون را تصفیه و تمیز می كند 18)درمان كننده زردی و یرقان است

طرز استفاده: جوشانده : مقدر 20 گرم ریشه خرد شده كوشا را در یك لیتر آبجوش ریخته بگذارید برای مدت 20 دقیقه بآرامی بجوشد ، سپس آنرا صاف كنید . مقدر مصرف این جوشانده یك فنجان قبل از هر غذا است .

دم كرده : مقدرا 5 گرم ریشه كوشاد را در یك لیتر آبجوش ریخته و بگذارید چند ساعت بمانذ . سپس آنرا صاف كرده و استفاده كنید تنطور : این تنطور را می توانید از فروشگاههای گیاهان دارویی و یا برخی از داروخانه ها خریدری كنید . مقدر مصرف آن 10-15 قطره همراه با آب سه بار در روز است مضرات : مصرف بیش از حد كوشا ممكن است باعث تحریك معده و بوجود آوردن حالت استفراغ و دل بهم خوردگی شود . زنان باردار و مادران شیر ده نباید از این گیاه استفاده كنند .

 

 

 

 

 

 

 

koshad-big.jpg

لینک به دیدگاه
درخت سیاه شور

 

نام علمی :
Suaeda fruticosa

 

سیاه شور درختچه ای است شورپسند، در پایه سخت و کاملا" چوبی شده، انشعبات جانبی فراوان و ایستا، برگهای کوچک ، کروی و آبدار شاخه های خشبی را فرا میگیرند. این درختچه در سواحل دقهای باتلاقی شور و مرطوب می رویند.

معمولا" در نقاطی که شوری مفرط خاک محدودیت زیستی زیادی را برای سایر گیاهان شورپسند مانند اشنان، علف شور و آنابازیس را فراهم آورده ، با این وجود سیاه شور براحتی می تواند در آن محیط مستقر شوند. این درختچه اغلب به همراه خارشتر در نقاطی که عمق سطح ایستابی آب بالاست ، رویش دارد و از این جهت خاک رویشگاه آن علاوه بر وجود مقادیر قابل توجهی نمک، لایه پف کرده تمام سطح خاک را می پوشاند.

 

در خاکهای نیمه عمیق تا عمیق که واجد شوری فوق العاده بالا می باشند و همچنین بر روی کفه های رسی نمکی با رخساره ژئومورفولوژی مرطوب نیز سیاه شور می تواند حضور داشته باشد. افزایش غلظت اسمزی درون بافتهای این درختچه نسبت به نمکها و املاح موجود در محیطهای شور باعث شده که تقلیل جذب آب به حداقل و همچنین مقابله شدید برای کاهش فوق العاده تعرق و تبخیر سطحی در اندامها ، صورت گیرد.

 

به همین دلیل شکل ظاهری گیاه ( ساقه های گوشتی ، برگهای کوچک شونده) نیز نسبت به سایر گیاهان خشکی پسند تغییر کند. گونه های همراه اجتماعات سیاه شور محدود بوده و چند گونه هالوفیت مقاوم مانند گنگ و برخی از گونه های علف شور دیده می شوند.

 

میوه های سیاه شور کیسه مانند بوده و محتوای دانه ای افقی می باشند. بذور این درختچه در اواخر فصل پاییز می رسند. سیاه شور علاوه بر بذر ، توسط قلمه نیز ازدیاد می شوند.

میشه عکسشم بذاری:icon_redface:

لینک به دیدگاه

به گفتگو بپیوندید

هم اکنون می توانید مطلب خود را ارسال نمایید و بعداً ثبت نام کنید. اگر حساب کاربری دارید، برای ارسال با حساب کاربری خود اکنون وارد شوید .

مهمان
ارسال پاسخ به این موضوع ...

×   شما در حال چسباندن محتوایی با قالب بندی هستید.   حذف قالب بندی

  تنها استفاده از 75 اموجی مجاز می باشد.

×   لینک شما به صورت اتوماتیک جای گذاری شد.   نمایش به صورت لینک

×   محتوای قبلی شما بازگردانی شد.   پاک کردن محتوای ویرایشگر

×   شما مستقیما نمی توانید تصویر خود را قرار دهید. یا آن را اینجا بارگذاری کنید یا از یک URL قرار دهید.

×
×
  • اضافه کردن...