masi eng 47044 اشتراک گذاری ارسال شده در 27 مهر، ۱۳۹۲ دوستان عزيز / هر سبزي كه براي بدن كاربرد داره و درمان كننده است /اينجا قرار دهيد/ با خواص سبزي: و احتياط ان را هم بيان كنيد/ 1 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 مهر، ۱۳۹۲ سيب زميني به خاطر داشتن پتاس براي قلب بسيار مفيد است تسكين دهنده دردهاي موضعي تقويت قواي فكر محكم كننده لثه ها و جلوگيري از خونريزي آنها ضد رقيق شدن خون ماسك زيبايي توجه داشته باشيدهرگز قسمتهاي سبز آن را نخوريد زيرا كه ايجاد مسموميت ميكند با داشتن مواد قندي براي بيماران قندي مضر نميباشد پخته و آب پزآنرا زيادنگه نداريد زيرا يك نوع قارچ سمي روي آن ميتواند رشد كند بصورت خام در شير رنده كرده با كمي گلاب براي نرم و لطيف نمودن پوست دست و صورت نكته: اگر به عنوان ماسك استفاده ميكنيد حتما بيشتر از 10دقيقه روي صورت نمونه و احتياط كنيد با چشمانتان تماس حاصل نكنه/ 1 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 مهر، ۱۳۹۲ سير به شخصه علاقه بسيار زيادي به سيردارم ولي به خاطر اينكه اين حالت براي ديگران پيش نياد مجبورم كمتر يابه شكل پخته استفاده كنم پايين آورنده فشار خون جرم كش ضد انگلهاي روده و كرم خوردن آن به طور مداوم از سفيد شدن موها جلوگيري ميكند درمان فراموشي ضد روماتيسم و نقرس براي از بين بردن بوي آن ميتوانيد بعد از خوردن آن گردو يا جعفري ميل بفرماييد توجه داشبه باشيد افراط در خوردن آن بسيار زيانآور و عوارض سخت دارد احتياط: به هيچ عنوان افراد فشارخون پايين استفاده نكنند. 1 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 مهر، ۱۳۹۲ پياز داراي ويتامينهاي آ.ب.ث ميباشد كاهش دهنده قند خون زياد كننده ترشح صفرا باكتري كش انرژي بخش بسيار قوي هنگام ورود به هر شهري خوردن پياز همان شهر دفع كننده بيماريهاي رايج آنجاست براي زنان باردار مفيد بوده و نبايد فراموش شود درمان كوه گرفتگي و استفراغ ماشين و هواپيما است به علت داشتن گوگرد براي اعصاب بسيار مفيد ميباشد. 1 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 مهر، ۱۳۹۲ [TABLE=class: cms_table, align: right] [TR] [TD]تغذيه و درمان با سبزى هاى صحرايى[/TD] [/TR] [TR] [TD]گياهانى كه طبيعت باسخاوت دراختيار موجودات زنده قرار مى دهد، آنقدر متنوع و گوناگون است كه براى شناسايى بايد آن ها را برحسب كاربرد و ويژگى هاى فصلى و اقليمى به دسته ها و گونه هاى مختلف دسته بندى كرد.بهار فصل رشد و رويش گياهانى است كه بيشترين كاربرد را از نظر دارويى و غذايى در طب سنتى و غذاهاى محلى و سنتى داراست.در ميان گياهانى كه در بهار مى رويند و رشد مى كنند، سبزى هاى صحرايى به لحاظ ويژگى هاى خاص خود در درمان هاى خانگى و آشپزخانه ممتاز هستند. برخى از سبزى هاى صحرايى در غذاهايى مانند: آش، كوكو، پلو، كوفته و سالاد مورداستفاده قرار مى گيرند و بخشى از آن ها به عنوان درمان دارويى، تقويت كننده، آرام بخش و در مصارف بهداشتى و آرايشى كاربرد دارند.سبزيجات صحرايى طيف گسترده اى از گياهان هستند كه در مناطق مختلف و با نام هاى متفاوت شناخته و مورداستفاده قرار مى گيرند و بومى منطقه خودند. اما گروهى از آن ها كه در بيشتر مناطق وجود و در مصارف غذايى عموميت بيشترى دارند، عبارتند از: - بابونه - پونه و پونه كوهى - شاهى آبى يا علف چشمه (بولاق اوتى) - چاى كوهى (توكليجه) يا سبزى كوفته - شنگ - غازاياقى - سوسنبر (نعناى فلفلى) - تره بيابانى - مرزه كوهى - والك و به جز اين ها سبزى هاى صحرايى آشپزخانه ها اين روزها در اغلب شهرهاى بزرگ و كوچك در فروشگاه ها محصولات سبز و در كنار سبزيجات فرنگى، گونه هاى مختلف سبزى هاى صحرايى را مى بينيم كه يا بومى همان ديار هستند يا به علت استقبال در مصارف آشپزى از نقاط ديگر تهيه و عرضه مى شوند. بابونه بابونه طلايه دار سبزى هاى صحرايى است، زيرا در اواخر اسفند و در آستانه بهار به بازار مى آيد.بابونه گياهى است كه گل هايى به رنگ هاى زرد، سفيد و گاه ارغوانى دارد و بيشتر در زمين هاى خشن و شنى و نزديك به كناره هاى زمين مى رويد. اين گياه سالان زى است و حدود ۳۰ تا ۳۵ سانتى متر قد دارد و يكى از گياهان كلاسيك در مجموعه گياهان طبى است. بابونه گلى است پايا كه تا اواخر تابستان نيز يافت مى شود.بابونه براى مصارف غذايى از اواخر اسفند تا ماه هاى فروردين و ارديبهشت كه گياه تر و تازه و ترد است و ساقه هاى آن چوبى نشده (ساقه ها و برگ ها در اين زمان نرم و لطيف و براق همانند گشنيزند، استفاده مى شود.) اما براى مصارف طبى، آن را ماه هاى خرداد و تير كه نخستين مرحله گل دادن گياه است (البته در اقليم هاى مختلف به نسبت سرما و گرماى منطقه اى كمى فرق مى كند) برداشت مى كنند. بابونه انواع مختلفى دارد كه نوع معمولى آن «كاموميلا» و نوع ديگر آن بابونه گاوى نام دارد كه به صورت گرد ضدحشره مورد استفاده قرار مى گيرد. اثر شفابخش بابونه اين گياه يكى از مؤثرترين داروها در تركيبات گياهان دارويى براى درمان آلرژى و آسم ناشى از آلرژى است و براى دل درد، نفخ شكم و سيستم گوارشى، دردهاى عادت ماهانه، سردردهاى عصبى و ميگرنى، گوليت ها، فشردگى عصبى و تب هاى متناوب مفيد است. طب سنتى را اعتقاد بر اين است كه بابونه داراى طبيعتى گرم و خشك است و داراى ماده ضد حساسيت طبيعى بوده، در نوسازى گلبول هاى سفيد خون نقش دارد. اين گياه مقوى، مدر، مسكن، معرق و ضدعفونى كننده شناخته شده است. به دليل مدر بودن، بابونه در درمان هاى كليوى مانند ورم كليه، سنگ كليه و سخت ادرارى كاربرد دارد. بابونه دوست كبد است و از اين رو، به علت صفرا آورى اش براى سوءهاضمه و ترشى معده، چاى آن را توصيه مى كنند. بابونه مزاج را تعادل مى بخشد (با دفع صفرا، سودا و بلغم)، خون را صاف مى كند و انسداد (گرفتگى) مجارى طحال را برطرف مى سازد. در طب سنتى، بابونه به شكل هاى مختلف مصارف گوناگون دارد. جوشانده آن در درمان ناراحتى هاى دستگاه تنفسى - گوارشى، كليوى، زنان، رفع چاقى، تقويت حافظه و غيره كاربرد دارد. روغن بابونه مسكن خوبى براى نقرس و رماتيسم (به صورت مالشى) است و براى سنگينى گوش (چكاندن چند قطره) در طب سنتى توصيه شده است. بخور بابونه علاوه بر ضدعفونى كردن محيط، براى رفع گوش درد (ناشى از ورود آب به داخل گوش) و براى زيبايى پوست (منافذ پوست را جمع مى كند به صورت خيسانده و تونيك نيز براى مصارف پوستى) كاربرد دارد. همچنين آن را به صورت پودر مى توان به عنوان ادويه ضدنفخ در غذا استفاده كرد. در مصارف آرايشى از لوسيون هاى بابونه براى زيبايى و تقويت پوست و مو استفاده مى شود و شايع است كه بابونه رنگ مو را روشن مى سازد. چاى بابونه ضدنفخ و ضد تشنج، تب بر و عرق آور است. در شست شوى چشم ها با چاى بابونه، خستگى و قرمزى چشم ها برطرف مى گردد. بابونه داروى خوبى براى عفونت هاى ويژه زنان است. بابونه داراى خواص درمانى بى شمارى است كه در اين مختصر نمى گنجد. اما افراط و تفريط در هر چيزى ممكن است باعث دردسر شود كه بابونه نيز از اين قاعده مستثنا نيست. مضرات بابونه استفاده از اين گياه باارزش دارويى در موارد ويژه اى منع شده است كه عبارت اند از: - پروستات - زنان حامله - فشارخون - قلب (زياده روى در مصرف بابونه) - فلج عضلات (زياده روى در مصرف بابونه) - زياد كننده عرق براى كسانى كه زياد عرق مى كنند (مصرف گل بابونه) - و ناسازگارى با مصرف همزمان با گردو، پسته و موارد داراى تانن (مانند چاى) مصارف غذايى بابونه در گذشته هاى نه چندان دور، از اين سبزى معطر در بسيارى ازغذاهاى سنتى استفاده مى شده است؛ ازجمله بابونه در تركيب سبزى هاى كوكو و پلو نقش اساسى را به عهده داشته است. در هفته آخر اسفندماه كه اين گياه باارزش به بازار مى آمد، همگان براى تهيه آن و استفاده از آن در سبزى پلو و كوكوى سبزى شب عيد در تكاپو بودند. اين شايد به دليل اثرات ضدنفخ اين سبزى گرانبها بود كه در ايام عيد براى رفع پيامدهاى پرخورى و متنوع خورى از آن استفاده مى شده است. هنوز هم مادربزرگ ها از بابونه در آش، سبزى پلو و كوكوى سبزى استفاده مى كنند[/TD] [/TR] [/TABLE] 1 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 مهر، ۱۳۹۲ بولاغ اوتى، شاهى آبى (علف چشمه) (Nasturtium officinale) شاهى آبى كف پوش و فرش زمردين چشمه سارها است. اين گياه در چشمه سارهاى كوچك و نواحى مرداب ها زياد ديده مى شود. از اين رو به آن شاهى آبى نيز مى گويند. طبع شاهى آبى گرم و تر است. اين گياه داراى ويتامين هاى E، C، B، و به ويژه ويتامين B1 و املاح كلسيم، سديم، گوگرد و پنى سيلين طبيعى است. مصرف اين گياه در درمان هاى خانگى (طب سنتى) بيش از همه براى ديابتى ها توصيه شده است. اين گياه علاوه بر درمان قند، در درمان ناراحتى هاى پوستى مانند اگزما و خارش نيز كاربرد دارد. همچنين مصرف آن از ريزش مو جلوگيرى مى كند و دردهاى قاعدگى و مفصلى مزمن را آرام مى سازد. بولاق اوتى داراى اثر آرام كننده در دردهاى عصبى است و در درمان بيمارى هاى كليه و كبد نقش ويژه اى دارد. اين گياه تصفيه كننده خون، مقوى معده، اشتهاآور و مدر شناخته شده است. همچنين دارويى انرژى زا و نيروبخش براى بيماران خسته و افراد ضعيف است. شاهى آبى نفخ و زخم سيستم گوارشى به ويژه روده را بهبود مى بخشد، از سكته مغزى (به دليل داشتن آسپرين طبيعى) جلوگيرى مى كند و نيروى جنسى را افزايش مى دهد. همچنين از ريزش مو و شكستن ناخن جلوگيرى مى كند. (به دليل داشتن كلسيم، ويتامين ها و املاح مفيد ديگر) در سرطان سينه از بولاق اوتى به عنوان داروى كمكى و پيشگيرى كننده ياد شده است. اين گياه در ناراحتى هاى سيستم تنفسى مانند آسم و سل ريوى به ويژه در درمان برونشيت كاربرد درمانى دارد. مصرف اين سبزى باارزش باعث طول عمر مى شود (به دليل تقويت عمومى و پيشگيرى از بيمارى ها و داشتن مواد، املاح و ويتامين هاى ضرورى بدن). در طب سنتى، از شاهى آبى در درمان نقرس و راشيتيسم و رماتيسم استفاده مى شده و هم اكنون نيز گياه درمانگرها به ديده اعجاز به آن مى نگرند. اين سبزى خون را تصفيه مى كند و جلوى خونريزى اعضا را مى گيرد. اين گياه به دليل تصفيه كردن خون، كدورت پوست را برطرف كرده، باعث سرخ شدن پوست صورت مى گردد. علف چشمه به دليل مدر بودن، سنگ هاى كليه را دفع مى كند. به علاوه، دوست خوب كبد است و يرقان را درمان مى كند. همچنين تب هاى عفونى را برطرف مى سازد (همراه با عناب) و طحال را تقويت مى كند. بخوريد و بنوشيد، اما اسراف نكنيد زياده روى در مصرف شاهى آبى (اگرچه داراى خواص مفيد بى شمارى است.) نيز همانند ساير خوراكى ها عوارض جانبى دارد. مصرف بيش از حد شاهى آبى سبب ايجاد مضرات زير مى شود: - بواسير - مشكلات در زنان حامله - افزايش سودا - سوءمزاج - اسپاسم مثانه و رحم - ناراحتى حلق - ورم پروستات (زياده روى در مصرف) - كليه (زياده روى در مصرف) مصارف غذايى شاهى آبى به جز مصارف دارويى، مى توان از آب شاهى آبى به صورت (آب سبزى) به شكل ساده و يا شربت، در رژيم هاى غذايى براى ناراحتى هاى دستگاه هاضمه و چاقى استفاده كرد. چاى بولاغ اوتى اگر جايگزين يك وعده نوشيدنى چاى روزانه شود، در پيش گيرى و درمان بسيارى از ناراحتى ها نقش داشته، به عنوان يك تونيك (تقويت كننده) باعث شادابى و رفع خستگى مى گردد. از شاهى آبى مى توان در سالاد استفاده كرد. همچنين از اين گياه مى توان به صورت تازه و خشك در آش ها (سوپ ها) و كوكوها استفاده كرد. شاهى آبى از تيره شاهى ها و تره تيزك ها است و در سبزيجات مصرفى روزانه مى توان آن را به سبزى خوردن افزود 1 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 مهر، ۱۳۹۲ ترخون سبزى خوش طعمى كه خواص درمانى فراوانى دارد. زادگاه اصلى ترخون دشتهاى جنوبى روسيه و جلگه هاى مغولستان و سيبرى بوده است كه با حمله مغولان اين گياه همراه آنها به كشورهاى خاور نزديك و اروپا راه يافته است و نام ترخون را به خود گرفته است . ترخون گياه كوچكى است كه به ندرت ممكن است ارتفاع آن به شصت سانتيمتر برسد. برگهاى آن سر تيز و داراى بوى مطبوع تندى است . گلهاى كوچك سفيد رنگى دارد كه تخم نمى دهد و براى كشت آن بايد نشاء آن را در بهار بكارند. امروزه در ايران تقريبا در همه شهرستانها ترخون را مى كارند و آن را به عنوان سبزى خوردنى مصرف مى كنند. در خيار شور چند برگ ترخون را به عنوان گياه معطر مى گذارند تا طعم و عطر مطبوعى به آن بدهد. كمى از تاريخ ابن سينا و ابو زكرياى رازى پزشكان دانشمند ايرانى قبل از اروپاييان به خواص درمانى ترخون پى بردند و در كتابهاى طبى خود اين دو پزشك دانشمند مى نويسند كه ترخون نفخ را برطرف كرده و هواى آلوده از طاعون را ضد عفونى و پاك مى كند. اين بيطار ترخون را سبزى سفره غذا مى داند و عقيده دارد چند برگ از ترخون اشتها را تحريك كرده و نفس را معطر و خوشبو مى سازد. ترخون در زمان جنگهاى صليبى به اروپا وارد شد و در نقاط مختلف اروپا كشت آن معمول و رواج يافت و امروزه اين سبزى معطر را در غذا و دوا به كار مى برند. ترخون از زمانى كه در اروپا پيدا شد در طب و درمان امراض به كار رفت و در مصرف آن خواص اشتها آور، هضم كننده ، مدت ماهانه خانمها و ترشح كننده بزاق دهان و همچنين داروى دردهاى دندان تشخيص دادند. در قرن نوزدهم دو پزشك معروف فرانسوى به نام ((شومل )) و ((كازن )) با مصرف دم كرده و اسانس ترخون بيماريهايى را چون ضعف معده و سوء هضم معالجه مى كردند و از معالجه با اين گياه معطر نتايج موثرى مى گرفتند. خواص درمانى ترخون مرهون روغن مايع اصلى آن است كه داراى بو و طعم تندى است و مزه آن نزديك به تربانتين مى باشد. روغن مايع اصلى ترخون دارى هفتاد درصد ((استراگول )) و بيست درصد (ترپن ) مى باشد. اين روغن داراى خواص تقويت كننده ، اشتها آور، مقوى معده ، ادرار آور، قاعده آور و كرم كش مى باشد. ترخون را به عنوان دمكرده به مقدار بيست و پنج تا سى گرم در يك ليتر آب دم كرده و سه يا چهار بار در روز و هر بار يك فنجان از آن را بعد از صرف غذا مصرف مى كنند. اسانس ترخون به مقدار سه تا پنج قطره در روى يك حبه قند نيز براى تقويت معده و دفع نفخ شكم مصرف مى شود. در اين جا بايد ياد آورى كنيم كه ترخون . مى تواند جانشين نمك شود و كسانى كه از مصرف نمك منع شده اند مثل بيماران قلبى ، كسانى كه فشار خونشان بالا رفته است ، يا اشخاص چاق كه مجبور به پيروى از رژيم غذايى بى نمك شده اند مى تواند به جاى نمك ترخون در غذاى خود مصرف نمايند و علاوه بر اين كه غذاى خود را با نمك احساس كنند از طعم مطبوع و خواص شفا بخش ترخون نيز استفاده نمايند. ترخون اين خاصيت را دارد كه مقوى دستگاه هاضمه است و همچنين نفخ و باد شكم را دفع مى كند. ترخون تب بر و همچنين قاعده آور است . در قديم به واسطه خواص درمانى اى كه داشته است بسيار معروف بوده است و در فرانسه به نام (گياه اژدها) و يا (شرپانتين ) معروف بوده است و از آن سالاد درست مى كرده اند و يا خام و با غذا مى خورده اند. ترخون را دم مى كردند و دمكرده آن را به عنوان مقوى معده مى خورده اند تا هضم غذا را آسان كند، گاز و نفخ شكم و روده ها را برطرف مى سازد و قاعدگى و عادت ماهانه خانمها را مرتب سازد و دردهاى اعصاب و انواع رماتيسم را شفا مى بخشد. كسانى كه مى خواهند از ترخون به عنوان دمكرده استفاده نمايند بايد پنج گرم ترخون را تكه تكه كرده و در يك فنجان بريزند و روى آن آب جوش جارى كنند و ده دقيقه بگذارند تا دم بكشد بعد اين دمكرده را بعد از صرف غذا بنوشند. شليمر در كتاب خود مى نويسد: در ايران حاضر (صد سال پيش ) ترخون را خام با غذا مى خورند و يا آن را با غذا مى پزند و مصرف مى نمايند. ايرانيان ترخون را كرمكُش مى دانند و به عنوان دواى ضد كرم دم كرده و اسانس آن را مصرف مى نمايند 1 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 مهر، ۱۳۹۲ توصیه میکنم در رژیم غذایی خوداز سبزی ها وگیاهان سبز استفاده کنید. گیاهان با برگ های سبز تیره غنی ترین مواد غذایی هستند زیرا حداکثر استفاده را از نور خورشید برای غذا ساختن خود کرده اند . سبزیجات با برگ سبز تیره دارای ماده ی ضد سرطان قوی میباشد 1 لینک به دیدگاه
masi eng 47044 مالک اشتراک گذاری ارسال شده در 27 مهر، ۱۳۹۲ اسفناج طبیعت:کمی سرد وتر (معتدل) حاوی:ویتامین k,pP,d,a,c,b,املاح معدنی(گوگرد, ید, آهن, فسفر, کلسیم, کاروتن, پتاسیم) خواص:هضم کننده, گوگرد آن قلیایی کننده خون ,آهک آن استحکام عظلات و استخوان ها , کمبود املاح معدنی را جبران , آهن, فسفات ها و کلروفیل آن برای مبتلایان به کم خونی و کسانی که به علت حوادث, خون زیادی از دست داده اند اثرات مفیدی دارد, مفید برای مخاط و مفاصل بدن, التهاب وتشنگی را فرو می نشاند, پماد و مرهم آن برای سر باز کردن دمل ودرمان محل نیش گزیدگی مفید است , کاهش تب, منیزیم آن ضد سرطان وافزایش گلبول های خون, خوردن عصاره ی اسفناج خام نه تنها معده و روده را پاک و ضد عفونی می کنه ,بلکه بدترین نوع سوء هاضمه را نیز در عرض چند روز به کلی از بین می برد, اراده را قوی, نیرو را زیاد, درمان کم خونی, اثر نیروبخش روی ترشحات معده روده ولوزالمعده دارد, ید آن برای بیماران مبتلا به گواتر اثر شفابخش دارد , تقویت اعصاب, رفع گرفتگی صدا ,آسم ,سرفه های خشک ,یبوست, روماتیسم و نقرس. رفع خارش بدن:مالیدن آب اسفناج تازه یا قرار دادن له کرده ی برگ آن بر روی پوست ازبین بردن لک کک ومک و جوش های صورت:آب پخته آن چنانچه با سفیدآب مخلوط گردد برای صورت مفید است. 1 لینک به دیدگاه
ارسال های توصیه شده